Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 3 października 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie uchylił z urzędu postanowienie z dnia 1 lipca 2011 r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanemu w dniu 2 maja 2011 r. w uzasadnieniu Sąd ten wskazał, iż w dniu 2 maja 2011 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z treścią żądania pozwu skierowanego przez powoda przeciwko pozwanej. Odpis powyższego orzeczenia skierowano na adres pozwanej M. K. wskazany w pozwie, przy czym przesyłka w tym zakresie została zwrócona Sądowi, jako nie podjęta przez nią w terminie. Mając na uwadze przesłanki określone w art. 139 § 1 kpc przesyłkę powyższą uznano za doręczoną pozwanej. Zarządzeniem z dnia 1 lipca 2011 r. stwierdzono prawomocność wydanego w sprawie nakazu zapłaty i w związku z tym - postanowieniem z dnia 1 lipca 2011 r. zaopatrzono to orzeczenie w klauzulę wykonalności. Sąd Rejonowy dalej wskazał, iż pozwana M. K. w dniu 6 sierpnia 2013 r. wniosła o doręczenie jej nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu, wskazując, iż w okresie, w jakim dokonywano doręczenia przeznaczonego dla niej odpisu nakazu zapłaty nie zamieszkiwała już w miejscu wskazanym przez powoda w pozwie. Sąd Rejonowy podkreślił, iż pozwana w powyższym piśmie przedłożyła zaświadczenie Prezydenta Miasta S. z dnia 1.08.2013 r.. z którego wynika, że pod adresem wskazanym przez powoda w pozwie była zameldowana jedynie od 5.11.2009 r. do 24.05.2010 r. Tak więc w okresie kiedy dokonywano awizowania skierowanej do niej przesyłki (16-31 maja 2011 r.), nie była już zameldowana pod tym adresem. W ocenie Sądu Rejonowego, dokonanego doręczenia nie można uznać za skuteczne. Skoro pozwanej nie doręczono w tym trybie odpisu nakazu zapłaty, termin do zaskarżenia tego orzeczenia nie rozpoczął biegu – nastąpi to dopiero z chwilą skutecznego doręczenia odpisu nakazu zapłaty. W tych okolicznościach, zdaniem Sądu Rejonowego, wydany w sprawie nakaz zapłaty jako orzeczenie, którego odpisu skutecznie nie doręczono pozwanej, pozostawał w dacie rozpoznawania wniosku powoda o nadanie mu klauzuli wykonalności orzeczeniem nieprawomocnym, a zatem nie posiadał waloru tytułu egzekucyjnego w rozumieniu art. 777 § 1 pkt 1 kpc, któremu to tytułowi można nadać klauzulę wykonalności. Z tych przyczyn. Wskutek zmiany okoliczności sprawy, Sąd Rejonowy z urzędu na podstawie art. 359 k.p.c. uchylił postanowienie o nadaniu temu orzeczeniu klauzuli wykonalności.

Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł powód zaskarżając go w całości, zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż pozwana nie zamieszkiwała pod adresem wskazanym przez powoda w okresie, w którym dokonywane było doręczenie nakazu zapłaty. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie przez Sąd pierwszej instancji wykonania zaskarżonego postanowienia na podstawie art. 396 Kodeksu postępowania cywilnego.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, iż pozwana nie zamieszkiwała pod wskazanym przez powoda adresem po wymeldowaniu się i stosownie do treści art. 139 k.p.c. z punktu widzenia skuteczności doręczenia istotne jest miejsca zamieszkania pozwanego a nie miejsce jego zameldowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 776 k.p.c. podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy. Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności, chyba że ustawa stanowi inaczej. W myśl zaś art. 777 § 1 K.p.c. tytułami egzekucyjnymi są prawomocne orzeczenia sądu.

Jak wynika z analizy akt sprawy tytuł egzekucyjny w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 2 maja 2011 r. został doręczony pozwanej na adres wskazany w pozwie tj. (...) w S.w trybie art. 139 k.p.c. W związku z niewniesieniem sprzeciwu Sąd pierwszej instancji stwierdził prawomocność nakazu z dnia 2 maja 2011r. , zaś postanowieniem z dnia 01 lipca 2011 nadał klauzulę wykonalności.

Domniemanie prawidłowości doręczenia w trybie art. 139 k.p.c. zostało jednakże skutecznie obalone przez pozwaną, a to wskutek jej oświadczenia, iż w dacie doręczania przesyłki sądowej pod ww. wskazanym adresem nie zamieszkiwała, co dodatkowo potwierdziła zaświadczeniem Prezydenta Miasta S., z którego wynika, iż nie była zameldowana na pobyt stały w S. w lokalu przy ul. (...) poczynając od dnia 25 maja 2010 r. a więc od około roku od chwili doręczenia przesyłki.

W ocenie Sądu Odwoławczego, Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy przyjął, iż powyższe stanowiło dostateczną podstawę do obalenia domniemania doręczenia, co determinowało konieczność uchylenia postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności, albowiem zasadnie Sąd Rejonowy przyjął, iż w dacie postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności z 01 lipca 2011 r. nakaz zapłaty nie był prawomocny.

Odnosząc się do twierdzeń skarżącego, iż nie można wykluczyć, że pozwana pod wskazanym adresem zamieszkiwała w chwili doręczania przesłanki w maju 2011 r. – to przyjąć należy, iż powód nie przedłożył żadnego dowodu potwierdzającego jego stanowisko, pomimo, iż to na nim spoczywał ciężar udowodnienia tychże twierdzeń. Stanowisko powoda nie wymaga jednako głębszych wywodów skoro postanowieniem z dnia 27 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy ponownie nadał klauzule wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 02 maja 2011 r.

Mając na uwadze powyższe na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. należało orzec jak w sentencji.