Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 232/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego wO.z dnia 9 grudnia 2020 r. w sprawie II K(...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego W. W. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obrazy przepisów postępowania, tj.: art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, polegającą na dokonaniu przez Sąd Rejonowy w O.dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, polegającej na nie uwzględnieniu w dostatecznym stopniu wyjaśnień oskarżonego i odmowie tym wyjaśnieniom wiary w pełnym zakresie wskazując na to, iż wyjaśnienia oskarżonego są jedynie przyjętą linia
obrony nastawioną na uniknięcie odpowiedzialności, w sytuacji gdy co do zasady korespondują one z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w szczególności z wyjaśnieniami innego oskarżonego A. S., jak też innych osób, czego skutkiem było uznanie W. W. (1) za winnego popełnienia zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów;

2.  błędu w ustaleniach faktycznych, mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia, polegającego na uznaniu, iż oskarżony W. W. (1) dopuścił się zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów w sytuacji, gdy co wynika ze złożonych przez niego wyjaśnień, jak też korespondujących z nimi wyjaśnień współoskarżonego, czynów tych nie popełnił;

3.  rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego W. W. (1) kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia w sytuacji, gdy podmiotowe okoliczności sprawy wskazują, iż zawieszenie kary spełni wobec oskarżonego funkcje wychowawcze i nie byłoby w niniejszej
sprawie nieuzasadnione, w szczególności mając na uwadze postępowanie oskarżonego oraz okoliczności związane z wychowaniem dziecka i utrzymaniem założonej przez oskarżonego rodziny;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też i prawnej. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej i prawidłowej analizy materiału dowodowego. Także wnioski powzięte przez Sąd na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, zdaniem Sądu Okręgowego, są logiczne, spójne i konsekwentne, dokonane w oparciu o zasady doświadczenia życiowego oraz są przekonująco uzasadnione. Apelacja faktycznie nie wskazuje na żadne okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu i nie zawiera też żadnej, merytorycznej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżącego, jakoby Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny przez to, że nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego W. W. (1), w tej części, w której nie przyznał się on do winy, nie mogą być uznane za zasadne. Apelacja sprowadza się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami.

Rozważając, w kontekście powyższych wstępnych już tylko uwag dotyczących prawidłowości zaskarżonego wyroku, argumentację przytoczoną w apelacji obrońcy oskarżonego, nie sposób dopatrzeć się sugerowanych przez skarżącego uchybień w zakresie przeprowadzonej przez Sąd pierwszej instancji analizy dowodowej. Skarżący polemizując z dokonaną oceną dowodów, wskazuje jedynie, że Sąd powinien dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, także w tej części, w której nie przyznał się on do winy. Skarżący w żaden sposób nie odnosi do pozostałego materiału dowodowego zebranego w sprawie, z którego wynika zupełnie inna wersja zdarzeń, niż ta którą prezentował oskarżony.

Wobec treści środka zaskarżenia wniesionego przez obrońcę oskarżonego wskazać należy, że Sąd I instancji słusznie uznał, iż sprawstwo oskarżonego W. W. (1) zostało wykazane.

Sąd Rejonowy słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w tej części w której nie przyznał się do winy, gdyż w tym zakresie były one sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Jednocześnie wskazać należy, ze podczas rozprawy w dniu(...) (...). oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wnosił o wydanie wyroku w ramach art.387 kpk - k.125-126.

Wyjaśnienia, w których W. W. negował swoje sprawstwo przede wszystkim stały w sprzeczności z zeznaniami J. J. (2) oraz dowodami z dokumentów dotyczących umów kredytowych wraz z wnioskami kredytowymi oraz opinią z zakresu badań dokumentów. Z zeznań J. J. (2) wprost wynikało, że podjęła ona współpracę z oskarżonymi, w tym z z W. W. (1). Świadek współdziałała z wymienionym co do popełnionych czynów. Podała, że kiedy pracowała w (...) S.A. oskarżony W. W. spytał jej czy nie może podpisać jakichś umów. Miały być to umowy o pożyczkę on nie miał klientów, miał tylko dane, na które zawierane miały być umowy. Świadek opisała cały przestępczy proceder, w którym uczestniczyła z W. W.. Zeznania tego świadka były spójne, logiczne, znajdowały oparcie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Z. wiarygodnością tego świadka przemawiały również wskazania wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Podkreślić należy, że zgromadzony materiał dowodowy nie
wskazywał, aby świadek pozostawała z oskarżonym W. w jakimkolwiek konflikcie, który wskazywałby na możliwość bezzasadnego obciążania oskarżonego.

Zeznania tego świadka nalazły potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków zatrudnionych w (...) S.A.: R. J., M. M., K. S., R. H., Z. G. a także świadków, których dane znalazły się na dokumentacji kredytowej objętej zarzutami w niniejszej sprawie. Wreszcie z jej relacją faktycznie korespondują twierdzenia A. S., który w swoich wyjaśnieniach opisał przestępczy proceder, w który także był w pełni zaangażowany W. W.- k.47.Zeznania J. J. (2) były także zgodne z dowodami z dokumentów – umowami kredytowymi wraz z wnioskami kredytowymi oraz opinią z zakresu badań dokumentów.

W tym stanie rzeczy uznać należało, że Sąd Rejonowy słusznie uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego W. W. w tym zakresie, w którym nie przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie były sprzeczne z całym pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Stanowiły one realizację przyjętej przez niego linii obrony.

Mając powyższe na uwadze nie sposób dopatrzeć się uchybień procesowych w zakresie oceny materiału dowodowego dokonanej przez Sąd Rejonowy. W tym stanie rzeczy podnieść należy, że argumentacja zaprezentowana w apelacji obrońcy oskarżonego stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami Sądu Rejonowego i jest oparta na nieobiektywnej ocenie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a ponadto nie zawiera w istocie żadnego twierdzenia, które byłoby w stanie skutecznie podważyć trafność zaskarżonego rozstrzygnięcia Sądu I instancji i z tej też przyczyny nie mogły doprowadzić do wzruszenia wyroku. Podkreślić bowiem jeszcze raz należy, że wbrew odmiennym wywodom skarżącego - w ocenie sądu odwoławczego - ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji w sposób jednoznaczny wynikają z dokonanej przez tenże sąd prawidłowej oceny dowodów, która nie przekracza w żadnym stopniu granic swobodnego uznania sędziowskiego zakreślonych treścią art. 7 k.p.k., a jest ona wszechstronna, logiczna i zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, jak również uwzględnia okoliczności przemawiające zarówno na korzyść oskarżonego, jak i na jego niekorzyść, przy czym nie zachodziła nawet konieczność rozstrzygnięcia niedających się usunąć wątpliwości bowiem w ocenie Sądu Okręgowego takowe wątpliwości nie zachodziły w niniejszej sprawie. Ponadto podstawą zaskarżonego wyroku był całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej, o czym przekonuje treść pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, które zostały sporządzone w sposób zgodny z wymogami art. 424 k.p.k.

Odnosząc się zaś do zarzutu rażącej niewspółmierności kary wskazać należy, że Sąd I instancji we właściwy sposób ocenił okoliczności przedmiotowo i podmiotowo istotne dla ukształtowania wymiaru orzeczonej kary, a swoje stanowisko przekonująco umotywował. W ocenie Sądu odwoławczego wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe, jak i kara łączna są adekwatne do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości przypisanych mu przestępstw, a przy tym w żadnym wypadku nie mogą być uznane za rażąco surowe. Winny również spełnić wobec wymienionego cele określone w art. 53 k.k., w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów, wcześniejsza karalność a także znaczna wysokość wyrządzonej szkody przemawiały za orzeczeniem wobec oskarżonego bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze jednego roku. Sąd ten prawidłowo uznał, że wobec oskarżonego nie zachodziła pozytywna prognoza kryminologiczna, która pozwalałaby na orzeczenie wobec oskarżonego kary wolnościowej.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego W. W. (1) od zarzucanych mu czynów. E wentualnie wniósł o orzeczenie łagodniejszej kary łącznej z zastosowaniem warunkowego zawieszenia jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów prawa procesowego, która miałby wpływ na treść tego orzeczenia, jak też błędu w ustaleniach faktycznych. Nie można było również uznać, że kara orzeczona wobec oskarżonego była rażąco niewspółmiernie surowa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok jako prawidłowy został utrzymany w mocy w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sformułowane przez obrońcę oskarżonego zarzuty okazały się niezasadne.

Sąd nie stwierdził również uchybień z art. 439, art. 440 k.p.k., które należałoby uwzględnić z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Uznając, że oskarżony nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono go z obowiązku ich poniesienia za postepowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego W. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O.z dnia 9 grudnia 2020 r. w sprawie II (...)– w całości co do oskarżonego W. W.

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana