Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2014 roku

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący : S.S.R Bartosz Szeremeta

Protokolant : Magdalena Mikołajczyk

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2014 roku

sprawy J. K.

syna S. i H. z d. M.

urodzonego (...)r. w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 listopada 2013 r. w W. woj. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki V. (...) o nr rej (...) w stanie nietrzeźwości gdzie wynik I badania wyniósł 1,11 mg/l a wynik II badania wyniósł 1,09 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu ;

tj. o czyn z art.178a§1 kk

I.  J. K. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178a§1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby 2 (dwóch) lat;

III.  na podstawie art. 71§ 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 100 (sto) zł każda;

IV.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego J. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

V.  na podstawie art. 63§ 2 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych rzeczywisty okres stosowania tego środka, tj. od dnia 18 listopada 2013 r ;

VI.  na podstawie art. 49§2 kk orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 1000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

VII.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione w sprawie w kwocie 90 zł i wymierza mu opłatę w wysokości 180 złotych;

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 listopada 2013 r. oskarżony J. K. spotkał się na kolacji ze znajomymi i w trakcie tego spotkania spożywał alkohol. Po zakończeniu spotkania oskarżony postanowił udać się na stację benzynową i w tym celu pojechał swoim samochodem marki V. (...) z mieszkania na ulicy (...) w W. na stację paliw Lotos przy ulicy (...). Na miejscu J. K. uderzył w dystrybutor paliw, niszcząc jednocześnie stojącą przy nim gaśnicę, po czym bez opuszczania auta odjechał z miejsca zdarzenia w kierunku swojego mieszkania. W drodze powrotnej na ulicy (...) oskarżony został zatrzymany przez patrol policji, który otrzymał zgłoszenie o nietrzeźwym kierowcy w tych okolicach. Po zatrzymaniu, policjanci, stwierdziwszy wyczuwalną woń alkoholu i bełkotliwą mowę zatrzymanego do kontroli, przebadali J. K. na obecność alkoholu w wydychanym powietrzy z wynikami badań 1,11 mg/l o godzinie 21.04 i 1,09 mg/l o godzinie 21.09. W trakcie interwencji funkcjonariuszy policji, oskarżony wymachiwał rękoma w ich kierunku i używał wulgarnych słów, co skutkowało założeniem mu kajdanek. Za wykroczenie popełnione na stacji paliw J. K. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 3 marca 2014 r., sygn. akt II W 62/14, na karę 800 zł grzywny.

Dowód:

- protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego – k. 2;

- notatka urzędowa – k. 1;

- akta Sądu Rejonowego w (...) w sprawie (...);

- wyjaśnienia oskarżonego J. K. – k. 8, 36-37.

Oskarżony J. K. nie był wcześniej karany za przestępstwa.

Dowód:

- dane o karalności – k. 16.

Oskarżony przyznał się do winy składając wyjaśnienia zgodne z poczynionymi ustaleniami.

Wyjaśnienia oskarżonego J. K. – k. 8, 36-37.

Sąd zważył:

Sprawstwo i wina oskarżonego są niewątpliwe.

Ustalenia faktyczne Sąd oparł na wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonego oraz na dowodach z dokumentów: protokołu użycia urządzenia kontrolnego, notatki urzędowej funkcjonariusza policji i akt sprawy o wykroczenie. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego gdyż nie budzą one żadnych wątpliwości i są komplementarne z resztą materiału dowodowego. Żadnych wątpliwości nie budzi wiarygodność protokołu użycia urządzenia kontrolnego, a przez to i wyniki badań tym urządzeniem. Sąd nie dostrzegł jakichkolwiek podstaw podważających wartość dowodową tego dokumentu, a żadna ze stron tego nie kwestionowała. Dowody w postaci notatki urzędowej sporządzonej przez policjanta interweniującego wobec J. K. i akt tutejszego Sądu w sprawie o wykroczenie przeciwko J. K. miały charakter akcesoryjny, gdyż dotyczyły okoliczności niekluczowych w sprawie, aczkolwiek niepozbawionych znaczenia, takich jak okoliczności zatrzymania oskarżonego oraz fakt spowodowania przez oskarżonego kolizji na stacji paliw.

Poczynione na podstawie wyżej wymienionych dowodów ustalenia nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że oskarżony J. K. swym zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 178a § 1 kk bowiem znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Stan nietrzeźwości oskarżonego znacznie przekraczał minimum warunkujące odpowiedzialność za przestępstwo oznaczone w art. 115 § 16 kk na 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza.

Przypisany oskarżonemu czyn zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Rozważając nad wymiarem kary dla oskarżonego Sąd, stosownie do art. 53 kk, miał na uwadze stopnie winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu, zakładane cele kary, motywację i sposób zachowania oskarżonego, rodzaj i stopień ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste oskarżonego, jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa oraz zachowanie się po jego popełnieniu. Zarówno winę oskarżonego jak i stopień społecznej szkodliwości jego zachowania należy określić jako znaczne. Co do oskarżonego nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bądź pomniejszające stopień jego zawinienia, a jako osoba dorosła, wykształcona i z dużym doświadczeniem życiowym mógł on z łatwością przewidzieć następstwa swojego zachowania i popełnił przestępstwo z pełną świadomością możliwych konsekwencji. Na ustalenie znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu wpływ miało znaczne, ponad czterokrotne, przekroczenie dopuszczalnego stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, co wskazuje na znaczny stan upojenia oskarżonego w czasie gdy prowadził on samochód po ulicach (...) i wpływa na przyjęcie znacznego zagrożenia jakie oskarżony w tym czasie stanowił. O znaczności tego zagrożenia i realności niebezpieczeństwa jakie oskarżony stwarzał prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości świadczy dobitnie incydent na stacji benzynowej, gdzie oskarżony staranował dystrybutor paliw. Na szczęście uczynił to zapewne poruszając się z niewielką prędkością, gdyż w przeciwnym razie następstwa mogłyby być tragiczne. Rozmiary grożącej szkody jakie mogły wyniknąć z czynu J. K. są również znaczne, zważywszy, że prowadził on samochód na jednej z głównych i najbardziej ruchliwych ulic (...), to jest ulicy (...). Odcinek jaki oskarżony pokonał z ulicy (...) na stację paliw był nie mniejszy niż 2 km (jest to fakt notoryjny dla osób znających W. i możliwy do łatwego zweryfikowania choćby poprzez stronę www.google.pl/maps). Pora w jakiej poruszał się oskarżony samochodem nie wpływa znacząco na tę ocenę, wszak o godzinie 21 w centrum W., na głównej ulicy przelotowej ruch z pewnością nie zanika.

W ocenie Sądu okolicznościami obciążającymi oskarżonego są także jego właściwości i warunki osobiste. Oczywistym jest, że nikt nie może zostać ukarany, czy też ukarany surowiej, tylko z uwagi na to kim jest. Jednakże te okoliczności zgodnie z art. 53 § 2 kk należy wziąć pod uwagę przy wymiarze kary. Oskarżony J. K. jest osobą publiczną, wykształconym dyrygentem z dorobkiem artystycznym i dydaktycznym oraz pełni funkcję dyrektora znaczącej jednostki kulturalnej w okręgu właściwości Sądu Rejonowego w (...) (co także jest faktem notoryjnym). Wobec oskarżonego należy zatem stawiać szczególne wymagania, tak jak i wobec innych osób publicznych zajmujących znaczące stanowiska. Te szczególne wymagania wiążą się z tym, że popełnianie przez takie osoby czynów karalnych ma zasadnicze znaczenie dla kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, tym bardziej jeżeli chodzi o tak nagminne i społecznie szkodliwe przestępstwa jak to przypisane oskarżonemu. Te szczególne wymagania skutkują i tym, że zawód jaki sprawiają sprawcy czynów karalnych jest tym większy im bardziej znamienita jest funkcja jaką pełni sprawca. Sprawca taki naraża nie tylko własne dobra osobiste, ale także dobra osobiste instytucji przez niego reprezentowanych i swym zachowaniem sprzyja szerzeniu się nieufności społecznej wobec osób publicznych. W konsekwencji sprawca taki nie może liczyć na pobłażliwość, nawet przy ustaleniu incydentalnego charakteru czynu. Powyższe nakazuje by reakcja prawnokarna wobec czynu J. K. była zdecydowana, wszak z uwagi na osobę oskarżonego będzie miała ona wpływ na kształtowanie prawnej świadomości społeczeństwa, stanowiąc jasny sygnał, że popełnianie takiego przestępstwa nie popłaca i musi się spotkać z surową reakcją.

Obciąża oskarżonego także motywacja z jakiej dopuścił się on występku. Oskarżony w zupełnie błahej sprawie zdecydował się na jazdę w stanie nietrzeźwości, choć miał całe spektrum możliwości innego zachowania – choćby skorzystanie z usług taryfy w sytuacji oskarżonego nie nastręczało żadnych problemów.

Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał właściwą postawę oskarżonego w toku postępowania oraz jego uprzednią niekaralność. Co do pierwszej z wymienionych okoliczności trzeba wskazać, iż niezasadne byłoby przyznawanie przesadnej wagi przyznaniu się oskarżonego do winy – wszak został on zatrzymany na gorącym uczynku przez funkcjonariuszy policji i bezpośrednio po tym poddano go badaniu urządzeniem kontrolnym. W takiej sytuacji przyznanie się do winy jest naturalną postawą i normą. Natomiast Sąd uwzględnił jako przemawiającą na korzyść oskarżonego jego skruchę wyrażoną na rozprawie, którą należało uznać za szczerą.

Mając powyższe na uwadze, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, że w świetle przytoczonych okoliczności kara rodzajowo najsurowsza i powyżej minimalnej granicy ustawowego zagrożenia, najpełniej realizować będzie zakładane cele kary. Z uwagi na uprzednią niekaralność oraz warunki osobiste J. K. zasadne jest przyjęcie, że jego zachowanie w dniu 18 listopada 2013 r. miało charakter incydentu i w przyszłości oskarżony nie będzie wchodził w konflikt z prawem. Z tych względów Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Jako że społeczna szkodliwość czynu oskarżonego jest znaczna, Sąd uznał za konieczne wymierzenie wobec oskarżonego także kary grzywny orzeczonej w punkcie III dyspozycji wyroku na podstawie art. 71 § 1 kk. Ta kara ma stanowić wyraźne wskazanie, że popełnianie przestępstw nie popłaca. Ponadto orzeczenie wyłącznie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania wobec osoby, która wcześniej nie wchodziła w konflikt z prawem i zapewne w przyszłości wchodzić nie będzie, mogłoby skutkować powstaniem u sprawcy, a także w powszechnym odczuciu, przeświadczenie o bezkarności czynu. Nagminność czynów jaki przypisano oskarżonemu wyklucza możliwość zaakceptowania takiego rozwiązania. Na podstawie art. 49 § 2 kk Sąd orzekł z kolei od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, mając także na względzie tą powszechność przestępstw z art. 178a § 1 kk. Środek karny w postaci świadczenia pieniężnego pełni funkcję związaną z potrzebą kształtowania świadomości prawnej i w odniesieniu do czynu oskarżonego należy jego orzeczenie potraktować jako symboliczne naprawienie szkody. Beneficjent tego środka jest podmiotem działającym na rzecz ofiar przestępstw, a z uwagi na powszechność przestępstw popełnianych przez nietrzeźwych kierowców, ofiar tego typu występków jest znaczna liczba, toteż zasadne jest wymierzenie takiego środka karnego.

Jeżeli chodzi o wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych to Sąd miał na względzie znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, na który wpływ miało znaczne upojenie J. K. w chwili prowadzenia pojazdu oraz pozostałe okoliczności jego popełnienia wskazujące na znaczne zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu lądowego, wskazane powyżej – w szczególności jazda w centrum miasta i spowodowanie kolizji na stacji benzynowej. Zgodnie z art. 42 § 2 kk orzeczenie takiego środka w sytuacji oskarżonego jest obligatoryjne, a jego wymiar wynosi o roku do 10 lat (art. 43 § 1 kk). W okolicznościach sprawy nie ma absolutnie żadnych podstaw do wymierzenia oskarżonemu przedmiotowego środka karnego w minimalnym wymiarze, przy takich jak ustalone stopnie winy, społecznej szkodliwości czynu i zagrożenia dla bezpieczeństwa w komunikacji. Oczywiste negatywne skutki dla oskarżonego i jego pracy zawodowej są naturalną konsekwencją jego czynu, które oskarżony przewidywał lub mógł z łatwością przewidzieć.

Nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych Sąd na podstawie art. 627 kpk zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa te koszty w całości określający ich wysokość łącznie na 270 zł, o czym orzeczono w punkcie VII dyspozycji wyroku.