Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2020 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2020 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

M. K. NIP (...)

przeciwko

(...) Spółka Akcyjna w W.

KRS (...)

o zapłatę 13 591,50 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna
w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 12 101,01 zł
(dwanaście tysięcy sto jeden złotych jeden grosz) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  ustalając, że powód wygrał proces w 89,03%, a pozwany w 10,97%. tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę
3 319,14 zł;

4.  nakazuje zwrócić powodowi M. K. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu zaliczki uiszczonej w poczet kosztów nadesłania dokumentów;

5.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce od powoda kwoty: 11,00 zł (jedenaście złotych) i 74,25 zł (siedemdziesiąt cztery złote dwadzieścia pięć groszy) a od pozwanego kwoty: 89,30 zł (osiemdziesiąt dziewięć złotych trzydzieści groszy) i 602,64 zł (sześćset dwa złote sześćdziesiąt cztery grosze) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 500/19

UZASADNIENIE

Powódka M. K. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła
o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 13 591,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 03 grudnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 29 sierpnia 2018 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W wyniku zdarzenia pojazd uległ szkodzie częściowej, a na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął od powódki pojazd zastępczy.

W dniu 29 sierpnia 2019 r. poszkodowany zawarł z powódką umowę cesji, na podstawie której nabył od poszkodowanego wierzytelność z tytułu szkody o nr (...) z dnia 29.08.2018 powstałej w W., gdzie uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) nr rej (...). Pozwany przyznał poszkodowanemu tytułem odszkodowania kwotę 448,95 zł, a następnie kwotę 1 183,25 zł weryfikując stawkę i okres najmu pojazdu zastępczego.

W dniu 27 maja 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa
w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zarzucił nieważność umowy cesji oraz zawyżenie stawki za najem pojazdu zastępczego i okresu jego najmu a ponadto wskazał,
że poszkodowany nie skorzystał z przedstawionej mu propozycji wynajęcia pojazdu zastępczego i był poinformowany o akceptowanych przez pozwanego stawkach za wynajem pojazdu zastępczego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 29 sierpnia 2018 r. doszło kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej (...) będący własnością D. O.. Sprawca zdarzenia miał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w pozwanym. Przedmiotowa szkoda została zgłoszona pozwanemu i zakwalifikowano ją jako szkodę częściową. Szkodę zarejestrowano pod numerem (...). Pojazd poszkodowanego był holowany z miejsca zdarzenia na parking należący do powoda a później z tego parkingu do warsztatu gdzie był naprawiany. Poszkodowany z uwagi na uszkodzenie jego pojazdu o okresie od dnia 29 sierpnia 2018 r. do dnia 18 października 2018 r. ( 50 dni ) wynajmował od powódki pojazd zastępczy. Dobowa stawka wynajmu tego samochodu wynosiła 220,00 zł netto.

W dniu 29 sierpnia 2018 r. powód ( cesjonariusz ) zawarł z poszkodowanym
( cedentem ) umowę cesji wierzytelności przysługującej z tytułu szkody o nr (...), na mocy której cedent przeniósł na cesjonariusza swoją wierzytelność z tytułu wyżej wymienionej szkody wobec dłużników tj. sprawcy szkody oraz jego ubezpieczyciela czyli pozwanego w części obejmującej zwrot kosztów holowania pojazdu cedenta do wskazanego przez niego miejsca, zwrot kosztów korzystania z samochodu zastępczego, zwrot kosztów parkingu i transportu.

Za wykonaną usługę najmu pojazdu zastępczego parkingu i holowania powódka wystawiła w dniu 18 października 2018 r. na rzecz poszkodowanego fakturę na łączną kwotę 12 840,00 zł netto/15 793,20 brutto. Wynajem pojazdu zastępczego obejmował okres 50 dni po stawce 220,00 zł netto/270,60 zł brutto za dobę.

Pismem z dnia 29 października 2018 r. zatytułowanym ,,zgłoszenie roszczenia” pełnomocnik powódki wezwał pozwanego do zapłacenia kwoty 15 793,20 zł brutto zgodnie z fakturą (...). W odpowiedzi pozwany pismem z dnia 08 listopada 2018 r. poinformował o przyznaniu zwrotu kosztów w kwocie 448,95 zł, a następnie pismem
z dnia 14 listopada 2018 r. o przyznaniu odszkodowania w kwocie 1 752,75 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy i protokołu najmu samochodu wraz z załącznikami k 9-11, umowy zlecenia - holowanie k 12, umowy zlecenia - holowanie k 13, umowy cesji k 14, faktury k 16, zgłoszenie roszczenia z potwierdzeniem odbioru k 17-19, pismo pozwanego z dnia 08.11.2018 k 20, pismo pozwanego z dnia 08.11.2018 k 21, harmonogramu naprawy k 22, zeznań świadka D. O. k 90, przesłuchania strony powodowej k 91, aktach szkody na płycie CD k 54.

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności związanej
z przedmiotową szkodą ani zasadności skorzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego. Sporna między stronami była stawka za dobę wynajmu pojazdu zastępczego, okres wynajmu oraz koszty holowania uszkodzonego pojazdu.

Przede wszystkim Sąd nie podzielił podnoszonego w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzutu nieważności umowy cesji.

Na podstawie art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W ocenie Sądu nie można mówić o sprzeczności umowy cesji zawartej między poszkodowanym a powodem z naturą stosunku jaki powstał na skutek szkody czy
o naruszeniu zasad współżycia społecznego.

Zauważyć należy niekonsekwencję w postępowaniu pozwanego, który przyznał i wypłacił powodowi część odszkodowania ( kwoty 448,95 zł i 1 752,72 zł )
a następnie kwestionuje umowę cesji, na podstawie której powód nabył prawo do otrzymania wypłaconego odszkodowania

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną
w związku z ruchem tego pojazdu.

Stosownie do art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody należy zaliczyć także koszty wynajęcia samochodu zastępczego dla poszkodowanego.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) stwierdził, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama zasadność korzystania
z pojazdu zastępczego. Sporna była wysokość stawki za najem, okres najmu a także koszty holowania.

W ocenie Sądu pozwany nie wykazał aby przedstawił poszkodowanemu realną propozycję najmu pojazdu zastępczego tym bardziej aby poszkodowany tę ofertę bezpodstawnie odrzucił. W imieniu poszkodowanego szkodę pozwanemu zgłaszała powódka. Powódka zeznając wyjaśniła w jaki sposób odbywał się kontakt
z pozwanym. Z zeznań tych wynika, że pozwany nie był w stanie natychmiast zorganizować poszkodowanemu najmu pojazdu zastępczego a poszkodowanemu pojazd był potrzebny niezwłocznie. Okoliczność ta została potwierdzona przez poszkodowanego w jego zeznaniach. Ponadto warunki na jakich pozwany mógł zorganizować poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego były gorsze od warunków najmu oferowanych przez powoda, gdyż wypożyczalnie współpracujące z pozwanym stosowały udział własny lub kaucję czego nie stosuje wypożyczalnia powódki.
W ocenie Sądu zeznania powódki i świadka są logiczne i przekonywujące i wzajemnie się uzupełniają.

Zdaniem Sądu z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2017 r. nie wynika aby poszkodowany musiał przyjąć każdą przedstawioną mu przez ubezpieczyciela propozycję zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Jeżeli warunki na jakich ubezpieczyciel proponuje poszkodowanemu zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego są gorsze od oferty innych podmiotów to w ocenie Sądu poszkodowany ma pełne prawo do odmowy skorzystania z przedstawionej mu przez ubezpieczyciela propozycji najmu pojazdu zastępczego. Przyjęcie innego założenia oznaczałoby nałożenie na poszkodowanego obowiązku minimalizacji szkody nawet własnym kosztem z uwzględnieniem w pierwszej kolejności interesu ubezpieczyciela.

W ocenie Sądu istotna jest również faktyczna realność przedstawionej poszkodowanemu przez pozwanego propozycji zorganizowania najmu pojazdu zastępczego.

W sprawie został przeprowadzony dowód z opinii biegłego, która na wniosek pozwanego została uzupełniona. Sąd uznał sporządzone opinie za rzetelne, wyczerpujące i nie znalazł jakichkolwiek podstaw do ich zakwestionowania.

Biegły odpowiadając na postawione pytania wskazał, że ,,uzasadniony czas przebywania samochodu w naprawie, przy prawidłowo przebiegającym procesie naprawczym, a tym samym uzasadniony okres najmu samochodu zastępczego powinien wynosić 33 dni.

Wydłużenie okresu najmu o 17 ( do 50 dni ) dni było następstwem wydłużonego procesu naprawczego tego pojazdu w serwisie (...) Sp. z o.o.” (strona 2 opinii uzupełniającej).

Z opinii biegłego wynika również, że ,,najniższa dobowa stawka najmu samochodu zastępczego grupa terenowo-rekreacyjna klasa C. dla 33 dniowego okresu najmu w najmie bezgotówkowym, dla 22 analizowanych wypożyczalni działających
w 2018 r. w województwie (...) i województwie (...) wynosiła netto 121,00 zł a z podatkiem VAT 148,83 zł, a najwyższa 307,50 zł netto a z podatkiem VAT 378,22 zł.

Pozwany zweryfikował stawkę dobowa za najem pojazdu do kwoty 75,00 zł netto/92,25 zł brutto.

W ocenie sądu opinia biegłego potwierdza, że pozwany nie przedstawił poszkodowanemu realnej propozycji zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, gdyż stawki po jakich pozwany był gotów zorganizować najem pojazdu praktycznie na rynku nie występują ( najniższa stawka to 121,00 zł a z podatkiem VAT 148,83 zł ).

Ponadto z opinii biegłego wynika, że wydłużenie okresu najmu było następstwem wydłużonego procesu naprawczego tego pojazdu.

Zdaniem Sądu nie można zignorować okoliczności, że warsztat w którym pojazd był naprawiany ( (...) Sp. z o.o. ) współpracuje z pozwanym i to pozwany zdecydował o naprawie w nim pojazdu. Dlatego uznać należy, że to pozwany ponosi pełną odpowiedzialność za opóźnienia w naprawie pojazdu i związany z tym wysłużony okres najmu samochodu zastępczego.

Powództwo zostało oddalone w zakresie żądanych kosztów holowania, gdyż
z opinii biegłego wynika że koszty te były zawyżone.

Na zasądzona kwotę złożyły się koszy wynajmu auta zastępczego przez okres 50 dni po stawce 220,00 zł netto ( + podatek VAT) z uwzględnieniem wypłaconej przez pozwanego kwoty ( 1752,75), koszty parkingu również z uwzględnieniem wypłaconej przez pozwanego kwoty ( 295, 20 zł) oraz koszty odbioru auta zastępczego (236,16 zł).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie 100 k.p.c. Ponieważ powództwo zostało częściowo oddalone to koszty zostały stosunkowo rozdzielone między stronami.

Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu w wysokości 680,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa
w wysokości 17,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3 600,00 zł. Pozwany uiścił opłatę skarbową od pełnomocnictwa, poniósł koszty wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 3 600,00 zł. i uiścił zaliczkę w poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 1000,00 zł

Ponieważ powód wygrał sprawę w 89,03% a pozwany w 10,97% to pozwany ma zapłacić na rzecz powoda kwotę 3 319,44 tytułem zwrotu kosztów procesu. Część wynagrodzenia biegłego ( 680,00 zł ) i zwrot kosztów podróży świadkowi ( 100,30 zł ) zostały w wypłacone tymczasowo ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce więc kwoty te nakazano pobrać odpowiednio od powoda i pozwanego w stosunku
w jakim ponoszą oni koszty postępowania z uwzględnieniem kwoty 03,30 zł pozostałej z niewykorzystanej zaliczki.

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)