Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2020 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w P. kwotę 2.018,21 zł (dwa tysiące osiemnaście złotych dwadzieścia jeden groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20 września 2019r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałej części;

III zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.017 zł (dwa tysiące siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VGC 2509/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 27 września 2019r. powód (...) spółka z o.o. spółka komandytowa w P. żądał zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 2.633,77zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m. in., że doszło do kolizji drogowej w wyniku, której uszkodzeniu uległ samochód marki A., a sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym Zakładzie. I choć pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za powstałą szkodę to jednak wypłacił zbyt niskie odszkodowanie. Różnica w odszkodowaniu wypłaconym i należnym stała się częścią przedmiotu niniejszego sporu. Na pozostałą część wartości przedmiotu sporu składała się kwota 250zł z tytułu kosztów prywatnej opinii wykonanej na zlecenie powoda. Powód twierdził ponadto, że nabył wskazaną w pozwie wierzytelność w drodze umowy cesji od poszkodowanego we wskazanej wyżej kolizji drogowej.

W dniu 16 października 2019r. Sąd Rejonowy w Toruniu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisanym prawem terminie strona pozwana wniosła sprzeciw od w/w nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości żądał oddalenia powództwa i zasądzenia na jej rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany twierdził, m. in., że wypłacił poszkodowanemu kwotę 1.461zł , i że wysokość odszkodowania została ustalona szacunkowo z wykorzystaniem systemów eksperckich, w oparciu o ustalony zakres i rodzaj uszkodzeń pojazdu i uwzględnia technologię naprawy określoną przez producenta pojazdu. Zdaniem pozwanego powyższa kwota zapewniała możliwość przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody. Pozwany twierdził też, że poszkodowany został poinformowany, że aby zminimalizować szkodę, pozwany zorganizuje naprawę pojazdu w warsztacie należącym do Sieci Naprawczej (...). W dalszej części uzasadnienia powód wskazał same korzyści płynące z możliwości skorzystania z usługi naprawczej Sieci (...). Pozwany twierdził także, że poinformował poszkodowanego, że jeżeli nie skorzysta z naprawy w warsztacie proponowanym przez pozwanego, to niezbędne będzie uzgodnienie z pozwanym wysokości kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Jednocześnie pozwany poinformował poszkodowanego, że w przypadku wyższego kosztu naprawy pojazdu w warsztacie wybranym przez poszkodowanego (...) może wypłacić odszkodowanie w kwocie nieprzekraczającej kosztu naprawy we wskazanych przez pozwanego warsztatach.

W dalszej części uzasadnienia sprzeciwu pozwany powołał orzecznictwo Sądu Najwyższego dotyczące zasad wyliczania odszkodowań za szkody powstałe w pojazdach samochodowych.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

W dniu 20 sierpnia 2019r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki A. o numerze rejestracyjnym (...) należący do R. G.. Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym Zakładzie.

Podczas przeprowadzonej likwidacji szkody pozwany przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę i przyznał poszkodowanemu odszkodowanie za szkodę w pojeździe, w łącznej kwocie 1.461,79zł brutto. O powyższym pozwany Zakład poinformował poszkodowanego pismem z dnia 26 sierpnia 2019r. Podstawą ustalenia wysokości szkody był kosztorys sporządzony w dniu 26 sierpnia 2019r. przez Centrum (...) S.A. w W., działające na zlecenie pozwanego. Uzasadniony i konieczny koszt naprawy uszkodzeń w samochodzie, który w dniu 20 sierpnia 2019r. uległ kolizji drogowej, w celu przywrócenia go do stanu poprzedzającego kolizję, zgodnie z technologią producenta pojazdu wynosił odpowiednio: 4.164zł przy zastosowaniu części jakości O, bądź 3.480zł przy zastosowaniu części kategorii (...). Jak wynika z opinii biegłego sądowego części jakości O są tożsame z częściami jakości (...), a zatem zapewnienie jakości naprawy zgodnie wymogami producenta samochodu wymagało użycia części jakości (...). Do zapłaty pozostała zatem kwota 2.018,21zł jako różnica pomiędzy kwotą wypłaconą przez pozwanego, a kwotą należną.

W dniu 29 sierpnia 2019r. powód zawarł z poszkodowanym umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której przelał na powoda wszystkie niezapłacone dotychczas wierzytelności w tym wierzytelności przyszłe, jakie wynikały ze szkody z dnia 20.08.2019r. w pojeździe A. numer rejestracyjny (...), likwidowanej przez pozwany Zakład wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia tej szkody. Po zawarciu powyższej umowy powód zlecił (...) spółce z o.o. sp. komandytowa w P. wykonanie kalkulacji naprawy, co też firma ta uczyniła w dniu 13 września 2019r. Jak wynikało z powyższej kalkulacji suma końcowa, jako suma po potrąceniach z VAT, wynosiła 3.845,56zł. W dniu 13 września 2019r. wystawiono fakturę VAT na kwotę 250zł brutto ( dowód: pismo powoda do pozwanego k.18, ustalenie wysokości szkody k.19-23, umowa cesji k.24 i 26, kalkulacja naprawy k.30-34, faktura VAT k.35, opinia biegłego sądowego k.113-124, opinie prywatne k.176-195 akt).

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów i opinii biegłego sądowego mgr inż. P. L. (1).

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie.

Sąd dał również wiarę w całości dowodowi z opinii biegłego mgr inż. P. L. gdyż jest on długoletnim biegłym sądowym, który sporządził na potrzeby tut. Wydziału dużą ilość opinii a wszystkie opinie tego biegłego charakteryzowały się fachowością, rzetelnością, jednoznacznością, a przede wszystkim bezstronnością.

Sąd przyjął zatem za biegłym, że użycie części jakości (...) wystarczało na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody i było zgodne z technologią producenta pojazdu. Kwota naprawy przy użyciu tych części wyniosłaby 3.480 zł. W uzasadnieniu opinii (strona 4 opinii) biegły podkreślił, że w praktyce części zamienne o oznaczeniu O to części na których widnieje logo producenta samochodu. Czyli w tym przypadku otrzymalibyśmy np. reflektor z wytłoczonym napisem F., P. i V. itp. Natomiast części, którym przyporządkowano symbol (...) są to takie same części pochodzące od tego samego dostawcy części ale bez znaku producenta samochodu, do którego ta część jest przeznaczona. W tym przypadku mielibyśmy do czynienia np. z reflektorem z napisem H. itp. I faktycznie jedyną cechą, która powinna różnić te części jest napis bowiem jakość powinna być taka sama.

Dyrektywa (...) stawia znak równości pomiędzy częściami O (...), rozróżnienie między nimi jest tylko formalne. Są to bowiem te same części tyle że sprzedawane w innym opakowaniu i różniące się ceną.

W ocenie Sądu nie było potrzeby w okolicznościach niniejszej sprawy użycia części jakości O skoro są one tożsame z częściami jakości (...), a użycie ich prowadziłoby w sposób nieuzasadniony do zwiększenia kosztów naprawy pojazdu, co jest sprzeczne z zasadą minimalizacji kosztów szkody.

Do pisma procesowego z dnia 22 grudnia 2020r. powód załączył opinie biegłych z dziedziny wyceny wartości i kalkulacji kosztów naprawy pojazdu wykonane na potrzeby innych spraw sądowych. Dokumenty te, wobec utrwalonego już w tym względzie orzecznictwa sądowego, stanowią jedynie dowód z dokumentów i nie mają waloru opinii biegłego sądowego. Należy podkreślić, że opinia biegłego została złożona w nin. sprawie, a Sąd dał jej wiarę w całości, o czym była już wyżej mowa.

Jak już wyżej wskazano dowodom z dokumentów załączonym także do pisma z dnia 22 grudnia 2020r. przez powoda, Sąd dał wiarę tak samo jak powołanym innym dowodom z dokumentów.

Co się zaś tyczy zgłoszonego przez pozwanego dowodu z zeznań świadka R. G. to z uwagi na nie wskazanie przez pełnomocnika pozwanego adresu zamieszkania świadka, dowód z jego zeznań został pominięty na podstawie art. 242 k.p.c. postanowieniem z dnia 8 czerwca 2020r. (k.108 akt).

Wobec powyższego dowodami na których Sąd się oparł przy rozstrzygnięciu sprawy były dowody z dokumentów i dowód z opinii biegłego sądowego. Wszystkim tym dowodom, jak już wyżej powiedziano, Sąd dał wiarę w całości gdyż były one co do zasady logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie tworząc łącznie harmonijną całość.

Reasumując zatem Sąd przyjął, że koszt naprawy pojazdu powinien wynieść 3.480 zł przy zastosowaniu części jakości (...) zgodnie z wnioskami końcowymi opinii oraz poczynionymi wyżej rozważaniami. Do zapłaty pozostała zatem różnica między wskazaną wyżej kwotą a kwotą 1.461,79 zł, którą to pozwany po dokonaniu likwidacji szkody wypłacił poszkodowanemu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art. 822 k.c. w zw. z art. 481 k.c. należało orzec jak w sentencji. W pozostałym zakresie powództwo jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu na cytowanej wyżej podstawie prawnej. O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. I choć Sąd częściowo oddalił żądanie pozwu, to uczynił to w tak niewielkim procencie, że nie zachodziła potrzeba stosunkowego rozdzielenia kosztów. Na koszty procesu składały się zatem: wpis od pozwu w kwocie 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 900zł, wynagrodzenie biegłego pokryte z zaliczki uiszczonej przez powoda w kwocie 900zł oraz kwota 17zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.