Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód B. Ł. wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie VI Nc – e 1660608/11 opatrzonego klauzulą wykonalności oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że na podstawie powyższego tytułu Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W. A. K. prowadzi egzekucję, w ramach której dokonał zajęcia przyszłych wierzytelności firmy (...) i w (...) Powód wskazał, że należności stwierdzone wskazanym nakazem nie istnieją, albowiem w terminie regulował swoje zobowiązania.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu stwierdził, że powód powołuje się na okoliczności, które miały miejsce przed wydaniem nakazu zapłaty. Z racji tego winien podnosić je w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie zaś w pozwie o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności.

Wyrokiem z dnia 22 maja 2013 r. Sąd Rejonowy w Szubinie oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Swoje rozstrzygnięcie oparł Sąd Rejonowy na następujących ustaleniach i rozważaniach natury prawnej:

W elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e 1660608/11 Sąd Rejonowy w Lublinie w dniu 18 stycznia 2012 r. wydał nakaz zapłaty w sprawie z powództwa (...)Funduszu (...)w W. przeciwko B. Ł.. Nakaz ten został zaopatrzony w klauzulę wykonalności w dniu 19 kwietnia 2012 r. Na podstawie tego tytułu w sprawie Km 34048/12 Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W. A. K. wszczął przeciwko powodowi egzekucję.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dokumenty załączone przez powoda do pozwu oraz zawarte w aktach sprawy KM 34048/12.

Przechodząc do rozważań Sąd w pierwszej kolejności przytoczył treść art. 840 § 1 k.p.c., po czym stwierdził, że powództwo należało oddalić.

Sąd Rejonowy wskazał, że powód nie podał w pozwie na jakiej podstawie opiera swoje powództwo przeciwegzekucyjne. Nie przedstawił również żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Nadto Sąd zwrócił uwagę, że powództwo opozycyjne przewidziane w art. 840 k.p.c. nie prowadzi do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy zakończonej prawomocnym orzeczeniem. W związku z tym nie jest dopuszczalna merytoryczna zmiana uprzednio wydanego orzeczenia w oparciu o art. 840 k.p.c. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.12.1972 r., II PR 372/72, OSP 1973, Nr 11, poz. 222).

Mając powyższe na uwadze Sąd na mocy art. 840 k.p.c. a contrario oddalił powództwo, jednocześnie orzekając o kosztach zgodnie z art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku Sądu Rejonowego wniósł powód zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu niezgodność ustaleń faktycznych z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w szczególności poprzez ustalenie, że powód nie udowodnił podstawy faktycznej swojego roszczenia oraz nieprzeprowadzenie dowodu z akt elektronicznego postępowania upominawczego Sądu Rejonowego w Lublinie, który wydał tytuł wykonawczy i do dziś odmawia nadesłania nakazu zapłaty powodowi na jego aktualny adres.

Z powołaniem na powyższe powód wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i pozbawienie w całości wykonalności przedmiotowego tytułu wykonawczego. Jednocześnie powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu za obie instancje.

Pozwany nie zajął stanowiska w przedmiocie apelacji powoda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie jest uzasadniona.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne z rozważeniem całokształtu materiału dowodowego bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, o jakiej mowa w art. 233 §1 k.p.c., które to ustalenia Sąd odwoławczy w całości akceptuje i przyjmuje za własne.

Trafnie Sąd pierwszej instancji doszedł do wniosku, że w sprawie nie zaistniała żadna z przyczyn wskazanych w art. 840 § 1 k.p.c. W pełni należy zaakceptować pogląd Sądu Rejonowego, że powództwo opozycyjne nie prowadzi do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy zakończonej prawomocnym lub natychmiast wykonalnym orzeczeniem sądowym. Jego celem jest pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, nie zaś podważenie treści orzeczenia sądowego, które zaopatrzono w klauzulę wykonalności. Z twierdzeń zawartych w pozwie wynika natomiast, że powód za pomocą roszczenia z art. 840 § 1 k.p.c. próbował podważyć zasadność tytułu egzekucyjnego w postaci nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, co nie jest dopuszczalne. Z tego względu nie było potrzeby przeprowadzania dowodu z dokumentów zawartych w aktach sprawy VI Nc-e 1660608/11.

Jednocześnie Sąd odwoławczy wskazuje, że z uwagi na fakt, iż pełnomocnik powoda nie załączył do pisma procesowego złożonego w dniu 6 marca 2014 r. w Biurze Podawczym Sądu Okręgowego dowodu doręczenia jego odpisu pełnomocnikowi pozwanego, pismo to należało zwrócić bez wzywania do usunięcia jego braków w myśl art. 132 § 1 k.p.c. Wobec tego wnioski w nim zawarte nie mogły być brane pod uwagę przy rozstrzyganiu wniesionego środka odwoławczego.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako niezasadną.