Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 215 / 21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 4 lutego 2021 r. w sprawie II K 299 / 20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

zarzuty obrazy przepisów prawa procesowego – art. 7 kpk oraz art. 5 § 2 kpk w zw. z art. 410 kpk, art. 167 kpk w zw. z art. 366 § 1 kpk;

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew zarzutom wynikającym apelacji, wskazana przez Sąd I instancji ocena dowodów nie jest ani dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym. Poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i stanowił wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Została też należycie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – argumentowana w uzasadnieniu. Nie doszło także do naruszenia zawartej w art. 5 § 2 kpk reguły in dubio pro reo, albowiem dowody, które przywołał sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ponad wszelką wątpliwość wskazują, iż oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu. Zgodzić się wprawdzie ze skarżącym należy, iż żaden z przesłuchanych w sprawie świadków nie zeznał, iż widział oskarżonego opuszczającego samochód od strony pasażera bezpośrednio po zakończeniu jazdy. Tym niemniej jakakolwiek inna wersja przebiegu zdarzenia, aniżeli ta wskazana przez sąd I instancji, nie znajduje dowodowego uzasadnienia. Na wstępie uwypuklić należy, iż z jednobrzmiącej wymowy relacji składanych przez W. W. oraz wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż w dniu zdarzenia opisany w zarzucie pojazd został oddany pod pieczę oskarżonego i to on był jego wyłącznym użytkownikiem. Sam oskarżony także potwierdza, iż samochodem kierował bezpośrednio przed zakupieniem alkoholu i przystąpieniem do jego spożycia oraz, że do tego czasu nikt inny w samochodzie się z nim nie przemieszczał. Z nikim też tego alkoholu nie spożywał. Z kolei z zeznań T. G. wynika, iż po ujawnieniu przez niego pojazdu palącego się na poboczu nikogo innego, poza oskarżonym, w jego pobliżu nie było. Wymieniony w zdaniu poprzednim świadek nie zauważył jakiejkolwiek osoby, którą można byłoby powiązać ze zdarzeniem. Sam zaś oskarżony – tak podczas czynności podejmowanych przez funkcjonariuszy policji bezpośrednio po podjęciu przez nich interwencji, jak i później podczas składania wyjaśnień, popadał w istotne sprzeczności i nie przedstawiał takiej wersji przebiegu zdarzenia, która wskazywałaby na prawdopodobieństwo przemieszczania się z nim w pojeździe innych jeszcze osób. Wyjaśnienia oskarżonego stanowią niczym nie poparte rozważania sugerujące taką możliwość.

Co do zarzutu zaniechania przez sąd I instancji inicjatywy dowodowej zmierzającej przy badania przy pomocy biegłego toksykologa, czy w stwierdzonym stanie nietrzeźwości oskarżony dysponował potencjałem psychofizycznym pozwalającym na kierowanie samochodem – dla wypowiedzenia się w tej materii wiedza specjalistyczna biegłego nie jest niezbędna. Tego rodzaju stan nietrzeźwości, jak stwierdzony u oskarżonego, niewątpliwie zaburza równowagę, sprawność, koordynację ruchową, powoduje spadek sprawności intelektualnej oraz opóźnienia czasu reakcji i zdolności kontroli własnych zachowań, ale nie jest to jeszcze stan tego rzędu, by wyłączał zdolność do ruchu oraz aktywności fizycznych, w tym także niezbędnych do samodzielnego zajęcia miejsca w samochodzie, jego uruchomienia, wprawienia w ruch oraz kierowania nim – tyle tylko, że ruch ten będzie odbywał się z ograniczeniami, jakie opisano na wstępie zdania, powodującymi, iż taki kierowca stanowi realne niebezpieczeństwo dla siebie i innych użytkowników drogi ( dróg ) po której ( których ) się porusza.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wyjaśniono powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

-

Zwięźle o powodach zmiany

-

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Omówiono powyżej

2.1.

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

Wobec nieuwzględnienia apelacji, na podstawie art. 636 § 1 kpk oskarżony został obciążany kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS