Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marek Jasiński

po rozpoznaniu 30 grudnia 2020 r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

postanawia

na podstawie art. 15zzs ² ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem zakażeń C.-19, innych chorób zakaźnych i wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zamknąć rozprawę.

Sygn. akt I C 1615/18

UZASADNIENIE

Pozwem z 6 listopada 2018 r. powódka K. S. domagała się zasądzenia od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 7.019 zł, w tym 6.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, 350zł tytułem zwrotu kosztów leczenia - sesji psychologicznych oraz kwoty 669 zł tytułem zawrotu kosztów za uszkodzony telefon komórkowy wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 16 maja 2018 r. i kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie pozwu podniosła, że 7 marca 2018 r. uczestniczyła w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca doprowadził do zderzenia z pojazdem, którego pasażerem była powódka. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. W wyniku wypadku doznała urazu kręgosłupa szyjnego, stłuczenia barku lewego, pleców oraz stawu kolanowego – prawego. Zalecono noszenie kołnierza ortopedycznego. Korzystała z konsultacji neurologicznej, ortopedycznej, chirurgicznej i psychologicznej. Odbyła rehabilitację. Po wypadku wymagała pomocy przy wykonywaniu czynności życia codziennego. Do dnia dzisiejszego odczuwa lęk podczas jazdy samochodem, nadto na trudności z utrzymaniem skrętu szyi z uwagi na pojawiające się skurcze, odczuwa również ból przy wykonywaniu czynności życia codziennego. Powódka zgłosiła pozwanemu szkodę, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał na jej rzecz kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 100,57 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, nadto zwrócił koszty dojazdów, mających związek z wypadkiem. Proponował polubowne zakończenie postępowania likwidacyjnego, oferując ostatecznie 1.000 zł tytułem dopłaty, na co powódka nie wyraziła zgody.

W odpowiedzi na pozew pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za szkodę z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego. Wskazywała, iż wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienie i odszkodowanie w pełni rekompensuje doznaną szkodę. Lekarz orzecznik u powódki nie stwierdził długotrwałego, ani trwałego uszczerbku na zdrowiu. Okres rekonwalescencji trwał 30 dni. Nie była niezdolna do pracy, nie wymagała również opieki osób trzecich.

Roszczenie w zakresie odszkodowania kwestionował zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Odnośnie zwrotu kosztów wizyt u psychologa, wskazywała na brak u powódki uszczerbku w sferze psychologicznej, nadto podnosiła, iż mogła skorzystać z usług placówki publicznej. Za niezasadne uznała również żądanie zwrotu kosztów uszkodzonego telefonu komórkowego, z uwagi zarówno na niewykazanie żadnym dokumentem, iż telefon ten stanowił własność powódki, jak i ze względu na brak związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy szkodą, a uszkodzeniem telefonu. Argumentowała, iż policja nie potwierdziła, by urządzenie to zostało uszkodzone podczas zdarzenia z dnia 7 marca 2018 r. Jednocześnie wskazywała na zasadność przyznania odsetek od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 marca 2018 r. w T. na rondzie, skrzyżowaniu ul. (...) z S. K. S. uczestniczyła w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca doprowadził do zderzenia z pojazdem, którego kierowcą była powódka. Sprawca wypadku ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę wywołaną przez ruch pojazdu w Towarzystwie (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto akta szkody –k. 46, przesłuchanie powódki –k. 67 -69.

Z miejsca wypadku K. S. udała się do Poradni (...) Ogólnej Wojewódzkiego Zespołu (...) w T., gdzie stwierdzono uraz kręgosłupa szyjnego, stłuczenie barku lewego, pleców oraz stawu kolanowego – prawego. Zalecono kołnierz ortopedyczny na okres 3 miesięcy oraz fizjoterapii. Była pod opieką poradni ortopedycznej oraz psychologicznej. Odczuwała lęk podczas jazdy samochodem. Odbyła rehabilitację oraz sesje psychologiczne, których koszt wynosił 350 zł.

dowód: dokumentacja medyczna – k.9-13, akta szkody – k. 46, przesłuchanie powódki – k. 67-69, faktura – k. 19.

W czasie zdarzenia z dnia 7 maja 2018 r. uszkodzeniu uległ, należący do K. S., (...) (...). Telefon wypadł z uchwytu, w którym był umiejscowiony w samochodzie. Koszt naprawy telefonu wynosił 669 zł.

dowód: protokół serwisowy – k. 33, zeznania świadka B. S. – k. 66-67, przesłuchanie powódki – k. 67-69.

W wyniku zdarzenia 7 marca 2018 r. K. S. doznała skręcenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia stawu kolanowego prawego, okolicy stawu ramiennego lewego, powłok okolicy mostka oraz odcinka piersiowego kręgosłupa. Wykonana diagnostyka nie wykazała zmian pourazowych. Badanie neurologiczne nie wykazano cech ogniskowych uszkodzenia układu nerwowego. Poszkodowana nie wymagała pomocy osób trzecich. Niemożliwa jest obiektywna ocena nasilenia dolegliwości bólowych odczuwanych przez K. S.. W wyniku zdarzenia z dnia 7 marca 2018 r. poszkodowana nie doznała trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Dolegliwości odczuwane przez powódkę w okresie 4-6 tygodni po zdarzeniu mogły ograniczać aktywność fizyczną powódki. W okresie późniejszym brak podstaw medycznych do stwierdzenia ich wpływu na codzienne funkcjonowanie poszkodowanej.

dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii – k. 107-110

Przed wypadkiem K. S. grała w zespole muzycznym na gitarze, jeździła często na rowerze. Po wypadku z uwagi na ból w okolicy szyi zrezygnowała udziału w zespole muzycznym oraz prze pół roku nie jeździła na rowerze.

dowód: przesłuchanie powódki –k. 67-69

Pismem z 13 kwietnia 2018 r. K. S. zgłosiła szkodę Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

dowód: pismo z 13 kwietnia 2018 r. – k. 20-20 verte, potwierdzenie przyjęcia zawiadomienia o szkodzie – k. 22, akta szkody – k. 46.

W toku postępowania likwidacyjnego Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznało poszkodowanej decyzją z 10 maja 2018 r. 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 100,57 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia. Następnie dokonało zwrotu kosztów dojazdów, mających związek z wypadkiem.

dowód: korespondencja stron – k. 23-31 verte, akta szkody – k. 46.

Pismem z dnia 17 października 2018 r. powódka wezwała ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 6.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 350 zł tytułem zwrotu konsultacji psychologicznej oraz 669 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego telefonu komórkowego, jednakże bezskutecznie.

dowód: pismo z dnia 17 października 2018 r. – k. 32, akta szkody – k. 46.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów w postaci dokumentacji medycznej, dokumentacji z postępowania likwidacyjnego, a także zeznań świadka B. S. i przesłuchania powódki, a przede wszystkim, opinii biegłego z zakresu ortopedii.

Autentyczność i wiarygodność wyżej wymienionych dokumentów nie była w toku procesu kwestionowania, nie budziła również wątpliwości Sądu.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka B. S. oraz przesłuchanie powódki, jako spójne, logiczne, wzajemnie się potwierdzające i uzupełniające. Sąd dokonując oceny zeznań świadka miał na uwadze więzy rodzinne łączące powódkę ze świadkiem, jednakże nie znalazł podstaw do ich podważenia, tym bardziej, iż nie były kwestionowane przez stronę przeciwną.

Należy podkreślić, że stan faktyczny w sprawie nie był w przeważającej mierze między stronami sporny. W szczególności pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku - posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę związaną z jego ruchem. Istota sporu sprowadzała się do oceny zasadności żądania odszkodowania, w tym z tytułu konsultacji psychologicznej oraz tytułem zwrotu naprawy uszkodzonego telefonu komórkowego oraz rodzaju i charakteru obrażeń doznanych przez powódkę, a w konsekwencji, zasadności wysokości dochodzonego przez powódkę zadośćuczynienia. Z uwagi na powyższe, najistotniejsze w sprawie były dowody z opinii biegłego lekarza ortopedy. Opinię Sąd uznał za w pełni wiarygodny dowód w sprawie. Została ona sporządzone przez biegłych posiadających odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania Sąd również nie dopatrzył się potrzeby jej zmiany, czy uzupełnienia.

Dla określenia zasad odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych mają przepisy art. 34 ust. 1 i 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i Polskim Biurze (...) (Dz. U 2003.124.1152). Odpowiedzialność ubezpieczyciela ma charakter pochodny w stosunku do odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu kierującego, gdyż powstaje tylko wówczas, gdy istnieje odpowiedzialność posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem mechanicznym ma podstawie przepisów prawa cywilnego. Dla określenia zakresu ochrony ubezpieczeniowej konieczne jest ustalenie zasad odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego posiadacza (lub kierującego), wynikających z przepisów prawa cywilnego (art. 435-437 k.c.).

W świetle zebranego materiału dowodowego Sąd uznał odpowiedzialność pozwanej za szkody poniesione przez powódkę z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej właściciela pojazdu samochodowego, przy czym podstawę prawną odpowiedzialności pozwanego stanowiły przepisy art. 805 § 1 k.c. i art. 822 k.c.

W myśl art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela precyzuje art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie.

Powódka dochodziła kwoty 6. 000 zł tytułem zadośćuczynienia.

W związku z tym żądaniem podstawową kwestią, konieczną dla oceny jego zasadności, było ustalenie rozmiaru cierpień i krzywd jakich powódka doznała w wyniku urazu, bowiem właśnie to kryterium decyduje o wysokości zadośćuczynienia jaka należna jest poszkodowanemu.

Ustawodawca nie określił wprost przesłanek, które winny stanowić podstawę dla ustalenia zakresu krzywdy, wskazując jedynie w art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Takie określenie podstaw dla przyznania zadośćuczynienia poszkodowanemu, jedynie przez wskazanie, że winno stanowić ono „sumę odpowiednią” spowodowało, że przedmiotem licznych orzeczeń sądowych oraz rozważań przedstawicieli doktryny, były właśnie kryteria, które winny być uwzględnione przy ustaleniu odpowiedniej kwoty, tytułem zadośćuczynienia. Zaprezentowane poglądy pozwoliły na wypracowanie i przyjęcie powszechnie aprobowanych i uwzględnianych kryteriów przy określaniu wysokości przyznawanego zadośćuczynienia, wśród których wymienia się rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, wiek poszkodowanego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy sprawcy, ujemne skutki zdrowotne jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości. Podkreślenia wymaga również to, że przyznane zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane jak i te, które w związku ze schorzeniem wystąpić mogą w przyszłości. Jest to bowiem świadczenie jednorazowe, którego wysokość uwzględnia wszystkie okoliczności związane z cierpieniami tak już doznanymi jak również tymi, które w przyszłości w związku niezakończonym leczeniem, jego następstwami, czy też planowanymi w przyszłości zabiegami, mogą się pojawić.

Po zweryfikowaniu okoliczności nin. sprawy przez pryzmat powyższych kryteriów determinujących wysokość zadośćuczynienia, Sąd uznał, że dochodzona przez powódkę tytułem zadośćuczynienia kwota 6.000 zł jest kwotą zbyt wygórowaną. Sąd ustalając kwotę zadośćuczynienia wziął pod uwagę okoliczności, które nastąpiły bezpośrednio po powstaniu urazu i związane były z leczeniem powódki, dolegliwości bólowe, odczuwany dyskomfort. Przy ustaleniu rozmiaru cierpień doznanych przez powódkę, które miały decydujące znaczenie dla określenia wysokości należnego jej zadośćuczynienia, pomocna była przede wszystkim sporządzona w sprawie opinia biegłego. Z opinii wynika, iż powódka na skutek zdarzenia 7 marca 2018 r. nie doznała trwałego, czy długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a jedynie wystąpił u niej krótkotrwały uszczerbek na zdrowiu, przy czym dolegliwości bólowe ustąpiły. Mogły powodować dyskomfort, ograniczenie aktywności fizycznej, jedynie przez okres 4-6 tygodni od wypadku. Rokowania co do odzyskania pełnej sprawności narządu ruchu są pomyślne.

Z tego względu w ocenie Sądu zasadna kwota z tytułu zadośćuczynienia wynosić powinna łącznie z przyznaną kwotą w toku postępowania likwidacyjnego w wysokości 1.000 zł - 3.000 zł. Kwota ta jest sumą adekwatną, która zrekompensuje powódce doznane cierpienia fizyczne i psychiczne tj. ból, ograniczenie aktywności fizycznej. Tak ustalona kwota nie jest kwotą nadmierną i nie spowoduje bezpodstawnego wzbogacenia powoda względem pozwanego.

Jeśli zaś chodzi o wysokość należnego powódce odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów sesji psychologicznych oraz kosztów naprawy uszkodzonego aparatu telefonicznego - telefonu komórkowego, wskazać należy, iż podstawę prawną żądania w tym zakresie stanowi art. 444 § 1 k.c., zgodnie, z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Powódka w tym zakresie wykazała zarówno związek przyczynowo – skutkowy między szkodą, a zdarzeniem, jak i jej wysokość, przedkładając fakturę Vat oraz protokół serwisowy. Powódka odczuwała lęk przed jazdą samochodem po zdarzeniu, zatem zasadna była z tego tytułu konsultacja psychologiczna. Pozwany co prawda wskazywał na możliwość skorzystania przez powódkę z bezpłatnej pomocy psychologicznej w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, Sąd miał jednak na uwadze, że realia polskiej służby zdrowia wskazują, że nie zawsze jest możliwość zapewnienia szybkiego i odpowiedniego leczenia w ramach publicznej służby zdrowia, z uwagi chociażby na limity przyjęć i czas oczekiwania na wizyty u specjalistów. Z ustaleń Sądu jasno wynika, że powódka podjęła próbę skorzystania z bezpłatnej pomocy psychologicznej, jednak termin jak zeznała podczas przesłuchania w charakterze strony wynosił około pół roku. W związku z tym za zasadny uznał Sąd koszt z tego tytułu, mając na uwadze również uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2016 r III CZP 63/15, zgodnie z którą, świadczenie ubezpieczyciela w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje także uzasadnione i celowe koszty leczenia oraz rehabilitacji poszkodowanego niefinansowane ze środków publicznych. Z tego też względu za uzasadnione było żądanie zwrotu kosztu naprawy uszkodzonego telefonu. Powódka opisała przebieg zdarzenia, uszkodzenia telefonu – który wypadł z uchwytu podczas wypadku. Nadto świadek zeznający w sprawie potwierdził, iż uszkodzony telefon stanowił jej własność.

W konsekwencji Sąd na mocy art. 822 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. i w zw. z art. 444 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.019 zł, w tym 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 1.019 zł tytułem odszkodowania.

Co do odsetek – zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Natomiast zgodnie z ustępem 2 w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Z tego też względu Sąd zasądził ustawowe odsetki za opóźnienie zgodnie z żądaniem pozwu, bowiem niewątpliwie w tej dacie roszczenie powódki było już wymagalne.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c., zgodnie z odpowiedzialnością za wynik procesu, obciążając nimi powódkę w 57 %, natomiast pozwaną w 43%.

Powódka poniosła koszty w wysokości 2.815,80 zł, w tym 351 zł tytułem opłaty od pozwu 647,80 zł tytułem zaliczki na biegłego, 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego dla pełnomocnika procesowego powódki w wysokości jednokrotnej stawki minimalnej, które Sąd ustalił na mocy § 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. Dz. U. z 2015 roku poz. 1804), powiększone o opłatę skarbową w wysokości 17 zł. Strona pozwana względem powódki poniosła koszt 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego dla pełnomocnika procesowego, które Sąd ustalił na mocy § 2 pkt 4 z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za adwokackie (tj. Dz. U. z 2015 roku poz. 1800), powiększone o opłatę skarbową w wysokości 17 zł.

W związku z powyższym powódce należy się od pozwanego kwota 1.210,79 zł (43% wszystkich poczynionych przez nią kosztów), zaś pozwanemu od powódki 1.035,69 zł (57 % kosztów poniesionych kosztów), co po wzajemnym skompensowaniu pozwoliło ustalić, iż pozwany winien zwrócić powódce kwotę 175,10 zł.

Sygn. akt I C 1615/18

ZARZĄDZENIE

Dnia 22 stycznia 2021 r.

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  akta przedłożyć z wpływem lub za 28 dni od z.p.o.

SSR Marek Jasiński

Sygn. akt I C 1615/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2020 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Marek Jasiński

po rozpoznaniu 30 grudnia 2020 r. w G.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz K. S. kwotę 3019 zł (trzy tysiące dziewiętnaście złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 16 maja 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz K. S. kwotę 175,10 zł (sto siedemdziesiąt pięć złotych dziesięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1615/18

ZARZĄDZENIE

Dnia 30 grudnia 2020 r.

1.  (...);

2.  (...)

3.  (...)

SSR Marek Jasiński