Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: st. sekr. sądowy Emilia Górna

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

M. H. NIP (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna (...)
w W. KRS (...)

o zapłatę 1 291,50 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...) w W. na rzecz powoda M. H. kwotę 1 291,50 zł (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia
21 października 2018 r. do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 352,00 zł, w tym kwotę 270,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  nakazuje zwrócić powodowi M. H. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 1000,00 zł ( jeden tysiąc złotych) tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez powoda w poczet wynagrodzenia biegłego;

4.  nakazuje zwrócić pozwanemu (...) Spółka Akcyjna (...)w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 460,00 zł (czterysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu części niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez pozwanego
w poczet wynagrodzenia biegłego.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 781/19

UZASADNIENIE

Powód M. H. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna (...) w W.
( poprzednio (...) Spółka Akcyjna ) wniósł
o zasądzenie od pozwanego kwoty 1 291,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 października 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu
w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 11 sierpnia 2018 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej. (...) będący własnością S. K.. Na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy.

Poszkodowany w dniu 20 września 2018 r. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na mocy której przeniesione zostały na powoda uprawnienia do dochodzenia roszczeń z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w łącznej kwocie 2 298,50 zł.

W dniu 06 września 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował stawkę za wynajem auta zastępczego twierdząc, że jest ona zawyżona. Pozwany podniósł również, że poszkodowany nie skorzystał
z przedstawionej mu przez niego oferty wynajęcia pojazdu zastępczego przez co naruszył zasadę minimalizacji szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 11 sierpnia 2018 r. doszło kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej. (...) będący własnością S. K.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z pozwanym.

Poszkodowany z uwagi na pozbawienie go możliwości korzystania pojazdu przez okres likwidacji szkody korzystał z pojazdu zastępczego na podstawie umowy najmu samochodu zastępczego zawartej z powodem. Poszkodowany wynajął samochód marki (...) Koszt wynajmu pojazdu zastępczego wynosił
3 690,00 zł brutto.

W dniu 20 września 2018 r. powód ( cesjonariusz ) zawarł z poszkodowanym
( cedentem ) umowę cesji wierzytelności – prawa do odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie wynikającej z faktury VAT nr (...)
z dnia 20.09.2018. Wraz z pismem z dnia 28 września 2018 r. przesłano pozwanemu wyżej wymieniona fakturę wzywając go do pokrycia kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego.

Pozwany decyzją z dnia 11 października 2018 r. przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 1 457,55 zł, a decyzją z dnia 22 marca 2019 r. dodatkowo kwotę 940,95 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy najmu z dnia 13.08.2018 r. wraz z ogólnymi warunkami najmu k 10-12, umowy cesji wierzytelności k 14, faktury k 15, pisma k 17-20, decyzji k 21, decyzji
k 22, zeznań świadka S. K. k 70, akt szkody na płycie CD k 45.

Sąd zważył co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności związanej
z przedmiotową szkodą ani zasadności skorzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego. Sporna była wysokość wynagrodzenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną
w związku z ruchem tego pojazdu.

Stosownie do art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody należy zaliczyć także koszty wynajęcia samochodu zastępczego dla poszkodowanego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W niniejszej sprawie przedmiotem sporu pozostawały koszty wynajmu tego pojazdu.

Przede wszystkim w ocenie Sądu pozwany nie wykazała aby poszkodowany naruszył obowiązek minimalizacji szkody i wynajął pojazd zastępczy po wygórowanej stawce odbiegającej od stawek rynkowych. Zauważyć należy, że poszkodowany wprawdzie ma obowiązek minimalizacji szkody ale nie musi realizować go za wszelką cenę przedkładając interes zakładu ubezpieczeń ponad swój własny.

W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. III CZP 20/17 warunkiem uznania, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu - są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych – jest wykazanie że ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W ocenie Sądu nieuzasadniony jest stawiany przez pozwanego w sprzeciwie zarzutu jakoby poszkodowany wynajął pojazd zastępczy po wygórowanej stawce odbiegającej od kwot za jakie można wynająć udostępniony mu pojazd. Z opinii biegłego wynika, że zastosowana przez powoda stawka w wysokości 200,00 zł netto za jeden dzień przy uwzględnieniu okresu 15-stu dni najmu pojazdu segmentu (...)
( (...) ) mieści się w granicach stawek stosowanych na rynku lokalnym poszkodowanego w trzecim kwartale 2018 r.

Opinii potwierdza również, że stawka po której pozwany proponował wynajęcie poszkodowanemu pojazdu zastępczego ( 130,00 zł ) nie jest stawka rynkową. Ponieważ najniższa stawka po jakiej można było wynająć pojazd zastępczy wynosiła 160,00 zł to zdaniem Sądu nie można uznać przedstawionej przez pozwanego poszkodowanemu propozycji najmu pojazdu zastępczego za możliwą do zrealizowania.

Zdaniem Sądu sporządzona opinia jest rzetelna i wyczerpująca i nie ma jakichkolwiek podstaw do jej zakwestionowania. Na uwagę zasługuje również fakt,
że strony nie złożyły żadnych zastrzeżeń do tej opinii.

Dlatego Sąd po przeanalizowaniu całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznał, że poniesione przez poszkodowanego wydatki na najem pojazdu zastępczego były ekonomicznie uzasadnione.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc. Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu
w wysokości 65,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 270,00 zł. Stronom zwrócone zostały kwoty zaliczek wpłaconych na wynagrodzenie biegłego. które nie zostały wykorzystane.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)