Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2019 r.

Sąd Apelacyjny w (...)I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Kaźmierczak

Sędziowie: Ryszard Marchwicki

Piotr Górecki (spr.)

Protokolant: protokolant Halszka Mróz

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2019 r. w (...)

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w T.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w miejscowości M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w (...)

z dnia 3 lipca 2018 r. sygn. akt IX GC 173/15

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki 4.413 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Ryszard Marchwicki Małgorzata Kaźmierczak Piotr Górecki

Sygn. akt IAGa 330/18

UZASADNIENIE

Powódka (...) S.A. wniosła o zapłatę w postępowaniu upominawczym od pozwanej (...) sp. z o.o. kwoty 188.663,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania wg norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa – 17 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 3 października 2014 r. Sąd Okręgowy w (...) nakazał pozwanej zapłacić powódce kwotę 188.663,71 zł z ustawowymi odsetkami od 30 września 2014 r. z tytułu niezapłaconej części wynagrodzenia dla wykonawcy S.’ S. za koncert z 30 maja 2014 r. oraz kwotę 5.975,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu. Na rozprawie 6 kwietnia 2017 r. pełnomocnik pozwanego oświadczył, że nienależyte wykonanie umowy przez E. miało polegać na zamianie zespołu (...) na S.” S., natomiast nie ma zastrzeżeń co do wykonania pozostałych elementów związanych z organizacją eventu, w szczególności koncertu (k.292).

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2018 r. Sąd Okręgowy w (...)

1) zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 188.663,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 10 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty,

2) zasądziłod pozwanej na rzecz powódki kwotę 16.923,52 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.489,52 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (sygn. akt IX GC 173/15).

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.

Strony są przedsiębiorcami. niesporne

Prezes zarządu pozwanej spółki – (...) – w roku 2014 obchodził szereg jubileuszy, a ponadto swoje 50 urodziny. Zwrócił się więc do cedenta o zorganizowanie imprezy jubileuszowej, której zwieńczeniem i uświetnieniem miał być koncert ulubionego zespołu prezesa – V. D..

W dniu 12 grudnia 2013 r. pozwana spółka (...) sp. z o.o. zawarła z (...) sp. z o.o. - umowę na realizację wydarzenia „E. – impreza szkoleniowo – integracyjna” (dalej jako: „event”). Wykonanie przedmiotu umowy przez Cedenta zostało podzielone na dwa etapy. Pierwszy z nich obejmował przygotowanie E. (m.in. przegotowanie koncepcji, zakontraktowanie artystów – wyszczególniono: V. D., P., M. P. (2). Drugi natomiast dotyczył realizacji eventu z 30 maja 2014 r. Pozwany w § 4 zobowiązał się do zapewnienia na własny koszt miejsca pod scenę w Ośrodku (...), sprzątnięcia terenu po zakończeniu eventu, zapewnienia zasilania energetycznego, a także hoteli dla wykonawców, producentów i organizatorów (k.25). Wynagrodzenie z tyt. realizacji ww. umowy zostało określone ryczałtowo na kwotę 358.300 zł netto (płatne w dwóch częściach, po zrealizowaniu pierwszego i drugiego etapu wykonania przedmiotu umowy. Ponadto, umówiono również wynagrodzenie w kwocie 120.000 euro netto - płatne w 2 ratach po 73.800 euro - które miało zostać przeznaczone na zakontraktowanie zagranicznego zespołu (...). W § 7 umowy ustalono, że strony nie ponoszą odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków wynikających z umowy spowodowanych siłą wyższą.

Cedent przystąpił do realizacji postanowień umowy, tj. sporządzał listę gości, drukował zaproszenia, prowadził negocjacje i zatrudniał podwykonawców oraz prowadzącego M. P. (2). Cedent informował na bieżąco pozwaną o przebiegu realizacji, a pozwana uiściła całe wynagrodzenie wskazane w § 6, z wyjątkiem wynagrodzenia wskazanego w § 6 ust. 2b. Kontakt z prezesem Z. W. polegał na tym, że cedent wysyłał wiadomości email i telefonował, a prezes W. nie używał poczty email do wysyłania wiadomości, jedynie je odczytywał, a odpowiadał na nie telefonicznie.

W dniu 7 lutego 2014 r. zawarta została umowa z A. W., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), na zakontraktowanie koncertu zespołu (...). Wynagrodzenie określono w umowie na 121.000 euro netto, w tym kwotę 10.000 euro netto tytułem wynagrodzenia za wykonanie koncertu podczas imprezy oraz kwotę 111.000 euro netto tytułem wynagrodzenia za przygotowanie i produkcję koncertu.

W dniu 21 marca 2014 r. M. B. – menedżer cedenta - który regularnie, prawie codziennie kontaktował się z prezesem Z. W., poinformował drogą emailową prezesa, że zespół, z uwagi na problemy zdrowotne jednego z jego członków, nie będzie mógł wystąpić w dacie realizacji eventu. Jednocześnie Cedent zaproponował alternatywnych wykonawców (którzy mogli zostać zakontraktowani za zbliżoną do V. D. kwotę), prosząc o dokonanie wyboru prezesa zarządu Pozwanej. Pośród wykonawców zaproponowanych przez cedenta był S.’ S., którego ostatecznie pozwany wybrał i zaakceptował. W dniu 17 kwietnia 2014 r. Cedent przesłał pozwanej projekt umowy z A. W. na zakontraktowanie występu S.” S., a następnie rozwiązał umowę z A. W. na realizację koncertu V. D.. W dniu 23 kwietnia 2014 r. Cedent zawarł z A. W. nową umowę na zakontraktowanie występu S.’ S.. W dalszej korespondencji kierowanej do pozwanej, Cedent ujmował występ S.’ S. w planie eventu.

Występ S.” S. był tańszy, niż występ zespołu (...), zatem cedent sporządził aneks do umowy przewidujący obniżenie wynagrodzenia ze 120.000 euro netto przeznaczone pierwotnie dla V. D. do kwoty 96.000 euro netto. Cedent wysłał projekt aneksu do pozwanego z prośbą o jego podpisanie, co jednak ostatecznie nie nastąpiło.

E. odbył się zgodnie ze zmodyfikowaną umową w dniu 30 maja 2014 r. Wcześniej pozwana nie zgłaszała zastrzeżeń co do realizacji eventu. Na scenie wystąpili zespoły (...), piosenkarka M. (której występ był prezentem cedenta dla prezesa pozwanego). Ostatecznie Z. W. (2) był bardzo zadowolony z organizacji eventu i dziękował jego organizatorom – pracownikom cedenta - w tym M. B.. Cedent, zgodnie pierwotną umową z 12 grudnia 2013 r., zapłacił pierwszą ratę wynagrodzenia zagranicznego artysty w kwocie 73.800 euro w dniu 5 lutego 2014 r. W związku ze zmianą wykonawcy, kwota drugiej raty, zamiast 60.000 euro netto, wyniosła 36.000 euro netto. Cedent wystawił fakturę nr (...) z 2 czerwca 2014 r. (na kwotę 181.119,94 zł – przeliczoną wg kursu(...) (...)) z terminem płatności zakreślonym do 2 lipca 2014 r.

Pismem z 1 września 2014 r. cedent poinformował pozwaną o cesji wierzytelności z ww. faktury VAT na rzecz powódki. W odpowiedzi na powyższe pozwana pismem z 5 listopada 2014 r. złożyła powódce oświadczenie o obniżeniu wynagrodzenia, powołując się na art. 637 § 2 k.c. z kwoty 120.000 euro do kwoty 10.000 euro netto. Następnie pozwana złożyła powódce oświadczenie o potrąceniu jego wierzytelności tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy w wysokości 110.000 euro netto wobec cedenta jako zbywcy wierzytelności w kwocie 188.663,71 zł do kwoty O. Powódka 8 września 2014 r. wysłała pozwanej wezwanie do zapłaty, jednak ta nie uiściła żądanej kwoty.

Apelację od powyższego wyroku wniosła pozwana spółka podnosząc następujące zarzuty:

1)  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. „poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przeprowadzenie dowodów w sposób niewszechstronny ze względu na pominięciu w uzasadnieniu wyroku, iż umowa pomiędzy cedentem a A. W. określała wynagrodzenie za wykonanie koncertu S.” S. za kwotę 10.000 zł”,

2)  naruszenie art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 258 k.p.c. w zw. z art. 135 § 1 k.p.c. „poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka R. R. (1) (…)”,

3)  naruszenie art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. „poprzez oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego (…)”.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów postepowania. Wnioskiem ewentualnym było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Powodowa spółka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

Sąd Apelacyjny w (...) zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd odwoławczy podziela ustalenia faktyczne sądu I instancji i tym samym przyjmuje za własne. Wypada zatem w tym miejscu odnieść się do podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Nie był zasadny zarzut naruszenia przepisu z art. 233 § 1 k.p.c. Zauważyć trzeba, że zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w tym przepisie, sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie „wszechstronnego rozważenia zebranego materiału”, a zatem, jak podkreśla się w orzecznictwie, z uwzględnieniem wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzaniu poszczególnych dowodów i mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności. Niewątpliwe tak rozumianej zasady swobodnej oceny dowodów sąd I instancji nie naruszył.

Ponad wszelką wątpliwość, występ S.’ S. był tańszy, niż wcześniej zaplanowany występ V. D.. Cedent zresztą sporządził aneks (niepodpisany) do umowy przewidujący obniżenie wynagrodzenia ze 120.000 euro netto przeznaczone pierwotnie dla V. D. do kwoty 96.000 euro netto. Pomimo niepodpisania powyższego aneksu, jego warunki były przez pozwaną akceptowane. Z umowy z dnia 7 lutego 2014 r. zawartej pomiędzy spółką (...), który prowadził Agencję (...) wynikało, że wynagrodzenie zespołu (...) miało wynosić 121.000 euro i również w umowie tej wynagrodzenie zostało podzielone na dwie części, w tym 10.000 euro „tytułem wynagrodzenia”. Jest rzeczą oczywistą, że skoro występ S.’ S. miał być tańszy, nie mógł wynosić również 10.000 euro. Kwestie tą wyjaśnił świadek A. W. w ten sposób, że kwota wynagrodzenia artystów była „rozbita na dwie części” po to, aby „nie płacić gigantycznej kwoty do (...)u”. W realiach przedmiotowej sprawy, nie było żadnych podstaw, aby zeznania te kwestionować. Tak więc kwota 10.000 euro nie była rzeczywistym honorarium wykonawców. Ustalenia sądu I instancji w tym zakresie nie były więc dowolne.

Nie był trafny zarzut naruszenia art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 258 k.p.c. w zw. z art. 135 § 1 k.p.c. „poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka R. R. (1)”. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zawnioskowała m. in. dowód z zeznań świadka R. R. (1) podając adres „H. R. K.P. ul. (...)” w W.). Zarządzeniem z 25 września 2015 r. sędzia Przewodnicząca wezwała pełnomocnika pozwanej o podanie miejsca zamieszkania tego świadka, pouczając, że w przypadku nieskutecznego doręczenia na wskazany wcześniej adres, dowód ten będzie oddalony. Wezwanie do świadka sąd wysłał na adres wcześniej podany (k. 298), jednak na wyznaczoną rozprawę świadek się nie stawił. Wezwanie zostało odebrane przez niejaką K. O. (k. 301). Sąd I instancji wniosek o przesłuchanie świadka R. R. (1) oddalił uznając, że strona nieskutecznie wskazała adres (k. 308). Nie ulega wątpliwości, że strona nie podała adresu pod którym świadek zamieszkuje i w tym sensie nie wykonała zarządzenia. Gdyby nawet przyjąć, że sąd winien podjąć jeszcze dodatkowe działania związane z wezwaniem tegoż świadka to i tak nie wykazano, aby brak tych czynności miał wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Dodać trzeba, że świadek został zawnioskowany przez pozwaną na okoliczność „niezorganizowanie koncertu wskazanych w umowie artystów”, czy „niepodpisania protokołów prawidłowego wykonania etapów umowy”. Kwestie te zostały wyjaśnione poprzez inne dowody, w tym dowody osobowe. Z dowodów tych wynikało niezbicie, że zespół (...) (...) D. nie mógł przyjechać z uwagi na chorobę artysty, a na zakontraktowanie innego (S.’ S.) - pozwana wyraziła zgodę.

Nie mógł odnieść zamierzonego skutku prawnego także i ostatni z podniesionych zarzutów apelacyjnych, a mianowicie zarzut naruszenia art. 217 § 1 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. „poprzez oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego (…)” na okoliczność wysokości i zakresu określenia wynagrodzenia dla artysty. Sąd I instancji wniosek ten zasadnie oddalił. Przede wszystkim wypada zauważyć, że wypłacone wynagrodzenie dla S.’ S. zostało ustalone umownie, przy czym ta umowa została wykonana.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny jak wyłożone argumenty, sąd odwoławczy apelację oddalił jako bezzasadną (art. 385 k.p.c.).

W pkt 2 wyroku sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej 4.413 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym (art. 98 k.p.c. i § 2 pkt 6 oraz § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie). Na zasądzoną kwotę składa się wynagrodzenie adwokata w postepowaniu apelacyjnym oraz zwrot kosztów dojazdu na rozprawę samochodem (362,78 zł w obie strony).

Piotr Górecki Małgorzata Kaźmierczak Ryszard Marchwicki