Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2021 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, III Wydział Cywilny, w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2021 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko A. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. na rzecz pozwanej A. S. kwotę 917 zł (dziewięciuset siedemnastu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 1420/20

UZASADNIENIE

Powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. pozwem złożonym dnia 22 stycznia 2020 roku wniósł o zasądzenie od pozwanej A. S. kwoty 3.537,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu żądania pozwu wskazano, że pozwana zawarła z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki. Ponieważ pozwana nie spłacała pożyczki zgodnie z ustaleniami, umowa została wypowiedziana i cała kwota stała się wymagalna. Wierzytelność przysługująca z tytułu pożyczki wobec pozwanej przelana została na (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W., a następnie na powoda. Na dochodzoną kwotę składają się: 1.806,20 zł (niespłacony kapitał), 51,65 zł (odsetki umowne), 17,99 zł (odsetki naliczane od zaległości przeterminowanych) i 1.661,64 zł (reszta opłaty operacyjnej).

W dniu 3 lipca 2020 roku referendarz sądowy w tut. Sądzie Rejonowym wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie pod. sygn. akt III Nc 230/20, w którym w całości uwzględnił żądanie pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty A. S. złożyła sprzeciw, w którym zaskarżyła wydane przeciwko niej orzeczenie w całości oraz wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania. Pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej po stronie powoda, braku skutecznego wypowiedzenia umowy pożyczki, jak również niewykazania roszczenia (ani co do zasady, ani co do wysokości). Nadto podniosła, że regulacje dotyczące opłaty operacyjnej mają charakter abuzywny.

W odpowiedzi na powyższe strona powodowa podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2017 roku pozwana A. S. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. umowę pożyczki numer (...), na mocy której pożyczkodawca wypłacił jej kwotę 5.000 zł (całkowita kwota pożyczki).

Umowa została zawarta na okres od dnia 27 grudnia 2017 roku do dnia 27 czerwca 2020 roku.

Kwota udzielonej pożyczki miała zostać udostępniona pożyczkobiorcy poprzez przelew dokonany przez pożyczkobiorcę w terminie 3 dni roboczych na rachunek prowadzony w banku (...) w S.: (...).

Od kwoty pożyczki naliczane było oprocentowanie w wysokości 10% (z zastrzeżeniem, że jeżeli odsetki maksymalne będą wyższe niż 10%, należne będą odsetki maksymalne). § 4 umowy stanowił, iż rzeczywista roczna stopa oprocentowania wynosi 96,91%, a całkowita kwota do zapłaty przez pożyczkobiorcę na dzień zawarcia umowy wynosi 10.671,51 zł, na co składa się: kwota pożyczki 5.000 zł oraz całkowity koszt pożyczki, na który składają się: odsetki za okres obowiązywania umowy 671,51 zł, a także opłata operacyjna naliczona za cały okres obowiązywania umowy, która wynosi 5.000 zł.

Pożyczkobiorca na mocy postanowień umowy zobowiązany był do spłaty całkowitej kwoty do zapłaty w 30 ratach miesięcznych, w wysokości i terminie wskazanych w harmonogramie spłat.

W przypadku naruszenia przez pożyczkobiorcę warunków umowy, w tym w szczególności braku zapłaty przez pożyczkobiorcę dwóch rat w pełnej wysokości w terminie zapłaty raty, pożyczkodawca mógł wypowiedzieć umowę, z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy mogło nastąpić po uprzednim pisemnym wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległości w terminie nie krótszym niż 14 dni, licząc od dnia otrzymania przez pożyczkobiorcę, pod rygorem wypowiedzenia umowy. Wezwanie przesyłane jest przez pożyczkodawcę listem poleconym na ostatni wskazany przez pożyczkobiorcę adres do korespondencji.

Dowód:

-umowa pożyczki z dnia 27 grudnia 2017 r. k. 15-19;

- oświadczenie o dochodach k. 92;

- potwierdzenie przelewu k. 93.

W dniu 6 grudnia 2019 roku zostało sporządzone oświadczenie o przelewie wierzytelności wskazujące, ze wierzyciel pierwotny tj. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. przelał wierzytelność przysługującą wobec A. S. na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W..

Dowód:

-oświadczenie o przelewie wierzytelności z dnia 6 grudnia 2019 r. k. 11.

W dniu 30 grudnia 2016 roku (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zawarł z (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Niestandaryzowanym Funduszem Sekurytyzacyjnym w G. umowę ramową o współpracy w zakresie sekurytyzacji. Na podstawie umowy (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. zobowiązał się do nabywania wierzytelności od (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego zgodnie z zasadami określonymi w umowie. Strony ustaliły, że wierzytelności będą nabywane na podstawie umowy sekurytyzacji wierzytelności objętych danym wykazem wierzytelności.

Zgodnie § 14 ust. 2 umowy, umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2017 roku.

Dowód:

- umowa ramowa w zakresie sekurytyzacji z dnia 30 grudnia 2016 r. k. 70-80.

W dniu 4 stycznia 2018 roku (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zawarł z (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Niestandaryzowanym Funduszem Sekurytyzacyjnym w G. umowę sekurytyzacji w wykonaniu umowy ramowej o współpracy w zakresie sekurytyzacji z dnia 30 grudnia 2016 roku, na podstawie której (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. przelał na rzecz nabywcy wierzytelności pieniężne nabyte od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W., których umowa jednakże nie precyzowała. Zgodnie z § 2 umowy wierzytelności będące przedmiotem umowy miały być określone w Załączniku nr 1 do umowy.

Dowód:

- umowa sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 r. wraz załącznikiem nr 1 do umowy k. 12-14, 69;

- pełnomocnictwo dla K. L. k. 85.

W dniu 15 stycznia 2018 roku (...) Sp. z o.o. wytworzyła adresowane do pozwanej zawiadomienie o zawarciu z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym umowy przelewu wierzytelności. Pozwana została zawiadomiona o kolejnym przeniesieniu wierzytelności z (...) na (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny.

Dowód:

- zawiadomienie o przelewie wierzytelności z dnia 15 stycznia 2018 roku – k. 22.

Pismem z dnia 18 listopada 2019 roku powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Funduszu Sekurytyzacyjny w G. wypowiedział A. S. umowę pożyczki numer (...) z powodu nieuregulowania zaległości w kwocie 1.070,52 złotych, pod warunkiem wstrzymującym - dokonania spłaty całej zaległej kwoty na rachunek bankowy pożyczkodawcy w nieprzekraczalnym terminie do dnia 2 grudnia 2019 roku. Powód podał, że brak dokonania wpłaty ww. kwoty we wskazanym terminie spowoduje rozpoczęcie biegu okresu wypowiedzenia, który wynosi 30 dni. Po jego upływie umowa zostanie skutecznie wypowiedziana, a pozostała do zapłaty kwota pożyczki w wysokości 3.860,62 złotych zostanie postawiona w stan natychmiastowej wymagalności.

Pismo to zostało przesłane A. S. listem poleconym na adres wskazany w umowie pożyczki.

Dowód:

-wypowiedzenie umowy pożyczki k. 23-24;

- wezwanie do zapłaty – k. 25;

-wyciąg z książki nadawczej k. 87-89;

- pełnomocnictwo dla A. Z. k. 90-91;

- pełnomocnictwo dla Kancelarii (...) S.A. k. 83-84.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo E. D. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego F. Sekurytyzacyjnego w G. przeciwko A. S. okazało się nieuzasadnione.

Przedmiotowe roszczenie powód wywodził z umowy pożyczki z dnia 27 grudnia 2017 roku o numerze (...), którą pozwana miała zawrzeć z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.. Wierzytelność z tej umowy pożyczkodawca miał zbyć na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. na podstawie umowy z 2 stycznia 2018 r. Następnie na podstawie umowy z 4 stycznia 2018 r. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. miał sprzedać tę wierzytelność powodowi.

Podstawą prawną żądania pozwu stanowiły: przepisy art. 3 ust 1 i 2 pkt 1 Ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.2016.1528 j.t.), art. 720 k.c. oraz 509 § 1 k.c. Zgodnie z art. 3 ust 1 i 2 pkt 1 Ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki. Natomiast art. 720 § 1 k.c. stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Podstawowym obowiązkiem pożyczkodawcy jest wydanie drugiej stronie przedmiotu pożyczki, natomiast obowiązkiem pożyczkobiorcy jest zwrot przedmiotu pożyczki w umówionym terminie.

Podniesiony przez pozwaną zarzut braku po stronie powoda legitymacji procesowej czynnej okazał się uzasadniony i doprowadził do oddalenia powództwa.

Znamienne jest jednak to, że w przedmiotowej sprawie zarzuty odnoszące się do braku po stronie powoda legitymacji zostały wyartykułowane i mimo że powód miał możliwość odniesienia się do nich i przedstawienia odpowiednich dowodów poprzestał wyłącznie na złożeniu kserokopii luźnych kart nie powiązanych ze sobą i potwierdzeniu przelewu, który nie koresponduje z treścią umowy przelewu wierzytelności.

Oczywistym jest, że dłużnik pozwany w procesie o spełnienie świadczenia może podnosić zarzuty dotyczące istnienia, treści, braku lub nieprawidłowości causa bądź nieważności umowy przeniesienia wierzytelności, z której cesjonariusz wywodzi roszczenie.

Przez legitymację procesową rozumie się materialnoprawne uprawnienie strony procesowej do występowania w konkretnym procesie. Wynika ona ze stosunku prawnego łączącego strony procesowe. Innymi słowy powód i pozwany muszą być związani prawnomaterialnie z przedmiotem procesu. Posiadanie przez powoda zdolności sądowej i procesowej daje mu uprawnienie do bycia stroną (w szerokim rozumieniu) w postępowaniu sądowym. Obie zdolności, oceniane z punktu widzenia przepisów procesowych pozwalają na stwierdzenie, że z ich udziałem może być prowadzone ważne postępowanie sądowe, nie wyjaśniają natomiast, czy powód pozostaje do przedmiotu sporu w określonym przez prawo materialne stosunku. Tylko ze stosunku określonego przez prawo materialne płynie uprawnienie konkretnego podmiotu do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi. To szczególne uprawnienie, oceniane z punktu widzenia prawa materialnego, nazywane jest legitymacją procesową. Jeśli zostanie wykazane, że strony są związane prawnomaterialnie z przedmiotem procesu, którym jest roszczenie procesowe, to zostanie wykazana legitymacja procesowa powoda i pozwanego. Brak legitymacji czynnej prowadzi do oddalenia powództwa.

Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Przedmiotem przelewu jest wierzytelność, tj. prawo podmiotowe wierzyciela do żądania od dłużnika świadczenia. Ponieważ warunkiem skutecznej cesji wierzytelności jest istnienie tego prawa, przelew wierzytelności, poza wierzytelnościami wynikającymi z papierów wartościowych lub zbywalnych przez indos, nie może nastąpić wówczas gdy wierzytelność będąca przedmiotem cesji nie istnieje. Wynika to z zasady nemo plus iuris in alium transfere potest, quam ipse habet. W takim przypadku przepisy nie chronią nawet nabywcy działającego w dobrej wierze, gdyż uczynienie w tej mierze wyjątku mogłoby nastąpić jedynie kosztem osoby będącej rzekomym dłużnikiem (por. wyrok SN z dnia 4 czerwca 2003 r. I CKN 428/01).

Przelew wierzytelności z art. 509 k.c. w relacji dłużnik cedowanej wierzytelności, a jej cesjonariusz powoduje zmianę podmiotu, któremu dłużnik powinien spełnić świadczenie. Z chwilą dokonania cesji nabywca wierzytelności uzyskuje status wierzyciela. Przy czym nie można pomijać, że cesjonariusz nabywa w drodze przelewu tylko tyle praw, ile przysługiwało jego poprzednikowi prawnemu – cedentowi (por. wyrok SA w Białymstoku z dnia 8 września 2017 r. I ACa 348/17). W przypadku tzw. cesji globalnej tym bardziej powód powinien wykazać, że wierzytelność będąca przedmiotem przelewu jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to przede wszystkim wyraźnego określenia stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność, a zatem oznaczenia stron tego stosunku obligacyjnego, świadczenia oraz przedmiotu tego stosunku.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, jak w również w replice na odpowiedź na sprzeciw wśród licznej grupy zarzutów sformułowanych przez pozwaną składających się na zanegowanie roszczenia powoda co do zasady, jak i wysokości, odrębną rolę poświęcono zarzutom dotyczącym przelewu wierzytelności. Pozwana zanegowała by w pakiecie wierzytelności, jakie miał rzekomo nabyć powód od (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. znajdowała się wierzytelność w stosunku do jej osoby. Pozwana wskazała na brak wiarygodności przedstawionego w tym zakresie przez powoda dokumentu w postaci wydruku tabelki, w której zostały zamieszczone dane pozwanej, wskazując przede wszystkim, że brak jest cech świadczących o tym, że kartka ta jest częścią konkretnej umowy cesji. Pozwana podniosła, że umowa sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku została nieskutecznie zawarta, albowiem umowa ramowa o współpracy w zakresie sekurytyzacji, która miała być podstawą do zawarcia umowy sekurytyzacji obowiązywała wyłącznie do dnia 31 grudnia 2017 roku. Niezależnie od tego pozwana wskazała, że umowa cesji miała charakter warunkowy i warunkiem przejścia wierzytelności była zapłata ceny, a na tę okoliczność nie powód nie przedłożył stosownych dowodów. Przede wszystkim w ocenie pozwanej, z potwierdzenia przelewu nie można ustalić kwoty przelewu, a z umowy kwoty jaka powinna zostać przelana. Pozwana zanegowała także prawidłowe umocowanie osób składających podpisy pod umową o współpracy w zakresie sekurytyzacji. Zdaniem pozwanej powód nie przedłożył również wiarygodnego dowodu na przejście spornej wierzytelności z majątku pożyczkodawcy do funduszu (...), albowiem oświadczenie o rzekomej cesji nie zostało podpisane przez osoby do tego uprawnione i jest jedynie bezwartościową kopią.

Cesja wierzytelności miała w niniejszej sprawie charakter kaskadowy. W ocenie Sądu strona powodowa nie wykazała, że nabyła wierzytelność w stosunku do pozwanej, wynikającą z umowy pożyczki z dnia 27 grudnia 2017 roku numer (...) zawartej pomiędzy pozwaną, a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Załączone do pozwu oświadczenie o przelewie wierzytelności z dnia 6 grudnia 2019 roku, wskazujące, ze wierzyciel pierwotny tj. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. miał przelać wierzytelność dochodzoną pozwem na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W., jak również umowa sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku zawarta pomiędzy (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. a powodem nie mogą stanowić wystarczającej podstawy do ustalenia, że powód nabył będącą przedmiotem sporu wierzytelność wobec A. S. i tym samym uprawniony jest do dochodzenia na drodze sądowej wynikających z nich roszczeń. W przypadku oświadczenia o przelewie wierzytelności z dnia 6 grudnia 2019 roku powód nie udowodnił, aby osoby, które w imieniu zbywcy i nabywcy oświadczenie to podpisały były do tego uprawnione. Zgodnie z treścią przepisu art. 38 k.c. osoba prawna działa przez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie. W niniejszej sprawie powód nie przedłożył ani odpisu KRS, ani wyciągu z rejestru funduszy inwestycyjnych, na podstawie których można by ustalić sposób i osoby upoważnione do reprezentacji ww. podmiotów. Powód nie przedłożył również dokumentu pełnomocnictwa udzielonego osobie podpisującej oświadczenie w imieniu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W., jak również w imieniu (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.. Tym samym strona powodowa nie wykazała, aby osoby, które złożyły swoje podpisy na oświadczeniu o przelewie wierzytelności z dnia 6 grudnia 2019 r. były umocowane do dokonywania czynności w imieniu pierwotnego wierzyciela i nabywcy wierzytelności. Co więcej, podpis złożony przez osobę działającą w imieniu cedenta jest nieczytelny. Ta sama sytuacja wystąpiła w przypadku umowy sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 r., albowiem trudno ustalić czy M. J. w ogóle była upoważniona do reprezentacji (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przy zawieraniu umowy sekurytyzacji. Powód przedłożył także do akt sprawy ramową umowę o współpracy w zakresie sekurytyzacji z dnia 30 grudnia 2016 roku, z której również nie wynika, aby osoba działająca w imieniu (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. była uprawniona do jej zawarcia. Niedołączenie powyższych dokumentów do akt sprawy stawia pod znakiem zapytania skuteczność umów sprzedaży wierzytelności. W konsekwencji należy przyjąć, iż nie zostało wykazane, ażeby przy podpisaniu ww. dokumentów została zachowana właściwa reprezentacja stron, co z kolei obliguje do przyjęcia, iż umowy cesji wierzytelności zostały zawarte przez osoby nieuprawnione. Skutkiem tego stanu rzeczy jest to, iż powód nie nabył skutecznie jakiejkolwiek wierzytelności wobec pozwanej na podstawie tych umów. Powód nie może dochodzić wierzytelności, której skutecznie nie nabył.

Co więcej umowa ramowa o współpracy w zakresie sekurytyzacji z dnia 30 grudnia 2016 roku, która miała być podstawą do zawarcia umowy sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku, zgodnie z § 14 ust. 2 została zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2017 roku. Powód przy tym ani nie wyjaśnił występujących w sprawie wątpliwości co do czasokresu obowiązywania umowy o współpracy, na co zwracała uwagę strona pozwana, ani tym bardziej nie udowodnił, że doszło do zmiany umowy ramowej o współpracy w zakresie terminu jej obowiązywania. Ponadto z treści umowy sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku wynika wprost, że miała ona być zawarta w wykonaniu umowy ramowej o współpracy i umowa ramowa miała stanowić jej integralną część. § 4 ust. 2 umowy sekurytyzacji odsyłał do § 2 umowy ramowej o współpracy, który określał warunki i zasady przejścia wierzytelności. W treści umowy ramowej o współpracy powód w całości zamazał § 2, nie wyjaśniając przyczyn takiego działania. Z treści dołączonej do pozwu umowy sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku nie wynika zatem, aby przedmiotem tej umowy były prawa i obowiązki wynikające z umowy pożyczki zawartej w dniu 27 grudnia 2017 roku z pozwaną. Zasadnicza część umowy o współpracy w zakresie sekurytyzacji, tj. szczegółowe określenie przelanych wierzytelności, została bowiem wyłączona z jej tekstu. Nieprzedłożenie pełnej umowy o współpracy w zakresie sekurytyzacji z kolei powoduje uznanie przedłożonego dokumentu za niespełniający wymogów dowodu wiarygodnego i niebudzącego wątpliwości. To zaś stawia pod znakiem zapytania twierdzenia strony powodowej i zasadność jej żądania. Fragmentaryczna umowa jest niekompletna, a to dyskwalifikuje przedłożoną umowę jako stanowiącą podstawę do nabycia wierzytelności wobec pozwanej. Podkreślić należy, że dowodem potwierdzającym legitymację czynną strony powodowej mogłaby być wyłącznie kompletna umowa sekurytyzacji, z której wynikałoby nabycie przez stronę powodową wierzytelności dochodzonej pozwem. W ocenie Sądu, dokumenty przedstawione przez powoda mające świadczyć o nabyciu wierzytelności przeciwko pozwanej budzą wątpliwości, w szczególności załącznik nr 1 do umowy sekurytyzacji, którym jest zestawienie tabelaryczne, a który to dokument z pewnością nie potwierdza istnienia wierzytelności. Co więcej, brak jest jakiegokolwiek powiązania pomiędzy treścią umowy o sekurytyzacji, a załącznikiem obejmującym zestawienie zbywanej wierzytelności. Sama nazwa załącznika nie daje podstaw do przyjęcia, że owa tabelka jest elementem umowy sekurytyzacji. Równie dobrze mogła być to tabelka do każdej innej umowy. Dołączony do pozwu załącznik nie zawiera wystarczających cech umożliwiających jego powiązanie z umową z dnia 4 stycznia 2018 roku. Umowa powinna precyzyjnie wskazywać, jakie informacje będą zawarte w załączniku. Do skuteczności zawarcia umowy przelewu koniecznym jest stypizowanie wierzytelności poprzez jej indywidualne oznaczenie, odróżniające ją od innych wierzytelności. Polega to na wskazaniu wierzyciela, dłużnika, stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika i przedmiotu świadczenia dłużnika objętego cesją wierzytelności (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2018 r., sygn.. akt VII Aga 1510/18, Legalis 1874671, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 marca 2015 r., sygn. akt V ACz 286/15, Legalis 1213497). Brak w umowie oznaczenia przenoszonej wierzytelności uniemożliwia nie tylko ocenę jej skuteczności, ale i ważności. To strona powodowa, która domaga się zapłaty pewnej należności na drodze sądowej, winna wykazać, iż należność ta – oznaczona co do wysokości, tytułu i daty płatności nie tylko istniała i nie została przez jej przeciwnika procesowego uiszczona, ale także – w sytuacji cesji wierzytelności, że została skutecznie na jego rzecz przeniesiona. Wprawdzie załącznik nr 1 do umowy sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku został opatrzony podpisem pełnomocnika procesowego powoda, jednakże jego treść i forma nie pozwalają przyjąć, że stanowi on odzwierciedlenie konkretnej pozycji (wierzytelności) załącznika do umowy sekurytyzacji. Nie wiadomo również czy załącznik ten zawiera podpisy osób uprawnionych do reprezentowania cedenta i cesjonariusza przez zawieraniu umowy sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2018 roku, albowiem powód nie przedstawił na tę okoliczność stosownych dokumentów.

Kolejną kwestią wymagającą omówienia, jest brak wykazania przez powoda, że doszło do skutku rozporządzającego umowy przelewu, polegającego na przeniesieniu wierzytelności z chwilą zapłaty całej umówionej ceny przez powoda. Takie postanowienie umowne w świetle art. 353 ¹ k.c. nie budzi żadnych wątpliwości. W umowie sekurytyzacji z dnia 4 stycznia 2019 r. w § 3 ust. 5 strony wszak zastrzegły, że przeniesienie wierzytelności z cedenta na cesjonariusza następuje z dniem zapłaty ceny, jednakże powód w przedłożonej kopii umowy zamazał cenę. Co więcej, zgodnie z § 9 ust. 3 umowy ramowej o współpracy, wynagrodzenie z tytułu przelewu wierzytelności, miało zostać przekazane na rachunek bankowy (...) prowadzony w banku (...) S.A. w terminie nie dłuższym niż dwa dni robocze, licząc od daty zawarcia danej Umowy sekurytyzacji wierzytelności. Powód co prawda przedstawił potwierdzenie przelewu na rzecz (...) z dnia 8 stycznia 2018 r., niemniej kwota przelewu została przez powoda zamazana. Powód zatem nie wykazał, że przelana kwota obejmowała cenę wynikającą z umowy z dnia 4 stycznia 2018 r. Nie wykazanie przez stronę powodową, iż dokonała zapłaty ceny, prowadzi do konstatacji, że strona powodowa nie wykazała istnienia po jej stronie legitymacji czynnej.

Oczywiście istnieje możliwość czynienia pewnych założeń i domniemań, ale w sytuacji gdy strona przeciwna podnosi konkretne zarzuty, kwestionując legitymację powoda, w ocenie Sądu czynienie pewnych założeń byłoby nieuprawnione, zwłaszcza że oczekiwania stawiane powodowi mieściły się w granicach powinności procesowych strony powodowej. Podkreślić należy, że wszystkie te zastrzeżenia pozwana wyartykułowała już w sprzeciwie od nakazu zapłaty i stronie powodowej umożliwiono zajęcie stanowiska, jak również wykazanie swojej legitymacji. Ocena, że niekompletne kopie dokumentów, jakie zostały przez nią złożone są wystarczające, wpisywała się w ryzyko związane z przegraniem niniejszego postępowania. Każda sprawa, z uwagi na odmienność formułowanych zastrzeżeń, powoduje że obowiązki każdej ze stron mogą być inne. W tym konkretnym przypadku, w ocenie Sądu, strona powodowa nie wykazała że przysługuje jej legitymacja czynna i że nabyła wierzytelność w stosunku do pozwanej.

W świetle powyższych rozważań stwierdzić należy, że strona powodowa nie wykazała, iż przysługuje jej roszczenie dochodzone niniejszym pozwem, tj. że posiada legitymację procesową czynną w niniejszej sprawie, co skutkowało oddaleniem powództwa, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. a art. 99 k.p.c. Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 3 k.p.c. składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej, którego wysokość ustalono na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zmianami) na kwotę 900 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, a więc łącznie kwota 917 zł.

Sygn. akt III C 1420/20

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień.

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

3.  Akta przedłożyć z apelacją, zażaleniem lub za 30 dni z zpo.

S., dnia 4 maja 2021 roku

Asesor sądowy K. K.