Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. w O.

sprawy z odwołania Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 30 sierpnia 2013r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje Z. S. (1) prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2013r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Z. S. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 30.08.2013r. znak (...), którą tą decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury.

Ubezpieczony nie zgadzał się ze stanowiskiem ZUS który nie zaliczył mu okresu pracy od 1.10.1993r. do 31.10.1994r. z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o. w W. za pracę w warunkach szczególnych i w oparciu o te ustalenia wydał zaskarżoną decyzję.

Z. S.zaskarżył decyzję ZUS w całości i wnosił o przyznanie mu prawa do świadczeń emerytalnych.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie. Stanowisko organu rentowego oparte było na ustaleniach, że odwołujący na dzień 1.01.1999r. nie spełniał wszystkich warunków nabycia wcześniejszych uprawnień emerytalnych, gdyż nie zgromadził 15 lat pracy w szczególnych warunkach. ZUS nie uznał bowiem okresów pracy odwołującego w (...) sp. z o.o. w W. od 1.10.1993r. do 31.10.1994r. jako pracy w warunkach szczególnych gdyż ubezpieczony nie dysponował świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach za ten okres.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

Z. S.urodził się (...)podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest ustawa z dnia 7.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 24 ust 1b pkt 18 tej ustawy wiek emerytalny mężczyzn urodzonych pomiędzy 1.04.1953r a 30.06.1953r. wynosi co najmniej 66 lat i 10 miesięcy. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 184 w/w ustawy w zw. z §4 Rozporządzenia rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze świadczenie emerytalne przysługuje ubezpieczonemu, urodzonemu po dniu 31.12.1948r. który łącznie spełnił następujące warunki:

1.  Osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

2.  nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dochody budżetu państwa,

3.  w dniu wejścia w życie ustawy ( tj. 1.01.1999r.) udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn w tym co najmniej 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obwiązującym na danym stanowisku pracy.

Z. S.w dniu 2.07.2013r. złożył w oddziale ZUS wniosek o ustalenie prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych po analizie zgromadzonej dokumentacji ustalił, że ubezpieczony zgodnie z jego oświadczeniem nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, zgromadził łączny staż pracy wynoszący 27 lat 6 miesięcy i 27 dni, w tym 27 lat 6 miesięcy i 17 dni okresów składowych i 1 miesiąc i 10 dni okresów nieskładkowych. Organ rentowy zaliczył także ubezpieczonemu staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 14 lat, 3 miesięcy i 26 dni.

Zakład nie uwzględnił okresu od 1.10.1993r. do 31.10.1994r. z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o. w W. gdyż ubezpieczony nie przedstawił świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z tego okresu.

ZUS mając na względzie powyższe ustalenia wydał zaskarżoną decyzję odmawiającą Z. S.prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

Kwestią sporną, a zarazem tą od której uzależniona była zasadność odwołania ubezpieczonego było ustalenie czy okres pracy Z. S.w (...)od 1.10.1993r. do 31.10.1994r. należy uznać za pracę w warunkach szczególnych i doliczyć odwołującemu do uznanego już przez ZUS okresu 14 lat 3 miesięcy i 26 dni pracy w warunkach szczególnych.

Odwołujący wysłuchany informacyjnie podał, że w spornym okresie pracował w Czechach na stanowisku spawacza podczas produkcji oczyszczalni ścieków. Ubezpieczony przyznał, że od samego początku miał problemy z pracodawcą, w tym także z uzyskaniem odpowiedniego świadectwa pracy.

Sąd mając na względzie, że dla ustalenia czy sporne okresy pracy odwołującego należy doliczyć do stażu pracy w szczególnych warunkach istotne są rzeczywiście wykonywane prace ubezpieczonego, a nie nazwa wskazanego stanowiska postanowił przesychać świadka H. T. na potwierdzenie rzeczywiście wykonywanych prac przez odwołującego.

Świadek H. T. zeznał, że był dyrektorem zarządu spółki (...)a aktualnie jest prezesem zarządu tej firmy. Świadek zeznał, że firma w której był zatrudniony odwołujący w spornym okresie świadczyła usługi budowlane w Czeskiej Republice polegające na budowie oczyszczalni ścieków w miejscowości F.. Świadek potwierdził, że w spornym okresie Z. S.był zatrudniony na stanowisku spawacza oraz wykonywał spawanie elektryczne w pełnym wymiarze czasu pracy - poza krótkim okresem przebywania na urlopie bezpłatnym. Świadek z racji zajmowanego wówczas stanowiska przebywał w miejscu pracy odwołującego i zeznał, że praca przy budowie oczyszczalni ścieków w miejscowości F.polegała na pracy na spawaniu elementów stalowych, które następnie były montowane przy pomocy spawów w wysokich na ok 5 metrów zbiornikach. Świadek potwierdził, że w spornym okresie odwołujący nie wykonywał innych prac poza spawalniczymi.

Świadek ponadto przyznał, że nie wystawił odwołującemu świadectwa pracy w szczególnych warunkach gdyż był przekonany, że zgromadzona dokumentacja potwierdzająca prace spawalnicze będzie wystarczająca dla uznania tej pracy jako pracy w szczególnych warunkach przez poszczególne instytucje. Świadek dopiero po otrzymaniu pisma z Sądu uzupełnił swoją wiedzę i zorientował się, że powinien wystawić świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach gdyż leżało to w jego obowiązkach jako pracodawcy.

Zeznania świadka w pełni korespondują z wyjaśnieniami odwołującego oraz jego zeznaniami złożonymi w charakterze strony. Z. S.zeznał, że w firmie (...)pracował jako spawacz - poza miesiącem styczniem 1994 roku kiedy to przebywał na urlopie bezpłatnym. Praca była wykonywana w Czechach i polegała na spawaniu przy użyciu elektryczności rur, konstrukcji stalowych i schodów.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, zeznania były składane w sposób swobodny i nieskrępowany. Świadek H. T.z racji powierzonej funkcji nadzorował pracę odwołującego i posiadał doskonałą wiedzę na ten temat. Świadek nie jest osoba spokrewnioną z odwołującym i nie ma interesu w uzyskaniu przez Z. S.uprawnień emerytalnych, a ponadto jak sam wspomniał, po uzupełnieniu swojej wiedzy odkrył, że powinien wystawić świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach odwołującemu gdyż zaświadczenie o wykonywaniu zawodu jest niewystarczającym dokumentem. Sąd nie znalazł podstaw by nie dać wiary zeznaniom świadka gdyż tworzyły one logiczną całość, świadek nie przejawiał objawów fałszowania rzeczywistości, a ponadto zeznania znajdują potwierdzenie w zgromadzonej przez Sąd dokumentacji.

Sąd mając na względzie zgromadzony materiał dowodowy uznał, że Z. S.od 1.10.1993r. do 31.10.1994r., poza okresem od 1.01.1994r. do 31.01.1994r. kiedy to przebywał na bezpłatnym urlopie - pracował jako spawacz i pracę tę Sąd uznał za pracę w warunkach szczególnych, zgodnie z Wykazem A działem XIV pkt 12 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wymiarze 1 roku.

W związku z powyższym Sąd uznał, że na dzień 1.01.1999r. Z. S.zgromadził okres 15 lat 3 miesięcy i 26 dni okresów pracy w warunkach szczególnych, a wobec niekwestionowania spełniania pozostałych warunków nabycia uprawnień emerytalnych na mocy art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał Z. S.prawo do emerytury począwszy od 1 lipca 2013r. tj. od pierwszego dnia miesiąca w którym ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie uprawnień emerytalnych.

Stosownie do treści art.118 ust.1 a w/w ustawy – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Dopiero bowiem przeprowadzenie szerszego postępowania dowodowego przed Sądem umożliwiło stwierdzenie, że w spornym okresie odwołujący pracował w szczególnych warunkach. Zgromadzony na etapie postępowania przed organem rentowym materiał dowodowy w postaci świadectwa pracy nie pozwalał jednoznacznie na ustalenie czy odwołujący spełnił wszelkie wymagane prawem warunki uprawniające do prawa do emerytury.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku.