Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Zofia Michałowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Krystyna Grabska

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2020 r. w Opocznie

sprawy z powództwa I. P. i S. B.

przeciwko Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. solidarnie na rzecz powodów I. P. i S. B. kwotę 3.505,50 (trzy tysiące pięćset pięć 50/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 października 2016 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. solidarnie na rzecz powodów I. P. i S. B. kwotę 1.134,00 (tysiąc sto trzydzieści cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 2/20

UZASADNIENIE

Powodowie I. P. i S. B. reprezentowani przez pełnomocnika radcę prawnego w pozwie z dnia 27.12.2019 r. (data nadania) skierowanym przeciwko Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych wnosili o zasądzenie od pozwanego łącznie na rzecz powodów kwoty 3.505,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 15 października 2016 r. do dnia zapłaty i zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów opłat skarbowych od pełnomocnictw według norm przepisanych, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu podali, że w dniu 1 lutego 2016 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki R. (...) (segment B), z którego stale korzystał poszkodowany I. G..

W konsekwencji samochód nie nadawał się do użytku.

Na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął w przedsiębiorstwie powodów pojazd zastępczy marki S. (...) (segment B).

Pojazd zastępczy był wykorzystywany w okresie od 5 lutego 2016 r. do 16 marca 2016 r. (40 dni).

Cena za dobę najmu wyniosła 150 zł netto (184,50 brutto).

Posiadacz pojazdu, którego kierowca spowodował wypadek posiadał obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w zagranicznym towarzystwie (...). W ramach systemu Zielonej Karty szkoda była likwidowana przez (...) S.A.

Z tego względu, na podstawie art. 83 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) i (...), pozwany odpowiada w pełni za szkodę osoby poszkodowanej, do której zaliczyć należy koszty spowodowane najmem pojazdu zastępczego, gdyż pozostają one w normalnym związku przyczynowym za zdarzeniem wyrządzającym szkodę.

Poszkodowany I. G. zawarł z powodami umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu względem pozwanego z tytułu naprawienia szkody (kosztów najmu pojazdu zastępczego).

Powodowie zwrócili się do (...) S.A. z żądaniem zapłaty kwoty stanowiącej koszt najmu pojazdu zastępczego, który wyniósł 7.380 zł brutto. Wraz z żądaniem przedstawili fakturę VAT.

(...) S.A. dokonało zapłaty jedynie w wysokości 2.667 zł. (...) S.A. stwierdziło, że najem był zasadny jedynie przez okres 21 dni, uznając jednocześnie stawkę najmu w kwocie 127 zł brutto.

Powodowie podali, że zdecydowali się na dochodzenie jedynie części roszczenia. Żądana przez powodów kwota stanowi równowartość należności za nieuznane 19 dni najmu po stawce 184,50 zł brutto. Oświadczyli, że nie wykluczają oni możliwości rozszerzenia powództwa.

Zdaniem powodów pozwana odpowiada za szkodę powstałą w związku ze zdarzeniem drogowym, która stanowił koszt najmu pojazdu zastępczego wynajętego przez osobę poszkodowaną. Powodowi udowodnili jakie realne koszty ciążyły na poszkodowanym z tego tytułu (wynikają one z umowy najmu, protokołu wskazującego jaki był rzeczywisty czas korzystania z tego pojazdu i faktury VAT). Zdaniem powodów postępowanie dowodowe miało wykazać, że koszty te pozostają w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę, a ich poniesienie było celowe i uzasadnione.

W orzecznictwie wypracowane zostały stabilne zasady wskazujące na to, kiedy koszty najmu pojazdu zastępczego wchodzą w zakres szkody po wypadku komunikacyjnym. Szczególne znaczenie ma uchwała SN z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie III CZP 76/13, zgodnie z którą odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego w okresie niezbędnym do naprawy lub nabycia nowego pojazdu, nawet gdy poszkodowany nie prowadzi działalności gospodarczej.

Poszkodowany I. G. miał prawo wynająć auto zastępcze należące do takiego samego segmentu jak jego uszkodzony pojazd (co uznać należy za pochodną zasady pełnego odszkodowania). W ten sposób dochodzi do przybliżenia sytuacji poszkodowanego do czasu sprzed powstania szkody.

Argumentowali, że powodom, jako osobom, na które została przelana wierzytelność poszkodowanego, przysługuje roszczenie w wysokości wynikającej z uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego, któremu nie można w przytoczonych okolicznościach uznać za nadmierny. Czas najmu związany był z likwidacją tak zwanej szkody całkowitej.

Wysokość odsetek za opóźnienie w rozumieniu art. 481 k.c. uzasadniali oni faktem, że pismem z dnia 14 października 2016 r. pozwany odmówił zaspokojenia roszczenia.

(vide: pozew z uzasadnieniem i załącznikami k. 3-44)

Pozwany w odpowiedzi na pozew z dnia 25 stycznia 2020 r. (data nadania) wnosił o:

- oddalenie powództwa w całości,

- zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych z uwzględnieniem kwoty 17,00 zł tytułem zwrotu kosztów uiszczonej opłaty od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu wskazał, iż powodowa spółka w dniu 23 września 2016 r. poinformowała (...) o roszczeniu z wypadku komunikacyjnego z dnia 1 lutego 2016 r.

(...) udzieliło powodowej spółce odpowiedzi w zakresie niepodejmowania merytorycznych stanowisk w piśmie z dnia 14 października 2016 r.

Już w piśmie (...) S.A. z dnia 18 marca 2016 r., kolejno w piśmie z dnia 20 kwietnia 2016 r. oraz w piśmie z dnia 20 września 2016 r. zostało wskazane pełnomocnikowi powoda, iż roszczeń może dochodzić w postępowaniu sądowym przeciwko (...).

Powodowa spółka dopiero pozwem z dnia 27 grudnia 2019 r. wystąpiła z roszczeniem przeciwko (...).

W ocenie pozwanego powodowa spółka nie dokonała skutecznego przerwania biegu terminu przedawnienia zgodnie z art. 123 k.c. m.in. przez każdą czynność podjęta przed sądem w zw. z art. 117 k.c. najdalej przed datą 14 października 2019 r.

Złożenie pozwu z daty 29 grudnia 2019 r. dotyczy przedawnionego roszczenia.

Wobec powyższego pozwane Biuro podniosło zarzut przedawnienia roszczeń z polisy OC sprawcy zdarzenia, bowiem powód nie uczynił tego w odniesieniu do pozwanego w terminie 3 lat od daty zdarzenia, a tym bardziej najdalej od dnia 14 października 2016 r. kiedy powziął wiedzę, iż ewentualne roszczenia sądowe należy kierować przeciwko (...).

Pozwany podał, że powodowa spółka zgłosiła roszczenie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w oparciu o FV nr 20/03/2016 z dnia 16 marca 2016 r. w okresie 40 dób przy zastosowaniu stawki 150 zł netto (184,50 brutto).

Korespondent pismem z dnia 18 marca 2016 r. wypłacił kwotę 2.930,00 zł tytułem szkody całkowitej. Kolejno, pismem z dnia 20 kwietnia 2016 r. korespondent przyznał kwotę 2.667,00 zł brutto uznając za uzasadniony okres 21 dni najmu pojazdu zastępczego przy stawce 127,00 zł brutto.

Pozwane Biuro podtrzymało stanowisko wyrażone w stanowisku korespondenta z dnia 20 kwietnia 2016 r. w całości jako poprawne i należycie uzasadnione co do okresu i stawki najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany zakwestionował również żądanie powodowej spółki co do odsetek ustawowych wskazując, iż żądanie odsetek ustawowych w przedmiotowym stanie faktycznym stanowi nadużycie prawa.

(vide: odpowiedź na pozew z załącznikami k. 48-68)

W piśmie przygotowawczym powodów sporządzonym dnia 20 marca 2020 r. powodowie odnieśli się do poszczególnych zarzutów pozwanego.

Co do zarzutu przedawnienia podnieśli, iż ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw zostały zmienione zasady przedawnienia cywilnoprawnych roszczeń majątkowych. Poza zmianą długości terminów przedawnienia oraz zasad przedawnienia roszczeń przysługujących przedsiębiorcom przeciwko konsumentom duże znaczenie mają przepisu przejściowe ustawy rozstrzygające o zasadach przedawnienia roszczeń istniejących i nieprzedawnionych w dniu 9 lipca 2018 r. I tak zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy nowelizującej, do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy nowe. Tym samym zgodnie z treścią znowelizowanego art. 118 k.c. koniec terminu przedawnienia roszczenia powodów przypadał na ostatni dzień roku kalendarzowego 2019, a nie, jak błędnie twierdzi pozwany, na 14 października 2019 r.

Odnosząc się do twierdzeń pozwanego w zakresie odsetek podnieśli, że pozwane biuro było świadome istnienia roszczenia po stronie powodów od września 2016 r. (co pozwany sam przyznał w odpowiedzi na pozew). Nie zaspokoiło jednak roszczenia powodów twierdząc, że nie zajmują się likwidacją szkód. Tym samym wniesienie pozwu stało się jedyną drogą, którą powodowie mogli dochodzić swoich roszczeń.

W zakresie zasadności i celowości najmu pojazdu zastępczego strona powodowa podtrzymywała stanowisko zawarte w pozwie. Wskazała przy tym, że o ile punktem odniesienia dla zweryfikowania celowych i ekonomicznie uzasadnionych wydatków na najem są ceny stosowane na rynku lokalnym (tak: SN w uchwale z dnia 13.06.2003 r. III CZP 32/2003) to żaden przepis prawa nie stanowi, by w przypadku szkody przejawiającej się w koszcie najmu pojazdu zastępczego poszkodowanemu należał się zwrot średniej stawki stosowanej na danym terenie.

(vide: pismo przygotowawcze powodów k. 91-92)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lutego 2016 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki R. (...) nr rej. (...) poszkodowanego I. G.. Samochód nie nadawał się do użytku.

Na czas likwidacji szkody I. G. wynajął w firmie (...). P. S.. (...) Spółki Cywilnej pojazd zastępczy marki S. (...) o nr rej. (...) w zamian za uszkodzony swój pojazd.

Cena za dobę najmu wyniosła 150 zł netto (184,50 brutto).

Umowa najmu pojazdu zastępczego została zawarta na następujących warunkach:

- bez konieczności wpłacenia kaucji za pojazd;

- bez określenia limitu kilometrów;

- bez udziału własnego w przypadku wystąpienia szkody z winy najemcy;

- z zapłatą za wynajem pojazdu na podstawie cesji przelewu ze wskazaniem dłużnika

- bez określenia dodatkowych ograniczeń co do sposobu korzystania z najętego pojazdu.

W dniu zawarcia umowy nie określono czasu trwania wynajmu.

Pojazd zastępczy był wykorzystywany w okresie od 5 lutego 2016 r. do 16 marca 2016 r.

Faktura nr (...) z dnia 16 marca 2016 r. za wynajem za ten okres została wystawiona na kwotę 7.380,00 zł brutto (40 dni x 184,50 zł brutto = 7.380,00 zł brutto).

Posiadacz pojazdu, którego kierowca spowodował wypadek posiadał obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w zagranicznym towarzystwie (...). W ramach systemu Zielonej Karty szkoda była likwidowana przez (...) S.A.

Poszkodowany I. G. zawarł z (...). P. S.. (...) Spółką Cywilną umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu względem pozwanego z tytułu naprawienia szkody (kosztów najmu pojazdu zastępczego).

Zwrócili się oni do (...) S.A. z żądaniem zapłaty kwoty stanowiącej koszt najmu pojazdu zastępczego, który wyniósł 7.380 zł brutto. Wraz z żądaniem przedstawili fakturę VAT.

(...) S.A. dokonało zapłaty jedynie w wysokości 2.667 zł. (...) S.A. stwierdziło, że najem był zasadny jedynie przez okres 21 dni, uznając jednocześnie stawkę najmu w kwocie 127 zł brutto.

(vide: - bezsporne – uzasadnienie pozwu i załączniki k. 5 – 9 i 13 – 42)

I. G. przed uszkodzeniem samochodu marki R. (...) korzystał z tego samochodu. (...) to było mu niezbędne ponieważ mieszka w D. i zachodziła konieczność dojazdu do innych miejscowości. Korzystali z niego również za jego zgodą inni domownicy. Także córka, która dojeżdżała do pracy w O.. Po zdarzeniu i uszkodzeniu tego pojazdu zawarł on umowę najmu pojazdu zastępczego, który był użytkowany przez cały czas trwania tej umowy.

(dowód: - zeznania świadka I. G. skrócony protokół rozprawy

z dnia 17 czerwca 2020 r. k. 100 – 100v min. 00:05:45 – 00:12:49

nagranie koperta 101)

W dniu 05.02.2016 r. bezpośrednio poszkodowany I. G. zawarł z firmą (...) s.c. z siedzibą w S. (...) umowę najmu pojazdu zastępczego wynajmując samochód marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w zamian za uszkodzony pojazd marki R. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Pojazd uszkodzony, czyli R. (...) jest pojazdem należącym do segmentu B. Pojazd wynajęty, czyli S. (...) to również pojazd należący do segmentu B.

Samochodu należące do segmentu B to małolitrażowe samochody osobowe nieco większe od najmniejszych samochodów segmentu A, ale niespełniające kryteriów zaliczenia ich do typowych samochodów kompaktowych z segmentu C.

Bezpośrednio poszkodowany, czyli najemca pojazdu zastępczego mieszka we wsi D. w województwie (...), powiecie (...), dlatego analizę zasad wynajmu pojazdów zastępczych przez wypożyczalnie samochodów działających na rynku lokalnym zawężono do województwa (...) oraz samej Ł., czyli obszaru położonego najbliżej miejsca zamieszkania bezpośrednio poszkodowanego.

Analizując rynek usług wynajmu pojazdu zastępczego na terenie D. i okolic stwierdzono, iż na tym obszarze znajduje się stosunkowo niewiele wypożyczalni samochodów o zasięgu lokalnym. Aby porównać oferty kilku bądź kilkunastu wypożyczalni wzięto pod uwagę głównie wypożyczalnie sieciowe o zasięgu ogólnopolskim z oddziałami w Ł., wypożyczalnie o zasięgu ogólnopolskim szeroko rozreklamowane w Internecie podstawiające samochód zastępczy w dowolne miejsce w Polsce bez pobierania dodatkowych opłat oraz wypożyczalnie o zasięgu lokalnym w miejscowościach położonych w niedalekiej odległości od miejsca zamieszkania poszkodowanego. Z powyższego można wyciągnąć wniosek, iż poszkodowany nie dysponował szeroką paleta ofert wypożyczalni samochodów zlokalizowanych w okolicy swojego miejsca zamieszkania.

Po przeprowadzonej na potrzeby opinii analizie biegły stwierdził:

Zakres stawek rynkowych doby wynajmu samochodu z segmentu B w przypadku wynajmuj na okres 40 dni w 2016 roku w wypożyczalniach samochodów, w których nie jest pobierana kaucja, nie jest stosowany limit kilometrów ani udział własny w przypadku wystąpienia szkody z winy najemcy, a zapłata za najem pojazdu odbywa się na podstawie cesji przelewu ze wskazaniem dłużnika wynosił 97,56 – 200,00 zł netto (120,00 – 246,00 zł brutto). Na powyższych warunkach bezpośrednio poszkodowany wynajął samochód zastępczy od powodowej Spółki.

Średnia stawka dobowa w tym przypadku wynosiła 139,68 zł netto (171,81 zł brutto)

Zakres stawek rynkowych doby wynajmu samochodu z segmentu B w przypadku wynajmu na okres 40 dni w 2016 r. w wypożyczalniach samochodów, w których nie jest pobierana kaucja, nie jest stosowany limit kilometrów, stosowany jest udział własny w przypadku wystąpienia szkody z winy najemcy, a zapłata za wynajem pobierana jest z góry wynosi 47,96 – 160,00 netto (59,00 – 196,80 zł brutto).

Średnia stawka dobowa w tym przypadku wynosiła 109,22 zł netto (134,34 zł brutto).

Zakres stawek rynkowych doby wynajmu samochodu z segmentu B w przypadku wynajmu na okres 40 dni w 2016 r. w wypożyczalniach samochodów, w których jest pobierana kaucja, jest stosowany tzw. Udział własny lecz nie jest ustalony limit kilometrów, a zapłata za wynajem pobierana jest z góry wynosi 43,30 – 80,48 zł netto (53,25 – 99,00 zł brutto).

Średnia stawka dobowa w tym przypadku wynosiła 61,06 zł netto (75,10 zł brutto).

Zakres stawek rynkowych doby wynajmu pojazdu z segmentu B w przypadku wynajmu na okres 40 dni w 2016 r. w wypożyczalniach samochodów, w których jest pobierana kaucja, stosowany jest tzw. Udział własny i limit kilometrów, a zapłata za wynajem pobierana jest z góry wynosi 56,66 – 130,00 zł netto (69,70 – 159,90 zł brutto).

Średnia stawka dobowa w tym przypadku wynosiła 75,74 zł netto (93,16 zł brutto).

Zastosowana przez powodową Spółkę stawka za wynajem samochodu zastępczego segmentu B w wysokości 150,00 zł netto mieści się w zakresie stawek rynkowych i jest adekwatna do klasy wynajętego samochodu na dzień szkody przy uwzględnieniu warunków na jakich doszło do wynajęcia na rynku właściwym dla bezpośrednio poszkodowanego.

Przeprowadzona na potrzeby opinii analiza ofert wypożyczalni samochodów wskazuje, że zastosowana przez pozwaną Spółkę stawka nie była rażąco nadmierna i nie odbiegała od stawek występujących na lokalnym rynku.

Uzasadniony na dzień szkody zakres stawek najmu pojazdu klasy odpowiadającej klasie zarówno pojazdu uszkodzonego jak i wynajętego (segment B) przy uwzględnieniu warunków na jakich doszło do wynajęcia pojazdu w przedmiotowej sprawie wynosi 97,56 – 200,00 zł netto (120,00 – 246,00 zł brutto).

Z analizy sporządzonej na potrzeby opinii biegłego wynika, iż w przypadku wynajmu bezgotówkowego na okres 40 dni stawki za dobę wynajmu samochodu z segmentu B były zdecydowanie wyższe niż 127,00 zł brutto. Jedynie dwie z ujętych przez biegłą wypożyczalni w dacie szkody stosowały stawkę w wysokości nie przekraczającej kwoty 127,00 zł brutto.

(dowód: - opinia pisemna biegłej sądowej w dziedzinie techniki samochodowej

mgr inż. J. J. z załącznikami k. 103 – 182)

Przeprowadzając postępowanie dowodowe Sąd postanowieniem z dnia 22 października 2020 r. oddalił wniosek dowodowy zawarty w piśmie przygotowawczym powodów sporządzonym 24 sierpnia 2020 r. co do punktu 2 i 3 tego wniosku na okoliczności wskazane uznając, że jest on spóźniony (vide: postanowienie k. 82).

Sąd zważył co następuje:

Sąd uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie w oparciu o materiał dowodu zebrany w sprawie.

Przede wszystkim Sąd nie uznał, że roszczenie wynikające z żądania pozwu jest przedawnione podzielając argumenty strony powodowej przedstawione w piśmie przygotowawczym sporządzonym dnia 20 marca 2020 r., iż koniec terminu przedawnienia tego roszczenia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego roku 2019 r., a pozew został nadany na poczcie 27 grudnia 2019 r. (vide: koperta k. 44).

W przedstawionym stanie faktycznym bezsporne było, że w dniu 01.02.2016 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód marki R. (...) o nr rej. (...). Na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął w firmie powodów pojazd zastępczy marki S. (...) o nr rej. (...), który był wykorzystywany w okresie od 5 lutego 2016 r. do 16 marca 2016 r. zgodnie z fakturą oraz zeznaniami poszkodowanego I. G. przesłuchanego w sprawie w charakterze świadka.

Podstawa odpowiedzialności pozwanego nie była przez niego kwestionowana.

Poszkodowany I. G. zawarł z powodami umowę przelewu wierzytelności przysługującej mu względem pozwanego z tytułu naprawienia szkody (kosztów najmu pojazdu).

W związku ze zgłoszonym roszczeniem wszczęte zostało postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego została ustalona kwota należnego odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu na kwotę 2.667,00 zł przy uznaniu najmu na okres 21 dni i stawki najmu w kwocie 127,00 zł brutto.

Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2020 r. Sąd w uwzględnieniu wniosku strony pozwanej dopuścił z opinii biegłego ds. techniki samochodowej na okoliczność ustalenia średniej stawki dobowej najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu poszkodowanego w wyniku zdarzenia z dnia 1.02.2016r. w miejscu jego zamieszkania oraz szkody, przy uwzględnieniu cen wynajmu podmiotów "asystorskich" oraz wskazania czy stawka najmu przyjęta przez korespondenta w kwocie 127 zł brutto mogła być do osiągnięcia na rynku lokalnym poszkodowanego w dacie szkody, jak również wskazanie przedziału cen rynkowych dobowej stawki najmu pojazdu odpowiadającemu klasie pojazdu poszkodowanego w okresie likwidacji szkody (vide: - postanowienie z dnia 17.06.2020 r. k. 100v).

Opinia wydana przez tego biegłego sądowego w sposób jednoznaczny i przekonywujący zawiera stwierdzenie, że uzasadniony na dzień szkody zakres stawek najmu pojazdu klasy odpowiadającej klasie zarówno pojazdu uszkodzonego, jak i wynajętego (segment B) przy uwzględnieniu warunków na jakich doszło do wynajęcia pojazdu w okolicznościach przedmiotowej sprawy wynosi 97,56 – 200,00 zł netto (120,00 – 246,00 zł brutto).

Sąd podkreśla jej obszerność i szczegółowość oraz przekonywujące uzasadnienie przedstawionych wniosków.

Sąd przyjął tą opinię jako miarodajną, bo brak jest podstaw żeby ją zakwestionować. Nie zakwestionował jej nawet sam pozwany i nie wniósł do niej żadnych uwag.

W tej sytuacji, Sąd uwzględniając wnioski zawarte w wydanej opinii przez biegłego sądowego w dziedzinie techniki samochodowej i likwidacji szkód komunikacyjnych mgr inż. J. J. oraz umowę z dnia 5 lutego 2016 r., jak również fakturę z dnia 16 marca 2016 r. uznał, że zastosowana przez stronę powodową stawka za wynajem samochodu zastępczego nie była rażąco nadmierna i nie odbiegała od stawek na lokalnym rynku.

Z tego względu, Sąd uznał żądanie powodów za zasadne i orzekł jak w punkcie 1. wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 455 k.c. i art. 817 § 1 k.c. zasądzając je od dnia następnego po odmowie zaspokojenia roszczenia powodów uznając, że ich żądanie w tym zakresie nie stanowi nadużycia prawa podmiotowego.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.) na które złożyły się: opłata sądowa w kwocie 200,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900,00 zł, koszty opłat skarbowych od pełnomocnictw powodów w kwocie 34,00 zł – punkt 2. wyroku.