Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Bartek Męcina

Protokolant: st. sekr. sąd. Izabella Bors

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2020 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko B. B.

o zapłatę

1. oddala powództwo,

2. zasądza od powoda (...) S.A. w W. na rzecz pozwanego B. B. kwotę 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 1156/19

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2019 roku powód (...) S.A. z siedzibą w W. wytoczył przeciwko pozwanemu B. B. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo o zapłatę kwoty 503,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2019 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podniósł, że w dniu 14 stycznia 2017 r. B. B. kupił samochód objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z dnia 23 sierpnia 2016 r. o nr (...). Pozwany nie wypowiedział wymienionej umowy w związku z czym zgodnie z treścią art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, przejął prawa i obowiązki wynikające z umowy. Pozwany nie zapłacił składki w kwocie 439 zł, w związku z tym powód dochodzi zapłaty z tego tytułu, a także skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w kwocie 64,24 zł.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym k. 4- 6)

W dniu 16 kwietnia 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał w przedmiotowej sprawie nakaz zapłaty, którym zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną wierzytelność wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 7 v.)

Od powyższego nakazu zapłaty sprzeciw złożył pozwany, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu pozwany potwierdził, że w dniu 14 stycznia 2017 r. kupił samochód F. (...), a sprzedający przekazał mu 2 potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia w powodowym zakładzie ubezpieczeń za okres od 22 sierpnia 2015 r. do 22 sierpnia 2016 r. i od 22 sierpnia 2016 r. do 22 sierpnia 2017 r. W dniu 24 stycznia 2017 r. B. B. zadzwonił do powoda i poinformował o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia z uwagi na korzystanie z ubezpieczeń oferowanych przez (...) S.A. w W.. Na prośbę osoby rozmawiającej przez telefon, pozwany przesłał fakturę VAT kupna samochodu, 2 potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia zawartej z powodem oraz potwierdzenie zawarcia w dniu 7 lutego 2017 r. nowego ubezpieczenia. Ponieważ w kwietniu 2017 r. powód poinformował, że umowa nie została rozwiązana, w maju 2017 r. pozwany złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Dodatkowo zgodnie z informacją uzyskaną od windykatora pozwany dokonał wpłaty kwoty 200 zł. W przypadku nie uwzględnienia zarzutów, pozwany wniósł o rozłożenie dochodzonego świadczenia na raty.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 8 v.- 9)

Postanowieniem z dnia 20 maja 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi z uwagi na skuteczne złożenie sprzeciwu.

(postanowienie k. 11 v.)

W piśmie z dnia 14 lipca 2020 roku pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, wnosząc o oddalenie powództwa. Pozwany zarzucił, że powód nie uwzględnił wpłaty kwoty 200 zł dokonanej w dniu 25 sierpnia 2017 r., która stanowi składkę należną za okres od daty zakupu samochodu do dnia wypowiedzenia umowy, czyli do 2 maja 2017 r.

(pismo procesowe pozwanego k. 28- 29)

W piśmie procesowym z dnia 16 sierpnia 2019 r. powód podtrzymał żądanie pozwu i powołał się na art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym oraz Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Poza tym strona powodowa wyjaśniła, że dochodzone pozwem roszczenie nie jest przedawnione.

(pismo procesowe powoda k. 34)

W piśmie procesowym z dnia 23 listopada 2020 r. pełnomocnik powoda z uwagi na dokonaną w dniu 25 sierpnia 2017 r. wpłatę, cofnął powództwo w zakresie kwoty 200 zł, bez zrzeczenia się roszczenia.

(pismo procesowe powoda k. 55)

Do zamknięcia rozprawy stanowisko stron nie uległo już zmianie, przy czym na rozprawie w dniu 26 listopada 2020 r. pełnomocnik pozwanego nie wyraził zgody na cofnięcie powództwa bez zrzeczenia się roszczenia.

(protokół rozprawy k. 58)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. N. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia m. in. odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmującą samochód F. (...) o nr rej. (...), na okres od 22 sierpnia 2016 r. do 22 sierpnia 2017 r. Z tego tytułu M. N. był zobowiązany do uiszczenia składki w kwocie 973 zł, pierwsza rata w kwocie 486,50 zł płatna w dniu 21 sierpnia 2016 r., a druga rata w tej samej wysokości płatna do 22 lutego 2017 r. (potwierdzenie zawarcia umów ubezpieczeń komunikacyjnych k. 22- 23)

W dniu 14 stycznia 2017 r. B. B. kupił samochód F. (...) o nr rej. (...). Sprzedający przekazał pozwanemu 2 potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia, pierwszej w powodowym zakładzie ubezpieczeń za okres od 22 sierpnia 2016 r. do 22 sierpnia 2017 r. i drugiej umowy zawartej z (...) S.A. za okres od 6 stycznia 2017 r. do 4 lutego 2017 r.

(faktura k. 17, potwierdzenie zawarcia umów ubezpieczeń komunikacyjnych k. 19, zeznania świadka K. B. k. 47 v.)

W dniu 24 stycznia 2017 r. B. B. zadzwonił na nr telefonu wskazany przez powoda i poinformował o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia z uwagi na korzystanie z ubezpieczeń oferowanych przez (...) S.A. w W.. Na prośbę osoby rozmawiającej przez telefon, żona pozwanego, K. B. przesłała listem poleconym do powoda fakturę VAT kupna samochodu, 2 potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia zawartej z powodem oraz potwierdzenie zawarcia w dniu 7 lutego 2017 r. nowej umowy ubezpieczenia.

(zeznania świadka K. B. k. 47 v.)

Ponieważ w kwietniu 2017 r. powód poinformował, że umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmująca samochód F. (...) o nr rej. (...), nie została rozwiązana z uwagi na nie złożenie wypowiedzenia na piśmie, K. B. ponownie przesłała wymienione powyżej dokumenty.

(zeznania świadka K. B. k. 47 v.)

Pismem z dnia 16 maja 2017 r. (...) S.A. z siedzibą w W. wezwało B. B. do zapłaty kwoty 439 zł tytułem składki z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności OC posiadaczy pojazdów mechanicznych dotyczącej samochodu F. (...) o nr rej. (...).

(wezwanie do zapłaty k. 16)

W dniu 25 sierpnia 2017 r. B. B. dokonał wpłaty kwoty 200 zł.

(potwierdzenie zapłaty k. 31, bezsporne)

B. B. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmującą samochód F. (...) o nr rej. (...), na okres od 8 lutego 2017 r. do 7 lutego 2018 r.

(potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia komunikacyjnego k. 17)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił jako bezsporny oraz na podstawie dowodów z dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy, które nie budziły wątpliwości, co do prawidłowości i rzetelności ich sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu. Ponadto swoje ustalenia w zakresie stanu faktycznego Sąd oparł na zeznaniach świadka K. B. i zeznaniach pozwanego, który potwierdził zeznania swojej żony w całości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu w całości.

Należy przypomnieć, że w przedmiotowej sprawie powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od B. B. kwoty 503,24 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 marca 2019 roku do dnia zapłaty tytułem zrekalkulowanej składki na poczet ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za okres od dnia 14 stycznia 2017 r.

W przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy Księgi pierwszej – części ogólnej Kodeksu cywilnego oraz przepisy Księgi trzeciej dotyczące umowy ubezpieczenia, przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 ze zm.) oraz postanowienia umowy ubezpieczenia zawartej przez strony.

Zgodnie z treścią przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Ubezpieczyciel zobowiązany jest potwierdzić zawarcie umowy dokumentem ubezpieczenia (art. 809 § 1 k.c.).

Stosownie zaś do treści przepisu art. 31 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, w razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Przepisów art. 28 nie stosuje się. Z kolei art. 31 ust 2 powołanej ustawy stanowi, że w razie niewypowiedzenia przez posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności pojazdu mechanicznego, umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zakład ubezpieczeń może dokonać ponownej kalkulacji należnej składki z tytułu udzielanej ochrony ubezpieczeniowej, poczynając od dnia przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu, z uwzględnieniem zniżek przysługujących posiadaczowi, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności pojazdu mechanicznego oraz zwyżek go obciążających, w ramach obowiązującej taryfy składek.

Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia powód wskazał powołany powyżej przepis w związku z tym, że B. B. kupił w dniu 14 stycznia 2017 r. samochód F. (...) objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z dnia 23 sierpnia 2016 r. o nr (...) (a nie jak powód błędnie wskazał w uzasadnieniu pozwu o nr 70013158412). Pozwany potwierdził powyższą okoliczność stwierdzając, że sprzedający przekazał mu 2 potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia, w tym umowy zawartej z powodowym zakładem ubezpieczeń na okres od 22 sierpnia 2016 r. do 22 sierpnia 2017 r. Jednak pozwany już w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanym w elektronicznym postepowaniu upominawczym, przez całe postepowanie sądowe wskazywał, że podczas rozmowy telefoniczej wypowiedział przedmiotową umowę ubezpieczenia. Twierdzenie B. B. znalazło potwierdzenie w zeznaniach jego żony, która podała, że pozwany w dniu 24 stycznia 2017 r. zadzwonił na nr telefonu wskazany przez powoda do kontaktu z klientami i poinformował o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia z uwagi na korzystanie z ubezpieczeń oferowanych przez (...) S.A. w W.. Na prośbę osoby rozmawiającej przez telefon, K. B. przesłała listem poleconym do powoda fakturę VAT kupna samochodu, 2 potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia, w tym umowy zawartej z powodem oraz potwierdzenie zawarcia w dniu 7 lutego 2017 r. nowej umowy ubezpieczenia. Fakt otrzymania przez powoda wymienionych dokumentów wynika z tego, że strona powodowa załączyła do swojego pisma procesowego z dnia 16 lipca 2019 r. 2 faktury VAT dotyczące sprzedaży samochodu F. (...) oraz potwierdzenia zawarcia umów ubezpieczenia, w tym przede wszystkim umowy zawartej przez pozwanego z (...) S.A. w W. w dniu 7 lutego 2017 r. Powyższa okoliczność potwierdza relację B. B. co do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia o nr (...) podczas rozmowy telefonicznej. Co prawda art. 31 ust. 1 powołanej ustawy wymaga do wypowiedzenia formy pisemnej, ale bez zastrzeżenia rygoru. Tymczasem w myśl art. 73 § 1 kc jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, dokumentową albo elektroniczną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności. Z kolei zgodnie z art. 74 § 1 i 2 kc zastrzeżenie formy pisemnej, dokumentowej albo elektronicznej bez rygoru nieważności ma ten skutek, że w razie niezachowania zastrzeżonej formy nie jest w sporze dopuszczalny dowód z zeznań świadków lub z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności, jednakże mimo niezachowania formy pisemnej, dokumentowej albo elektronicznej przewidzianej dla celów dowodowych dowód z zeznań świadków lub z przesłuchania stron jest dopuszczalny, jeżeli obie strony wyrażą na to zgodę, żąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą albo fakt dokonania czynności prawnej jest uprawdopodobniony za pomocą dokumentu. Nie ma wątpliwości, że B. B. występuje wobec powoda jako konsument, zatem zarówno dowód z przesłuchania K. B., jak i samego pozwanego był w przedmiotowej sprawie dopuszczalny. Powołane dowody wykazały, że pozwany w dniu 24 stycznia 2020 r. dokonał wypowiedzenia umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy powodem, a poprzednim właścicielem pojazdu, a ustne oświadczenie pozwanego pomimo braku zachowania wymaganej przez art. 31 ust 1 powołanej powyżej ustawy formy pisemnej, odniosło swój skutek w postaci rozwiązania umowy ubezpieczenia. Dlatego też powództwo podlegało oddaleniu.

Nawet gdyby B. B. nie dokonał skutecznego wypowiedzenia umowy ubezpieczenia to pomimo tego powództwo podlegałoby oddaleniu w zakresie kwoty 200 zł z uwagi na spełnienie świadczenia. Bezsporne było pomiędzy stronami, że w dniu 25 sierpnia 2017 r. pozwany dokonał wpłaty kwoty 200 zł. W związku z tym w piśmie procesowym z dnia 23 listopada 2020 r. pełnomocnik powoda cofnął powództwo w zakresie kwoty 200 zł, ale bez zrzeczenia się roszczenia. Na rozprawie w dniu 26 listopada 2020 r. pełnomocnik pozwanego nie wyraził zgody na cofnięcie powództwa bez zrzeczenia się roszczenia. W myśl art. 203 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Z kolei zgodnie z treścią art. 203 § 4 k.p.c. cofnięcie powództwa jest niedopuszczalne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, iż taka czynność byłaby niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzałaby do obejścia prawa. Skoro strona pozwana nie wyraziła zgody na cofnięcie powództwa w zakresie kwoty 200 zł bez zrzeczenia się roszczenia, to oświadczenie powoda wyrażone w piśmie z dnia 23 listopada 2020 r. nie wywołało skutku. W konsekwencji powództwo w części dotyczącej kwoty 200 zł podlegało oddaleniu również z uwagi na spełnienie świadczenia przez pozwanego.

W tym miejscu należy stwierdzić, że dokonanie przez pozwanego w dniu 25 sierpnia 2017 r. wpłaty kwoty 200 zł nie można ocenić jako uznania roszczenia. Z zeznań K. B. wynika jasno, że pozwany dokonał wpłaty powyższej kwoty, ponieważ dzwoniący do niego windykator poinformował, że zapłata wymienionej sumy zaspokoi w całości roszczenia powoda z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej z poprzednim właścicielem samochodu. Pozwany dokonał zapłaty kwoty 200 zł nie dlatego, że czuł się do tego zobowiązany, ale po to, aby uniknąć kolejnych telefonów w sprawie składki.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Pozwany wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od powoda zwrot kosztów procesu w pełnej wysokości. Dlatego też Sąd zasądził od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz pozwanego kwotę 287 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które złożyły się koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej – 270 zł (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.