Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Waldemar Nycz

Sędziowie: SSO Mariusz Sztorc (spr.)

SSR del. Anna Romańska

Protokolant: protokolant Jagoda Stępień

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie - Mariusza Kowala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2014 r.

sprawy oskarżonego D. K. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie

z dnia 26 listopada 2013 r., sygnatura akt X K 128/13

I.  zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że uchyla orzeczenia zawarte w pkt. I i II zaskarżonego wyroku, których podstawę prawną stanowią art. 278 § 1 kk przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk oraz przepisy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 2 kk i na podstawie art. 278 § 1 kk w miejsce orzeczonej kary ograniczenia wolności wymierza oskarżonemu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 2 (dwóch) lat,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa za obie instancje.

Sygn. akt II Ka 5/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 26 listopada 2013 r. sygn. akt X K 128/13 uznał oskarżonego D. K.za winnego tego, że w dniu 14 września 2012 r. w R., woj. (...)dokonał kradzieży w celu przywłaszczenia 250 sztuk kart doładowujących (...) nominale 50 zł, oraz 50 sztuk kart doładowujących (...)o nominale 50 zł o łącznej wartości strat 14.250,78 zł na szkodę firmy (...) Sp. z o.o., tj. o czyn z art. 278 § 1 kk i za to skazał go na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując go w tym czasie do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 2 kk Sąd Rejonowy warunkowo zawiesił wykonanie kary na okres próby 2 lat. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego firmy (...) Sp. z o.o.kwoty 14.250,78 zł i na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 210 zł.

Apelację od wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Rzeszowie zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego. Zarzucił rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu i wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części oraz orzeczenie wobec oskarżonego kary 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby 2 lat.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja Prokuratora jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

Ze względu na to, że apelacja zwrócona została tylko przeciwko orzeczeniu o karze zbędne stało się rozważanie trafności wyroku Sądu Rejonowego w zakresie trafności dokonanych ustaleń faktycznych i winy oskarżonego. Dla porządku powiedzieć jednak należy, iż Sąd Rejonowy ujawniony w trakcie rozprawy głównej materiał dowodowy poddał właściwej ocenie. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał na przyczynę, na podstawie której dokonał ustaleń faktycznych, jak i wskazał powody, dla których odmówił wiary dowodom przeciwnym. W rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych.

Zasadnie apelacja Prokuratora zwraca się przeciwko orzeczeniu o karze, skazującym oskarżonego na karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat i zobowiązaniem oskarżonego do naprawienia szkody w całości, i domaga się wymierzenia oskarżonemu kary ośmiu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat.

Okoliczności kształtujące wymiar kary wobec oskarżonego Sąd Rejonowy wskazał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (k. 123) podnosząc, że czyn popełniony przez niego jest społecznie szkodliwy. Oceniając całokształt okoliczności przedmiotowych i podmiotowych związanych z przypisanym oskarżonemu czynem Sąd I instancji uznał, iż cechuje się on znacznym stopniem społecznej szkodliwości, za którym przemawiają: rodzaj naruszonego dobra prawnego (mienie), okoliczności popełnienia czynu (niezaplanowany sposób działania, pod wpływem chwili), a także wysokość wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody. Na wymiar kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy miały wpływ także okoliczności indywidualizujące, istotne z punktu widzenia dyrektyw wymiaru kary, których Sąd ten expressis verbis jednak nie przywołał. Jako okoliczność łagodzącą Sąd Rejonowy wziął pod uwagę fakt, że oskarżony nie był uprzednio karany. Wybierając rodzaj kary dla oskarżonego jako kara ograniczenia wolności Sąd I instancji nie wskazał czym kierował się orzekając taka właśnie karę. O warunkowym zawieszeniu jej wykonania, zdaniem Sądu I instancji, zadecydowały właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz jego dotychczasowy sposób życia, na podstawie czego Sąd Rejonowy przyjął, że wobec oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza społeczno-kryminologiczna.

Trafnie Sąd I instancji zwrócił uwagę na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, wskazując, że od strony podmiotowej określa go zamiar bezpośredni, a od strony przedmiotowej przyjął wysokość wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody. W doborze rodzaju kary te okoliczności jednak niewłaściwie ocenił. Oskarżony swój przestępczy zamiar zrealizował bowiem będąc pracownikiem firmy kurierskiej i wykorzystując sposobność dostępu do mienia tej firmy, powierzonego opiece innemu kurierowi, przy czym zamiar realizował w odniesieniu do mienia o wartości 14.250,78 zł stanowiącego istotną stratę w mieniu pokrzywdzonego. Niebagatelne znaczenie w zakresie wyboru rodzaju kary i jej wysokości w zachowaniu oskarżonego musi mieć okoliczność, że w chwili czynu był pracownikiem firmy kurierskiej, mienie wyjął spod władztwa innego kuriera, a przez to godził w podstawy funkcjonowania takiej firmy, jakimi są zaufanie klientów i ich wiara w uczciwość pracowników firmy, której powierzają swoje mienie. Tym samym Sąd Rejonowy nie docenił względów na społeczne oddziaływanie kary, które musi wykazywać, że tego rodzaju czyny w zakresie społecznej szkodliwości dotykają nie tylko bezpośrednio pokrzywdzonego zaborem mienia, ale także krąg osób związanych z oskarżonym węzłem pracowniczego zaufania i opierających swoją życiową egzystencję o świadczenie pracy w firmie, dla której zewnętrzne zaufanie do jej pracowników ma podstawowe znaczenie. Z tego względu pomimo przesłanek formalnych nie było w sprawie podstaw do zastosowania art. 58 § 3 kk i wymierzania oskarżonemu kary ograniczenia wolności.

Z uwagi na przywołane wyżej okoliczności, w ocenie Sądu Okręgowego, w przedmiocie kryminalnej zawartości czynu oskarżonego oraz jego społecznej szkodliwości, a także celów zapobiegawczych i wychowawczej kary, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego i jego otoczenia społecznego z uwzględnieniem środowiska zawodowego, w którym jego czyn jest znany, właściwa jest kara pozbawienia wolności w rozmiarze wnioskowanym w apelacji. Jako okoliczność łagodzącą, pozwalającą na aprobatę tego wniosku przy wymiarze kary, należy uwzględnić podniesioną przez Sąd I instancji niekaralność oskarżonego oraz społecznie pożądany sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. Dlatego też zaskarżony wyrok należało zmienić i na podstawie art. 278 § 1 kk w miejsce orzeczonej kary ograniczenia wolności wymierzyć oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Podzielając zapatrywanie Sądu Rejonowego, że wobec oskarżonego zachodzi pozytywna prognoza społeczno-kryminologiczna, uprawniająca wyrażenie przekonania, że pomimo niewykonania kary oskarżony nie popełni ponownie przestępstwa, wymierzoną karę pozbawienia wolności należało warunkowo zawiesić.

W pozostałej części, zwłaszcza w odniesieniu do orzeczonego na podstawie art. 46 § 1 kk obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Ze względu na to, że oskarżony utracił dotychczasowe miejsce zatrudnienia Sąd Okręgowy zwolnił go od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając że w tych okolicznościach byłoby to dla niego zbyt ciężkie.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku na podstawie art. 437 § 2 kpk, art. 444 kpk, art. 456 kpk.