Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

(...) Spółka Akcyjna w L.

KRS (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna w W.

KRS (...)

o zapłatę 3 539,15 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna
w W. na rzecz powoda (...) Spółka Akcyjna w L. kwotę 3 539,15 zł (trzy tysiące pięćset trzydzieści dziewięć złotych piętnaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

3 373,10 zł od dnia 24 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty;

166,05 zł od dnia 29 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 868,97 zł, w tym kwotę 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  nakazuje zwrócić powodowi (...) Spółka Akcyjna w L. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 225,03 zł (dwieście dwadzieścia pięć złotych trzy grosze) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki uiszczonej w poczet wynagrodzenia biegłego.

4.  nakazuje zwrócić pozwanemu (...) Spółka Akcyjna w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 500,00 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki uiszczonej w poczet wydatków związanych ze złożeniem dokumentów.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt 651/19

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w L.
w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 3 539,15 zł wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty od kwoty 3 373,10 zł, od dnia 29 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty od kwoty 166,05 zł oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 22 listopada 2018 r.
w wyniku kolizji został uszkodzony pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) będący własnością (...) Spółka Jawna z siedzibą w O.. Sprawca kolizji miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Pozwany tytułem szkody wypłacił na rzecz poszkodowanego kwotę 4 223,40 zł brutto.

W dniu 15 kwietnia 2019 r. poszkodowana (...) Spółka Jawna zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności nr (...) przysługujących zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia, jak również wobec (...) S.A. w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia.

W dniu 18 lipca 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powoda oraz argumentował,
że powód nie udowodnił faktu naprawy pojazdu jak również iż składał poszkodowanemu propozycję skorzystania z jego sieci naprawczej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 22 listopada 2018 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) nr rej. (...) będący własnością (...) Spółka Jawna z siedzibą w O.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z (...) Spółka Akcyjna w W.. Przedmiotowa szkoda została zgłoszona przez poszkodowaną pozwanemu i zarejestrowano ją pod numerem (...). Poszkodowanemu wypłacono odszkodowanie w wysokości 4 223,40 zł.

Poszkodowany uznając, że wypłacona kwota nie jest wystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności nr (...) przysługujących zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia, jak również wobec (...) Spółka Akcyjna,
w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia.

Powód zlecił (...) Sp. z o. o. w L. sporządzenie kalkulacji kosztów naprawy celem ustalenia jej rzeczywistych kosztów. Koszt sporządzenia kalkulacji wyniósł 166,05 zł.

Wezwaniem do zapłaty z dnia 19 kwietnia 2019 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3 539,15 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy przelewu wierzytelności z dnia 15.04.2019 r. k 8-9, oświadczenia cedenta
k 10, kalkulacji naprawy k 27-31, faktura k 26, wezwania do zapłaty k 24-25, pisma (...) S.A. k 32, zeznań świadka G. Z. k 93, akt szkody na płycie CD k 54

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie sporna była kwota przysługująca powodowi z tytułu naprawienia szkody powstałej w wyniku kolizji oraz obowiązek poniesienia kosztów sporządzonej kalkulacji naprawy.

Przede wszystkim Sąd nie podzielił podnoszonego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu braku legitymacji czynnej.

Na podstawie art. 509 § 1 k.c wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Nie można mówić o sprzeczności umowy przelewu z naturą stosunku jaki powstał na skutek szkody czy o naruszeniu zasad współżycia społecznego. Zdaniem Sądu z treści umów przelewu wierzytelności wynika strony, że jej strony
w prawidłowy sposób oznaczyły wierzytelności, gdyż przeniesiona została wierzytelność zbywcy w stosunku do sprawcy zdarzenia, jak również wobec (...) S.A., w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia.

Ponadto stwierdzić należy, że w przypadku odpowiedzialności in solidum chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle
w postaci naprawienia jednej szkody. Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność tych tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 maja 2014 r. III CSK 224/13.

Dlatego zdaniem Sądu ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego
z dłużników ( ubezpieczyciela i ubezpieczonego ) jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum uprawnione jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego z dłużników.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama odpowiedzialność pozwanego za sprawcę szkody. Pozwany podnosił jednak, że w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił odszkodowanie, a powód nie wykazał aby koszty naprawy
w żądanej wysokości rzeczywiście zostały poniesione. Ponadto pozwany argumentował, że oferowała poszkodowanej naprawę pojazdu w warsztatach z nim współpracujących.

W ocenie Sądu należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy pojazdu a jedynym kryterium ustalenia wysokości odszkodowania jest koszt należycie wykonanej naprawy niezależny od tego czy pojazd został faktycznie naprawiony a jeżeli został to za jaką kwotę. Stanowisko takie znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie czemu wyraz dał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 lutego 2019 r.
( Sygn. akt III CZP 91/18 ) oraz uzasadnieniu wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r.
( Sygn akt II CNP 41/17 ). Ponadto wyłącznie do poszkodowanego, należy wybór czy skorzysta z przedstawionej mu oferty czy też naprawi pojazd we własnym zakresie
a nieskorzystanie z oferty naprawy pojazdu nie może powodować dla niego żadnych negatywnych konsekwencji o ile koszty przeprowadzonej naprawy nie przekraczają normalnych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia powodującego szkodę

Z oświadczenia poszkodowanego wynika, że wypłacona mu przez pozwanego kwota nie była wystarczająca na przywrócenie pojazdu do stanu z przez wypadku co potwierdził poszkodowany również w trakcie składanych przed Sądem zeznań. Dowodem określającym wysokość kwoty niezbędnej do naprawy uszkodzonego pojazdu jest opinia biegłego. W ocenie Sądu sporządzona opinia jest rzetelna
i wyczerpująca i nie ma jakichkolwiek podstaw do jej zakwestionowania a strony nie złożyły do niej żadnych zastrzeżeń.

Biegły odpowiadając na postawione pytania wskazał, że przeprowadzenie naprawy pojazdu (...) o nr rej. (...) za kwotę wskazaną przez (...) S.A. byłoby możliwe tylko w zakładach naprawczych nie stosujących odpowiedniej technologii naprawy ( technologii producenta ). Ponadto biegły ustalił koszt naprawy uszkodzeń samochodu powstałych w wyniku zdarzenia z dnia 22.11.2018 r. przy użyciu oryginalnych części zamiennych typu O, technologii producenta i przyjęciu średnich cen robocizny stosowanych w zakładach naprawczych nieautoryzowanych, w miejscu zamieszkania poszkodowanego. Koszt ten wynosił netto 7 738,50 zł a brutto 9 518,36 zł.

Zauważyć należy, że wysokość kosztów naprawy wskazanych przez biegłego jest wyższa od wysokości kosztów podanych w dołączonej do pozwu kalkulacji naprawy.

Sąd nie podzielił również stanowiska pozwanego, kwestionującego zasadność wydatków poniesionych przez powoda na opinię rzeczoznawcy. W uchwale z dnia
02 września 2019 r. ( Sygn. akt III CZP 99/18 ) Sąd Najwyższy stwierdził,
że ,,poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii ( ekspertyzy ) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie powód bez prywatnej ekspertyzy nie mógłby nie tylko określić wysokości żądanej kwoty lecz w ogóle mieć wątpliwości co do celowości wniesienia powództwa. Tak więc mając na uwadze treść zacytowanej uchwały Sąd uznał, zasadność domagania się przez powoda od pozwanego kwoty 166,05 zł z tytułu wydatków poniesionych na sporządzenie prywatnej ekspertyzy.

Z uwagi na powyższe w ocenie Sądu pozwany tytułem wszystkich kosztów związanych z uszkodzeniem pojazdu powinien zapłacić na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową zasądzone od strony pozwanej składają się opłata od pozwu w wysokości 177,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900,00 zł oraz uiszczona zaliczka w poczet wynagrodzenia biegłego z której wypłacono biegłemu kwotę 774,97 zł. Sąd nakazał również zwrócić stronom kwoty zaliczek, które nie zostały wykorzystane.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)