Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 17 grudnia 2019r

Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Wilkońska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2019r

sprawy z powództwa L. W.

przeciwko (...) Spółka z o. o. Spółka komandytowa z siedzibą w G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 19 047,43 zł. (dziewiętnaście tysięcy czterdzieści siedem złotych czterdzieści trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 września 2016r do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 270 zł. (pięć tysięcy dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje ściągnięcie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 398,62 zł. (trzysta dziewięćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt dwa grosze) tytułem brakujących kosztów opinii biegłego.

Sygn. akt I C 417/17

UZASADNIENIE

Powód L. W. wniósł pozew przeciwko (...) Sp. z o.o. Sp. k. w G., domagając się zapłaty kwoty 19.047,43 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 września 2016 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podał, że kupił od pozwanej sofę (...) z szezlongiem i modułem narożnym. Dnia 13 lutego 2016 roku uiścił zaliczkę na poczet zakupu w wysokości 7.000 zł, a dnia 26 kwietnia 2016 roku dopłacił brakującą cenę tj. kwotę 12.047,43 zł, w czym mieściły się również koszty transportu i montażu mebla w kwocie 400 zł. Sofa została dostarczona i zamontowana dnia 27 kwietnia 2016 roku. Powód stwierdził, że szezlong sofy nie przylega symetrycznie do pozostałej części sofy, a podłokietnik jest odkształcony. Montaż nie został poprawiony. Wady zostały zgłoszone telefonicznie. Protokół reklamacyjny przesłano e-mailem. Reklamacja została przyjęta i przesłana do producenta Bo C.. Dnia 8 maja 2016 roku e-mailem odmówiono uznania reklamacji. Powód skorzystał z pomocy Powiatowego Rzecznika Konsumentów. Ten zwrócił się do pozwanej o załatwienie reklamacji w ustawowym terminie. Wobec bierności pozwanej powód dnia 6 lipca 2016 roku wezwał pozwaną do wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad pod rygorem odstąpienia od umowy. Następnie pismem z dnia 29 sierpnia 2016 roku powód odstąpił od zawartej umowy i wezwał pozwanego do zwrotu poniesionych kosztów - do dnia 9 września 2016 roku. Na doręczone dnia 5 września 2016 roku pismo pozwany odpowiedział e-mailem z dnia 11 stycznia 2017 roku, informując o braku podstaw do odstąpienia od umowy, ponieważ towar nie posiadał istotnej wady, a aspekty technologiczne należą do czysto subiektywnych, a nie funkcjonalnych.

W ocenie powoda wskazane wady przedmiotu sprzedaży mają istotne znaczenie.

(pozew – k. 2-4)

Pozwana w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, że odstąpienie od umowy podyktowane było niezadowoleniem żony powoda z zaakceptowanego przez powoda projektu sofy wykonanej według indywidualnego projektu. Z kolei minimalne odchylenie oraz jeden drobny ubytek wypełnienia na podłokietniku nie były istotne, mieściły się w granicy tolerancji, a więc sofa w 100 % spełniała swoje funkcjonalne znaczenie i była w pełni zgodna z normami jakościowymi dla wyrobów tapicerskich. Zdaniem pozwanej postawa powoda stanowi nadużycie prawa.

(odpowiedź na pozew – k. 33-36)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 13 lutego 2016 roku powód L. W. uiścił na rzecz pozwanej (...) Sp. z o.o. sp. k. w G., w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, zaliczkę w wysokości 7.000 zł na poczet ceny zakupu, transportu i montażu sofy „C.-6000”, a dnia 26 kwietnia 2016 roku dopłacił kwotę 12.047,43 zł, co stanowiło pozostałą część ceny (łącznie kwotę 19.047,43 zł).

Sofa została dostarczona i zamontowana u powoda dnia 27 kwietnia 2016 roku przez podmiot działający na zlecenie pozwanej spółki.

Bezpośrednio po tej czynności powód zgłosił montażystom wady zamontowanego mebla w postaci niesymetrycznego połączenia elementów sofy oraz wygięcia podłokietnika. Na tę okoliczność sporządzono protokół oraz dokumentację zdjęciową, która została przesłana pozwanemu drogą e-mailową.

Dnia 27 kwietnia 2016 roku żona powoda zgłosiła reklamację. E-mailem z dnia 28 kwietnia 2016 roku pozwana przyjęła reklamację, a e-mailem z dnia 8 maja 2016 roku pozwana poinformowała o braku podstaw dla pozytywnego rozpatrzenia reklamacji.

(okoliczności bezsporne nadto potwierdzone: KRS pozwanego – k. 8-10v., potwierdzenia przelewów – k. 11-12, faktury – k. 13, 14, e-mail z dnia 25.04.2016r. – k. 15, protokół – k. 16, e-mail z dnia 28.04.2016r. – k. 17, dokumentacja zdjęciowa – k. 19-20, e-mail z dnia 08.05.2016r. – k. 21, e-mail z dnia 15.02.2016r. – k. 53-54, 56, 57-63, wydruk – k. 55, potwierdzenie – k. 56, zeznania świadka A. B. – k. 84v.-85, płyta CD – k. 86, zeznania powoda L. W. – k. 102-103)

Powód zwrócił się o pomoc do Powiatowego Rzecznika Konsumentów, który stwierdził, że pozwana nie ustosunkowała się do złożonej reklamacji w ustawowym terminie, albowiem odniosła się jedynie do materiału, z jakiego wykonana była sofa.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: pismo z dnia 20.05.2016r. – k. 22-22v.)

Pismem z dnia 6 lipca 2016 roku powód wezwał pozwaną do wymiany wadliwej sofy na wolną od wad pod rygorem odstąpienia od umowy. Wezwanie zostało przesłane na adres pozwanej wskazany w wystawionych fakturach VAT. Przesyłka nie została podjęta w terminie.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: potwierdzenie nadania – k. 23, pismo z dnia 06.07.2016r. – k. 24, koperta z przesyłką – k. 25)

Pismem z dnia 29 sierpnia 2016 roku powód oświadczył, że odstępuje od umowy sprzedaży przedmiotowej sofy, zatrzymując przedmiot umowy sprzedaży do czasu zwrotu pieniędzy na jego rachunek bankowy. Pismo zostało odebrane przez pozwaną dnia 5 września 2016 roku.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: potwierdzenie nadania – k. 26, pismo z dnia 29.08.2016r. – k. 27, wydruk z systemu śledzenia przesyłek – k. 28)

E-mailem z dnia 11 stycznia 2017 roku pozwana zakwestionowała, aby zgłoszone przez powoda wady były istotne i uznała tym samym, że odstąpienie od umowy jest bezzasadne.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o: e-mail z dnia 11.07.2017r. – k. 29)

Nabyta od pozwanej przez powoda sofa „C.-6000” posiadała wady w postaci:

a)  braku stabilności zestawienia elementów składowych, objawiającego się tym, że prawa część narożnika odsuwa się niekontrolowanie podczas użytkowania, doprowadzając do znacznego i niedopuszczalnego obniżenia komfortu użytkowania, co w sposób znaczny obniża walory użytkowe mebla, przyczyną tej istotnej i widocznej wady jest to, że system tylnego zaczepu nie generuje stałej blokady poszczególnych części składowych.

b)  braku symetryczności przylegania szezlongu do pozostałej części sofy, co powoduje nieznaczne obniżenie estetyki – przyczyną tej nieistotnej i widocznej wady jest wadliwość tapicerska polegająca na nieznacznym, nierównomiernym naciągnięciu materiału jednego elementu składowego w odniesieniu do sąsiedniego,

c)  odkształcenia podłokietnika, co powoduje nieznaczne obniżenie estetyki – przyczyną tej nieistotnej i widocznej wady jest nieznaczne zniekształcenie tapicerki.

(dowód: opinia biegłego sądowego T. C. – k. 107-108v. wraz z dokumentacją zdjęciową na płycie CD – k. 109)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił po rozważeniu całego zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony, przesłuchania powoda, świadka oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu meblarstwa.

Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować autentyczność przedstawionych przez strony dokumentów. Zważyć bowiem należało, że żadna ze stron nie podniosła w toku niniejszego postępowania zarzutów co do autentyczności tych dokumentów, a nadto wymienione powyżej dokumenty zostały podpisane i nie noszą żadnych znamion podrobienia czy przerobienia. Dodatkowo, Sąd miał na uwadze, że żadna ze stron nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod wyżej wskazanymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Strony nie kwestionowały również prowadzonej korespondencji elektronicznej.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania opinii wydanej przez biegłego sądowego z zakresu meblarstwa T. C. w zakresie ustalenia wad kupionej przez powoda sofy oraz ich istotności. Zdaniem Sądu opinia została sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, a nadto została wyrażona w sposób jasny, zrozumiały i nie zawiera luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłego wnioski są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Nadto opinia nie była kwestionowana. Uznając zatem, iż złożona opinia jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, Sąd uczynił ją podstawowym materiałem dowodowym, na którym oparł rozstrzygnięcie w sprawie.

Co do zasady Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. B., który dostarczył zakupioną sofę i dokonywał jej montażu, co do faktu przeprowadzenia tych czynności. Jednak w zakresie stwierdzonych wówczas wad, Sąd oparł się na dokumentacji zdjęciowej oraz protokole odbioru, w którym wskazano na powstałe wady. Warto zwrócić uwagę, że świadek ten pewnych okoliczności nie pamiętał, co naturalne z uwagi na upływ czasu. W ocenie Sądu, brak było podstaw do kwestionowania zeznań powoda L. W., które były spójne, logiczne i wewnętrznie niesprzeczne, a także korelowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Strona pozwana nie zakwestionowała treści złożonych przez niego zeznań.

Sąd pominął dowód z przesłuchania komplementariusza pozwanego jako strony, albowiem prawidłowo wezwany na termin rozprawy do osobistego stawiennictwa celem przesłuchania w charakterze strony pod rygorem pominięcia dowodu - nie stawił się i nie nadesłał usprawiedliwienia.

Powód dochodził swego roszczenia na podstawie przepisów dotyczących rękojmi za wady rzeczy sprzedanej. Niewątpliwie powód zawarł z pozwanym umowę sprzedaży sofy „C.-6000”, jej dostarczenia oraz montażu. Fakt zawarcia tej umowy przez strony, zapłata ceny i wydanie rzeczy sprzedanej kupującemu nie były objęte sporem. Tak samo bezsporny był przebieg postępowania reklamacyjnego. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawał udzielony powodowi rabat, albowiem nie wykazano, aby wiązał się on z obniżeniem walorów użytkowych czy estetycznych przedmiotu zakupu.

W związku z zawarciem skutecznej umowy sprzedaży, w sprawie miały zastosowanie przepisy o rękojmi. Zgodnie z art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). W sprawie powód dowodził istnienia wady fizycznej sprzedanej mu sofy w postaci niesymetrycznego przylegania szezlongu sofy do pozostałej części mebla oraz wygięcia podłokietnika. Takiej wady dotyczy art. 556 ¹ k.c. stanowiący w § 1, że wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1)  nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2)  nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3)  nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4)  została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Natomiast zgodnie z § 2 jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent. Nadto wedle § 3 tego przepisu rzecz sprzedana ma wadę fizyczną także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy.

Z kolei z art. 556 ² k.c. wypływa domniemanie, że jeżeli kupującym jest konsument, a wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od wydania rzeczy sprzedanej, wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego.

W sprawie powód udowodnił, że dostarczona mu i zamontowana sofa miała wadę fizyczną w postaci braku stabilności zestawienia elementów składowych, braku symetryczności przylegania szezlongu do pozostałej części sofy oraz odkształcenia podłokietnika ( (...) § 1 k.c). Powód bezpośrednio po zamontowaniu sofy zgłosił wady, co wynika przede wszystkim z protokołu odbioru, dokumentacji zdjęciowej, zeznań świadka oraz powoda. Zgłoszenia reklamacyjnego dokonano najpierw telefonicznie, a dzień później, tj. dnia 28 kwietnia 2016 roku zostało ono potwierdzone drogą e-mailową. Okoliczności powyższe dowodzą, iż wada powstała jeszcze w okresie, kiedy za rzecz odpowiadał sprzedawca – pozwany. Przemawia za tym również domniemanie z art. 556 ² k.c.

W związku z wadą rzeczy, powód (kupujący) był uprawniony do odstąpienia od umowy. Zgodnie z art. 560 § 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

W niniejszej sprawie pozwany e-mailem z dnia 8 maja 2016 roku poinformował, że nie uwzględnia reklamacji, a na żądanie powoda do wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad pod rygorem odstąpienia od umowy, co wyrażone zostało w piśmie z dnia 6 lipca 2016 roku, z którym pozwany mógł się zapoznać, nie zareagował. Wobec tego powód posiadał uprawnienie do odstąpienia od umowy sprzedaży, co wyraził w sposób jednoznaczny w piśmie z dnia 29 sierpnia 2016 roku. Jednocześnie powód wskazał na podstawę swojej decyzji i wyjaśnił, na czym polegała wada przedmiotu sprzedaży. Powód wezwał wówczas pozwanego do zwrotu ceny sprzedaży i montażu mebla w wysokości 19.047,43 zł, korzystając z uprawnienia do zatrzymania przedmiotu sprzedaży stosownie do treści art. 496 k.c.

Powód zachował terminy wskazane w art. 568 k.c., co do 2-letniego terminu na stwierdzenie wady (§ 1) oraz złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy, po wcześniejszym wezwaniu do wymiany rzeczy na wolną od wad (§ 3).

Skuteczność złożonego oświadczenia uzależniona była również od tego, czy stwierdzona wada była istotna (por. art. 560 § 4 kc).

Z niekwestionowanej opinii biegłego sądowego z zakresu meblarstwa wynika, że sprzedana rzecz posiadała kilka wad, z czego istotną z nich był brak stabilności zestawienia elementów składowych, objawiający się tym, że prawa część narożnika odsuwa się niekontrolowanie podczas użytkowania, doprowadzając do znacznego i niedopuszczalnego obniżenia komfortu użytkowania, co w sposób znaczny obniża walory użytkowe mebla. Biegły wskazał, że wada ta była istotna i widoczna. Z kolei pozostałe wady dotyczyły obniżenia walorów estetycznych mebla.

W związku z tym, strony – zarówno powód jak i pozwany – byli obowiązani do zwrotu wzajemnych świadczeń, wynikających z umowy, czyli powód miał obowiązek zwrotu rzeczy sprzedanej, a pozwany zwrotu zapłaconej mu ceny. W tym miejscu trzeba wskazać na wyrok Sądu Najwyższego mówiący, że odstąpienie przez kupującego od umowy sprzedaży rzeczy ruchomej ze względu na wady (art. 560 § 1 k.c.) powoduje przejście jej własności z powrotem na sprzedającego (por. orzeczenie SN z dnia 26.11.1997 r., sygn. II CKN 458/97, OSNC 1998/5/84).

Skutki odstąpienia od umowy wskazane zostały w art. 494 § 1 zdanie pierwsze k.c., zgodnie z którym strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Warto zwrócić uwagę, że powód nie czynił przeszkód w zwrocie przedmiotu sprzedaży. Wyrażał on wolę wydania przedmiotowej sofy po otrzymaniu zwrotu wpłaconej przez niego ceny.

Zgodnie z treścią art. 566 k.c. powodowi przysługiwało również uprawnienie do zwrotu kosztów dostarczenia przedmiotu sprzedaży oraz jego montażu.

W związku z tym w sprawie w punkcie 1. wyroku na podstawie art. 494 k.c. w zw. z art. 560 § 1 k.c. oraz 566 k.c. należało zasądzić na rzecz powoda kwotę odpowiadającą zapłaconej cenie. Nadto Sąd na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 494 § 2 k.c. zasądził również odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 10 września 2016 roku, zgodnie z żądaniem pozwu. Sąd miał bowiem na uwadze, że oświadczenie powoda o odstąpieniu od umowy sprzedaży wraz z wezwaniem do zwrotu rzeczy zostało odebrane przez powoda dnia 5 września 2016 roku, a zgodnie z treścią art. 494 § 2 k.c. zwrot świadczenia na rzecz powoda jako konsumenta powinien nastąpić niezwłocznie, a jego wymagalność nie była uzależniona nawet od wezwania pozwanego do zwrotu świadczenia. Powód nie tracił przy tym uprawnienia do zatrzymania rzeczy zgodnie z art. 496 k.c. (por. E. Gniewek, P. Machnikowski (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2019, Legalis).

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, zasądzając od pozwanego całość poniesionych przez powoda kosztów procesu, na co składały się: opłata sądowa od pozwu (953 zł), opłata za czynności profesjonalnego pełnomocnika stawce minimalnej (3.600 zł), opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa (17 zł) oraz wykorzystana zaliczka na poczet opinii biegłego (700 zł).

Ponadto w punkcie 3. sentencji wyroku na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych (niepokryta zaliczką część wynagrodzenia biegłego w wysokości 398,62 zł) – nakazując ściągnąć od pozwanego tą kwotę, jako przegrywającego proces w całości.