Pełny tekst orzeczenia

WYROK

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Witold Zawisza

Protokolant: stażysta Aleksandra Chmielewska

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2020 roku w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 5.479,10 zł (pięć tysięcy czterysta siedemdziesiąt dziewięć złotych 10/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 2.512,34 zł od dnia 26 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty,

- 1.611,30 zł od dnia 3 października 2015 roku do dnia zapłaty,

-1.355,35 zł od dnia 18 listopada 2020 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.092,00 zł (dwa tysiące dziewięćdziesiąt dwa złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 1.089,78 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt dziewięć złotych 78/100) tytułem kosztów sądowych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

Sędzia

Sygn. akt VI GC 1661/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 15 czerwca 2018 r. powód K. K. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 4 123,64 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot: 2.512,34 zł od dnia 26 sierpnia 2015 r. oraz 1.611,30 zł od dnia 3 października 2015 r. i zwrot kosztów procesu. Podniósł, że jako cesjonariusz dochodzi odszkodowania za skutki kolizji drogowej, której sprawca był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Na żądaną kwotę składały się: odszkodowanie z tytułu naprawy pojazdu w kwocie 16.451,18 zł (pozwany wypłacił 13.938,84 zł) oraz odszkodowanie z tytułu najmu samochodu zastępczego w kwocie 3.247,20 zł brutto (za 22 dni najmu przy stawce czynszu 147,60 zł brutto za dobę, pozwany wypłacił 1.635,90 zł) /k. 2-3/.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 czerwca 2018 r. powództwo uwzględniono w całości /k. 29/.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Wskazał, że w sporządzonej kalkulacji informował poszkodowanych o możliwości skorzystania z warsztatów współpracujących z pozwanym. Podniósł, że informował poszkodowanych o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego u pozwanego i akceptowalnych stawkach w przypadku skorzystania z innych wypożyczalni. Poszkodowani nie skorzystali z propozycji pozwanego czym dopuścili się zwiększenia rozmiarów szkody, gdyż wynajęli pojazd zastępczy u powoda, a koszt związany z wynajmem był zawyżony. Zweryfikował stawkę najmu do 70 zł netto (86,19 zł brutto). Podważył także okres najmu pojazdu zastępczego, uznając za zasadny najem przez 19 dni. /k. 35-37/.

Pismem wniesionym w dniu 26 lipca 2020 r. powód rozszerzył powództwo o kwotę 1.355,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wyrokowania do dnia zapłaty. Łączna wartość przedmiotu sporu wynosiła 5.479,10 zł /k. 117/.

Pozywany nie odniósł się do rozszerzonego powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W wyniku zdarzenia z dnia 16 sierpnia 2015 r. uszkodzeniu uległ samochód marki F. (...) (nr rej. (...) rok produkcji (...)), należący do J. M. i G. M.. Sprawca szkody był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego - (...)S.A. w W.. Poszkodowani nie byli uprawnieni do odliczenia podatku VAT. Szkoda została zgłoszona pozwanemu 17 sierpnia 2015 r.

bezsporne

W dniu 16 sierpnia 2015 r. poszkodowani zawarli z powodem K. K. umowę cesji wierzytelności, na mocy której przelali na jego rzecz wierzytelność przysługującą im z tytułu odszkodowania za naprawę pojazdu i najem pojazdu zastępczego wskutek zdarzenia z dnia 16 sierpnia 2015 r.

d owód: umowa cesji wierzytelności /k. 8/

Pozwany w oparciu o własny kosztorys decyzją z dnia 25 sierpnia 2015 r. przyznał tytułem odszkodowania 13.938,84 zł brutto za koszty naprawy uszkodzonego pojazdu z wykorzystaniem 1 części o porównywalnej (...) i 6 części oryginalnych O. W kosztorysie przyjęto stawkę za roboczogodzinę na poziomie 60 zł netto, a także uznanie materiału lakierniczego w 100%.

Kosztorys zawierał informacje, że ustalenie wysokości szkody wykonano w oparciu o technologię naprawy określoną przez producenta pojazdu, z uwzględnieniem średniej stawki za roboczogodzinę ustalonej na podstawie cen stosowanych przez zakłady naprawcze działające na terenie miejsca zamieszkania poszkodowanego, cen materiałów lakierniczych występujących na polskim rynku, cen części zamiennych pochodzących od producentów i importerów pojazdów oraz dostawców niezależnych. W przypadku zainteresowania wskazaniem warsztatu, który zrealizuje naprawę zgodnie z ustaloną wysokością szkody, chęci zakupu materiału lakierniczego w podanych w kosztorysie cenach, chęci zakupu części zamiennych w wymienionych cenach, poszkodowani mieli kontaktować się z pozwanym drogą elektroniczną lub telefonicznie. W przypadku braku dostępności części z zastosowanym rabatem pozwany prosił o kontakt drogą elektroniczną lub telefonicznie.

dowód: kosztorys pozwanego /k. 9-13/, decyzja pozwanego z 25.08.2015 r. /k. 14/, /k. 62-64/, dokumentacja zdjęciowa /k. 64v-69v/

Według kalkulacji naprawy sporządzonej na zlecenie powoda z dnia 25 sierpnia 2015 r., koszt naprawy uszkodzonego pojazdu wyniósłby 16.451,18 zł brutto z wykorzystaniem części oryginalnych, posiadających logo producenta pojazdu. W kosztorysie przyjęto stawkę za roboczogodzinę na 90 zł netto, a także uznanie materiału lakierniczego w 100%.

dowód: kosztorys powoda /k. 15-18/

Poszkodowani od dnia 16 sierpnia 2015 r. wynajmowali od powoda samochód zastępczy marki R. (...) (nr rej. (...)) za stawkę 120 zł netto za dobę. Wynajmowany pojazd należał do segmentu (...). Powód obciążył poszkodowanych czynszem za najem pojazdu w kwocie 2.640 zł netto, tj. 3.247,20 zł brutto (22 dni x 120 zł netto/dzień + 23% VAT). Pojazd zastępczy był potrzebny poszkodowanym celem dojazdu do pracy i dalszej komunikacji.

dowód: umowa najmu /k. 19/, /k. 61/, faktura VAT /k. 20/, specyfikacja do okresu wynajmu pojazdu zastępczego /k. 21/, oświadczenie poszkodowanych /k. 22/

Pismem z dnia 2 października 2015 r. pozwany przyznał 1.635,90 zł odszkodowania za najem pojazdu zastępczego. Pozwany zweryfikował stawkę najmu do 70 zł netto za dzień oraz czas najmu do 19 dni.

dowód : decyzja pozwanego z 02.10.2015 r. /k. 60v/

Pismem z dnia 28 maja 2018 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty odszkodowania w wysokości 4.123,64 zł z tytułu kosztów naprawy i najmu pojazdu zastępczego w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Wezwanie dostało nadane przesyłką poleconą i doręczone w wiadomości mailowej w dniu 28 maja 2018 r.

dowód: wezwanie wraz z potwierdzeniem nadania /k. 23-24/, wiadomość mailowa /k.25/

Koszt naprawy pojazdu w oparciu o części oryginalne (części o jakości (...)), przy założeniu przeciętnych stawek za roboczogodzinę obowiązujących na rynku lokalnym wyniósłby 17.806,64 zł brutto.

Koszt naprawy pojazdu w oparciu o części oryginalne zamienne (części o jakości (...)), przy założeniu przeciętnych stawek za roboczogodzinę obowiązujących na rynku lokalnym wyniósłby 17.207,27 zł brutto.

Uszkodzony pojazd (F. (...)) należało do segmentu (...), a wypożyczony (R. (...)) należał do segmentu (...).

Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego dla klasy (...) na terenie woj. (...), przy okresie wynajmu 22 dni wynosiła następująco:

- minimalna 72,36 zł netto,

- średnia 105,48 zł netto,

- maksymalna 135 zł netto.

Dobowa stawka najmu pojazdu zastępczego dla klasy (...) na terenie woj. (...), przy okresie wynajmu 22 dni wynosiła następująco:

- minimalna 56,01 zł netto,

- średnia 76,52 zł netto,

- maksymalna 126,02 zł netto.

Uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynosił 23 dni kalendarzowe i stanowił maksymalny okres czasu na jaki przysługiwał poszkodowanym samochód zastępczy.

dowód: opinia biegłego z zakresu motoryzacji K. S. /k. 75-106/

Ustalając stan faktyczny, oparto się na opinii biegłego z zakresu motoryzacji
mgr K. S.. Opinia biegłego została sporządzona rzetelnie, z wykorzystaniem wiedzy fachowej i doświadczenia zawodowego, logicznie uzasadniona oraz oparta na znajomości akt sprawy i akt szkody. Strony niekwestionowany sporządzonej opinii biegłego.

Pozwany wskazywał, że w momencie zgłoszenia szkody informował poszkodowanych o możliwości uzyskania pomocy pozwanego w zakresie organizacji najmu pojazdu zastępczego, gdyż współpracował z wypożyczalniami i negocjował ceny najmu dobowego uzależnionego od kategorii samochodów. Ponadto twierdził, że poinformował o akceptowalnej stawce. Wniósł o przeprowadzenie dowodu z nagrania zgłoszenia szkody, którego nie dołączył do akt szkody, a z zebranego materiału dowodowego nie wynika by przekazał taką informację poszkodowanym. Ponadto nie wskazał w jakiej formie przekazał taką informację poszkodowanym, czy na nośniku CD, czy w dokumentacji papierowej lub jeszcze innej formie. Wskazał jedynie, że jest to „nagranie”. Zatem należy zauważyć, że nie dysponował ani dokumentem ani nośnikiem na płycie CD ze zgłoszenia szkody.
Zatem nawet nie było podstaw by uznać, aby taki wniosek dowodowy został w ogóle złożony i ewentualnie wzywać tu o braki formalne tego wniosku tj. jego dołączenie go do akt sprawy.

Oddalono wniosek pozwanego o przesłuchanie świadków J. i G. M., gdyż okoliczności niniejszej sprawy zostały już w pełni wyjaśnione, a dowód ten był zbędny dla rozstrzygnięcia postępowania.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę prawną roszczenia stanowił przepis art. 822 § 1 k.c., który stwarza po stronie ubezpieczyciela obowiązek zapłacenia określonego w umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej odszkodowania za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, wobec której odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z § 2 wymienionego przepisu, umowa obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w niej zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przesłankami powstania odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczyciela są zatem: zaistnienie zdarzenia, z którym umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wiąże odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczającego lub ubezpieczonego (tj. zdarzenie ubezpieczeniowe), szkoda oraz adekwatny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy szkodą a przedmiotowym zdarzeniem. Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,(...)precyzuje szczegółowe podstawy i zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela (art. 9, art. 9a, art. 34, art. 36 ustawy)

W rozpoznawanej sprawie zdarzenie ubezpieczeniowe, odpowiedzialność pozwanego z umowy ubezpieczenia (...), a także legitymacja czynna powoda pozostawała poza sporem. Sporne okazały się koszty naprawy samochodu uszkodzonego wskutek zdarzenia z dnia 16 sierpnia 2015 r., a także okres i stawka czynszu najmu pojazdu zastępczego.

Stwierdzić zatem należy, że pozwany zobowiązany był wypłacić odszkodowanie w kwocie umożliwiającej poszkodowanym doprowadzenie pojazdu do stanu sprzed kolizji. Wartość odszkodowania powinna zatem odpowiadać co najmniej obiektywnie koniecznym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy samochodu, pozwalającym na doprowadzenie uszkodzonego mienia do stanu sprzed zdarzenia ubezpieczeniowego. Poza zainteresowaniem ubezpieczyciela powinno natomiast pozostawać, czy poszkodowani w rzeczywistości naprawili swój pojazd, a jeśli tak, to przy wykorzystaniu jakich części. Roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r. V CKN 1273/00, wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2018 r. sygn. akt II CNP 43/17, wyrok SN z dnia 8 marca 2018 r. sygn. akt II CNP 32/17, postanowienie SN z dnia 7 grudnia 2018 r. sygn. akt III CZP 51/18).

Odnośnie

kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu

W niekwestionowanej przez strony opinii biegłego, biegły wskazał, że uzasadniony koszt naprawy pojazdu w oparciu o części oryginalne (części o jakości (...)) wynosił 17.806,64 zł brutto. Powyższa wartość obejmowała niezbędne koszty naprawy pojazdu ustalone według cen występujących na rynku lokalnym. Stawki roboczogodzin stosowane przez warsztaty na rynku lokalnym w 2015 r., w zależności od wielkości obiektu, stanu wyposażenia i usytuowania warsztatu wynosiły od 80 zł netto do 120 zł netto. Nie należało brać pod uwagę stawek jakie warsztaty stosowały we współpracy z towarzystwami ubezpieczeniowymi, gdyż wynikały one z umów dwustronnych i nie pochodziły z rynku. Do naprawy należało zastosować części nowe i oryginalne oznaczone symbolem (...) albo części nowe oryginalne, zamienne oznaczone symbolem(...). Naprawa przy użyciu części o porównywalnej jakości (...), (...), nie przywróciłaby pojazdu do stanu sprzed szkody, gdyż przywróciłaby pojazd do stanu porównywalnego z poprzednim i zarazem pogorszonego, a taki stan nie był celem pełnej likwidacji szkody. W dacie zdarzenia pojazd liczył 5 lat i był w miarę nowy. Naprawa przy użyciu części nowych, oryginalnych (...), przywróciłaby pojazd do stanu sprzed szkody. Koszt naprawy według powoda wyniósł 17.806,64 zł. Przeprowadzoną naprawę należy zatem ocenić jako w pełni uzasadnioną. Stawka (...)wynosiła 60 zł netto i nie mieściła się wśród stawek rynkowych. Naprawa przy użyciu części o porównywalnej jakości (...) byłaby nieuzasadniona, gdyż ta część była niskiej jakości, posiadała cechy różniące się od oryginałów.

Zasadne odszkodowanie wynosiło zatem 17.806,64 zł. Pozwany wypłacił dotychczas kwotę 13.938,84 zł, powodowi przysługiwało zatem dalsze odszkodowanie w kwocie 2.512,34 zł, którą zasądzono w całości.

Odnośnie

kosztów najmu wypożyczonego pojazdu

Wypożyczenie samochodu zastępczego pozostawało w normalnym związku przyczynowym ze szkodą. Jednakże odpowiedzialność pozwanego jest ograniczona jedynie do obiektywnie koniecznych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów związanych z wyrównaniem szkody powstałej w majątku poszkodowanych. Dlatego też ustalając wysokość szkody związaną z najmem samochodu zastępczego, pod uwagę należało wziąć co do zasady przeciętny koszt najmu pojazdu odpowiadającego klasą pojazdowi najętemu oraz obiektywny okres, jaki jest konieczny, a zarazem wystarczający do wykonania czynności związanych z likwidacją szkody w postaci uszkodzenia pojazdu.

