Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

1

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

VI Ka 410/20

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 23 lipca 2020r., sygn. akt II K 1065/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

A. B.

Dotychczasowa niekaralność oskarżonego

Karta karna

286

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Karta karna

Dowód wiarygodny, niekwestionowany przez strony

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Nieważność postępowania ( art. 439 pkt. 11 w zw. z art. 17 pkt 11 k.p.k. ) wynikająca z zaniechania uwzględnienia faktu prawomocnego umorzenia postępowania przeciwko oskarżonemu postanowieniem z dnia 20.06.2017 r. na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. i dalej jego uchylenia na podstawie art. 328 § 1 k.p.k. z jednoczesnym zleceniem ponownych przesłuchań świadków zdarzenia i podejrzanego oraz nieprzesłuchiwania uprzednio policjantów, co w istocie skutkowało obejście przez Prokuratora zakazu wznawiania postępowania in personam opisanego w art. 327 § 2 k.p.k. wobec braku nowych nieznanych uprzednio faktów i dowodów i w konsekwencji konsumpcji prawa do wnoszenia oskarżenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2

pominięcie opinii biegłych z dat: 05.06.2017 r. oraz 23.05.2018 r. i 29.06.2018 r. które we wnioskach zawierają niezmienne twierdzenie o braku możliwości ustalenia zawartości alkoholu we krwi podejrzanego, a mimo tego wskutek skazania za czyn opisany w akcie oskarżenia, ustalenia, iż o godz. 21:00 w momencie kolizji w dniu 21.01.2017r. posiadał on stężenie 1,19 i 1,20 alkoholu w wydychanym powietrzu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3

dowolne ustalenie, że oskarżony policjantom przybyłym na miejsce kolizji miał przyznać, że tuż po wypiciu alkoholu ok. godz. 21:00 prowadził pojazd, podczas gdy treść protokołu badania trzeźwości ( str. 2 ) wskazuje, że oświadczył on, iż w dniu 21.01.2017r. o godz. 12:00 wypił jedno piwo o poj. 1 litra, a opinia biegłych wskazuje na wniosek, że alkohol wypity o tej porze nie miał wpływu a stan trzeźwości w momencie kolizji, a nawet powołana jako dowód notatka policjanta P. S. (1) sporządzona w dacie zdarzenia o takim fakcie nie wspomina i przesłuchany przed Sądem na tę okoliczność w/w po mu jej oczytaniu stwierdził, że stan faktyczny był zgodny z jej treścią;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

4

pominięcie podczas ustalania stanu faktycznego zeznań policjantów (P. S. (1) i M. D. (1) ) sposobu zachowywania się oskarżonego w ich obecności, faktu iż w momencie interwencji nie mieli oni świadomości, że oskarżony oddalił się z miejsca zdarzenia na ok. 30 min. i podczas nieobecności spożywał alkohol, w konsekwencji czego odnosili oni wszelkie wypowiedzi oskarżonego, jego sposób zachowania w ich obecności, wyczuwalną woń alkoholu do stanu z momentu kolizji, podczas gdy jest bezsporne, że oskarżony przez cały czas od momentu kolizji nie przebywał na miejscu zdarzenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

5

dowolne ustalenie Sądu w zakresie, iż świadkowie W. D. oraz J. F. są osobami niewiarygodnymi z powodu zainteresowania „pozytywnym wynikiem rozstrzygnięcia sprawy dla oskarżonego”przy braku wskazania z jakich okoliczności jest wywodzony powyższy wniosek, podczas gdy bezsporne jest, że w momencie kolizji w lokalu, do którego wbiegł oskarżony, osoby te co do zasady przebywały w nim oraz wyraziły jedynie informację o swoich obserwacjach, iż do momentu powrotu oskarżonego do lokalu nie pił jakiekolwiek alkoholu, a wypił go z dopiero po powrocie do lokalu oraz, iż jego przybycie do lokalu było z ich inicjatywy w celu odwiezienia do S. J. F.;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

6

dowolne, bezkrytyczne oparcie ustaleń stanu faktycznego w zakresie stanu trzeźwości i zachowania oskarżonego na zeznaniach świadków R. J. (1) i A. D. (1), podczas gdy ujawniona szczególnie podczas przesłuchania przed Sądem „korekta wcześniejszych zeznań” pierwszego z nich dowodzi, że to on jest osobiście zainteresowany niekorzystnym dla oskarżonego rozstrzygnięciem, a A. D. (1) nie posiadał na ten temat wiedzy, gdyż nie zbliżył się do oskarżonego w miejscu jego szarpania się z R. J. (1) „nie brał w niej udziału ( konsekwentnie”nie czułem od niego alkoholu”), a jego żona M. D. (2) opuściła pojazd dopiero, gdy zjawiła się policja a ponadto, iż interweniujący policjanci ( D., S. ) mieli „ująć oskarżonego w trakcie jego oddalania się”;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

