Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 663/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. W.

prowadząc własną działalność gospodarczą, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2017 r. nierzetelnie prowadził ewidencję sprzedaży za miesiąc od stycznia 2016 r. do grudnia 2017 r. poprzez nieuwzględnienie części sprzedaży – przewozy osób zaprzęgiem konnym w rejonie M. – 96.155,56 zł, czynem tym naruszył art. 193 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm.)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. J. W. prowadzi własną działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób zaprzęgiem konnym w rejonie M..

1. wyjaśnienia oskarżonego

62-63, 133

2. zeznania świadka S. W.

94-95, 141

3. zeznania świadka A. W.

91-92, 140-141

4. zeznania świadka Ł. J.

84-85, 139-140

5. zeznania świadka S. B.

88-89, 140

6. zeznania świadka E. W.

104-105, 141

7. zeznania świadka G. L.

107-108, 142

8. częściowo zeznania świadka M. C.

110-111, 142

2. J. W. po każdym kursie wypełniał kartę pracy koni, tzw. kartę woźnicy, w której wprowadzał m. in. ilość przeprowadzonych kursów. Do karty nie wpisywał ilości przewiezionych pasażerów.

1. wyjaśnienia oskarżonego

62-63, 133

2. zeznania świadka S. W.

94-95, 141

3. zeznania świadka A. W.

91-92, 140-141

4. zeznania świadka Ł. J.

84-85, 139-140

5. zeznania świadka S. B.

88-89, 140

6. zeznania świadka E. W.

104-105, 141

7. zeznania świadka G. L.

107-108, 142

3. Funkcjonariusze Urzędu Skarbowego w Z. od dnia 8 sierpnia 20108 roku do dnia 9 listopada 2018 roku przeprowadzili kontrolę podatkową wobec J. W.. W następstwie czynności kontrolnych funkcjonariusze ujawnili nieprawidłowości dotyczące prowadzenia przez J. W. ewidencji sprzedaży za miesiąc od stycznia 2016 r. do grudnia 2017 r.

1. wyjaśnienia oskarżonego

62-63, 133

8. częściowo zeznania świadka M. C.

110-111, 142

9. notatka służbowa z czynności wraz z załącznikami

1-54

4. J. W. nie był uprzednio karany.

10. karta karna

71

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

J. W.

prowadząc własną działalność gospodarczą, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2017 r. nierzetelnie prowadził ewidencję sprzedaży za miesiąc od stycznia 2016 r. do grudnia 2017 r. poprzez nieuwzględnienie części sprzedaży – przewozy osób zaprzęgiem konnym w rejonie M. – 96.155,56 zł, czynem tym naruszył art. 193 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2017r., poz. 201 ze zm.)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. J. W. prowadził nierzetelnie ewidencję sprzedaży za miesiąc od stycznia 2016 r. do grudnia 2017 r. poprzez nieuwzględnienie części sprzedaży – przewozy osób zaprzęgiem konnym w rejonie M..

8. częściowo zeznania świadka M. C.

110-111, 142

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.1

1.1.1.2

1.1.1.3

1. wyjaśnienia oskarżonego

Sąd w toku bezpośredniego przesłuchania nabrał przekonania, że oskarżony wyjaśniał zgodnie z prawdą. Wyjaśnienia były logiczne, spójne i konsekwentne. Oskarżony

przyznał, że prowadził rzetelnie księgi ewidencyjne. Wskazał, że zdarzało się, że nie miał kompletu pasażerów, niektórym klientom udzielał rabatów lub zniżek, a czasami nawet jeździł „na pusto”. Zdaniem Sądu wiarygodne były wyjaśnienia w których podał, że zdarzały mu się kursy „na pusto”. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części korelują z zeznaniami świadków S. W., A. W., Ł. J., S., E. W. i G. L.. Mając na uwadze powyższe Sąd nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonego, które co do meritum sprawy były wiarygodne

1.1.1.1

1.1.1.2

2. zeznania świadka S. W.

Sąd w toku bezpośredniego przesłuchania nabrał przekonania, że świadek zeznawał zgodnie z prawdą. S. W. w sposób rzetelny i obiektywny odtworzyła swoje spostrzeżenia oraz opisała okoliczności, których była świadkiem. Nie starała się tendencyjnie obciążać lub przedstawiać w korzystnym świetle oskarżonego, ale uczciwie przyznawała, że jeżeli nie ma klientów to z góry oskarżony zjeżdża „na pusto”.

3. zeznania świadka A. W.

Sąd w toku bezpośredniego przesłuchania nabrał przekonania, że świadek zeznawał zgodnie z prawdą, a jego zeznania są spójne i logiczne. A. W. zeznawał w sposób przekonywujący i pewny, a jego zeznania znajdowały potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz zeznaniach S. W., Ł. J., S., E. W. i G. L.. Świadek zeznał, że kursy nie zawsze są „pełne”, wszystko zależy od warunków atmosferycznych.

4. zeznania świadka Ł. J.

wiarygodne i zasługujące na uwzględnienie. Dowodzi, że pracownicy (...) nie ewidencjonują ilości przewożonych osób, a jedynie ilość kursów. Sąd nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby mu wiary odmówić.

5. zeznania świadka S. B.

w toku bezpośredniego przesłuchania, Sąd doszedł do przekonania, że jego zeznania odpowiadają prawdzie. Świadek zeznawał w sposób przekonujący i pewny, co do okoliczności, o których wiedzę posiadał. Świadek zeznawał w sposób obiektywny, nie starał się oskarżonego stawiać w korzystnym świetle, ale podawał jedynie fakty, które pamiętał. S. B. zeznał, że w katach ewidencyjnych nie wpisuje się ilości przewożonych pasażerów.

6. zeznania świadka E. W.

w pełni wiarygodne są zeznania Komendanta (...) E. W.. Świadek potwierdził, że fiakrzy wypełniają kartę woźnicy po każdym kursie, bez ujęcia ilości pasażerów oraz że zdarzają się kursy „na pusto”. Sąd nie znalazł argumentów przekonujących, iż zeznania tego świadka mogłyby być stronnicze.

7. zeznania świadka G. L.

Świadek zeznawał w sposób obiektywny, co do okoliczności, o których wiedzę posiadał. Wiedzę tą pozyskał z racji wykonywania przez siebie obowiązków służbowych, bowiem jest zastępcą Komendanta (...). Jest on osobą obcą dla oskarżonego, stąd też nie posiada interesu w zeznawaniu na jego korzyść. Sąd nie dopatrzył się przyczyn, dla których miałby mu wiary odmówić.

1.1.1.1

1.1.1.3

1.2.1.1

8. częściowo zeznania świadka M. C.

M. C. zeznawała w sposób obiektywny jedynie co do okoliczności przeprowadzeni kontroli i jedynie w tej części Sąd dał im wiarę.

1.1.1.3

9. notatka służbowa z czynności wraz z załącznikami

wiarygodne i zasługujące na uwzględnienie. Obrazują one okoliczności, o których w nim mowa. Dowodzą, że funkcjonariusze Urzędu Skarbowego w Z. od dnia 8 sierpnia 20108 roku do dnia 9 listopada 2018 roku przeprowadzili kontrolę podatkową wobec J. W..

1.1.1.4

10. karta karna

Obrazuje okoliczności, o których w nim mowa, sporządzony został przez uprawnione osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała uwidocznionych w nim treści.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1.1

8. częściowo zeznania świadka M. C.

Sąd w toku bezpośredniego przesłuchania nabrał przekonania, że zeznania świadka były nieobiektywne. Świadek w trakcie przesłuchania na rozprawie głównej zeznała, że w trakcie kontroli przyjęła, że każdy kurs kosztował 50 zł od osoby w górę i 30 zł w dół, przy czym nie słyszała negocjacji co do ceny przejazdu.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

1

J. W.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przedmiotem ochrony w art. 61 kks są określone przez prawo podatkowe obowiązki ewidencyjne w postaci rzetelnego i niewadliwego prowadzenia księgi.

Czyny penalizowane w art. 61 kks związane są z prowadzeniem księgi, lecz nie każdym, a jedynie nierzetelnym lub wadliwym. Na podatniku spoczywa bowiem obowiązek rzetelnego, prawidłowego dokumentowania zdarzeń podatkowych mających wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego.

Przedmiotem ochrony jest zarówno obowiązek prawidłowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych istotnych z podatkowego punktu widzenia, jak i interes wymiaru sprawiedliwości, w tym interes podatkowoprawny w postaci wiarygodności dokumentów, jakimi są faktury i rachunki, a także rzetelność obrotu gospodarczego. Określony czyn popełniony może być tylko i wyłącznie przez uprawniony podmiot, co oznacza, że jest to przestępstwo skarbowe indywidualne, z zastrzeżeniem, iż, poprzez użycie określenia „posługuje się", ustawodawca wskazał, iż będzie to delikt powszechny, którego dopuścić się może każda osoba. Przez pojęcie „nierzetelny" w odniesieniu do dokumentu podatkowoprawnego natomiast należy rozumieć taki dokument, na którym nie można polegać, nieutrzymujący standardów czy niesumienny.

Zgromadzony i ujawniony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przypisanie oskarżonemu umyślnego popełnienia przestępstwa z art. 61 § 1 kks w zw. z art 6 § 2 kks, które miało mieć miejsce od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2017 r., , jako że jego zachowanie nie nosi znamion czynu z art. 61 § 1 kks w zw. z art 6 § 2 kks, polegającego na nierzetelnym prowadzeniu ewidencji sprzedaży za miesiąc od stycznia 2016 r. do grudnia 2017 r. poprzez nieuwzględnienie części sprzedaży – przewozy osób zaprzęgiem konnym w rejonie M..

M. C., która przeprowadzała kontrolę skarbową zeznała, że przedstawione przez nią w zeznaniach obserwacje mają charakter ogólny, a nie dotyczą konkretnie J. W.. Wyliczenia przedstawione w zeznaniach oparto o treść wyjaśnień oskarżonego. Dodała, że nie słyszała negocjacji co do ceny przejazdu i przyjęła, że każdy kurs kosztował 50 zł od osoby w górę i 30 zł w dół.

Oskarżony wyjaśnił, że zdarzało się, że nie miał kompletu pasażerów, niektórym klientom udzielał rabatów lub zniżek, a czasami nawet jeździł „na pusto”. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części korelują z zeznaniami świadków S. W., A. W., Ł. J., S., E. W. i G. L..

Mając powyższe na względzie Sąd uniewinnił oskarżonego J. W. od czynu zarzuconego mu w akcie oskarżenia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W toku postępowania sądowego do akt sprawy przedłożono pismo Dyrektora T. z dnia 6 marca 2020 r. (k. 135). Z jego treści wynika, że nie jest możliwe ustalenie ilościu przewożonych osób, poprzez pomnożenie ilości wykonanych przejazdów (kursów), przez maksymalną dozwoloną ilość osób, które można przewieźć. Konkluzja ta, w pełni wspiera relację przedstawioną w wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach świadków Ł. J., S. B., A. W., E. W. i G. L.. Jednocześnie kwestionuje miarodajność, złożonych w zapewne, dobrej wierze zeznań, złożonych przez świadka M. C., jako pracownika Urzędu Skarbowego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Wobec uniewinnienia oskarżonego Sąd na podstawie art. 616 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 626 § 1 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego J. W. kwotę 504 zł, tytułem uzasadnionego wydatku strony związanego z ustanowieniem w sprawie jednego obrońcy.

3

Wobec uniewinnienia oskarżonego został on zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych, a wydatki zostały przejęte na rachunek Skarbu Państwa na podstawie art. 632 pkt 2 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks.

7.  Podpis