Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 130/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

P. J.

I. w dniu 31 sierpnia 2019r. w Z. działając w zamiarze pozbawienia życia S. O., zadał mu cios nożem w lewą stronę klatki piersiowej, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na udzieloną pokrzywdzonemu pomoc medyczną, powodując jednocześnie obrażenia ciała w postaci rany kłutej klatki piersiowej po stronie lewej, z przekłuciem płata dolnego płuca i uszkodzeniem kopuły przepony skutkującej krwotokiem masywnym do jamy opłucnowej i wstrząsem krwotocznym oraz odmą opłucnową lewostronną, stanowiące chorobę realnie zagrażającą życiu

II. w okresie od marca 2019 roku do dnia 31 sierpnia 2019 roku w Z. kilkukrotnie groził K. B. pozbawieniem życia, przy czym groźby wywołały u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk,

III w dniu 10 lipca 2019 r. w Z. pomógł innej osobie do ukrycia w swoim miejscu zamieszkania pochodzące z kradzieży lusterko stojące w mosiężnej ramie, mosiężną ramkę na zdjęcie, aparat telefoniczny analogowy w drewnianej obudowie o wartości 1.000zł i rower marki F. o numerze ramy (...) o wartości 800euro, co do których to rzeczy powinien i mógł przypuszczać, że pochodzą z czynu zabronionego, to jest przestępstwa z art. 292 § 1

IV. w dniu 1 sierpnia 2019 r. w Z. działając w celu zmuszenia funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w Z. sierż. B. R. oraz st. post. M. M. (1) do zaniechania podjętej czynności służbowej polegającej na jego zatrzymaniu groził im pozbawieniem życia oraz uszkodzeniem ciała, jednocześnie znieważając ich słowami powszechnie uważanymi za obelżywe, tj. o czyn z art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1 agresywne zachowanie się pokrzywdzonego S. O. wobec oskarżonego P. J. bezpośrednio przed opisanym w zarzucie I zdarzeniem

2 podejście oskarżonego do siedzących na ławce S. O. i M. M. (2)

3 zadanie S. O. ciosu nożem w lewą stronę klatki piersiowej przez P. J.

4 co najmniej umiarkowana siła uderzenia nożem oraz spowodowanie przez oskarżonego obrażeń ciała w postaci rany kłutej klatki piersiowej po stronie lewej, z przekłuciem płata dolnego płuca i uszkodzeniem kopuły przepony skutkującej krwotokiem masywnym do jamy opłucnowej i wstrząsem krwotocznym oraz odmą opłucnową lewostronną, stanowiącego chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonego

5 przewidywanie i godzenie się oskarżonego na spowodowanie skutku w postaci śmierci pokrzywdzonego

6 wielokrotne groźby, werbalizowane przez oskarżonego pod adresem K. B.

7 uzasadniona obawa spełnienia kierowanych w dniu 31 sierpnia 2019r przez P. J. wobec K. B. gróźb pozbawienia życia

8 umiejscowienie w dniu 10 lipca 2019 r. w zajmowanym przez oskarżonego i inne osoby lokalu mieszkalnym lusterka stojącego w mosiężnej ramie, mosiężnej ramki na zdjęcie, aparatu telefonicznego analogowego w drewnianej obudowie o wartości 1.000zł, roweru marki F. o numerze ramy (...) o wartości 800euro oraz nabycie roweru marki H. o numerze ramy (...) o wartości 600euro

9 pochodzenie opisanych wyżej przedmiotów z kradzieży

10 powinność i możliwość przypuszczania P. J. co do pochodzenia tych przedmiotów, za wyjątkiem roweru marki H. z czynu zabronionego

11 podjęcie przez funkcjonariuszy policji sierż. B. R. oraz st. post. M. M. (1) uzasadnionej interwencji wobec P. J. w dniu 1 sierpnia 2019r.

12 grożenie ze strony P. J. wobec funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w Z. sierż. B. R. oraz st. post. M. M. (1) pozbawieniem życia oraz uszkodzeniem ciała oraz znieważanie ich słowami powszechnie uważanymi za obelżywe w celu zmuszenia do zaniechania podjętej czynności służbowej polegającej na zatrzymaniu oskarżonego

Zeznania świadka S. O.

Zeznania świadka M. M. (2)

Zeznania świadka L. G.

Zeznania świadka R. G.

Wyjaśnienia oskarżonego P. J.

Zeznania świadka S. O.

Zeznania świadka M. M. (2)

Zeznania świadka L. G.

Zeznania świadka R. G.

Opinia biegłego lekarza

Dokumentacja medyczna

Opinia biegłego lekarza

Dokumentacja medyczna

Zeznania świadka S. O.

Zeznania świadka M. M. (2)

Zeznania świadka L. G.

Zeznania świadka R. G.

Opinia biegłego lekarza

Dokumentacja medyczna

Zeznania świadka K. B.

Zapis z monitoringu

Zeznania świadka K. B.

Protokół przeszukania

Wyjaśnienia oskarżonego P. J.

Zeznania świadka J. M.

Zeznania świadka A. M.

Protokół przeszukania

pokwitowania

wyjaśnienia P. J.

wyjaśnienia P. J.

Zeznania świadka B. R.

Zeznania świadka M. M. (3)

Wyjaśnienia oskarżonego P. J.

239

259-260

261

261-262

235-236

239

259-260

261

261-262

150-151, 272-273

56, 64

150-151, 272-273

56, 64

239

259-260

261

261-262

150-151, 272-273

56, 64

237-238

45

237-238

80-82

235-236

70-72

73

80-82

87, 100, 101

235-236

235-236

238

260-261

235-236

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. J.

w dniu 10 lipca 2019 r. w Z. pomógł innej osobie do ukrycia w swoim miejscu zamieszkania pochodzące z kradzieży lusterko stojące w mosiężnej ramie, mosiężną ramkę na zdjęcie, aparat telefoniczny analogowy w drewnianej obudowie o wartości 1.000zł i rower marki F. o numerze ramy (...) o wartości 800euro, co do których to rzeczy powinien i mógł przypuszczać, że pochodzą z czynu zabronionego

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Brak wiedzy oskarżonego co do pochodzenia lusterka stojącego w mosiężnej ramie, mosiężnej ramki na zdjęcie, aparatu telefonicznego analogowego w drewnianej obudowie, roweru marki F. o numerze ramy (...) z czynu zabronionego oraz brak nawet powinności i możliwości przypuszczenia w tym zakresie co do nabytego roweru marki H. o numerze ramy (...)

wyjaśnienia P. J.

235-236

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2

3, 5

4, 5

6, 7

11,12

8, 9, 10

Zeznania świadka S. O.

Zeznania świadka M. M. (2)

Zeznania świadka L. G.

Zeznania świadka R. G.

Wyjaśnienia oskarżonego P. J.

Zeznania świadka S. O.

Zeznania świadka M. M. (2)

Zeznania świadka L. G.

Zeznania świadka R. G.

Opinia biegłego lekarza

Dokumentacja medyczna

Opinia biegłego lekarza

Dokumentacja medyczna

Zeznania świadka K. B.

Zapis z monitoringu

Zeznania świadka B. R.

Zeznania świadka M. M. (3)

Zeznania świadka J. M.

Zeznania świadka A. M.

Protokół przeszukania

pokwitowania

wyjaśnienia P. J.

Oceniane okoliczności mają charakter bezsporny, bo zostały one potwierdzone zarówno przez wszystkich wskazanych świadków, jak i samego oskarżonego.

Żaden ze świadków nie pozostawał z oskarżonym w konflikcie, nie istnieje również jakakolwiek inna przyczyna, z powodu której świadkowie ci mieliby niezgodnie z prawdą obciążać oskarżonego. Ich zeznania pozostają ze sobą spójne, korelują również zarówno z wiarygodną opinią biegłego, jak też z zasadami doświadczenia życiowego. Każdy ze świadków wyraźnie rozróżniał swoje spostrzeżenia od domniemań, żaden z nich nie próbował nawet przeprowadzać opartego na jakimkolwiek dorozumieniu rozumowania niekorzystnego w swej treści dla P. J.. Bezsporne jest przy tym, bo przyznał to sam oskarżony, że kiedy podszedł on do siedzących na ławce S. O. i M. M. (2), miał w ręku nóż. Równie bezsporne jest, że to tym właśnie nożem doszło do uszkodzenia ciała pokrzywdzonego. Sporny pozostaje mechanizm spowodowania owych urazów, przy czym przedstawiona przez oskarżonego wersja, jakoby S. O. gwałtownie wstając sam się na ten nóż nadział jest odosobniona, jej prawdziwość zanegował biegły z zakresu medycyny a nadto jest rażąco sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego. To ostatnie spostrzeżenie nie wymaga, jak się wydaje szerszego komentarza. Opinia biegłego jest pełna, jasna, spójna i zgodna z dołączoną do akt dokumentacją lekarską. Biegły, co wprost stwierdził na rozprawie głównej nie przeprowadzał własnych domniemań, w szczególności co do uszkodzenia żebra pokrzywdzonego.

Oba dowody mają w ocenie Sądu charakter obiektywnych. Ocena wiarygodności opinii biegłego, tak ustnej, jak i pisemnej została już przedstawiona. Z kolei wartości dowodowej dokumentacji z leczenia pokrzywdzonego nikt w toku procesu nie kwestionował, jej autorzy nie mieli przy tym powodów do zapisywania w niej nieprawdy.

K. B. w toku rozprawy głównej złożyła korzystne dla oskarżonego zeznania wywodząc, że bała się spełnienia jego gróźb jedynie w dniu 31 sierpnia 2019r. W ocenie Sądu dowodzi to pełnej szczerości jej wypowiedzi tak w tej, jak i pozostałych poruszanych przez nią kwestiach. Agresje ze strony P. J. widać także na nagraniach z monitoringu, choć brak dźwięku sprawia, że jest to dowód pomocniczy, pozwalający na weryfikację zeznań pokrzywdzonej. Pokrzywdzona nie miała przy tym powodu do niezgodnego z prawdą pomawiania oskarżonego, bo jedyny konflikt, jaki osoby te dzielił wywołany był właśnie przez agresywne i aroganckie zachowanie się oskarżonego. W sposób pośredni agresja ta jest dowiedziona przez funkcjonariuszy policji, o czym mowa niżej. Wynika ona także z zeznań S. O. i M. M. (2), w jakich opisali oni zachowanie się P. J. sprzed zaatakowania go przez S. O.. Dowody te wskazują na to, że P. J. istotnie wielokrotnie znieważał pokrzywdzoną i groził jej pozbawieniem życia. W ocenie Sądu jest zatem w pełni zrozumiałe, nawet z obiektywnego punktu widzenia, że K. B. w dniu 31 sierpnia 2019r. istotnie przestraszyła się, że oskarżony wyrządzi jej krzywdę na zdrowiu a nawet na życiu. Przemawia za tym natężenie jego agresji i powtarzalność jego w tym zakresie zachowań przez okres szeregu miesięcy.

Relacje obu funkcjonariuszy policji są ze sobą spójne a co do agresywnych zachowań oskarżonego korelują z relacjami innych, wymienionych już wyżej osób. Zważyć przy tym należy, że zakwestionowanie ich wiarygodności implikowałoby istnienie swoistej zmowy ze strony wszystkich przesłuchanych świadków, ukierunkowanej na spowodowanie poniesienia przez oskarżonego niezasłużonej odpowiedzialności karnej. Takie argumenty próbował przedstawiać P. J., lecz są ona zupełnie odosobnione i na tyle nieracjonalne, że nie mogą zyskać akceptacji w zakresie wiarygodności. Ani B. R., ani M. M. (3) nie starali się w swoich zeznaniach wyolbrzymić zachowań sprawcy, ani też przejaskrawiać ich natężenia oraz znaczenia.

Wszystkie oceniane dowody są ze sobą spójne i pozostają zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Oskarżony sam wszakże wyjaśnił, że co prawda nie wiedział o rzeczywistym pochodzeniu złożonych w jego mieszkaniu przez inną osobę przedmiotów, lecz kwestia ta ,,nie podobała mu się”. Zgodził się on zatem na złożenie owych rzeczy jedynie na kilka dni. W ocenie Sądu wprost dowodzi to, że P. J. mógł przypuszczać o nielegalnym źródle pochodzenia przyniesionych przez jego kolegę rzeczy. Spostrzeżenie to jest niezależne od tego, czy rzeczy te przyniósł do oskarżonego Ł. M., czy też osoba, o jakiej ten zeznał przed Sądem. Żaden z nich nie miał bowiem miejsca stałego zamieszkania w owym czasie a co za tym idzie możliwość przypuszczania, że rzeczy takie nie były przez żadnego z nich posiadane legalnie jest na kanwie zasad doświadczenia życiowego oczywista. Ł. M., jeśli to on dokonał ich kradzieży miał oczywisty powód do podawania w tym zakresie nieprawdy. Skoro jednak wiarygodność jego złożonych przed Sądem zeznań jest dla rozstrzygnięcia sprawy obojętna, to nie ma potrzeby jej przeprowadzania. Przedmioty te, co wynika z w pełni wiarygodnych, bo spójnych ze sobą zeznań J. i A. M. faktycznie zostały im skradzione. Świadkowie ci nie mieli powodu do niezgodnego z prawda obciążenia oskarżonego, podobnie jak i autorzy pokwitowań odbioru obu opisanych w zarzucie rowerów.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3, 4, 5, 6, 7

wyjaśnienia P. J.

Jak zostało już wyżej wskazane wyjaśnienia oskarżonego są co do omawianych faktów odosobnione, pozostają w sprzeczności z wiarygodnymi dowodami a nadto z zasadami doświadczenia życiowego. P. J. utrzymywał, że zarzuty opisane w punkcie 1 i 2 części wstępnej wyroku zostały mu przedstawione na podstawie nieprawdziwych zeznań, złożonych przez świadków a powodem tego była wrogość K. B. wobec niego. Jego domniemanie a nawet przekonanie, że owej kobiecie z nieznanych powodów zależało na niesłusznym skazaniu oskarżonego jest nie tylko odosobnione, ale w ocenie Sądu także skrajnie nieracjonalne.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐x

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I, IV

P. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W odniesieniu do punktu I części rozstrzygającej wyroku fakt spowodowania u pokrzywdzonego choroby realnie zagrażającej życiu wprost wynika z wiarygodnej opinii biegłego z zakresu medycyny. W toku rozprawy głównej podał on, że gdyby nie skutecznie udzielona S. O. pomoc medyczna, zmarłby on wskutek wstrząsu krwotocznego w ciągu godziny od zadania mu ciosu nożem. Nie ma zatem wątpliwości, że oskarżony spowodował u pokrzywdzonego chorobę realnie zagrażającą życiu, co uzasadnia zakwalifikowanie jego działania z art. 156 § 1 pkt 2 kk. Taka kwalifikacja nie wyczerpuje jednak pełnej zawartości kryminalnej opisywanego czynu. P. J. był bowiem wobec S. O. wrogo nastawiony z powodu wcześniejszej agresji ze strony pokrzywdzonego wobec niego. Użył on niebezpiecznego dla życia narzędzia, jakim niewątpliwie jest nóż a godził nim w lewą stronę klatki piersiowej ofiary. Każdy dorosły człowiek bez istotnego deficytu intelektualnego- a takim człowiekiem jest oskarżony- wie, że w tym miejscu umiejscowione jest serce, zaś uszkodzenie tego organu może doprowadzić do zgonu. Oskarżony co prawda zadał pojedyncze uderzenie, lecz swojej siły nie miarkował co oznacza, że określona przez biegłego siła ciosu również uzasadnia przyjęcie po stronie sprawcy dalej idącego zamiaru, niż tylko spowodowanie ciężkiego uszkodzenia ciała. Jak trafnie stwierdził Sąd Apelacyjny we Wrocławiu (wyrok z dn. 02 08 2018r., II AKa 227/2018 LEX nr 2567673) przy ustaleniu zamiaru towarzyszącego sprawcy, jego przeżyć psychicznych należy uwzględniać całokształt udowodnionych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych. W sprawach o czyny przeciwko życiu lub zdrowiu zalicza do nich: rodzaj, rozmiary użytego narzędzia, ilość uderzeń, siłę, z jaką zostały zadane, umiejscowienie ciosów, przebieg rany, a także właściwości i warunki osobiste sprawcy, jego dotychczasowy tryb życia, pobudki, motywy działania, stosunki panujące między sprawcą a pokrzywdzonym, okoliczności, tło zajścia, zachowanie się przed i po popełnieniu czynu. Poza ilością ciosów wszystkie pozostałe okoliczności, opisane w cytowanym judykacie wskazują na to, że P. J. nie tylko przewidywał możliwość spowodowania śmierci pokrzywdzonego, ale na możliwość tę się godził. Pamiętać należy o tym, że jak wynika z zeznań przesłuchanych świadków oskarżony jest osobnikiem agresywnym. Z kolei biegli psychiatrzy rozpoznali u niego zaburzenia zachowania związane z uzależnieniem od alkoholu i substancji psychoaktywnych. W ocenie Sądu zatem także dotychczasowy (...) wskazuje na jego ewentualny zamiar pozbawienia pokrzywdzonego życia. Skutek ten nie nastąpił z powodów znajdujących się poza sferą działania sprawcy, bowiem pomoc medyczna została wezwana przez L. G.. W ocenie Sądu zatem opisywane zachowanie zakwalifikować należy z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

W odniesieniu do zawartej w punkcie IV części rozstrzygającej wyroku kwalifikacji prawnej także podzielić należy zawartą w akcie oskarżenia propozycję. P. J. wiedział bowiem, że obaj pokrzywdzeni są funkcjonariuszami policji i że podjęli wobec niego interwencję, połączona z zatrzymaniem w granicach przysługujących im kompetencji. Po to, żeby zmusić ich do odstąpienia od tej czynności służbowej sprawca kierował adresowane do obu policjantów groźby pozbawienia ich życia a także uszkodzenia ciała. Takie zachowanie bez wątpienia wyczerpało ustawowe znamiona występku z art. 224§ 2 kk. W trakcie ukierunkowanych na odstąpienie od zatrzymania gróźb oskarżony wulgarnie wyzywał obu policjantów. Jego przytaczane przez pokrzywdzonych słowa miały postać zniewag, co w ocenie Sądu obliguje do zakwalifikowania opisywanego zachowania jako przestępstwa również z art. 226 § 1 kk w warunkach kumulatywnego zbiegu przepisów.

☐x

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

II, III

P. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W zakresie czynu, opisanego w punkcie II części rozstrzygającej wyroku zmiana kwalifikacji, polegająca na wyeliminowaniu z niej art. 12 kk warunkowana jest zeznaniami pokrzywdzonej, złożonymi przez nią na rozprawie głównej. Do wyczerpania ustawowych znamion, opisanych w art. 190 § 1 kk dochodzi bowiem tylko wtedy, gdy kierowane przez sprawce groźby wzbudzają w zagrożonym zarówno subiektywną, jak i obiektywna obawę spełnienia. Zarówno podczas śledztwa, jak i na rozprawie K. B. potwierdziła, że bała się spełnienia przez oskarżonego gróźb w dniu 31 sierpnia 2019r wyraźnie przed Sądem negując istnieniu takich obaw podczas kierowanych wobec niej gróźb przed tą datą. Skoro pokrzywdzona nie obawiała się spełnienia gróźb do dnia 31 sierpnia, to zachowanie się oskarżonego wobec niej znamion występku groźby karalnej nie wyczerpało. Oznacza to, że P. J. popełnił takie przestępstwo jedynie w dniu 31 sierpnia. Tego dnia bowiem obawy ze strony pokrzywdzonej nie tylko istniały, lecz w ocenie Sądu były one uzasadnione ze względu na wyjątkowo nasilona tego dnia agresje sprawcy, jaka została szeroko opisana przez pokrzywdzoną a także jego wcześniejsze odgrażanie się.

W odniesieniu do czynu, opisanego w punkcie III części dyspozytywnej wyroku podnieść należy, że żaden dowód nie wskazuje na to, że oskarżony wiedział lub co najmniej przewidywał i akceptował pochodzenie ujawnionych w jego mieszkaniu przedmiotów z czynu zabronionego. Wobec braku jakichkolwiek przeciwdowodów za prawdziwe uznać należało wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie a z których wynika, że nie miał on żadnej świadomości co do pochodzenia przyniesionych przez Ł. M. lub osobę przez niego opisaną rzeczy. Niewątpliwie jednak P. J. powinien i mógł przypuszczać, że przedmioty owe uzyskane zostały za pomocą czynu zabronionego. Sam wszakże wyjaśnił podczas śledztwa, że zgodził się na ich złożenie tylko na krótko oraz że fakt ten mu się ,,nie podobał”. Co równie istotne, zarówno Ł. M., jak też opisany przezeń mężczyzna nie miał wówczas gdzie mieszkać. Trudno przy tym nie dostrzec, że asortyment przyniesionych przedmiotów nie przystawał do znanej oskarżonemu sytuacji życiowej Ł. M., ani też wskazanego przez niego osobnika. P. J. bez trudu zatem nie tylko mógł, ale i powinien przypuszczać, że rzeczy te pochodzą z kradzieży. Nieco inna sytuacja zachodzi w przypadku roweru marki H.. Oskarżony wyjaśnił, że rower ten kupił od nieznanego mężczyzny a brak jest dowodu, by wiarygodność tych jego wyjaśnień skutecznie zakwestionować. Na kanwie art. 5 § 2 kpk nie sposób zatem wykluczyć, że tak było w istocie, przy czym Sąd nie dysponował żadną możliwością, by ocenie poddać zestawienie podanej przez właściciela wartości roweru z uiszczona przez oskarżonego ceną. To spowodowało potrzebę wyeliminowania owego roweru z opisu przestępstwa paserstwa i zakwalifikowanie pozostałych aspektów zachowania się P. J. z zarzutu 3 jako występku paserstwa nieumyślnego.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J.

I

II

III

IV

V

I

II

III

IV

I, II, III, IV

Podstawową okolicznością łagodzącą jest w ocenie Sądu to, że skutek działania oskarżonego nie przybrał postaci nieodwracalnego ani na zdrowiu, ani też na życiu ofiary. Powinność miarkowania kary uzasadnia i to, że to pokrzywdzony swoimi agresywnymi działaniami sprowokował P. J.. W ocenie Sądu natężenia agresji ze strony nietrzeźwego S. O. nie usprawiedliwiały kierowane przez oskarżonego okrzyki, jakie były powodem jego pobicia. P. J. nie był w przeszłości karany, poza mającą miejsce wiele lat wcześniej pojedynczą kradzieżą. W ocenie Sądu oznacza to, że nie jest on sprawcą zupełnie zdemoralizowanym z co za tym idzie wymagającym szczególnie długotrwałej resocjalizacji w warunkach penitencjarnych. Nie należy jednak tracić przy tym z pola widzenia szeregu okoliczności obciążających. Usiłowania zabójstwa, połączonego z ciężkim uszkodzeniem ciała pokrzywdzonego dokonał on w stanie nietrzeźwości i w celu dokonania odwetu. Uczynił to wiedząc, że jest widziany przez co najmniej trzy osoby, przez co okazał rażące lekceważenie zasad porządku prawnego i współżycia społecznego. Wprawdzie czynu swojego nie zaplanował, lecz łatwość z jaka przystąpił do realizacji podjętego zamiaru nagłego również przemawia w ocenie Sądu za przypisaniem mu lekceważenia podstawowych zasad, o jakich mowa. To z kolei świadczy o zaawansowanym (choć nie w stopniu zupełnym) procesu jego demoralizacji. Znaczny jest także stopień winy sprawcy, który dokonał wszak aktu samosądu niewspółmiernego do doznanej uprzednio krzywdy. Powołać się również należy i na znaczny stopień szkodliwości społecznej tego czynu, czemu wyraz dał ustawodawca kształtując granice sankcji. Te elementy sprawiają, że w ocenie Sądu orzeczona kara nie jest ani nazbyt łagodna, przez co nie utwierdzi ona oskarżonego w przeświadczeniu o przyzwoleniu na takie zachowania, ani też nazbyt surowa, bo nie wyeliminuje ona P. J. ze społeczeństwa na trwale.

Przestępstwo groźby karalnej cechuje się, podobnie jak i pozostałe popełnione przez oskarżonego występki niepomiernie niższą zawartością społecznej szkodliwości, co oczywiście musiało znaleźć odzwierciedlenie w wymierzonych za te działania karach. Wskazać jednak należy, że K. B. w żaden sposób nie sprowokowała oskarżonego a jako ekspedientka sklepu spożywczego nie miała ona skutecznej możliwości skłonienia sprawcy do odstąpienia od jego werbalnej agresji. Faktem jest, że z powodu gróźb nie odniosła ona żadnego większego uszczerbku psychicznego lecz pamiętać należy, że P. J. był wobec niej wulgarny i arogancki przez szereg miesięcy.

W zakresie nieumyślnego paserstwa kwestią o najistotniejszym znaczeniu jest to, że pokrzywdzeni odzyskali swoje mienie w stanie nieuszkodzonym. Wartość tych przedmiotów nie była znaczna, jeśli wziąć pod uwagę średnie zarobki w kraju zaś oskarżony nie negował posiadania owych rzeczy i swoich przypuszczeń co do możliwego ich pochodzenia. W ten sposób wyraził on rodzaj czynnej skruchy. Wskazać przy tym należy, że za kupiony rower, choć ten element został przez Sąd z opisu czynu wyeliminowany, nie odzyskał on zapłaconych pieniędzy.

Co do zachowań na szkodę dwóch funkcjonariuszy policji okolicznościami obciążającymi jest bardzo znaczne natężenie werbalnej agresji oskarżonego, połączone z brakiem choćby minimalnego aspektu wiktymologicznego. Zdarza się bowiem podejmowanie przez policjantów interwencji o znacznie bardziej zdecydowanym charakterze, jakie niekiedy prowadza do oporu ze strony osób zatrzymywanych. W tym przypadku sytuacji takiej nie było a co za tym idzie zachowanie się P. J. nie było w żadnym stopniu usprawiedliwione. Wskazać jednak trzeba, że oskarżony przyznając się do tego czynu przejawił rodzaj czynnej skruchy. Warunkowane jego postawą późniejsze działania policjantów w postaci użycia RMP, kasku i kaftana bezpieczeństwa, choć ze wszech miar uzasadnione, stanowiły jednak dla sprawcy dolegliwości o istotnym charakterze.

Wymiar kary łącznej oparty został o zasadę częściowej kumulacji poszczególnych kar jednostkowych. Jak zostało wyżej wskazane P. J. jest osobnikiem zdemoralizowanym, choć nie w stopniu uzasadniającym orzeczenie kary zbliżonej do eliminacyjnej. Pamiętać jednak należy, że jego trwająca stosunkowo długo działalność przestępcza dotknęła wielu osób a dotyczyła wielu różnych dóbr prawem chronionych. Kara łączna jest wszak formą reakcji za całokształt popełnionych przez sprawce przestępstw, co w tym przypadku powinno się sprowadzać do zastosowania zasady tzw. asperacji. P. J. powinien jasno uzmysłowić sobie naganność swoich zachowań a jednocześnie i to, że nie są one i nigdy nie będą akceptowane. Z drugiej jednak strony po odbyciu wymierzonej mu kary łącznej będzie on mógł na nowo funkcjonować społecznie, nie zostaje on bowiem na trwale zeń wyeliminowany.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. J.

VI

VII

I, III, IV

I

Zaliczenie na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania i wszystkich zatrzymań jest obligatoryjne.

Zabezpieczone w sprawie dowody rzeczowe zostały zwrócone- jako przedmioty zbędne dla postępowania- osobom uprawnionym.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII, IX

Udział obrońców z urzędu obliguje do przyznania im z tego tytułu wynagrodzenia. P. J. nie ma ani majątku, ani też dochodów a z uwagi na wymiar orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności perspektywa zmiany tego stanu jawi się jako odległa. Z tego powodu Sąd odstąpił od obciążania go kosztami sądowymi.

1Podpis

Robert Bednarczyk Daniel Strzelecki