7

zupełne pominięcie okoliczności, iż kontakt oskarżonego z R. J., A. D. i M. D. był dwukrotny w odstępie ponad 30 min. a z interweniującymi policjantami tylko jeden raz po ich wezwaniu aż do momentu zwiezienia oskarżonego na dół w kierunku jego domu;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

8

naruszenia prawa procesowego poprzez zaniechania interpretowania istniejących w sprawie wątpliwości na korzyść oskarżonego w zakresie stanu jego trzeźwości w momencie kolizji, jego sposobu poruszania się oraz możliwości wyczucia woni alkoholu od niego tuż po kolizji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1

Zarzut niezasadny. Art.328 § 1 k.p.k. jasno wskazuje, iż Prokurator Generalny może uchylić prawomocne postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego w stosunku do osoby, która występowała w charakterze podejrzanego, jeżeli stwierdzi, że umorzenie postępowania było niezasadne. Ograniczenia w tym zakresie są dwa: pierwsze dotyczy sytuacji gdy Sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu ( art. 328 § 1 k.p.k. zdanie drugie ),drugie ogranicza możliwość uchylenia postanowienia na niekorzyść podejrzanego do okresu 1 roku od daty jego uprawomocnienia (art. 328 § 2 k.p.k. a contrario ). Żadna z tych sytuacji w niniejszej sprawie nie zachodzi. Przypomnieć jedynie należy, że postanowienie o umorzeniu wydane zostało 20.06.2017 r. a postanowienie Prokuratora Generalnego o uchyleniu prawomocnego postanowienia 16.01.2018 r. ( k. 90 – 93 , k.105 – 106 ). Niezasadne jest stanowisko skarżącego jakoby uchylając prawomocne postanowienie w wyżej wymienionym trybie Prokurator Generalny pozbawiony był możliwości formułowania „zaleceń dowodowych” i aby wznowienie było możliwe tylko w przypadku ujawnienia się nowych faktów lub dowodów. Nic takiego nie wynika z treści tego przepisu, będącego wszak środkiem nadzwyczajnym na mocy którego następuje uchylenie prawomocnego postanowienia. Warunek taki istotnie zawarty jest w art. 427 § 2 k.p.k., przepis ten nie był jednak podstawą do wzruszenia prawomocnego postanowienia w niniejszej sprawie. Reasumując, wbrew zarzutowi skarżącego obrońcy w sprawie nie zaistniała bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 17 pkt 11 k.p.k., ani żadna inna z bezwzględnych przyczyn odwoławczych. Jedynie na marginesie wskazać należy skarżącemu, że procedura karna nie zna instytucji „nieważności postępowania” która powołana została w zarzucie.

Ad. 2

Obrońca zarzucił pominięcie przez Sąd Rejonowy opinii biegłych, mimo iż w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano i analizowano opinie biegłych z (...)Uniwersytetu Medycznego w P. z dnia 5.06.2017 r. ( k. 55 - 57 ) i z dnia 29.06.2018 r. ( k.143 -144; w dniu 23.05.2018 r. nie sporządzono żadnej opinii, data ta w zarzucie powołana została zapewne omyłkowo ). W szczególności w drugiej z wymienionych opinii stwierdzono, że w ocenie stanu trzeźwości oskarżonego należy uwzględnić zawarte w zeznaniach świadków objawy kliniczne działania alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy obserwowane po zatrzymaniu samochodu tj. bełkotliwą mowę, chwiejny chód, zaburzenia równowagi. W tym kontekście biegły wskazał na zeznania świadków A. D. (1) i R. J. (1). Z dalszej analizy biegłego wynikło, iż oskarżony znajdował się wówczas w fazie ekscytacji, która charakteryzuje się silnym odurzeniem, znacznymi zaburzeniami równowagi i zborności ruchów i występuje po stężeniu alkoholu 2,0 – 2,5 promila we krwi ( co odpowiada w przybliżeniu przyjętemu w zarzucie i zaakceptowanemu przez Sąd Rejonowy wskaźnikowi 1,19 -1,20 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ). Zeznania wymienionych świadków bezsprzecznie potwierdzają stan, w jakim znajdował się oskarżony. Zarzut apelacji jest całkowicie niezasadny.

Ad. 3

Zeznania policjantów P. S. i M. D. są spójne, logiczne, konsekwentne i wzajemnie się uzupełniają. Zarzut obrony o pominięcie podczas ustalania stanu faktycznego zeznań tych policjantów nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż z relacji zarówno w/w świadków jak i świadka R. J. a także świadka A. D. i jasno wynika, iż stan w którym widzieli podejrzanego podczas kolizji i zaraz po niej ( m.in. woń alkoholu z ust, chwiejny chód ) wskazywał na spożywanie alkoholu w ilości większej niż jedno piwo i to w późniejszym czasie aniżeli godz.12:00, co deklarował oskarżony do protokołu badania trzeźwości urządzeniem A. ( k.2 ). Z zeznań świadka M. D. jednoznacznie zaś wynika, że po jego przyjeździe na miejsce zdarzenia oskarżony „głośno się pytał sam siebie, że co go dziś podkusiło, że dziś po wypiciu alkoholu wsiadł do samochodu i że ledwo ruszył to uderzył w inny samochód” ( k.118, k. 254 odwrót ). Opinie sądowo-lekarskie w pełni z tymi zeznaniami jak i innymi dowodami korespondują.

Ad. 4

Zarzut zbliżony w swojej treści do zarzutu Ad. 3, dotyczący oceny zeznań świadków P. S. i M. D.. Fakt iż świadkowie ci podczas interwencji na miejscu kolizji być może nie dysponowali informacją o ucieczce oskarżonego z miejsca zdarzenia i pogoni za nim R. J. i A. D. ( skarżący bezpodstawnie wnioskuje, że to w tym czasie oskarżony wypił alkohol ), nie oznacza, że zeznania tych policjantów są niewiarygodne. Sąd I instancji władny był uznać na podstawie całokształtu wskazanego wyżej materiału dowodowego, że oskarżony pił alkohol wykazany następnie w trakcie badania krwi, przed jazdą samochodem.

Ad. 5

Zarzut niezasadny. Sąd I instancji podał powody dla których do zeznań świadków J. F. i W. D. podszedł z dużą dozą ostrożności, wskazując w szczególności iż są oni znajomymi oskarżonego. Zgodzić należy się ponadto ze stanowiskiem tego Sądu, iż zeznania ich przeczą wiarygodnym zeznaniom świadków R. J., M. D., A. D., M. D., P. S., opiniom sądowo-lekarskim, policyjnym notatkom.

Ad. 6

Zarzut niezasadny. Sąd Okręgowy nie dostrzega aby świadek R. J. w sposób decydujący dla rozstrzygnięcia sprawy skorygował swoje zeznania z postępowania przygotowawczego na rozprawie, przeciwnie, po odczytaniu tych pierwszych zeznań jednoznacznie obciążających oskarżonego podtrzymał je ( k. 248 – 248 odwrót ). Nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że świadek ten jest osobiście zainteresowany niekorzystnym dla oskarżonego rozstrzygnięciem, jego zeznania nie są w istotnych kwestiach sprzeczne z zeznaniami A. D. (1) i M. D. (2). W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku faktycznie zawarte jest sformułowanie, że policjanci M. D. i P. S. ujęli oskarżonego w trakcie jego oddalania się, podczas gdy z zeznań M. D. wynika że oskarżony sam podszedł do radiowozu, ustalenie to nie ma jednak wpływu na treść wyroku.

Ad. 7

Wskazywane w tym zarzucie okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd I instancji prawidłowo ocenił zeznania świadków R. J., A. D. i M. D. oraz zeznania interweniujących policjantów.

Ad 8

Norma art. 5 § 2 k.p.k. nie oznacza obowiązku mechanicznego wyboru wersji wydarzeń najbardziej korzystnej dla oskarżonego bez poddania wszystkich dowodów krytycznej weryfikacji. Zarzut ten może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający Sąd rzeczywiście miał wątpliwości i nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do stanu dowodów. W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy nie miał wątpliwości dotyczących przebiegu wydarzeń i winy skazanego, dlatego nie można w tym przypadku mówić o rozstrzyganiu wątpliwości na niekorzyść oskarżonego.

Wniosek

1.Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2.Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad 1

Wniosek niezasadny mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej.

Ad 2

Wniosek niezasadny mając na uwadze argumentację przedstawioną powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku w całości wobec oskarżonego A. B..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty i wnioski apelacji okazały się niezasadne co skutkowało utrzymaniem w mocy zaskarżonego wyroku wobec oskarżonego A. B..

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 złotych ( 180 zł. opłaty za II instancję + 20 zł. ryczałt za doręczenia ).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygnięcie co do całości wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana