Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 802/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

A. K.

Art. 178 a § 1 k.k.

9 sierpnia 2017 w K. na drodze publicznej kierował samochodem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,39 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zeznania świadka R. W. – k. 34,

Protokoły badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu – k. 2,4, 5,

Świadectwa wzorcowania – k. 3,7,

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

zeznania świadka R. W.

Brak podstaw do kwestionowania dowodu, świadek wyczerpująco, spójnie i logicznie opisała przebieg kontroli dokonywanej przez nią z udziałem oskarżonego, w sposób nie budzący wątpliwości zrelacjonowała okoliczności, w jakich oskarżony kierował samochodem zmieniając jego ustawienie na postoju taksówek. Fakt, że świadek w toku zeznań przed Sądem 12 kwietnia 2018 nie pamiętała, czy oskarżony przestawiał samochód nie tylko nie podważa wersji prezentowanej przez świadka w toku postępowania przygotowawczego, lecz wręcz potwierdza szczerość jej relacji, świadczy o tym, że zeznania świadka są spontaniczne i szczere.

Zeznania świadka P. Ś.

Korespondują z zeznaniami świadka R. W., potwierdzają okoliczności złożenia przez świadka R. W. zeznań i jej spontaniczną wypowiedź

Dokumenty zawarte w aktach sprawy

Treść dokumentów zawartych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały one sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

Wyjaśnienia oskarżonego

Pozostają w sprzeczności z zeznaniami świadka R. W., które z przyczyn opisanych powyżej zostały ocenione jako wiarygodne; stanowią wyraz nieprzekonującej linii obrony oskarżonego.

Zeznania świadka S. S., D. M., W. F., M. M. (2), P. J.

Pozostają nieistotne dla rozpoznania sprawy, albowiem świadkowie nie obserwowali kluczowej części zdarzenia, a mianowicie czasu, w którym zmianie uległo położenie samochodu oskarżonego

Zeznania świadka A. P.

Nieistotne dla rozpoznania sprawy, nie dotyczą zdarzenia objętego aktem oskarżenia

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości. Materiał dowodowy dowodzi, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Czynem tym wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 178 a § 1 k.k.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

A. K.

I

I

Dokonując wyboru kary Sąd kierował się dyrektywami wskazanymi w art. 53 k.k. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących i obciążających. Uprzedniej niekaralności Sąd nie przyjął jako okoliczności łagodzącej, albowiem stan taki winien stanowić normę w życiu każdego człowieka. Sąd uznał, że karą odpowiednią wobec oskarżonego za popełnienie dwóch opisanych na wstępie przestępstw będzie kara 150 stawek dziennych grzywny. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara uświadomi mu naganność tego typu postępowania oraz winna zapobiec popełnianiu przestępstw w przyszłości, jak również spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nie uszło uwadze Sądu, iż tego typu przestępstwa są nagminne w skali całego kraju, stwarzają poważne zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego, życia i zdrowia ludzkiego.

Stosownie do art. 33 § 1 i 3 k.k. grzywnę wymierza się w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki; jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, najniższa liczba stawek wynosi 10, zaś najwyższa 540. Ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2.000 złotych. Mając na uwadze wiek oskarżonego i jego możliwości zarobkowe, stawkę dzienną w wysokości 20 złotych Sąd ocenił jako odpowiednią.

A. K.

II

II

Art. 42 § 2 k.k. stanowi, że Sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa wymienionego w § 1 był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173, art. 174 lub art. 177. Art. 42 § 1 k.k. stanowi, że Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Zgodnie z art. 42 § 2 k.k. w wypadku popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości obligatoryjne jest orzeczenie przez Sąd środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Biorąc pod uwagę uprzednią niekaralność oskarżonego za przestępstwa w dacie popełnienia czynu Sąd uznał za wystarczające zakazanie prowadzenia oskarżonemu wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres minimalny.

A. K.

III

III

Art. 43 a § 2 k.k. stanowi, że w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1, art. 179 lub art. 180 sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 co najmniej 10 000 złotych, do wysokości określonej w § 1.W świetle przepisu art. 43 a § 2 k.k. Sąd miał obowiązek orzeczenia wobec oskarżonej świadczenia pieniężnego w kwocie co najmniej pięciu tysięcy złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Mając na uwadze uprzednią niekaralność oskarżonego Sąd orzekł świadczenie pieniężne o jakim mowa w powołanym przepisie w wysokości minimalnej.

6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

Oskarżony jest zdolny do zawinienia. Osiągnął on odpowiedni wiek i stopień rozwoju intelektualnego, a więc miał możliwość rozpoznania bezprawności popełnionego czynu. Nie był niepoczytalny, jak również nie pozostawał w usprawiedliwionym błędzie co do bezprawności czynu lub okoliczności ją wyłączającej. Działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, nie pozostawał w stanie wyższej konieczności, nie działał w warunkach obrony koniecznej.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

A. K.

IV

Art. 624 § 1 k.p.k. stanowi, że Sąd może zwolnić oskarżonego lub oskarżyciela posiłkowego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla nich zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. Z uwagi na możliwości zarobkowe oskarżonego i jego sytuację życiową Sąd uznał za zasadne zwolnienie go od kosztów sądowych w całości.

5.  Podpis

Z:

1.  odnotować w rep.,

2.  odpis wyroku wraz z pisemnym uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia apelacji,

3.  kal. 14 dni.

04.01.2021