Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2012 roku

Sąd Rejonowy w Głogowie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Daniel Ludwiczak

Protokolant: Mariola Ratuś

przy udziale Marcina Knurowskiego Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Głogowie

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 11 października 2012 roku

sprawy K. W. (W.), syna E. i L. z domu C. urodzonego w dniu (...) w G.,

oskarżonego o to, że:

w nocy z 28/29.01.2012 roku w C.pow. (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną brał udział w pobiciu G. G. (1), czym naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub art. 157 § 1 kk w ten sposób, że szarpał go oraz bił go pięściami po twarzy i głowie w wyniku czego G. G. (1)doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, otarcia naskórka twarzy, podbiegnięć krwawych powieki górnej i dolnej oka lewego, podbiegnięcia krwawego oraz otarcia naskórka na głowie w okolicy skroniowej po stronie lewej i czołowej, rany tłuczonej wargi górnej i dolnej po stronie lewej oraz częściowego złamania korony zęba II górnego po stronie prawej, skutkujących naruszeniem czynności narządów ciała na okres poniżej dni 7,

tj. o czyn z art. 158 § 1 kk

I.  oskarżonego K. W. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest popełnienia występku z art. 158 § 1 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 549/12

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 28 stycznia 2012 roku od godziny 18.00 do godziny 22.00 G. G. (1) wypił wraz z D. M. w jego domu w C. cztery półlitrowe piwa i dwa litry wina. Następnie zasnął w pokoju gościnnym, a D. M. udał się na poddasze, gdzie także poszedł spać. O północy D. M. zszedł na dół, ponieważ zbudziło go pukanie do drzwi wejściowych. Za drzwiami znajdował się K. W. w towarzystwie mężczyzny o nieustalonej tożsamości. K. W. zaraz po otwarciu przez D. M. drzwi uderzył go pięścią w twarz i udał się wraz z towarzyszącym mu mężczyzną do pokoju, w którym spał G. G. (1). Tam K. W. i towarzysząca mu osoba zaczęli szarpać i uderzać G. G. (1) pięściami po głowie i twarzy, następnie zrzucili go z łóżka i nadal bili go po głowie i twarzy. G. G. (1) zasłaniał się jedynie rękoma i nie był w stanie się bronić. Po kilku minutach napastnicy przestali go bić i opuścili dom D. M..

W wyniku tego zdarzenia G. G. (1) doznał stłuczenia głowy, otarcia naskórka twarzy, podbiegnięć krwawych powieki górnej i dolnej oka lewego, podbiegnięcia krwawego oraz otarcia naskórka na głowie w okolicy skroniowej po stronie lewej i czołowej, rany tłuczonej wargi górnej i dolnej po stronie lewej oraz częściowego złamania korony zęba II górnego po stronie prawej. Powyższe obrażenia spowodowały u niego naruszenie czynności narządów ciała na okres poniżej 7 dni.

Dowody:

- zeznania świadka G. G. (1) – k. 4-5, 68v.-69;

- opinia sądowo lekarska – k. 20;

- zeznania świadka D. M. – k. 23, 58v.-59v.

Oskarżony K. W. ma obecnie 26 lat. Ma wykształcenie zawodowe. Jest mechanikiem pojazdów samochodowych. Obecnie bezrobotny i zarejestrowany w urzędzie pracy z prawem do zasiłku dla bezrobotnych w kwocie 560 zł miesięcznie. Jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa. Nie leczył się neurologicznie, odwykowo ani psychiatrycznie.

Dowody:

- dane personalne K. W. – k. 27-28, 58;

- dane o karalności – k. 29.

Oskarżony przesłuchany w charakterze podejrzanego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i udzielania odpowiedzi na zadawane w sprawie pytania. Z kolei na rozprawie głównej oświadczył, że nie brał udziału w pobiciu i wyjaśnił, że przebywał wtedy z dziewczyną.

Dowody:

- wyjaśniania oskarżonego K. W. - k. 28, 58v.

Sąd zważył, co następuje:

Uwzględniając przeprowadzone i ujawnione w sprawie dowody, Sąd uznał, że potwierdziły one ponad wszelką wątpliwość sprawstwo i winę K. W. w odniesieniu do zarzucanego mu czynu.

Ustalając przebieg zdarzeń, jakie miały miejsce w nocy z 28 na 29 stycznia 2012 roku, Sąd oparł się na osobowych środkach dowodowych w postaci zeznań świadka G. G. (1) i świadka D. M. oraz na nieosobowym materiale dowodowym w postaci opinii sądowo lekarskiej.

Analizując powyższe zeznania, Sąd miał na uwadze, że pomiędzy twierdzeniami świadków podnoszonymi na etapie postępowania przygotowawczego a oświadczeniami składanymi na rozprawie głównej istnieją pewne rozbieżności. Dotyczą one jednak mniej istotnych okoliczności towarzyszących zdarzeniu i nie wywołują wątpliwości co do faktu, że oskarżony w nocy z 28 na 29 stycznia 2012 roku był w domu D. M. wraz z mężczyzną o nieustalonej tożsamości, z którym następnie zadawał ciosy pokrzywdzonemu. Sąd zważył również, że na etapie postępowania przygotowawczego G. G. (1) złożył zeznania już 30 stycznia 2012 roku, kiedy na pewno wspomnienia z pobicia nie zatarły się jeszcze w jego pamięci. Podobnie D. M. został przesłuchany wkrótce po zdarzeniu (15 marca 2012 roku), w okresie, w którym z pewnością pamiętał jeszcze jego przebieg. Tymczasem w postępowaniu rozpoznawczym D. M. składał zeznania dnia 31 sierpnia 2012 roku, a G. G. (1) 11 października 2012 roku. Mogli już zatem przynajmniej częściowo zapomnieć okoliczności towarzyszące pobiciu.

Sąd zważył również na fakt, że wieczorem 28 stycznia 2012 roku świadkowie pili alkohol. Jednak zarówno jego ilość, jak i okres, w którym był spożywany, nie mogły doprowadzić ich do stanu takiego upojenia, w którym straciliby zdolność zapamiętywania czy rozpoznawania twarzy.

Jednocześnie Sąd miał możliwość obserwowania świadków w trakcie rozprawy głównej i nie umknęło jego uwadze, że obawiali się oni oskarżonego. W szczególności w trakcie zeznań D. M. Sąd odniósł wrażenie, że odczuwa on strach przed oskarżonym. Świadek starał się w ogóle nie patrzeć na K. W. i unikał kontaktu wzrokowego z nim. Ponadto obydwaj świadkowie potwierdzili, że D. M. był zastraszany przez kolegów K. W..

Nie ulega jednak wątpliwości, że D. M. i G. G. (1) zeznali zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i rozpoznawczego, iż w nocy z 28 na 29 stycznia 2012 roku oskarżony K. W. wszedł wraz z mężczyzną o nieustalonej tożsamości do domu D. M. i tam wziął udział w pobiciu G. G. (1). Również sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania opinia sądowo lekarska potwierdza, że pobicie, w którym zadawano opisane przez G. G. (1) ciosy, miało miejsce. Wprawdzie słuchany przed Sądem Grzegorz G. stwierdził, że nie rozpoznał K. W. osobiście i że to od D. M. dowiedział się, kim był jeden z napastników, jednak Sąd nie dał mu wiary i uznał – w świetle jego poprzednich zeznań – że powyższe oświadczenie zostało złożone z uwagi na fakt, że zeznaniom przysłuchiwał się oskarżony.

K. W. konsekwentnie zaprzeczał, by brał udział w pobiciu pokrzywdzonego. Jednak z uwagi na powołany powyżej materiał dowodowy Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego i uznał, że zostały złożone w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Sąd nie dał wiary również zeznaniom konkubiny oskarżonego M. J.. Ze względu na bliską więź łączącą ją z K. W. i z uwagi na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd stwierdził, że chciała uchronić oskarżonego przed odpowiedzialnością za popełniony czyn.

Z kolei zeznania świadka P. J. uznano za niemające znaczenia dla ustalenia przebiegu zdarzenia z nocy z 28 na 29 stycznia 2012 roku, bowiem opuścił on towarzystwo (...) o godzinie 23.00. Sąd zwrócił jednak uwagę na twierdzenie świadka, że oskarżony miał wprawdzie jedną rękę unieruchomioną przez szynę (jak zeznała również M. J.), jednak prawą rękę miał sprawną.

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny, Sąd za trafną uznał podaną w akcie oskarżenia kwalifikację prawną zarzucanego oskarżonemu czynu.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się przesłankami zawartymi w art. 53 kk.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył fakt, że K. W. działał z zamiarem bezpośrednim, niesprowokowany przez pokrzywdzonego. Także okoliczności związane z zakresem spowodowanych przez oskarżonego dolegliwości i czas jego działania, tj. najście pokrzywdzonego w nocy przemawiały za surową oceną postępowania K. W..

Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 158 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Z uwagi na dotychczasową niekaralność K. W. Sąd doszedł do przekonania, że zachodzą warunki określone w art. 69 § 1 i § 2 kk, w szczególności istnieją przesłanki przemawiające za przyjęciem dodatniej prognozy kryminologicznej pozwalającej przypuszczać, że wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełni jej cel, a w szczególności zapobiegnie powrotowi oskarżonego do przestępstwa. Ze względu na powyższe na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata.

Wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz realizuje cele zapobiegawcze i wychowawcze tak w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego, Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.