Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Koelner

Protokolant: Alicja Winiarska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 roku we W.

sprawy

z powództwa Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz strony powodowej Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. kwotę 2.061,15 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt jeden złotych piętnaście groszy);

II.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 3.709 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 24 kwietnia 2013 r. strona powodowa Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. we W. domagała się zasądzenia od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 25.822,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Uzasadniając treść podniesionych żądań podała, iż w dniu 25 lutego 2011 r. we W. na
ul. (...) przed wiaduktem kolejowym doszło do zatrzymania w ruchu tramwajowym. Przyczyną zatrzymania było uszkodzenie sieci trakcyjnej należącej do powoda z winy kierującego samochodem ciężarowym marki R. o nr rej. (...). W wyniku tego zdarzenia powód poniósł szkodę w wysokości 37.129,47 zł w związku z koniecznością naprawy uszkodzonej sieci trakcyjnej. Powód zawiadomił pozwanego o szkodzie i z tego tytułu wypłacona została mu kwota 11 307,77 zł. Pozwany pomniejszył odszkodowanie o kwotę 25.822,70 zł. Wezwanie do zapłaty pozostało bez odpowiedzi.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu podniosła, iż stawka przyjęta w kosztorysie wykonawcy remontu została znacznie zawyżona co dawało nieuzasadnioną kwotę 14.345,09 zł. Nadto zaproponowała wypłatę na rzecz powoda dalszej kwoty 11.476,61 zł.

W dniu 15 listopada 2013 r. powód cofnął pozew w części, co do kwoty 26.703,52 zł. W uzasadnieniu podał, iż pozwany dokonał na jego rzecz wpłaty kwoty 26.703,52 zł, z czego na należność główną powód zaliczył 25.821,70 zł, zaś na ustawowe odsetki liczone od tej kwoty za okres od dnia 22.12.2012 r. do dnia zapłaty, tj. do dnia 06.11.2013r. kwotę 881,82 zł. W pozostałym zakresie co do kwoty 2061,15 zł, tj. co do dalszych odsetek ustawowych liczonych od kwoty 25.821,70 zł od dnia 29.03.2013 r. do dnia 06.11.2013 r. powód podtrzymał żądanie i wniósł o zasądzenie kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lutego 2011 r. we W. przy ul. (...) przed wiaduktem kolejowym doszło do zatrzymania w ruchu tramwajowym, którego przyczyną było uszkodzenie sieci trakcyjnej należącej do powoda – Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. we W.. Sprawcą zdarzenia był kierujący samochodem ciężarowym marki R. o nr rej. (...), posiadający ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej - (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

W dniu 13 kwietnia 2011 r. powód zgłosił szkodę u strony pozwanej.

W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana ustaliła wysokość kosztów naprawy trakcji na kwotę 11.307,77 zł i kwotę tę wypłaciła powodowi.

Pismem z dnia 11 grudnia 2012 r., doręczonym stronie pozwanej 13 grudnia 2012 r., powód zakwestionował sposób wyliczenia kosztów naprawy dokonany przez stronę pozwaną oraz wezwał do zapłaty kwoty 25.821,70 zł tytułem odszkodowania w terminie 7 dni licząc od daty otrzymania wezwania.

(bezsporne)

Koszt naprawy uszkodzonej w wyniku zerwania w dniu 25 lutego 2011 r. przez (...) nr rej. (...), tramwajowej sieci trakcyjnej pod wiaduktem kolejowym przy ul. (...) we W. wyniósł 45.669,25 zł (brutto).

Dowód: -pisemna opinia sporządzona przez biegłego sądowego T. K., k. 72-75;

W dniu 6 listopada 2013 r. strona pozwana wpłaciła na rzecz powoda tytułem dalszego odszkodowania kwotę 26.703,52 zł.

(bezsporne).

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie strony powodowej w zmodyfikowanej części zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na wstępie zważyć należy, iż pozwany dokonując w dniu 6.11.2013 r. wpłaty na rzecz powoda kwoty 26.703,52 zł tytułem odszkodowania uznał powództwo. Tym samym uznał nie tylko samo żądanie strony powodowej, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, wyrażając zgodę na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie. Sąd uznając, iż nie zachodzą przesłanki negatywne określone w art. 213 § 2 k.p.c. pominął postępowanie dowodowe w zakresie okoliczności objętych uznaniem.

Mając powyższe na uwadze a nadto treść niekwestionowanej przez strony opinii sporządzonej przez biegłego sądowego T. K., Sąd doszedł do przekonania, iż powód zasadnie domagał się wypłaty odszkodowania uzupełniającego w wysokości 25.821,70 zł odpowiadającej kosztom naprawy sieci trakcyjnej.

Zgodnie bowiem z brzmieniem przepisu art. 363 § 1 k.p.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili (§ 2). Z kolei z treści przepisu art. 9 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003, nr 124, poz. 1152) wynika, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób, za które ponosi on odpowiedzialność.

Zastosowanie cytowanego wyżej przepisu art. 363 k.c. w sferze odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela prowadzi do wniosku, że treścią świadczenia ubezpieczyciela wynikającą z umowy ubezpieczenia OC nie jest jednak przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia, ale naprawienie szkody powstałej w ogóle w majątku poszkodowanego wywołanej szkodą. Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia OC wypłaca się zawsze w pieniądzu. Obejmuje ono straty, jako poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 k.c.).

W świetle powyższego Sąd doszedł do przekonania, iż powód uprawniony był do domagania się zwrotu wyliczonych kosztów naprawy sieci trakcyjnej pomniejszonych o już wypłacone mu odszkodowanie. Skoro zaś szkoda wyniosła 37.129,47 zł (netto), poszkodowany uprawniony był do domagania się jej wyrównania. W oparciu o powyższe Sąd nie miał podstaw do przyjęcia rozmiarów szkody w wysokości innej, aniżeli wyliczona przez powoda, a poparta wnioskami opinii biegłego sądowego. Skoro uszczerbek majątkowy powoda wyliczony został na kwotę przewyższającą wyliczoną przez powoda sumę 37.129,49 zł, a powód otrzymał już kwotę 11.307,77 zł, uznać należało, iż zasadnym było zasądzenie na jego rzecz kwoty 25.821,70 zł ( (...),47 – (...),77). Jednocześnie wobec dokonanej przez pozwanego w toku procesu wpłaty 26.703,52 zł oraz cofnięcia pozwu przez powoda, postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 203 § 1 kpc w zw. z art. 355 § 1 kpc podlegało umorzeniu.

Orzeczenie w kwestii zasądzonych odsetek Sąd oparł o treść przepisu art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Skoro strona pozwana powiadomiona została o szkodzie w dniu w dniu 13 kwietnia 2011 r., obowiązek wypłaty pełnego odszkodowania realizował się najdalej w dniu 14 maja 2011 r. Sąd zasądził jednak odsetki ustawowe od dnia 22 grudnia 2012 r. (od upływu wyznaczonego 7 dniowego terminu do zapłaty w doręczonym pozwanemu w dniu 13 grudnia 2012 r. wezwaniu) do dnia zapłaty, tj. do dnia 06.11.2013r. zgodnie z żądaniem pozwu, mając na uwadze dyspozycję art. 321 k.p.c. Zasądzona kwota 2061,15 zł stanowi skapitalizowane odsetki ustawowe liczone od kwoty 25.821,70 zł od dnia 22.12.2012r. do dnia 06.11.2013r. (25821,70 zł x 320 dni) x 13%.

W oparciu zatem o powyższe, należało orzec, jak w punkcie I i II wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu znajduje uzasadnienie w przepisie art. 98 § 1 k.p.c. stanowiącym, iż strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W myśl powyższej zasady na zasądzoną na rzecz strony powodowej tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 3709 zł składają się: opłata stała od pozwu w wysokości 1292 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 2400 zł. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika – radcy prawnego określa z kolei treść § 2 ust. 1 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349, ze zm.).

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji wyroku.