Pełny tekst orzeczenia

III Ca 1548/19

UZASADNIENIE

Apelacja jako zasadna skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu w Brzezinach do ponownego rozpoznania.

Przedmiotowe rozstrzygnięcie obarczone jest błędem o takiej doniosłości, że nie może się ostać. Analiza przedmiotowego rozstrzygnięcia wraz z przedłożonym uzasadnieniem nasuwa wniosek, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c.

W orzecznictwie przyjmuje się, że nierozpoznanie istoty sprawy w rozumieniu art. 386 § 4 k.p.c. oznacza zaniechanie zbadania materialnej podstawy żądania albo pominięcie merytorycznych zarzutów pozwanego.

Przyczyna zaniechania może wynikać z pasywności sądu bądź z błędnej oceny przesłanki niweczącej lub hamującej roszczenie. Błędna ocena w tym przedmiocie odnosi się przede wszystkim do sytuacji, gdy sąd pierwszej instancji nieprawidłowo przyjął istnienie przesłanki niweczącej lub hamującej roszczenie, co w konsekwencji doprowadziło do niezbadania materialnej podstawy żądania. W pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia, przede wszystkim, Sąd Rejonowy błędnie ustalił, że powództwo zostało wniesione 26 maja 2018 roku co jest sprzeczne z rzeczywistym stanem faktycznym jako, że przedmiotowe powództwo zostało wniesione 18 maja 2012 roku. Takie ustalenie skutkowało uznaniu roszczenia za przedawnione i oddaleniem tegoż powództwa.

Skoro więc rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego zostało oparte na nieprawidłowym ustaleniu daty wniesienia powództwa to przedmiotowe orzeczenie nie mogło się ostać.

Rozpoznając ponownie sprawę , Sąd Rejonowy winien dokonać prawidłowych ustaleń faktycznych i dopiero na ich podstawie rozpoznać przedmiotowe powództwo w oparciu o wszystkie dowody wskazane przez stronę powodową jak również w oparciu o twierdzenia pozwanej podniesione w trakcie postepowania na okoliczność tego powództwa niezasadności.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. orzekł jak w sentencji.