Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2020 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący sędzia Przemysław Chrzanowski

po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2020 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy D. G.

przeciwko Z. O. w W.

o zasiłek chorobowy

w związku z odwołaniem D. G.

od decyzji Z. w W.

z dnia 12 lutego 2020 roku, znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Z. w W. z dnia 12 lutego 2020 roku, znak (...), w ten sposób, że przyznaje D. G. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 25 stycznia 2020 roku do dnia 6 marca 2020 roku

ZARZĄDZENIE

1.  (...) (...)

2.  (...) (...)

Sygn. akt VI U 152/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 lutego 2020 roku znak: (...) ( (...)) (...) w W. odmówił D. G. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 25 stycznia 2020 roku do dnia 6 marca 2020 roku. W uzasadnieniu podał, że w wyniku kontroli zwolnienia lekarskiego lekarz orzecznik (...) orzekł, że od 25 stycznia 2020 roku odwołująca jest zdobna do pracy.

(decyzja z dnia 12.02.2020 r. – a.r.)

Od powyższej decyzji D. G. złożyła odwołanie wnosząc o jej zmianę. W uzasadnieniu podała, że nie zgadza się z decyzją lekarza orzecznika (...), stanowiącą podstawę do odmowy prawa do zasiłku chorobowego.

(odwołanie – k. 1-2)

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, powołując się na zasadność zaskarżonej decyzji.

(odpowiedz na odwołanie – k. 9-9v)

Sąd ustalił, co następuje:

Lekarz Ł. S. wystawił dla odwołującej w dniu 17 stycznia 2020 roku zaświadczenie lekarskie seria (...), w którym stwierdził nieudolność do pracy odwołującej od dnia 18 stycznia 2020 roku do 6 marca 2020 roku.

( (...) – a.r.)

Lekarz orzecznik (...) w wyniku kontroli zaświadczenia lekarskiego (...) stwierdził, że niezdolność do pracy ustała w dniu 24 stycznia 2020 roku.

( (...)/K (...)/K – a.r.)

D. G. cierpi na koślawe ustawienie stóp i drobne ostrogi piętowe. W dniu 17 stycznia 2020 roku otrzymała zwolnienie lekarskie z powodu niemożności pracy. Do 2 lutego 2020 przyjmowała przeciwbólowe – N. i B.. W okresie od 3 do 14 lutego 2020 roku korzystała z leczenia rehabilitacyjnego – krioterapia, prądy interferencyjne, ultradźwięki, pole magnetyczne.

Odwołująca nie odzyskała zdolności do pracy od 24 stycznia 2020 roku. W okresie niezdolności do pracy po 24 stycznia 2020 roku korzystała z leczenia lekami przeciwbólowymi i korzystała ze rehabilitacji. Niezdolność do pracy z przyczyn ortopedycznych przypadająca również na dzień 24 stycznia 2020 roku trwała do 6 marca 2020 roku.

(opinia biegłego ortopedy K. K. – k. 29-29v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów z akt sprawy i akt organu rentowego oraz opinii biegłego ortopedy K. K.. Opinia biegłego była spójna, rzeczowa, poprzedzona analizą dokumentacji medycznej oraz badaniem odwołującej. Wnioski w niej zawarte są spójne z ustaleniami, a nadto żadna ze stron procesu nie kwestionowała ustaleń biegłego i nie składała nowych wniosków dowodowych.

D. G. oraz (...)w W. nie złożyli żadnych zastrzeżeń do ww. opinii biegłego ortopedy K. K., wobec czego Sąd przyjął ją jako podstawę swoich ustaleń. W takiej sytuacji, mając na względzie całokształt wszystkich wyjaśnionych okoliczności związanych z ustaleniem stanu zdrowia odwołującej, Sąd nie widział podstaw do rozszerzenia materiału dowodowego z urzędu. Tym bardziej, że Sąd zlecił biegłemu wskazanie, czy istnieje konieczność dopuszczenia dowodu z opinii biegłego lekarza innej specjalności. Biegły nie wskazał, aby zaistniała taka konieczność.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 59 ust. 1, 2 i 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli. Kontrolę wykonują lekarze orzecznicy (...). Jeżeli po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego lekarz orzecznik (...) określi wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, za okres od tej daty zaświadczenie lekarskie traci ważność.

W przypadku odwołującej podstawą do odmowy prawa do zasiłku chorobowego za okres od 25 stycznia 2020 roku do 6 marca 2020 roku była kontrola zwolnienia lekarskiego przez lekarza orzecznika (...), który stwierdził, że zaświadczenia lekarskie, które stwierdzało jej niezdolność do pracy od 18 stycznia 2020 roku, utraciło ważność z dniem 24 stycznia 2020 roku. Jednakże z ustaleń Sądu poczynionych na podstawie opinii biegłego ortopedy -traumatologa K. K. wynika, że odwołująca nie odzyskała zdolności do pracy od 24 stycznia 2020 roku. Dalej kontynuowała leczenie lekami przeciwbólowymi, rehabilitację. Sama niezdolność trwała do 6 marca 2020 roku. Opinia biegłego, jak i zawarte w niej wnioski, nie były kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego procesu, wobec czego Sąd nie miał podstaw do zasięgania z urzędu opinii innego biegłego, a rzeczona opinia - jako kompletna - nie wymagała uzupełniania przez biegłego K. K.. Wobec czego organ rentowy niezasadnie odmówił D. G. prawa do zasiłku chorobowego za okres od ustania ważności zaświadczenia lekarskiego, czyli po dniu 24 stycznia 2020 roku – tj. od dnia 25 stycznia 2020 roku do dnia 6 marca 2020 roku. Z tych też powodów skoro odwołująca nie odzyskała zdolności do pracy 24 stycznia 2020 roku, to należne jest jej świadczenie w postaci zasiłku chorobowego za okres od 25 stycznia 2020 roku do 6 marca 2020 roku.

Mając powyższe na względzie, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i ww. przepisów zmienił zaskarżoną decyzję Z. w W. z dnia 12 lutego 2020 roku znak (...) w ten sposób, że przyznał D. G. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 25 stycznia 2020 roku do dnia 6 marca 2020 roku.