Okres najmu nie może być jednak dowolnie ustalany. W wartości szkody mieści się bowiem jedynie okres, który jest wymagany i potrzebny dla dokonania naprawy pojazdu z uwzględnieniem technologicznego czasu naprawy, czasu związanego z przyjęciem i wydaniem pojazdu, a także w zależności od okoliczności, czasu potrzebnego na zamówienie części oraz okresu od zgłoszenia szkody do ustalenia zakresu uszkodzeń. W oparciu o opinię biegłego z zakresu motoryzacji, w realiach rozpoznawanej sprawy ustalono, że niezbędny i uzasadniony techniczny czas naprawy pojazdu wynosił 23 dni kalendarzowych, w tym: 8 dni najmu, 11 dni roboczych (8 dni naprawy, 1 dzień na sprowadzenie części zamiennych, 2 dni organizacyjne) i 4 dni wolne. Należy przy tym zaznaczyć, że uszkodzony pojazd nie mógł uczestniczyć w ruchu drogowym. Poszkodowani wynajmowali pojazd zastępczy przez 22 dni, zatem okres najmu ustalony przez powoda był słuszny.

Jeśli chodzi o stawkę czynszu najmu, to dochodzona przez powoda stawka w kwocie 120 zł netto (147,60 zł brutto) mieściła się w ramach stawek wskazanych przez biegłego i była bliska stawce maksymalnej dla pojazdu klasy (...). Należy mieć na uwadze, że uszkodzony pojazd należał do klasy (...), a wynajmowany do klasy (...). W klasie(...) stawka akceptowana przez pozwanego wynosiła bowiem do 70 zł netto (86,10 zł brutto) za dobę. Pozwany jednakże nie przekazał poszkodowanym stawek i nie zaproponował najmu pojazdu zastępczego. Zatem Sąd przyjął wysokość stawki czynszu dochodzoną przez powoda 147,60 zł brutto, a także uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego wynoszący 22 dni.

Z tytułu kosztów najmu zasądzono zatem na rzecz powoda kwotę 3.247,20 zł (22 dni x 120 zł = 2.640 zł netto + VAT = 3.247,20 zł). Pozwany wypłacił 1.635,90 zł odszkodowania, zatem powodowi należne było dalsze odszkodowanie w wysokości 1.611,30 zł (3.247,20 zł – 1.635,90 zł = 1.611,30 zł)

Mając powyższe na uwadze,

zasądzono na rzecz powoda łącznie kwotę 5.479,10 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot: 2.512,34 zł od dnia 26 sierpnia 2015 r., 1.611,30 zł od dnia 3 października 2015 r. oraz 1.355,35 zł od dnia 18 listopada 2020 r.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Świadczenia odszkodowawcze zakładu ubezpieczeń są bowiem terminowe, co oznacza, że zakład ubezpieczeń nie pozostaje w opóźnieniu co do kwot nie objętych jego decyzją, jeżeli poszkodowany po jej otrzymaniu lub wcześniej nie określił kwotowo swego roszczenia (zob. uzas. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 1999 r., III CKN 315/98). Żądanie odsetek kwoty 2.512,34 zł zostało ustalone w oparciu o datę decyzji pozwanego z dnia 25 sierpnia 2015 r., uzasadnione odsetki należało więc zasądzić od dnia następnego. Żądanie odsetek kwoty 1.611,30 zł zostało ustalone również o datę wydanej decyzji pozwanego z dnia 2 października 2015 r., odsetki należało zasądzić od dnia następnego. Odsetki od kwoty 1.355,35 zł zasądzono od dnia wyrokowania zgodnie z żądaniem powoda w piśmie z dnia 26 lipca 2020 r., pozwany nie sprzeciwiał się naliczonym odsetek.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażoną w art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. Pozwany przegrał spór i obowiązany jest do zwrotu na rzecz powoda kosztów procesu w kwocie 2.092 zł, na którą składają się: 207 zł tytułem opłaty od pozwu, 68 zł opłaty od rozszerzonego powództwa, 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika określono zgodnie z § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

W oparciu o art. 113 ust. 1 u.k.s.c. nakazano pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 1.089,78 zł, tytułem niepokrytego z zaliczki wynagrodzenia biegłego.