Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział VIII Gospodarczy

w składzie : Przewodniczący SSO Elżbieta Kala

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2014 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dn.27 czerwca 2013 r., sygn. akt VIII GC 762/13 upr

uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie rozprawy z dn. 27 czerwca 2013 r. i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego

Sygn. akt VIII Ga 228/13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 19 lutego 2013 r. powódka D. S. – prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą (...) - domagała się zasądzenia od pozwanego – (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P.- zapłaty kwoty 6.000,00 złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 1 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 31 października 2012 roku zawarła z pozwanym umowę sprzedaży, mocą której pozwana zakupiła od powódki towar za kwotę 7.200,00 złotych. Z tego tytułu powódka wystawiła fakturę VAT numer (...). Na fakturze powódka nie wskazała terminu zapłaty należności. Powódka wystawiła notę korygującą o numerze (...) wskazując w niej termin zapłaty należności na dzień 30 listopada 2012 roku.

W dniu 20 grudnia 2012 roku pozwana dokonała wpłaty na poczet należności z tytułu wskazanej faktury VAT w kwocie 1.200 złotych.

Powódka skierowała do pozwanej dwukrotnie wezwania do zapłaty ceny za towar w dniach 15 stycznia 2013 roku i 4 lutego 2013 roku.Jednak pozwana nie dokonała wpłaty.

Powódka podniosła, że dokonała zmiany nazwy działalności, która wcześniej brzmiała: (...).

Nakazem zapłaty z dnia 22 lutego 2013 roku w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VIII GNc 1052/13 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził na rzecz powódki kwotę zgodnie z żądaniem oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podniósł, iż powódka zawiesiła działalność, co powoduje, że nie może występować jako strona postępowań sądowych. Jednocześnie pozwana wskazała, iż strony postępowania ustaliły, że zapłata za towar nastąpi po dalszej sprzedaży urządzenia R..

W piśmie procesowym z dnia 28 maja 2013 roku powódka podniosła, iż pozwana mimo przesłanej faktury VAT, a następnie noty korygującej i wezwań do zapłaty pozwana przed wytoczeniem powództwa nie zaprzeczała istnieniu powódki. Jednocześnie podniosła ona, że wpłata części ceny (1.200,00 złotych) pozostaje w sprzeczności z twierdzeniem pozwanej, jakoby zapłata należności miała być dokonana po dalszej sprzedaży urządzenia. Powódka wniosła o oddalenie wniosków dowodowych pozwanej.

Zaskarżonym wyrokiem z dn. 27.06.2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 6.000 zł., z ustawowymi odsetkami od dnia 1.12.2012 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1.467 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 31 października 2012 roku strony zawarły umowę sprzedaży, mocą której pozwana zakupiła od powódki 2 sztuki urządzenia R. za kwotę 7.200,00 złotych.

Z tego tytułu powódka wystawiła fakturę VAT numer (...). Na fakturze powódka nie wskazała terminu zapłaty należności. Powódka wystawiła notę korygującą o numerze (...) wskazując w niej termin zapłaty należności na dzień 30 listopada 2012 roku.

W dniu 20 grudnia 2012 roku pozwana dokonała wpłaty na poczet należności z tytułu wskazanej faktury VAT w kwocie 1.200 złotych.

Powódka skierowała do pozwanej dwukrotnie wezwania do zapłaty ceny za towar w dniach 15 stycznia 2013 roku i 31 stycznia 2013 roku. Jednak pozwana nie dokonała wpłaty.

Wskazany stan faktyczny Sąd rejonowy ustalił w oparciu o wymienione wyżej autentyczne i wiarygodne dokumenty prywatne, których wiarygodności nie kwestionowano.

Sąd jednocześnie uznał za wiarygodne zeznania powódki D. S. która zeznała, że fakturę VAT wystawiła w dniu wydania urządzenia R.. Nota korygująca dotarła do pozwanej, ponieważ do powódki wróciło zwrotne poświadczenie odbioru przesyłki. Powódka podała, że wcześniej oba urządzenia kupiła od pozwanej. Zeznania powódki były jasne, wolne od zbędnych dopowiedzeń świadka i korelowały z treścią załączonego do pozwu materiału dowodowego w postaci dokumentów.

Sąd Rejonowy jednocześnie oddalił wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność, „czy brak daty zapłaty na fakturze jest wystarczającym gwarantem dotyczącym zapłaty po sprzedaży tak, jak zostało ustalone podczas zawarcia umowy”. Zdaniem sądu konsekwencje braku wskazania w treści faktury VAT terminu zapłaty podlega ocenie sądu i nie wymaga wiadomości specjalnych, co na podstawie art. 278 § 1 k.p.c. a contrario zdecydowało o oddaleniu wniosku pozwanej w tym zakresie.

Sąd Rejonowy wskazał, że w niniejszej sprawie strony łączyła umowa sprzedaży. Zgodnie z art. 535 § 1 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Bezspornym jest fakt, iż powódka wykonała obowiązki wynikające z umowy i wydała oba urządzenia R.. W związku z wykonaniem umowy żądała zapłaty należności objętej fakturą VAT. Wysokość ceny była bezsporna.

Pozwana uregulowała część należności, co pośrednio potwierdzało okoliczność porozumienia stron w tym zakresie.

Zdaniem Sądu Rejonowego pozwana nie wykazała, iż strony ustaliły, że termin zapłaty zostanie uzależniony od dalszej odsprzedaży rzeczy, podczas gdy zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu, spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. W myśl ogólnych zasad procesowych, to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie , a na stronie pozwanej spoczywa obowiązek wykazania, że powodowi jego żądanie nie przysługuje. Ciężar dowodu wykonania zobowiązania spoczywa na dłużniku. Powinien on wykazać, że spełnił świadczenie polegające na czynieniu oraz że świadczenie to wypełniło jego obowiązki wynikające z treści zobowiązania.

Stosownie do treści art. 476 k.c. dłużnik dopuszcza się zwłoki, jeżeli nie spełnia świadczenia w terminie. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Ponieważ pozwana nie zapłaciła powódce ceny za towar, popadła ona wobec powódki w zwłokę ze spełnieniem świadczenia. Powódka mogła w tej sytuacji domagać się od pozwanego zapłaty należności oraz zapłaty odsetek za zwłokę.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy na podstawie art. 535 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 6.000,00 złotych. O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 99 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył pozwany, i wniósł o jego uchylenie, ponowne rozpatrzenie sprawy i oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż Sąd Rejonowy wydał wyrok bez obecności przedstawiciela pozwanej spółki, opierając się na uznaniu jednej strony bez przeprowadzenia wszelkich niezbędnych dowodów, z naruszeniem bezstronności ich oceny.

Pozwany podniósł też, że wezwanie na termin rozprawy w dn. 27.06.2013 r. pozwanemu doręczono w dn. 2.07.2013 r., a zatem pięć dni po rozprawie, dlatego z przyczyn obiektywnych strona pozwana nie mogła uczestniczyć w rozprawie, ponieważ nie znała jej terminu. W ocenie pozwanego, w aktach sprawy nie mogło być zwrotki o odebraniu pisma, dlatego sąd nie powinien uznać, że pozwana została prawidłowo zawiadomiona.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Zauważyć należy, że aczkolwiek pozwany nie podniósł wprost w apelacji zarzutu naruszenia przepisów prawa procesowego mogących mieć wpływ na wynik sprawy, jednakże w uzasadnieniu apelacji wskazał, że zawiadomienie o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 27.06.2013 r. otrzymał dopiero w dnu 2.07.2013 r., czyli pięć dni po rozprawie i dlatego z przyczyn obiektywnych nie mógł w niej uczestniczyć.

Zarzut ten okazał się uzasadniony. Jak bowiem wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się na k-60 akt, zawiadomienie o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 27.06.2013r. zostało pozwanemu doręczone w dn. 2.07.2013 r. Zatem, za nieuprawnione należy uznać stwierdzenie sądu wpisane do protokołu rozprawy z dn. 27.06.203 r., iż pozwany nie stawił się na rozprawie, będąc o niej prawidłowo zawiadomiony (k-58). Na dzień rozprawy znajdowało się co prawda w aktach zwrotne potwierdzenie odbioru zawiadomienia przez pozwanego, jednakże dotyczy ono wcześniejszej rozprawy, wyznaczonej na dzień 13.06.2013 r. (k-54).

Zgodnie zaś z art. 214 § 1 k.p.c rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania.

Tak więc rację ma pozwany twierdząc, że nie był prawidłowo zawiadomiony o rozprawie w dn. 27.06.2013 r. , która bezpośrednio poprzedziła wydanie wyroku w sprawie. Jednocześnie uznać należy, że pozwany został pozbawiony możności obrony swych praw, a tym samym, że postępowanie w zakresie czynności przeprowadzonych na rozprawie w dn. 27.06.2013 r. dotknięte było nieważnością (art. 379 pkt 5 k.p.c).

W tych okolicznościach, uznając apelację pozwanego za uzasadnioną, na podstawie art. 386 § 2 k.p.c Sad Okręgowy orzekł o uchyleniu wyroku Sądu Rejonowego, zniesieniu postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością, tj. w zakresie rozprawy z dn. 27.06.2013 r. i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bydgoszczy, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.