Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2021r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – V Wydział Gospodarczy

w składzie SSR Maciej J. Naworski

po rozpoznaniu

dnia 21 kwietnia 2021r. w T.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy

z powództwa (...) S.A. w G.

przeciwko P. K. (1)

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  przyznaje radcy prawnemu A. K. kwotę 360zł ( trzysta sześćdziesiąt złotych ) tytułem wynagrodzenia,

3.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 90zł tytułem zwrotu nieopłaconych wydatków.

Sygn. akt VGC 383/21

UZASADNIENIE

(...) S.A. w G. żądała od P. K. (2) 3.284,49zł z odsetkami za przesyłanie energii elektrycznej i ryczałtu za dochodzenie należności, ponieważ pozwany jej nie zapłacił a powódka wystawiła faktury ( k. 4 – 5 ).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia i braku dowodów jego zasadności ( k. 81 – 83 ).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

1. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy poczynić następujące uwagi ogólne.

Po pierwsze, proces cywilny jest de lege lata kontradyktoryjny i obowiązuje w nim zasada prawdy formalnej. W konsekwencji na stronach spoczywa obowiązek przeprowadzenia postępowania i ryzyko zaniechań.

Po drugie, ciężar dowodu faktów istotnych dla rozstrzygnięcia spoczywa na stronie, która wywodzi z nich skutki prawne ( ei incumbit probatio qui dicit – art. 6 k.c. ). W sprawie o świadczenie umowne onus probandi spoczywa więc na stronie powodowej. Musi bowiem ona wykazać treść stosunku prawnego i zasadność zgłoszonych pretensji, zarówno co do zasady jak i co do wysokości.

Po trzecie, strony ponoszą negatywne konsekwencje niepowodzenia dowodu i zaniechań w zakresie inicjatywy dowodowej.

2. Powództwo podlegało oddaleniu.

Pozwany zakwestionował bowiem zasadność żądania, w tym wielkość dostaw energii ( k. 81v. ), a powód ograniczył się do stwierdzenia, że wystarczającym dowodem na słuszność jego pretensji są faktury ( k. 97 ).

Faktura jest jednak tylko dokumentem rozliczeniowym, ważnym ze względów podatkowych, jednak nie stanowi dowodu zawarcia umowy ani, tym bardziej, wysokości świadczenia. Powód, wobec stanowiska pozwanego, powinien natomiast przedstawić stan liczników pozwanego w spornym okresie i wyjaśnić, jak obliczył dochodzone kwoty. Elektroniczny odczyt aparatury pomiarowej niczego przecież nie zmienia i nie zwalnia powoda z ustalenia ilości przesłanego prądu ani też z koniczności archiwizowania informacji i przedstawienia ich kontrahentowi oraz przeprowadzenia dowodu w sprawie o zapłatę.

Tylko na marginesie Sąd zaznacza, że odwołanie się do faktur było zawodne; przecież powód je zmieniał i w istocie nie wyjaśnił dlaczego; stwierdzenie, że chodziło o „skorygowanie danych odczytowych” nie tylko zaś uwiarygodnia dokumentów, o których mowa, lecz poddaje w wątpliwość prawidłowość oświadczeń powoda.

Ponadto powód nie przedstawił umowy, którą miał zawrzeć z pozwanym. Nadesłany egzemplarz nie jest podpisany ( k. 9v. i 10v. ) wobec czego trudno odwoływać się do jej postanowień, zwłaszcza, że pozwany zaprzeczał twierdzeniom powoda.

3. Roszczenie uległo także częściowemu przedawnieniu. Wprawdzie rację miła strona powodowa, że wynagrodzenia za przesyłanie prądu nie można utożsamiać z ceną energii wobec czego termin przedawnienia był ogólny i wynosił trzy lata ( art. 118 zd. 1 k.c. ), jednak nawet przy uwzględnieniu tej okoliczności zarzut był skuteczny co do roszczeń, których termin wymagalności przypadał przed dniem 1 stycznia 2017r. ( cztery pierwsze dochodzone sumy, k. 3v. ). Pozew wpłynął bowiem do Sądu w 2020r. a de lege lata termin przedawnieniu upływa z końcem roku kalendarzowego ( art. 118 zd. 2 k.c. ). Roszczenia wymagalne do 31 grudnia 2016r. przedawniły się zatem z końcem 2019r.; wymagalne później nie uległy zaś przedawnieniu.

4. W konsekwencji Sąd oddalił powództwo, ponieważ powód zignorował koniczność przeprowadzenia dowodu jego zasadności.

Oddalenie żądania głównego skutkowało zaś w konsekwencji oddaleniem roszczenia o odsetki i koszty dochodzenia należności.

5. Sąd przyznał kuratorowi pozwanego wynagrodzenie w wysokości, której zażądał, jednak bez podatku; wynagrodzenia kuratora nie powiększa się bowiem o podatek od towarów i usług z uwagi na brak stosownego przepisu w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej ( Dz. U. nr 536 ).

6. Na podstawie art. 113 ust 1 i 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sad nakazał pobrać od powoda nieopłacone wydatki; wynagrodzenie kuratora należy bowiem do tek kategorii, a powód, który przegrał sprawę, uiścił zaliczkę w mniejszej wysokości.

7. Sąd rozstrzygnął sprawę na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c. Przeprowadzenie rozprawy nie było potrzebne a strony nie złożyły wniosków w trybie art. 148 ¹ § 3 k.p.c.