Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2021r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Ławnicy Urszula Knyps – Dawidowicz, Bożena Tomaszewicz

Protokolant st. sekr. sąd. Barbara Małecka

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2021r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o przywrócenie do pracy lub odszkodowanie

1.  Powództwo oddala.

2.  Odstępuje od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego.

Urszula Knyps – Dawidowicz Bożena Makowczenko Bożena T.

Sygn. akt IV P 144/19

UZASADNIENIE

Powód J. S. , po ostatecznym sprecyzowaniu swojego żądania, domagał się przywrócenia do pracy tak by mógł dopracować do 40 – lat stażu pracy.

Powód wskazywał, iż nie zgadza się na rozwiązanie umowy o pracę na podstawie pisma pozwanej z dnia 20 sierpnia 2019r. Podkreślił, że od dnia 12 czerwca 2019r. przebywa niewinnie w Areszcie Śledczym, wyłącznie w oparciu o pomówienia. Szeroko opisał krzywdy jakie, jego zdaniem, zostały mu wyrządzone przez wymiar sprawiedliwości. W ocenie powoda poświęcił on bardzo wiele czasu aby zakład pracy, w którym pozostawał zatrudniony przez wiele lat, i produkcja mogły prawidłowo funkcjonować. J. S. podkreślił również, iż w porównaniu do przepracowanych lat pracy, zabrakło mu zaledwie paru dni pracy do otrzymania prawa do wypłaty nagrody jubileuszowej za 40–lecie pracy. Wskazał, iż tacy pracownicy jak on są dla obecnego zarządu (...) Sp. z o.o. w W. niewygodni albowiem dla pracodawcy korzystniejsze jest zatrudnianie osób na podstawie tzw. umów śmieciowych. Podkreślił, iż dni pobytu w areszcie należy traktować jako usprawiedliwioną nieobecność w pracy.

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka – (...) – (...) Sp. z o.o. w W. - wniosła o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego a także o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wskazano, iż powód od dnia 13 czerwca 2019r. był nieobecny w pracy. Pozwana początkowo posiadała jedynie nieoficjalne informacje odnośnie problemów powoda z wymiarem sprawiedliwości w związku z czym postanowiła się wstrzymać z radykalnymi działaniami do czasu wyjaśnienia sprawy. Pozwana w dniu 18 lipca 2019 r. odebrała przesyłkę od powoda z informacją, iż w dniu 12 czerwca 2019r. został on zatrzymany przez patrol policji i osadzony w areszcie. W związku z powyższym pozwana potraktowała nieobecność powoda jako usprawiedliwioną a pismem z dnia 20 sierpnia 2019r. rozwiązała z J. S. umowę o pracę wskazując, iż powodem była nieobecność powoda w pracy trwająca dłużej niż jeden miesiąc tj. od dnia 13 czerwca 2019r. Pozwana zaprzeczyła jakoby powodem rozwiązania umowy o pracę z powodem był zamiar uchylenia się od wypłaty powodowi nagrody jubileuszowej za 40-lecie pracy, do której powód nabyłby prawo w dniu 30 listopada 2019r., gdyby nadal pracował.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód pozostawał zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w W. od dnia 15 kwietnia 1983r. (d: zaświadczenie o zatrudnieniu, akta osobowe powoda)

Bezspornym miedzy stronami pozostawało, iż powód w dniu 12 czerwca 2019r. został zatrzymany przez patrol policji i doprowadzony do aresztu celem odbycia orzeczonej kary pozbawienia wolności. Areszt ten opuścił w dniu 7 lutego 2020r. W międzyczasie pismem datowany na dzień 11 lipca 2019r. poinformował swojego pracodawcę o przyczynie jego nieobecności w pracy.

(dowód: pismo powoda z dnia 11 lipca 2019r., akta osobowe powoda)

Następnie pismem z dnia 20 sierpnia 2019r. pozwana spółka wystosowała do powoda pismo rozwiązujące umowę o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 1 pkt 2 kp. Jako powód rozwiązania umowy wskazano nieobecność powoda w pracy trwającą dłużej niż 1 miesiąc tj. od dnia 13 czerwca 2019 r.

(dowód: pismo z dnia 20 sierpnia 2019r. k.3)

Pismo to powód odebrał w dniu 26 sierpnia 2019r.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo wywiedzione przez J. S. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Oczywistym jest, iż każda decyzja pracodawcy dotycząca rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem zatrudnionym na podstawie umowy na czas nieokreślony winna być uzasadniona merytorycznie, czyli znajdować swoje oparcie w przepisach kodeksu pracy regulujących to zagadnienie, ale też winna spełniać wszelkie zakreślone przepisami kodeksu pracy wymogi formalne.

Zdaniem Sądu, decyzja pozwanego pracodawcy o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę w trybie art. 53§1 pkt 2 kp oba te wymagania spełnia a ocena ta wynika z następujących ustaleń:.

Zgodnie z art. 53 § 1 pkt 2 kp pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1, trwającej dłużej niż 1 miesiąc. O usprawiedliwionej nieobecności w pracy mowa wówczas, gdy pracownik z obiektywnych powodów nie może stawić się w przedsiębiorstwie, a zarazem nie można mu przypisać nagannego zachowania i naruszenia obowiązków pracowniczych. (komentarz do art. 53 kp. A. Sobczyk (red.), wyd. 5, Warszawa 2020, Legalis)

Przepis ten daje zatem pracodawcy możliwość rozwiązania umowy o pracę w razie przedłużającej się absencji pracownika, nawet jeżeli nie można zarzucić mu nagannego zachowania. Jest to uprawnienie pracodawcy, z którego pozwany skorzystał. Oczywistym jest, iż nieobecność w pracy dezorganizuje funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a podmiot zatrudniający winien mieć możliwość korzystania z instrumentów umożliwiających zapewnienie jego prawidłowego toku działalności.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż działanie strony pozwanej w postaci rozwiązania umowy o pracę z powodem było uzasadnione albowiem J. S. był nieobecny w pracy od dnia 13 czerwca 2019r. Jego nieobecność w pracy, spowodowana doprowadzeniem powoda do zakładu karnego celem odbycia kary a następnie jej odbywanie, jest z pewnością czasem usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Potwierdził to Sąd Najwyższy w swoim wyroku z dnia 12 stycznia 2012 r., (sygn. akt I PK 74/12, Lex).

Rozwiązanie umowy o pracę z powodem nastąpiło z dniem 26 sierpnia 2019r., a więc już po upływie miesięcznej i nieprzerwanej nieobecności powoda w pracy. W oświadczeniu woli o rozwiązaniu umowy pozwany podał przyczynę swojej decyzji wypełniając tym samym warunek by czynność ta dokonana była w formie pisemnej a nadto by podana została przyczyna rozwiązania umowy o pracę.

Pracodawca miał zatem prawo do tego by podjąć decyzję o rozwiązaniu z powodem stosunku pracy na podstawie art.53§1pkt 2kp.

Bez znaczenia dla oceny zasadności decyzji pozwanego pracodawcy pozostaje też podnoszony przez powoda zarzut o wyrządzonej mu skazującym wyrokiem krzywdzie. Odbywanie kary jest następstwem wydania prawomocnego wyroku, który podlega wykonaniu. Argumentacja powoda zatem w tym zakresie, choć z pewnością dla powoda istotna, dla oceny żądania powoda pozostaje bez znaczenia.

Wobec powyższego żądanie powoda podlegało oddaleniu o czym Sąd orzekł w wyroku.

Sąd ponadto odstąpił od obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego na podstawie art. 102 kpc z uwagi na jego trudną sytuację finansową. Pozostaje on bez pracy a utrzymuje się obecnie wyłącznie ze świadczeń przyznawanych przez Gminny Ośrodek Pomocy (...). Jest to zatem trudna sytuacja niepozwalająca na obciążania powoda kosztami zastępstwa procesowego.

Bożena Makowczenko.