Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Jacek Lewicki

Protokolant: Sebastian Sroka

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu 19.11.2019r.

sprawy:

P. L.

s. J. i T.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

I. w nocy 04/05 czerwca 2019r. w R. uszkodził cudzą rzecz, poprzez rozbicie szyby w oknie wystawowym w sklepie (...) przy ul. (...), powodując straty w wysokości 2.950,17 złotych na szkodę Spółdzielni Mieszkaniowej (...), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat, będąc uprzednio skazanym wyrokiem sądu Rejonowego w R. sygn. akt (...) z dnia 05.05.2011r. za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 1 kk i inne, na karę dwóch lat pozbawienia wolności, objętego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w R. sygn. akt (...) z dnia 03.04.2013r., który zmieniony został postanowieniem Sądu okręgowego w R., Wydział V Karny z dnia 26.08.2013r. sygn. akt (...) na karę czterech lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 02.12.2011r. do 29.11.2015r. z zaliczeniem okresu od 08.03.2010r. do 10.03.2010r.

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

II. w nocy 04/05 czerwca 2019r. w R., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonywaniu z góry powziętego zamiaru, uszkodził cudzą rzecz, poprzez rozbicie szyby w drzwiach przednich z lewej strony i szyby bocznej z lewej strony oraz częściowe starcie powierzchni szyby w drzwiach tylnych z lewej strony oraz spowodował zarysowania karoserii na dachu i pasku ozdobnym drzwi w pojeździe służbowym marki T. (...) nr rej. (...), powodując łączne straty w wysokości 1967,10 złotych ba szkodę Skarbu Państwa – Komendy Wojewódzkiej Policji w K., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat, będąc uprzednio skazanym wyrokiem sądu Rejonowego w R. sygn. akt (...) z dnia 05.05.2011r. za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 1 kk i inne, na karę dwóch lat pozbawienia wolności, objętego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w R. sygn. akt (...) z dnia 03.04.2013r., który zmieniony został postanowieniem Sądu okręgowego w R., Wydział V Karny z dnia 26.08.2013r. sygn. akt (...) na karę czterech lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 02.12.2011r. do 29.11.2015r. z zaliczeniem okresu od 08.03.2010r. do 10.03.2010r.

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk przy zast. art. 12 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego P. L. za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw opisanych w części wstępnej wyroku przyjmując, że popełnił je w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności i za to na podstawie art. 288 §1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazuje go na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w R. kwoty 2.950,17 złotych;

- Komendy Wojewódzkiej Policji w K. kwoty 1.967,10 złotych

3.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 05.06.2019r. godz. 14:40 do 05.06.2019r. godz. 16:43 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

4.  zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w R. kwotę 420 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Prywatnej Kancelarii Adwokackiej adw. M. G. kwotę 738 złotych w tym VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu;

6.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 470 złotych i obciąża go opłatą w kwocie 180 złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 627/19

UZASADNIENIE

W nocy 04 / 05 czerwca 2019 r. P. L. chodził po ulicach (...). Około godz. 01:15 znajdował się na ul. (...). Przechodząc koło sklepu (...) dostrzegł leżącą obok kostkę brukową. Podniósł ją, a następnie rzucił w szybę sklepu. Po rozbiciu szyby podniósł kolejną kostkę brukową i wbiegł na ulicę, którą przejeżdżał radiowóz. By uniknąć potrącenia oskarżonego, kierujący radiowozem sierż. T. L. odbił w prawą stronę. W tym momencie P. L. rzucił kostką brukową w stronę radiowozu trafiając w tylną lewą szybę od bagażnika. Funkcjonariusze zatrzymali radiowóz na chodniku. Ł. S. wysiadł z pojazdu by zatrzymać oskarżonego. P. L. zdążył podnieśc kostkę brukową i ponownie rzucić w kierunku radiowozu powodując wybicie bocznej lewej szyby od strony kierowcy. Następnie oskarżony został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w R., gdzie poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu uzyskując wynik 1,21 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zarzucanych czynów oskarżony dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 05 maja 2011 r., za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, objętego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w R. z dnia 03 kwietnia 2013 r., sygn. akt (...), który został zmieniony postanowieniem Sądu Okręgowego w G. Ośrodek (...) w R. z dnia 26 sierpnia 2013 r., sygn. akt (...) przy wymierzeniu kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 02 grudnia 2011 r. do dnia 29 listopada 2015 r., z zaliczeniem okresu od dnia 08 marca 2010 r. do dnia 10 marca 2010 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- zeznań świadków: T. S. (k. 21, 125), Ł. S. (k. 44, 125) i T. L. (k. 47, 125)

- protokołów oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną (k. 2 – 3, 4 – 10, 17 – 18, 42 – 43, 77 – 79)

- protokołu badania stanu trzeźwości (k. 19)

- protokołu zatrzymania osoby (k. 19)

- kalkulacji naprawy (k. 55 – 59)

- kopii faktur (k. 62, 124)

- odpisów wyroków (k. 50 – 54)

Oskarżony P. L. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach podał, że w chwili popełnienia czynów znajdował się pod wpływem alkoholu. Nie wie co nim powodowało. Równocześnie wyraził skruchę z powodu swojego zachowania.

Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego P. L. (k. 33 – 34, 38, 68, 125)

- karta karna (k. 107 – 108)

Z uwagi na uzasadnioną wątpliwość co do poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów zwrócono się do biegłych psychiatrów o wydanie opinii sądowo – psychiatrycznej. U oskarżonego rozpoznano upośledzenie umysłowe stopnia lekkiego oraz uzależnienie mieszane od alkoholu, środków narkotycznych (marihuana i amfetamina), dopalaczy, środków wziewnych (kleje i rozpuszczalniki) oraz leków typu T.. Biegli stwierdzili, iż w okresie objętym zarzutami oskarżony znajdował się pod działaniem alkoholu i środków narkotycznych, jednak okoliczności te nie mają wpływu na jego zdolność do rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem. T. criminis oskarżony miał zachowaną pełną poczytalność, a przesłanki z art. 31 § 1 i 2 kk nie znalazły zastosowania.

Dowód:

- opinia sądowo – psychiatryczna (k. 69 – 72)

Postawa oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyraził skruchę z powodu swojego zachowania zasługuje na aprobatę Sądu. Nadto wyjaśnienia oskarżonego korespondują z ustaleniami stanu faktycznego, a przede wszystkim z zeznaniami świadków.

Funkcjonariusz Komendy Powiatowej Policji w R. – Ł. S. w złożonych zeznaniach podał, że w nocy 04 / 05 czerwca 2019 r. pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym wraz z T. L.. Około godz. 01:20 przejeżdżali oznakowanym radiowozem T. (...) ul. (...). Na wysokości sklepu (...) na jezdnię wbiegł oskarżony. Miał uniesioną prawą rękę. Trzymał w niej przedmiot przypominający cegłę. T. L. wykonał manewr mający na celu uniknięcie potrącenia oskarżonego. Wówczas oskarżony rzucił trzymanym w ręku przedmiotem rozbijając tylną szybę. Po chwili podniósł cegłę i ponownie rzucił w kierunku radiowozu. Następnie oskarżony został zatrzymany.

Zeznania Ł. S. potwierdził T. L., który dodał, że po zatrzymaniu oskarżony zachowywał się spokojnie. Postawa oskarżonego nie wskazuje na to, by chciał ich zaatakować jako funkcjonariuszy.

Zeznania świadków są spójne, logiczne i konsekwentne. Korespondują ze sobą i wzajemnie się uzupełniają. Potwierdzają też ustalenia stanu faktycznego.

Przesłuchany w charakterze świadka T. S. – kierownik administracji Osiedla (...) Spółdzielni Mieszkaniowej (...) podał, że w dniu 05 czerwca 2019 r. otrzymał informację o rozbiciu szyby zewnętrznej w sklepie (...). Z uwagi na fakt, iż jest to szyba zespolona konieczna jest wymiana całości. Podczas przesłuchania w dniu 05 czerwca 2019 r. podał, że nie jest w stanie podać precyzyjnego kosztu wymiany, jednakże będzie on wynosił co najmniej 1000 zł.

Pozostałe dowody mają charakter dokumentów, których prawdziwość i rzetelność nie była kwestionowana przez strony, nie ujawniły się też żadne okoliczności nakazujące Sądowi ich pominięcie przy ustalaniu stanu faktycznego.

Sąd zważył co następuje:

P. L. został oskarżony o popełnienie czynu zabronionego z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk oraz z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk przy zast. art. 12 § 1 kk.

Kompleksowa analiza materiału dowodowego pozwala na uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów. Do takiego wniosku skłoniły Sąd osobowe źródła dowodowe oraz odpowiednie dowody z dokumentów.

Przepis art. 288 § 1 kk określa odpowiedzialność za „klasyczne” przestępstwo zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatną od użytku cudzej rzeczy. Przedmiotem ochrony z art. 288 § 1 kk są rzeczy ruchome w szerokim znaczeniu, wynikającym z art. 115 § 9 kk (nie ulega wątpliwości, że rzeczami takimi są uszkodzone przez oskarżonego szyby oraz radiowóz). Przez zniszczenie rzeczy należy rozumieć zniszczenie całkowite lub tak znaczne naruszenie substancji materialnej rzeczy, iż nie nadaje się ona do używania zgodnie z przeznaczeniem. Uszkodzeniem natomiast jest naruszenie lub uszczuplenie substancji materialnej, bądź też takie oddziaływanie na rzecz, które powoduje istotne ograniczenie jej właściwości użytkowych. Przestępstwo zniszczenia lub uszkodzenia rzeczy ma charakter materialny – jego dokonanie wymaga skutku w postaci unicestwienia rzeczy, uszkodzenia jej substancji albo spowodowania niezdatności do użytku. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić w obu formach zamiaru.

Biorąc pod uwagę zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że wina oskarżonego P. L. nie budzi wątpliwości. Czyny przypisane oskarżonemu są zawinione. Można mu przypisać winę w czasie ich popełnienia albowiem uzasadnionym było w konkretnych sytuacjach wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby.

Stopień społecznej szkodliwości czynów jest więc równy stopniowi winy, co znajduje odbicie w wymiarze kary orzeczonej wobec sprawcy.

Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie, aby nie przekraczała ona stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz spełniała swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, a społeczeństwu uświadomiła konieczność respektowania norm prawnych i nieuchronności ujemnych konsekwencji ich lekceważenia.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów Sąd przyjął, iż oskarżony dopuścił się ich działając w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności – a zatem ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk. Wymierzając karę pozbawienia wolności Sąd kierował się przede wszystkim potrzebą wychowawczego oddziaływania na oskarżonego. Wymierzona kara powinna zapobiegać powrotowi oskarżonego na drogę przestępstwa, wywołać zmianę jego postępowania w przyszłości oraz skłonić go do przestrzegania porządku prawnego.

Zdaniem Sądu wdrażanie oskarżonego do przestrzegania prawa i norm społecznych powinno przebiegać jedynie w warunkach zakładu karnego. Ma na to wpływ przede wszystkim uprzednia karalność oskarżonego. Dowodzi to, iż wyłącznie kara pozbawienia wolności może spełnić wobec oskarżonego swą funkcję prewencyjną. Nie bez znaczenia jest również naganność zachowania oskarżonego. Orzeczona kara będzie także miała wpływ na kształtowanie świadomości w społeczeństwie i ugruntuje przeświadczenie, że każda osoba dopuszczająca się tego typu przestępstw będzie bezwzględnie podlegała karze.

Na podstawie art. 63 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 05 czerwca 2019 r. od godz. 14:40 do godz. 16:43 przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych: Spółdzielni Mieszkaniowej (...) kwoty 2.950,17 zł oraz Komendy Wojewódzkiej Policji w K. kwoty 1.967,10 zł.

Nadto Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) kwotę 420 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie § 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Prywatnej Kancelarii Adwokackiej adw. M. G. kwotę 738 złotych – w tym podatek VAT, tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i od opłaty w sprawie.

Sędzia: