Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Nidzicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2021 r. w Nidzicy

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. spółka k. w O.

przeciwko Towarzystwo (...) S.A z siedzibą w W.

o zapłatę,

I.  Zasądza od pozwanego Towarzystwo (...) S.A z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółka z o.o. spółka k. w O. kwotę 2 895,30 zł ( dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt pięć złotych, 30/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 września 2019 r. do dnia zapłaty,

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.322,39 zł ( tysiąc trzysta dwadzieścia dwa złote, 39/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty,

Sygn. akt IC 293/20

UZASADNIENIE

(...) spółka z o.o. sp k. w O. wniosła o zasądzenie od (...) w W. kwoty 4.289,56 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego w okresie od 19 czerwca do 12 lipca 2019 r.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, z uwagi na brak legitymacji powoda z ostrożności z uwagi na nieudowodnienie powództwa. Wskazał, że umowa cesji była charter przyszły, a nadto poszkodowań nie skorzystała z oferty najmu pozwanego oferującego niższe stawki.

Sąd ustalił co następuje

Pojazd marki R. (...) należący do K. K. w dniu 15 czerwca 2019 r. uległ uszkodzeniu w wyniku wypadku za który odpowiada gwarancyjnie pozwany.

Poszkodowana zawarła umowę najmu pojazdu zastępczego od 19 czerwca 2019 r. do 12 lipca 2019 r. Samochodem zastępczy była D. D..

W katalogu pojazdów zastępczych powoda uszkodzony R. (...) znajduje się w segmencie pojazdów małych z najmem za 124 zł za dobę przy 23 dniach najmu. D. D. jest objęta klasą średnią za stawkę 230 zł za dobę. Fakturę wystawiono za stawkę 201 zł za dobę za 23 dni .

Poszkodowana zawarła z powodem umowę cesji dotyczącą wierzytelności za najem pojazdu zastępczego w dniu12 lipca 2019 r.

/ niesporne, k. 13-14, k. 15, k.18/

K. K. używała uszkodzony pojazd do dojazdów do pracy. Pojazdu zastępczego używała przez czas naprawy jej pojazdu. Umowę cesji z powodem zawarła w dniu 22 czerwca 2019 r.

/ k.129/

Uszkodzony pojazd był naprawiany w M. C. K. S. w N.. Kosztorys z W. został nadesłany 24 czerwca 2019 r. , a ponowny 8 lipca 2019 r.

/ k.112/

Średnia stawka za wynajem pojazdu zastępczego odpowiadającego klasie pojazdu poszkodowanej wynosi 141,10 zł . Czas naprawy wyniósł faktycznie jak i w oparciu o opinię wyniósł 23 dni.

/ opinia biegłego k. 153, k. 213/

Sąd zważył co następuje :

Powództwo było zasadne w części.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutu braku legitymacji procesowej powoda. Zdaniem Sądu ta wynikała z umowy cesji wierzytelności.

W orzecznictwie i piśmiennictwie podkreśla się, że aby wierzytelność mogła być przedmiotem przelewu, musi być w dostateczny sposób oznaczona, zindywidualizowana, poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Elementy te w momencie zawierania umowy przelewu powinny być oznaczone lub przynajmniej oznaczalne.

Zawarta między powodem a poszkodowaną umowa cesji ( k.18) w sposób dostateczny określa przenoszącą wierzytelność. Nie ma tu znaczenia, że w chwili zawarcia umowy poszkodowana już posiadała wierzytelność wymagalną względem pozwanego. Ustawodawca w art. 509 kc nie ograniczył cesji do wierzytelności wymagalnych, niespełnionych.

Tutaj warto zaznaczyć, że jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 listopada 2011 r. III CZP 5/2011 (OSNC 2012/3 poz. 28) odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego.

Analogicznie zatem w odniesieniu do kosztów najmu pojazdu zastępczego konieczne jest jedynie, aby poszkodowany wykazał, że faktycznie skorzystał z pojazdu zastępczego w zakresie, w jakim było to celowe i ekonomicznie uzasadnione, co zrodziło w jego majątku określony uszczerbek. Uszczerbek w majątku poszkodowanego w związku z korzystaniem z pojazdu zastępczego powstaje bowiem nie tylko w sytuacji opłacenia faktury za najem tego pojazdu, ale już w momencie wystawienia faktury, jako że już wówczas w majątku zobowiązanego do jej opłacenia powstają pasywa.

Wobec cesji wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego skuteczne dochodzenie zwrotu kosztów najmu pojazdu przez powoda będącego cesjonariuszem, który wynajął poszkodowanemu pojazd zastępczy, uzależnione było od wykazania, że poszkodowany wynajął taki pojazd i że był zobowiązany do poniesienia kosztów z tym związanych. Przesłanki te zostały w niniejszej sprawie wykazane, bowiem cesja na rzecz powoda obejmowała wierzytelność wobec ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania za koszty wypożyczenia auta w związku ze szkodą w pojeździe.

Zauważyć należy niekonsekwencje w stanowisku pozwanego. Z jednej strony bowiem aktualnie kwestionuje legitymacje do dochodzenia należności, ale z drugiej, to powodowi przelano kwotę 350 zł z tytułu najmu pojazdu zastępczego, wówczas tej legitymacji nie kwestionując.

Przechodząc do kwoty dochodzonego roszczenia wyjaśnić należy, że zdaniem Sądu poszkodowana nie miała obowiązku korzystać z pojazdu zastępczego oferowanego przez pozwanego jako ubezpieczyciela likwidującego szkodę. Poszkodowaną nie wiązał z tym ubezpieczycielem żaden stosunek obligacyjny. Był to ubezpieczyciel sprawcy szkody, a nie poszkodowanej.

Nawet przy obowiązku współdziałania poszkodowanej wynikającym z konieczności minimalizacji szkody stanowisko pozwanego wyrażające pogląd przeciwny do powyższego nie podlega uznaniu.

Dopuszczono dowód z opinii biegłego i ustalono średnie stawki najmu w oparciu o które uwzględniono roszczenie. Tak przyjęta stawka ( uśredniona) odzwierciedla koszty najmu na właściwym obszarze, nie zawyżając kosztów najmu.

Nie można było uwzględnić stawki najmu zastosowanej przez powoda, a to dlatego, że pojazd najęty był wyższej klasy niż poszkodowanej. To doprowadziło do zawyżenia stawki najmu. Odszkodowanie w swej funkcji ma zrekompensować stan wynikły ze szkody. Zatem pojazd zastępczy ma odpowiadać temu jaki został uszkodzony. Dlatego stawkę uśrednioną przyjęto dla klasy pojazdu uszkodzonego.

W kwestii długości najmu to w ocenie Sądu należało przyjąć faktyczny czas pozbawienia poszkodowanej pojazdu, odpowiadający faktycznemu okresowi naprawy. Sąd w tym składzie nie akceptuje stanowiska o przyjmowaniu technologicznego czasu naprawy. Ten warunkowany jest wieloma czynnikami jak dostępność części, sił przerobowych w zakładzie, czasem oczekiwania na akceptację kosztorysów i użytych części, których często wymagają ubezpieczyciele.

Przyjmowanie technologicznego czasu naprawy przerzucałoby na poszkodowanego odpowiedzialność za okoliczności od niego niezależnych.

Powyższe potwierdza orzecznictwo wskazujące na postulat pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia. W przypadku utraty czasowej rzeczy odszkodowanie przysługuje o chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, wyrok z dnia 8 września 2004 r. IV CK 672/03.

W oparciu o powyższe wyraźnie należy podkreślić że poszkodowany ma prawo oczekiwać odszkodowania, kompensacji kosztów najmu pojazdu zastępczego za rzeczywisty czas pozbawiania go możliwości korzystania z pojazdu, a nie hipotetyczny jakim jest czas technologiczny naprawy, oczywiście w sytuacji gdy czas ten był od niego niezależny.

Stąd przyjęto 23 dni najmu, bo na taki czas opiewała faktura wynikająca z najmu, poparty opinią biegłego w tym wariancie.

Mając na uwadze przedstawione powyżej rozważania, Sąd orzekł jak w pkt I wyroku na podstawie przepisu art. 361 § 1 i 2 kc art. 363 § 1 kc art. 509 § 1 kc art. 822 § 1 kc w zw. z art. 805 § 1kc.

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem na mocy art. 481 kc w związku z art. 455 kc.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 100 kpc stosunkowo je rozdzielając z uwagi na uwzględnienie powództwa w części.