Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 306/14

POSTANOWIENIE

Dnia 17 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2014 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia powódki D. M. na zarządzenie Przewodniczącego Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt I C 2803/13

w sprawie przeciwko E. B., T. D., J. B., M. B. i innym

o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 9 grudnia 2013 r., Przewodniczący Sądu Rejonowego w Świdnicy zwrócił pozew D. M., bowiem stosownie do treści art. 126 § 2 pkt 1 kpc w pozwie należy oznaczyć miejsca zamieszkania lub siedzibę i adres stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników. W przypadku niezachowania powyższego warunku, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia w terminie tygodniowym, pod rygorem zwrotu pozwu. Przewodniczący wskazał, iż w dniu 28 listopada 2013 r. powódka złożyła pismo procesowe, w którym podała, iż nie jest w stanie ustalić miejsca zamieszkania ani następców osób wskazanych w treści wezwania. Zatem wobec nieuzupełniania braków formalnych pozwu i upływu ustawowego terminu do usunięcia jego braków, pozew należało zwrócić.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, powódka podniosła, iż nie jest w stanie i nie ma możliwości prawnych wyegzekwowania od pozwanej E. B. informacji co do adresów zamieszkania jej dzieci i następców prawnych po zmarłej B. K.. Wraz z córką T. D., nie reaguje ona na prośby skarżącej. Ponadto, skarżąca nadmieniła, iż rodzina w/w podchodzi z województwa (...) i tamtejszego adresu nie zna, co wobec powyższego oznacza, iż jedynie Sąd ma możliwości prawne uzyskania stosownych adresów.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, a zarzuty znajdujące się w jego uzasadnieniu w żaden sposób nie korespondują z trafnością zaskarżonego zarządzenia. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż braki formalne pism procesowych są wynikiem niezachowania właściwych wymagań przewidzianych ogólnie dla wszystkich pism procesowych (art. 126 kpc) lub dla szczególnego ich rodzaju. Takowym wymaganiem jest w szczególności konieczność oznaczenia w pierwszym piśmie procesowym miejsca zamieszkania lub siedziby i adresów stron. Podanie danych adresowych jest bowiem niezbędne w celu doręczenia podmiotom wymienionym w pozwie jego odpisów, umożliwienia im ustosunkowania się do zgłoszonego żądania i wzięcia udziału w sprawie. Jest zatem oczywiste, że nieokreślenie adresu pozwanych uniemożliwia nadanie sprawie dalszego biegu, a w konsekwencji – jej rozpoznanie, w związku z czym brak w tym zakresie, nieusunięty w wyznaczonym terminie, uzasadnia zwrot pozwu na podstawie art. 130 kpc. Należy mieć przy tym na uwadze, iż uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym polega na doprowadzeniu tejże księgi do jej rzeczywistego, a więc aktualnego w dacie orzekania stanu prawnego. Wymaga to zatem wzięcia udziału w sprawie przez wszystkie osoby wpisane w dziale drugim księgi wieczystej oraz udziału innych osób, których uprawnienia z tytułu własności nie zostały – bez względu na przyczynę – dotychczas ujawnione (zob. wyrok SN z dnia 23 grudnia 1988 r., III CRN 434/88, wyd. lex nr 3593; wyrok SN z dnia 28 czerwca 2000 r., IV CKN 71/00, wyd. Lex nr 52649; postanowienie SN z dnia 7 kwietnia 2006 r., IIII CSK 114/05, wyd. Lex nr 238821). Brak któregokolwiek ze współuczestników koniecznych stanowi więc brak legitymacji procesowej łącznej. Sama zaś kumulacja podmiotowa po stronie pozwanej nie może być wynikiem swobodnej woli powoda i stwarza konieczność wskazania adresów zamieszkania wszystkich stron.

W niniejszej sprawie, powódka mimo wezwania nie wskazała adresów pozwanych J. B. i M. B. oraz imion, nazwisk i adresów zamieszkania następców prawnych zmarłej B. K.. Należy mieć przy tym na uwadze, iż samo miejsce zamieszkania to nie tylko wskazanie miejscowości, bądź województwa, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu, ale dokładny jej adres. Sąd zaś nie może wyręczać strony z ciążących na niej obowiązków procesowych. Konsekwencją powyższego jest to, że skarżąca, w przypadku braku możliwości ustalenia adresów pozwanych, tj. nawet przy wykorzystaniu właściwego wydziału spraw obywatelskich, oddziału ewidencji ludności i dowodów osobistych może, w myśl art. 143 kpc, żądać ustanowienia kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu. Jak już bowiem wskazywano, wbrew twierdzeniom skarżącej, nie jest rzeczą Sądu samodzielne ustalanie adresu zamieszkania strony procesu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 w zw.
z art. 397 § 2 kpc i art. 398 kpc, orzekł jak w sentencji postanowienia.

II Cz 306/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE