Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 122/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1  1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z 13 listopada 2019r., sygn. akt II K 317/18

2  1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

3  1.3. Granice zaskarżenia

4  1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

5  1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

6  1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

7  2.1. Ustalenie faktów

8  2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

9  2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

------------

10  2.2. Ocena dowodów

11  2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

12  2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

13 

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego, polegającej na nieuzasadnionym nadaniu przymiotu wiarygodności wyłącznie zeznaniom obciążającym oskarżonego, przy jednoczesnym faktycznym pominięciu zeznań świadków W. Z., Z. Z., A. P., D. R. oraz Ł. B., którzy mieli wiadomości odnośnie zachowania oskarżonego w okresie, w którym doszło do popełnienia czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy w pisemnych motywach wydanego rozstrzygnięcia w sposób dokładny, wyczerpujący i pełny opisał dokonaną przez siebie ocenę dowodów, w tym zeznań świadków wskazując, którym z nich nadał walor wiarygodności, a którym nie oraz które stały się podstawą do poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Ocena ta, wbrew stanowisku skarżącego, jako zgodna z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego, czyni zadość wymogom art. 7 k.p.k. Nie jest bowiem sytuacją wyjątkową, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności skonfrontowanie zeznań świadków z wyjaśnieniami oskarżonego, rodzi konieczność wyjaśnienia wynikających z nich rozbieżności. Rolą Sądu jest dokonanie takiej oceny całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, aby ustalony przez niego stan faktyczny odpowiadał prawdzie materialnej i tak też było w badanej sprawie.

Zaznaczyć należy, iż Sąd I instancji w pisemnych motywach wydanego orzeczenia w sposób szczegółowy odniósł się do oceny zeznań świadków, wskazując również na ich ewentualne relacje wobec oskarżonego i pokrzywdzonej, a także zakres ich wiedzy na temat zachowania J. P. wobec J. K. (1) w czasie, w którym przebywał on w domu jej matki.

Sąd I instancji przeprowadził dowód z opinii biegłego psychologa na okoliczność stopnia rozwoju pokrzywdzonej J. K. (2), posiadanej przez nią umiejętności postrzegania i odtwarzania spostrzeżeń, przejawiania skłonności do konfabulacji. Biegła psycholog Jolanta Mistal we wnioskach sporządzonej opinii (k. 52-53) stwierdziła, iż J. K. (1) posiada adekwatną do wieku zdolność postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń, w tym również dotyczących czynu objętego niniejszym postępowaniem. Zeznania małoletniej były samodzielne i biegła nie stwierdziła wpływu osób trzecich na ich treść. J. K. (1) nie przejawia tendencji do fantazjowania ani konfabulacji. Wnioski z tej opinii, które pozwalały na uznanie złożonych przez pokrzywdzoną zeznań za wiarygodne, nie były przez skarżącego kwestionowane.

Pondto jako wiarygodne źródło dowodowe przemawiające za przypisaniem oskarżonemu odpowiedzialności za zarzucane mu przestępstwo Sąd Rejonowy wskazał zeznania G. M. – babci J. K. (1), I. M. – sąsiadki pokrzywdzonej, która miała wiedzę na temat odbywających się w domu H. K. libacji alkoholowych z udziałem oskarżonego oraz towarzyszących im awantur, w wyniku których J. K. (1) szukała u niej schronienia, M. K. (2) – siostry pokrzywdzonej oraz M. O., która jest córką oskarżonego. Zeznania te były spójne i wzajemnie się uzupełniały. Istotnie, świadkowie ci nie byli bezpośrednimi obserwatorami zdarzeń relacjonowanych przez pokrzywdzoną, jednak – wbrew zarzutom skarżącego – w swoich zeznaniach opierali się oni nie tylko na opowieściach J. K. (1), ale i na własnych obserwacjach. Treść tych zeznań złożonych przez nich zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i na rozprawie, pozwala na przypisanie oskarżonemu popełnienia zarzucanego mu czynu.

Ponadto z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika wprost, iż Sąd Rejonowy wziął pod uwagę zeznania świadków W. Z., Z. Z., A. P., D. R. oraz Ł. B., aczkolwiek zauważył, iż osoby te nie miały wiedzy na temat zachowania J. P. w miejscu zamieszkania jego konkubiny, gdzie dochodziło do awantur i przemocy wobec pokrzywdzonej. W. Z., A. P. i Z. Z. – nauczyciele zatrudnieni w szkole, do której uczęszczała J. K. (1) nie mieli wiedzy na temat znęcania się oskarżonego nad nią, nie wykluczali jednak, iż sytuacje takie mogły mieć miejsce, lecz nie zostały zgłoszone. D. R. wypowiadała się na temat zachowania oskarżonego w miejscu pracy, zaś jego sąsiadka Ł. B. nie miała wiadomości dotyczących traktowania J. K. (1) przez oskarżonego. Podkreślić przy tym należy, iż prawidłowości ustaleń Sądu I instancji nie może podważać okoliczność, iż oskarżony pracując w szkole na stanowisku konserwatora miał dobry kontakt z dziećmi, był przez nie lubiany i nie składano w stosunku do jego osoby żadnych skarg. Należy bowiem mieć na względzie, że zachowanie J. P. w miejscu pracy, podczas wykonywania obowiązków służbowych nie rzutuje w żaden sposób na jego zachowanie w czasie wolnym, kiedy przebywał on w mieszkaniu swojej konkubiny i wspólnie spożywali alkohol oraz nie wyklucza możliwości dopuszczenia się przestępstwa, o popełnienie którego został oskarżony. Wbrew zarzutom skarżącego, treść zeznań powołanych wyżej świadków nie stała w sprzeczności z zeznaniami G. M., I. M., M. K. (2)i M. O.i nie przemawiała na korzyść oskarżonego w taki sposób, aby kwestionować można było prawidłowość poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych w badanej sprawie.

Słusznie przy tym przyjął Sąd Rejonowy, iż zeznania J. W. są niewiarygodne w zakresie, w jakim negował on stosowanie przemocy wobec J. K. (1) przez oskarżonego, co tłumaczyć można faktem, iż uczestniczył on w tych samych libacjach alkoholowych, a nadto nie chciał składać zeznań obciążających obecnego partnera swojej siostry. Podobnie za niewiarygodne uznać należało zeznania H. K., która z jednej strony jest osobą niewydolną wychowawczo i nadużywającą alkoholu, z drugiej zaś pozostaje w związku konkubenckim z oskarżonym. Podzielić należy przy tym stanowisko Sądu I instancji który przyjął, iż wyjaśnienia J. P. w zakresie, w jakim nie przyznaje się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowią obraną przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo.

Pokreślenia wymaga, iż nie można skutecznie podnieść zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. na tej podstawie – a do tego sprowadzają się podniesione w apelacjach zarzuty – iż Sąd orzekający oparł się na dowodach obciążających obwinionego przy nieuwzględnieniu dowodów dla niego korzystnych (chociaż w badanej sprawie żadne mocne, świadczące na korzyść oskarżonego dowody nie zostały wskazane), jeżeli całościowa ocena materiału dowodowego, a tak było w niniejszej sprawie, jest zgodna z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Zeznania świadków, które zdaniem skarżącego nie zostały należycie uwzględnione przez Sąd I instancji nie tyle negowały prawidłowość poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych, co nie potwierdzały w sposób kategoryczny sprawstwa oskarżonego. Wobec jednak treści zeznań pokrzywdzonej i świadków, na której oparł się Sąd I instancji przy wydaniu zaskarżonego orzeczenia, sprawstwo i wina J. P. w zakresie przypisanego mu czynu jest bezsprzeczna.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, obrońca oskarżonego w wywiedzionej apelacji nie zakwestionował skutecznie ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy, które stanowiły podstawę do wydania zaskarżonego orzeczenia. Subiektywna ocena skarżącego dotycząca oceny wiarygodności zeznań świadków nie stanowiła w tej sprawie podstawy do kwestionowania prawidłowości wydanego wyroku. Sąd Odwoławczy, aprobując ustalenia Sądu I instancji w zakresie przypisania J. P. zarzucanego mu przestępstwa, nie znalazł podstaw do uniewinnienia go.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

14 

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w całości w mocy zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 13 listopada 2019 r. o sygn. akt II K 317/18.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w wywiedzionym środku odwoławczym, podzielając stanowisko Sądu I instancji dotyczące sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu. Wymierzona J. P. kara 3 miesięcy pozbawienia wolności stanowi dolną granicę ustawowego zagrożenia za czyn z art. 207 § 1 k.k. i nie razi swoją surowością. Ponadto oskarżonemu udzielono dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary na okres 2 lat próby, zaś nałożony na niego obowiązek probacyjny w postaci powstrzymania się od nadużywania alkoholu powinien właściwie wdrożyć J. P. do przestrzegania obowiązującego porządku prawnego. Nałożenie tego obowiązku było zasadne tym bardziej, iż oskarżony deklarował podjęcie starań o rozwiązanie problemu alkoholowego, z którym się zmaga. Z kolei nawiązka orzeczona na rzecz J. K. (2) w wysokości 3000 złotych będzie stanowiła rekompensatę dla pokrzywdzonej za doznaną krzywdę i wzmocni oddziaływanie wychowawcze wydanego wyroku wobec oskarżonego. Nie było także konieczności ingerowania w wydane orzeczenie z urzędu. Wobec powyższego zaskarżony wyrok jako trafny i prawidłowy podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

15 

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

--------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III

Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 636 § 1 k.p.k. oraz § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od oskarżonego J. P. na rzecz oskarżyciela posiłkowego M. K. (1) kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Ponadto na postawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 80 złotych, na które złożyła się określona na podstawie art. 8 w zw. z art. 12 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. opłata w kwocie 60 złotych oraz ryczałt za doręczenie wyzwań innych pism w postępowaniu odwoławczym w wysokości 20zł, zgodnie z regulacją zawartą w § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

6  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana