Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

1

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

VI Ka 190/20

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 3.02.2020 r. sygn. akt. II K 727/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

A. C.

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego

Karta karna

241

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Karta karna

Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.obrazy przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 4 oraz art. 5 § 2 i art. 7 k.p.k., nadto art. 410 i 424 § 1 pkt 1 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów która miała wpływ na treść wyroku a wynika z oparcia orzeczenia o sprawstwie oskarżonych na jednym dowodzie obciążającym – dowodzie z zeznań pokrzywdzonego, a także niekorzystnej dla oskarżonych interpretacji pozostałych dowodów, bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska i na przyjęciu za udowodnione okoliczności obciążających oskarżonych, pomimo istnienia nie dających się usunąć wątpliwości, a w szczególności wykluczenie wiarygodności dowodu z wyjaśnień oskarżonych, korespondujących lub będących niesprzecznymi z zeznaniami wszystkich świadków w sprawie, także w części zeznań świadka pokrzywdzonego G. Ł., poddających w poważną wątpliwość możliwość popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im czynów;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mającego wpływ na treść wyroku:

a. przez ustalenie niezgodnie z treścią dowodów przeprowadzonych na rozprawie miejsca popełnienia przestępstwa jako miejsca w którym „lampy uliczne dawały światło” a zatem miejsca na skraju lasu, usytuowanego blisko ulicy i parkingu, co umożliwić miało pokrzywdzonemu rozpoznanie oskarżonych jako sprawców zdarzenia podczas gdy z zeznań świadków oraz W. K. (1), P. P. (2), S. P., M. P., G. S., i D. W. (2) wynika, że zdarzenie to mogło mieć miejsce wyłącznie w głębi lasu, a zatem w miejscu nieoświetlonym, co w efekcie czyniło niemożliwym rozpoznanie sprawców zdarzenia przez pokrzywdzonego;

b. przez ustalenie niezgodnie z treścią dowodów przeprowadzonych na rozprawie, że obrażenia ciała pokrzywdzonego w postaci złamania kości nosowych powstały na skutek zdarzenia, do którego miało dojść po zakończeniu imprezy, podczas pokonywania drogi przez pokrzywdzonego przez las ok.godz.1:00 podczas gdy z zeznań świadków W. K. (1), D. W. (2) i P. P. (2) oraz części zeznań pokrzywdzonego wynika, że do powstania urazu obrażeń nosa u pokrzywdzonego doszło na skutek innego zdarzenia niż opisane w akcie oskarżenia tj. na imprezie ok. godziny 21:00 – 22:00, na skutek działania nieustalonej osoby, po czym pokrzywdzony pozostawał na imprezie do czasu jej opuszczenia ok. godziny 1:00 spożywając znaczne ilości alkoholu, co mogło w zasadniczy sposób wpłynąć na jego percepcję bólu oraz otrzymanych w wyniku pierwotnych zdarzeń obrażeń;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.rażącej niewspółmierności ( surowości ) orzeczonej kary ograniczenia wolności wymierzonej:

a. oskarżonemu A. C. przez wymierzenie temu oskarżonemu kary w wysokości 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wysokości 40 godzin w stosunku miesięcznym na podstawie art. 158 § 1 k.k.;

b. oskarżonemu D. W. (1) przez wymierzenie temu oskarżonemu kary w wysokości 1 roku i 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w wysokości 40 godzin w stosunku miesięcznym na podstawie art. 158 § 1 k.k.;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Sąd I instancji nie naruszył w niniejszej sprawie zasady swobodnej oceny dowodów ani zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść oskarżonych, swoje zaś stanowisko w sposób dostateczny argumentował w pisemnym uzasadnieniu wyroku. Nie ulega wątpliwości że pokrzywdzony G. Ł. jednoznacznie i konsekwentnie wskazywał na A. C. i D. W. (1) jako sprawców jego pobicia. Już podczas pierwszego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym wymieniał nazwiska oskarżonych jako sprawców tego czynu, opisywał także ze szczegółami przebieg zdarzenia ( k.3 ), zeznania te potwierdzał podczas kolejnych przesłuchań, w tym także w czasie konfrontacji z oskarżonymi ( k.7-8, k.52 -55, k.69 – 71, k. 142 odwrót – 144 ). Sąd I instancji wskazał powody dla których dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego obciążającym oskarżonych, a także zeznaniom świadków W. K. (1), P. P. (2), S. P., M. P. , G. S., D. W. (2), E. P. w poszczególnych fragmentach potwierdzających wersję pokrzywdzonego ( str. 1 – 2 oraz 4 - 5 uzasadnienia, k.207, k.208 odwrót – 209 akt ). Sąd Rejonowy wskazał jednocześnie dowody którym nie dał wiary ( wyjaśnienia oskarżonych, zeznania świadków M. N., M. L., P. M., N. G. ) podając powody takiej oceny tych dowodów ( str. 3 oraz 5 -6 uzasadnienia, k. 208, k.209 -209 odwrót akt ). Zdaniem Sądu Okręgowego tak dokonana ocena dowodów nie narusza art.7 k.p.k. ani art.410 k.p.k. Przypomnieć należy że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego, a więc mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów wtedy gdy 1.jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy; 2. stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego; 3.jest wyczerpująco i logicznie, z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu ( zob. wyrok SN z 9.11.1990 r., WRN 149/90 OSNKW 7-9/1991, poz.41 ). Warunki te spełnił Sąd I instancji w niniejszej sprawie.

Ad 2

Sformułowany zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest niezasadny. Z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że ustalenia w zakresie miejsca pobicia pokrzywdzonego, w tym odnośnie dobrego oświetlenia tego miejsca przez pobliskie latarnie uliczne Sąd I instancji poczynił w oparciu o przeprowadzone na etapie postępowania sądowego oględziny miejsca zdarzenia, w których uczestniczył pokrzywdzony G. Ł., ale także obrońca oskarżonych ( k. 194 – 197 ). Sąd Rejonowy działając w ramach zasady swobodnej oceny dowodów władny był dać wiarę dowodowi z wyżej wymienionych oględzin. Wbrew zarzutowi skarżącego ustaleniu powyższemu nie sprzeciwiają się w sposób jednoznaczny zeznania wymienionych w apelacji świadków. Osoby wskazywane w zarzucie apelacji m.in. W. K. (1), P. P. (2), S. P. nie byli bezpośrednimi świadkami pobicia pokrzywdzonego - fakt pobicia stwierdzili na podstawie obrażeń ciała pokrzywdzonego i jego opowiadania o przebiegu zdarzenia – w związku z czym nie precyzowali w zeznaniach czy doszło do niego w głębi lasu czy bardziej na skraju gdzie docierało światło z latarni będących na parkingu ( k.9, k.11, k. 82 – 83, k.95 – 96, k.102 -103, k. 154 – 159 ). Podkreślić jednakże z naciskiem należy, że pokrzywdzony po wyjściu z lasu na parking kategorycznie mówił wymienionym świadkom, że pobili go A. C. i D. W. (1).

U pokrzywdzonego G. Ł. w dniu 3 maja 2018 r. stwierdzono obrażenie ciała w postaci złamania kości nosowych powodujące roztrój zdrowia na okres poniżej 7 dni, a więc takie o którym mowa w art. 157 § 2 k.k.( opinia biegłego lekarza k.89 ). Z materiału dowodowego istotnie wynika, że w czasie imprezy w kompleksie leśnym z 2 na 3 maja 2018 r. pokrzywdzony został uderzony w głowę przez nieustaloną osobę już ok. 22:00 i świadkowie zeznawali że z nosa ciekła mu wówczas krew ( k. 7 , k. 9, k.11 , k.82 ). niemniej po pobiciu przez oskarżonych ok.godz.1:00 -2:00 gdy pokrzywdzony wyszedł z kompleksu leśnego na parking także miał zakrwawiona twarz w tym nos ( co obrazuje chociażby zdjęcie k.22 ) a świadkowie którzy go wówczas widzieli określali obrażenia jako „świeże” ( np. zeznania świadka W. K. k. 155 ). Z zeznań pokrzywdzonego wynika że w czasie pobicia przez oskarżonych został m.in. kopnięty w twarz, Sąd I instancji władny był więc ustalić że obrażenie stwierdzone w opinii biegłego zostało spowodowane na skutek pobicia przez oskarżonych. Ustalenie to ma jednak w sprawie o tyle drugorzędne znaczenie, że żadnemu z oskarżonych nie zarzucono przestępstwa spowodowania obrażeń ciała, a jedynie przestępstwo pobicia z art. 158 § 1 k.k.

Ad 3

Zarzut rażącej niewspółmierności kary okazał się zasadny w części, a to odnośnie oskarżonego A. C., nie zasługiwał natomiast na uwzględnienie w odniesieniu do oskarżonego D. W. (1). O ile rola każdego z oskarżonych w popełnieniu przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego była podobna i nie ma podstaw do różnicowania z tego powodu wymiaru kary, o tyle sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i właściwości każdego z oskarżonych za takim zróżnicowaniem przemawiają. O ile oskarżony D. W. (1) był wcześniej karany przez Sąd i to za przestępstwo przeciwko zdrowiu ( k.109 ), o tyle oskarżony A. C. jest osobą dotychczas niekaraną ( k.110, k.242 ). Zasadnie skarżący zarzuca że dla A. C. który – jak wskazuje obrońca – jest kierowcą w firmie przewozowej i w związku z tym ciągle przemieszcza się, kara ograniczenia wolności jest nadmiernie surowa i należało ją złagodzić poprzez wymierzenie kary łagodniejszej tj. kary grzywny. Zarzut ten z powodu wskazanego powyżej nie mógł być natomiast uwzględniony w odniesieniu do drugiego z oskarżonych.

Wniosek

1.o uniewinnienie oskarżonych od zarzucanych im czynów;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie:

a. oskarżonemu A. C. 6 miesięcy kary pozbawienia wolności i zastosowanie warunkowego zawieszenia na okres próby 2 lat ;

b.oskarżonemu D. W. (1) 6 miesięcy kary pozbawienia wolności i zastosowanie warunkowego zawieszenia na okres próby 2 lat;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3.o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie:

a. oskarżonemu A. C. kary w wysokości 1 roku ograniczenia wolności w formie potrącenia wynagrodzenia za pracę w wymiarze od 10% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym;

b. oskarżonemu D. W. (1) kary w wysokości 1 roku ograniczenia wolności w formie potrącenia wynagrodzenia za pracę w wymiarze od 10% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4.o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie na podstawie art. 37a k.k.:

a. oskarżonemu A. C. kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych w wysokości 10 złotych każda;

b. oskarżonemu D. W. (1) kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych w wysokości 10 złotych każda;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

5.o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1

Wniosek niezasadny zważywszy na całą argumentację przedstawioną powyżej.

Ad.2

Wniosek niezasadny wobec oskarżonego D. W. (1) z powodów wskazanych powyżej, także w odniesieniu do oskarżonego A. C. wniosek nie mógł być uwzględniony, kara pozbawienia wolności nawet z warunkowym zawieszeniem wykonania jest karą surowszą od kary ograniczenia wolności, w istocie jej wymierzenie byłoby orzeczeniem na niekorzyść oskarżonego.

Ad.3

Wniosek niezasadny wobec oskarżonego D. W. (1) z powodów wskazanych powyżej, także wobec oskarżonego A. C., zdaniem Sądu Okręgowego kara ograniczenia wolności również w formie potrącenia wynagrodzenia za pracę jest dla niego nadmiernie surowa, nadto może być orzekana wobec osoby pozostającej w stosunku pracy ( art.35 § 2 k.k.) a obrońca nie przedstawił dowodów że oskarżony jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę ( a nie np. umowy o dzieło ).

Ad.4

Wniosek niezasadny wobec oskarżonego D. W. (1) z powodów wskazanych powyżej, uzasadniony natomiast w odniesieniu do oskarżonego A. C. mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej.

Ad.5

Wniosek niezasadny, brak było podstaw do uchylania wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Całość wyroku odnośnie oskarżonego D. W. (1) i część wyroku odnośnie oskarżonego A. C., poza rozstrzygnięciem o karze.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Mając na uwadze powyższą argumentację Sąd Okręgowy utrzymał w mocy w całości zaskarżony wyrok wobec oskarżonego D. W. (1) i w części wobec oskarżonego A. C..

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1 Rozstrzygnięcie o karze w odniesieniu do oskarżonego A. C..

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. C.. w ten sposób że w pkt I części dyspozytywnej wyroku w miejsce kary ograniczenia wolności wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 158 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 37a k.k. wnioskowaną w apelacji karę 100 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wysokości jednej stawki w kwocie 10 złotych.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. oraz art. 634 k.p.k. w zw. z art.627 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze: od A. C. w kwocie 110 zł ( 100 zł. opłaty za obie instancje + 10 zł tytułem ½ ryczałtu za doręczenie pism ), od D. W. (1) w kwocie 310 zł ( 300 zł. opłaty za drugą instancję + 10 zł tytułem ½ ryczałtu za doręczenie pism ).

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość rozstrzygnięcia co do oskarżonych A. C. i D. W. (1)

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana