Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2021 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2021 roku w Grudziądzu

na rozprawie sprawy z powództwa M. M. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 46.000,00 zł (czterdzieści sześć tysięcy złotych zero groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot:

- 27.000,00 zł (dwadzieścia siedem tysięcy złotych zero groszy) od dnia 8 października 2016 roku do dnia zapłaty,

- 19.000,00 zł (dziewiętnaście tysięcy złotych zero groszy) od dnia 11 lutego 2017 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 505,45 zł (pięćset pięć złotych czterdzieści pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 lutego 2017 roku do dnia zapłaty;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 622,50 zł (sześćset dwadzieścia dwa złote pięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 lutego 2017 roku do dnia zapłaty;

IV.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

V.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 7.017,00 zł (siedem tysięcy siedemnaście złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych zero groszy) tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

VI.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu od (...) S.A. w W. kwotę 2.329,25 zł (dwa tysiące trzysta dwadzieścia dziewięć złotych dwadzieścia pięć groszy) tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 2207/17

UZASADNIENIE

Powód M. M. (1), działając przez profesjonalnego pełnomocnika,
w pozwie skierowanym przeciwko (...) SA z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 46.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z wypadku komunikacyjnego z dnia 04 lipca 2016 roku wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 27.000 zł od dnia 08.10.2016 r., zaś od kwoty 19.000,00 zł od dnia 11.02.2017 r. do dnia zapłaty. Nadto powód domagał się zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kwoty 505,45 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 lutego 2017 r. do dnia zapłaty i kwoty 3.516,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8.10.2016 r. do dnia zapłaty. Domagał się także zasądzenia od pozwanego na rzez powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 10.800 zł oraz opłaty skarbowej od udzielonych pełnomocnictw w wysokości 34 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 04 lipca 2016 roku uczestniczył jako pasażer w kolizji drogowej, w wyniku której odniósł obrażenia
w postaci stłuczenia wątroby z krwiakiem podtorebkowym, stłuczenia i krwiaka nadnercza prawego, stłuczenia płuca, złamania przynasady dalszej prawej kości promieniowej z przemieszczeniem. Powód został przewieziony do (...) w T., gdzie w dniu 14 lipca 2016 r. przeszedł otwartą repozycję z wewnętrzną stabilizacją płytą stabilno-kątową złamania części dalszej promieniowej. Następnego dnia został wypisany do domu. W dniu 26 lipca 2016 roku powód zgłosił się do (...) w G. z powodu bólów brzucha. W Szpitalu tym wykonano USG jamy brzusznej, które wykazały stłuczenia wątroby i nadnercza. Z uwagi na bóle ręki prawej powód przeszedł cykl zabiegów fizjoterapeutycznych. Po wykonaniu (...), w dniu 6 grudnia 2016 r. stwierdzono uszkodzenie nerwu pośrodkowego prawego na poziomie korzeni. Powód do chwili obecnej uskarża się na dolegliwości bólowe w okolicy złamania prawej ręki oraz w okolicach brzucha. W dniu 12 września 2016 r. powód zgłosił szkodę u pozwanego domagając się kwoty 36.000,00 z tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 3.830,00 zł tytułem kosztów opieki. Pozwany wypłacił powodowi w dniu 7.10.2016 r. łącznie kwotę 9.264,00 zł. Następnie powód rozszerzył swoje żądanie do kwoty 60.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia po zapoznaniu się z wynikami (...). Ponadto w dniu 4 stycznia 2017 r. powód zgłosił u pozwanego roszczenia z tytułu zwrotu kosztów leczenia w kwocie 800,00 zł i pozwany dopłacił decyzją z dnia 10.02.2017 r. łącznie kwotę 6.210,97 zł. W dniu 21 maca 2017 r. powód zgłosił roszczenie z tytułu utraconych zarobków w wysokości 320,86 zł. Powód otrzymał więc od pozwanego łącznie 14.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 264,00 zł tytułem kosztów opieki, kwotę 1.210,97 zł tytułem kosztów leczenia i kwotę 202,27 tytułem utraconego zarobku. W ocenie powoda wypłacone przez pozwanego zadośćuczynienie i odszkodowanie jest niewystarczające. Powód w wyniku przebytego urazu doznał ogromnego bólu, cierpienia i szoku. Długotrwały okres rekonwalescencji bardzo źle odbił się na jego sferze psychicznej i sytuacji majątkowej. U powoda stwierdzono zaburzenia adaptacyjne spowodowane wypadkiem i zmianą jego sytuacji życiowej. Po wypadku i wypisaniu ze szpitala powód wymagał opieki osób najbliższych. W okresie od 15 lipca do 31 sierpnia 2016 wymagał opieki w wymiarze 5 godzin dziennie, zaś od 1 września do 10 października 2016 r. w wymiarze 3 godziny dziennie. Powód przyjął stawkę godzinową 10 zł i jest to średnia stawka MOPS za godzinę opieki. Dlatego z tytułu kosztów opieki powód domagał się zasądzenia kwoty 3.780 zł , a pozwany uznał za zasadne koszty w wysokości 264,00 zł (różnica wynosi więc 3.516,00 zł). Ponadto powód w związku z koniecznością kontynuowania leczenia powypadkowego, poniósł koszty związane z wizytami u lekarzy, rehabilitacją oraz zakupem leków w łącznej wysokości 1.716,42 zł. Do tej pory pozwany wypłacił z tytułu zwrotu kosztów leczenia kwotę 1.210,97 zł. Do zapłaty z tego tytuł pozostała kwota 505,45 zł. Powód domagał się zasądzenia odsetek od dnia następnego po wypłaceniu przez pozwanego kwot na poczet roszczenia powoda. Powód bowiem wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 36.000,00 zł i zwrotu kosztów za opiekę w dniu 12 września 2016 r, a pozwany w dniu 7.10.2016 r. wypłacił łącznie 9.264,00 zł. Od pozostałości należą się więc odsetki za opóźnienie od 8.10.2016 r. Następnie powód rozszerzył żądanie i pozwany spełnił je częściowo w dniu 10 lutego 2017 r., a od pozostałej z rozszerzonego żądania kwoty, odsetki należą się od 11 lutego 2017 r.

W odpowiedzi na pozew /k. 193 - 195/ pełnomocnik pozwanego wniósł
o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W pierwszej kolejności pozwany przyznał, że została zgłoszona mu szkoda osobowa w związku z obrażeniami doznanymi przez M. M. (1) wskutek wypadku, jaki miał miejsce w dniu 4 lipca 2016 roku. W ocenie pozwanego wypłacił on już powodowi stosowne zadośćuczynienie i odszkodowanie, adekwatne do rozmiaru szkody. Dalsze żądanie powoda są wygórowane. Pozwany kwestionował też żądania w zakresie kosztów opieki i leczenia uznając je za niezasadne i nieudowodnione. Pozwany zakwestionował też żądanie pozwu w zakresie dochodzonych odsetek ustawowych w dacie zakreślonej w pozwie. W ocenie pozwanego należne odszkodowanie z tytułu zadośćuczynienia jest wymagalne dopiero z datą wyrokowania i odsetki także byłyby zasadne od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 04 lipca 2016 roku powód wracał z pracy do domu autostradą (...). Tego dnia świadczył pracę jako elektromonter w A., będąc zatrudnionym w firmie (...) na stanowisku elektromontera. Wraz z powodem do G. wracali także pracownicy P. J., Ł. W. , Ł. K. i M. H.. Jechali samochodem służbowym V. (...), którym kierował R. Z.. Powód siedział jako pasażer z przodu z prawej strony kierowcy. Około godz. 16.30 na wysokości 123,3 km autostrady w miejscowości T. doszło do wypadku komunikacyjnego. Kierujący pojazdem V. (...) R. Z. jadąc lewym pasem ruchu wschodniej jezdni autostrady zasnął za kierownicą, zjechał na prawy pas ruchu i uderzył przodem kierowanego pojazdu w tył pojazdu marki M. (...). W wyniku tego zdarzenia siedzący obok kierowcy powód doznał obrażeń ciała, które spowodowały naruszenie narządów ciała na okres powyżej 7 dni. Pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) w dniu wypadku objęty był ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, wynikającym z umowy zawartej z (...) z siedzibą w W. ( nr polisy (...)).

(okoliczności bezsporne;

dowód: notatka urzędowa – k. 27 – 28 akt ;

informacja Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego k.29 akt;

przesłuchanie powoda M. M. (1) – k. 227, 230 - 231 akt)

Na skutek wypadku M. M. (1) doznał urazu wielonarządowego i z miejsca wypadku przewieziony został do (...) w T. gdzie na Oddziale (...), stwierdzono następujące urazy: stłuczenia wątroby z krwiakiem podtorebkowym, stłuczenia płuca, złamania przynasady dalszej prawej kości promieniowej z przemieszczeniem. Tego samego dnia powód został przyjęty na Oddział (...) Ogólnej, gdzie przebywał do 14 lipca 2016 r. Leczony był wtedy zachowawczo z powodzeniem, kontrolowano parametry RR i HR, diurezę, morfologię krwi i podawano mu środki przeciwbólowe.

Dnia 14 lipca 2016 roku powód został przeniesiony na (...) i tego dnia przeprowadzono zabieg operacyjny – otwartą repozycję z wewnętrzną stabilizacją płytą stabilno – kątową złamania części dalszej kości promieniowej. Następnego dnia powód w stanie ogólnym i miejscowym dobrym został wypisany do domu zaleceniami: noszenia operowanej kończyny na temblaku, przeprowadzania ćwiczeń według instruktażu, zmiany opatrunku co 3 - 4 dni w Rejonie. W razie bólu miał zażywać P., maksymalnie 2 tabletki na dobę oraz (...) na uelastycznienie naczyń krwionośnych

( dowód: kserokopia historii choroby k.36 – 40 akt;

kserokopia historii choroby k.41 – 42 akt;

przesłuchanie powoda M. M. (1) – k. 227, 230 - 231 akt).

Po powrocie ze szpitala powód w domu czuł się źle, był obolały i wymagał pomocy osoby drugiej przy podstawowych czynnościach takich jak mycie, ubieranie się, przygotowanie posiłku i zjedzenie go. W wykonywaniu tych czynności pomagała mu żona M. oraz matka. Z uwagi na duży ból powód przez pierwsze 2 tygodnie po operacji spał w pozycji siedzącej. Zażywał tabletki przeciwbólowe.

Powód stawiał się na wizyty kontrolne w (...) w T.. Był też pacjentem poradni ortopedycznej przy (...) w T.. Z uwagi na ból prawej ręki powód podjął leczenie tej ręki prywatnie. Został pacjentem (...) w G., (...) w T., leczył się także prywatnie w (...) doktora nauk medycznych C. S. oraz (...) spółka z o.o w G. w (...). W poradni ortopedycznej powodowi zlecono zabiegi rehabilitacyjne.

Powód przyjmował także zabiegi rehabilitacyjne prywatnie z uwagi na długi okres oczekiwania na zabiegi w uspołecznionej służbie zdrowia, był to: laser, krioterapia, sollux, pole magnetyczne i parafina. Po wypadku powód odczuwał ciągły ból, który nasilał się przy wykonywaniu czynności fizycznych bądź pracy zawodowej, i powód musiał zażywać leki przeciwbólowe.

Dnia 16 listopada 2016 r. przeprowadzono u powoda badanie (...) w Pracowni E. i E. (...) w B.. Po jego wykonaniu stwierdzono uszkodzenie nerwu pośrodkowego prawego na poziomie korzeni.

(dowód: dokumentacja medyczna powoda – k. 36-72 akt;

wynik badania (...) z 16.11.2016 r. – k.51 akt

przesłuchanie powoda M. M. (1) – k. 227, 230 - 231 akt).

W dniu 26 lipca 2016 roku w godzinach wieczornych powód poczuł się źle, miał silne bóle brzucha, które nasilały się przy głębokim oddechu, zmianie pozycji. Zgłosił się do (...) w G. . W Szpitalu tym wykonano USG jamy brzusznej, które wykazały stan po stłuczeniu wątroby oraz stwierdzono krwiak nadnercza. Powód miał także wykonane badanie jamy brzusznej tomografem komputerowym w dniu 4 sierpnia 2016 roku w (...) w T..

( dowód: zaświadczenie lekarskie z 26.07.2016 r. k.45 akt;

wynik badania TK jamy brzusznej z 4.08.2016 r. k.47 akt;

przesłuchanie powoda M. M. (1) – k. 227, 230 - 231 akt).

Na skutek wypadku biegły ortopeda-traumatolog stwierdził u M. M. (1) zmniejszenie siły mięśniowej ręki prawej oraz niewielkie ograniczenie ruchomości nadgarstka prawego, co powoduje trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 7%. Osłabienie siły mięśniowej utrudnia wykonywanie prac siłowych prawą kończyną górną i może utrudniać mu wykonywanie pracy zawodowej. Po operacji powód wymagał pomocy osób trzecich przez okres około 6 – 8 tygodni od wyjścia ze szpitala. Powód wymagał pomocy przy pielęgnacji ogólnej: mycie i ubieranie około 15 minut dziennie przez 2 – 3 tygodni, przygotowanie posiłków 3 godziny tygodniowo przez 6 – 8 tygodni, utrzymanie porządku 3 godziny tygodniowo przez 4 tygodnie, potem przez kolejne 4 – 6 tygodni 1,5 godziny tygodniowo, załatwianie spraw poza domem – 1,5 godziny tygodniowo przez 6 – 8 tygodni. Powód odczuwał największe dolegliwości bólowe bezpośrednio po zdarzeniu. Unieruchomienie gipsowe prawej ręki znacząco zmniejszyło dolegliwości bólowe związane ze złamaniem. Ponowne nasilenie dolegliwości bólowych nastąpiło po operacji i trwało ono kilka dni, stopniowo zmniejszając się. Znaczne zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawa sprawności prawej ręki nastąpiła w około 3 – 4 tygodnie po operacji.

( dowód: opinia biegłego Z. M. – k. 248 - 249 akt i 288 akt;

dokumentacja medyczna powoda – k. k. 36-72 akt;

przesłuchanie powoda M. M. (1) – k. 227, 230 - 231 akt).

U powoda w związku z wypadkiem z dnia 04 lipca 2016 roku nie wystąpiły żadne neurologiczne urazy, nie cierpiał na pourazowe zburzenia układu nerwowego i nie nastąpił trwały ani długotrwały uszczerbek na jego zdrowiu w aspekcie neurologicznym.

( dowód: opinia biegłego dr n.med. J. R. k.314 – 321 akt.)

Pismem z dnia 12 września 2016 roku powód M. M. (1), działając za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, zgłosił szkodę pozwanemu (...) w W. domagając się zapłaty kwoty 36.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 3.830,00 zł tytułem kosztów opieki. Pozwany pismem z dnia 7 października 2016 r. zawiadomił pełnomocnika, że wypłaci powodowi kwotę 9.264,00 zł, z czego kwota 9.000,00 zł stanowi zadośćuczynienie za krzywdę, a kwota 264,00 zł – koszty opieki. W piśmie tym pozwany powołał się na opinię lekarską wydaną na podstawie dostępnej dokumentacji medycznej. Zdaniem lekarza orzecznika powód wymagał tylko częściowej pomocy osób trzecich w łącznym wymiarze 33 godzin, a do wyliczenia tych kosztów przyjęto stawkę 8 zł za godzinę.

Pismem z dnia 3 stycznia 2017 r. pełnomocnik powoda zawiadomił pozwanego, że rozszerza swoje żądanie dotyczące zadośćuczynienia za krzywdę do kwoty 60.000,00 zł (pomniejszone o wypłaconą kwotę 9.000,00zł) oraz z tytułu kosztów opieki wnosi o wypłatę kwoty 3.830,00 zł (minus wypłacone świadczenie w kwocie 264,00 zł).

Pismem z dnia 4 stycznia 2017 r. pełnomocnik powoda domagał się zapłaty kwoty 800 zł z tytułu zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji.

Pozwany pismem z dnia 10 lutego 2017 r. poinformował powoda, że po rozpatrzeniu rozszerzonego roszczenia przyznał dodatkowo ryczałt na koszty związane z leczeniem kwotę 500,00 zł, zwrot kosztów leczenia w kwocie 710,97 zł oraz tytułem zadośćuczynienia za krzywdę kwotę 5.000,00 zł. Tego dnia pozwany przesłał na konto powoda kwotę 6.210,97 zł.

(okoliczności bezsporne;

dowód: zgłoszenie szkody – k. 72 - 75 akt ;

pismo pozwanego z 7.10.2016 r. k.76 – 79 akt;

pismo powoda z 3.01.2017 r. k.82 – 84 akt;

pismo powoda z 4.01.2017 r. k.86 -89 akt;

pismo pozwanego z 10.02.2017 r. k. 94 – 97 akt )

W dniu wypadku powód miał ukończone 35 lat. Pracował zawodowo w (...) na stanowisku montera. Miał na utrzymaniu niepracującą żonę M. oraz dwoje dzieci w wieku 4 lat oraz 9 miesięcy. Syn powoda M. jest od urodzenia dzieckiem niepełnosprawny z porażeniem mózgowym: nie chodzi, nie mówi, wymaga stałej pomocy osoby drugiej. Opiekę nad niepełnosprawnym synem sprawowała głównie matka M. M. (3). Powód po pracy starał się pomagać żonie w opiece nad dziećmi. Na skutek wypadku powód nie mógł pomagać żonie w opiece nad synem, nie mógł zawieźć syna na operację oczu do Szpitala do W., potem na wizytę kontrolną , ani na hipoterapię. M. M. i jej syna M. do W. na operację i na terapię zawoził kolega powoda A. T.. Po wyczerpaniu zasiłku chorobowego powód nie był zdolny do pracy. Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 2 stycznia 2017 roku ustalono powodowi prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 2 miesięcy, licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego.

Po wypadku powód zmienił pracę. Od 13 marca 2017 r. powód podjął pracę w Unii spółka z o.o. w G. na stanowisku ślusarza remontowego i jego wynagrodzenie wynosi 15 zł za godzinę.

(Dowód: odpis orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z 2.01.2017 r.k.107 akt;

odpis umowy o pracę z 10 marca 2017 r. k.24 – 25 akt;

zeznania świadka M. M. (3) k.226 akt:

zeznania świadka A. T. k.226 -227 akt;

przesłuchanie powoda M. M. (1) – k. 227, 230 - 231 akt).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o okoliczności bezsporne, dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, a także na podstawie zeznań świadków: M. M. (3) i A. T., przesłuchania powoda M. M. (1) oraz opinii sporządzonych przez biegłego ortopedę-traumatologa oraz biegłego neurologa.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Sąd w całości podzielił opinię biegłego Z. M. (2)
/k. 248 -249 akt oraz k.288 akt/, gdyż jest ona rzetelna, jasna, kategoryczna oraz niesprzeczna. Opinia została wydana po wnikliwej analizie akt sprawy i przeprowadzeniu badania powoda, a swoje wnioski biegły logicznie i przekonująco uzasadnił. Opinia sporządzona została przy tym przez biegłego będącego osobą obcą dla stron, a ponadto posiadającą wysokie kwalifikacje zawodowe i długoletnie doświadczenie. Pełnomocnik powoda kwestionował tę opinię stawiając zarzuty ale w istocie była to polemika z ustaleniami biegłego. Dlatego Sąd uznał ten dowód za wiarygodny i przydatny do rozpatrzenia tej sprawy. Biegły bowiem w pełni odpowiedział na postawioną tezę dowodową.

Sąd w całości podzielił także opinię biegłego dr n.med. J. R., która zawierała odpowiedzi na postawione mu tezy dowodowe i nie była kwestionowana przez strony.

Sąd uznał za prawdziwe zeznania świadków M. M. (3) i A. T. gdyż były one zgodne z zebranym materiałem dowodowym oraz doświadczeniem życiowym. Oczywistym jest, że osoba po operacyjnym zespoleniu kości prawej ręki nie może wykonywać szeregu czynności nawet tych najprostszych i muszą im w tym pomagać osoby trzecie. Na pewno przez pewien czas osoba taka nie może prowadzić pojazdów mechanicznych. Zwykle w wykonywaniu tych czynności pomagają osobom chorym osoby najbliższe: rodzina, przyjaciele, koledzy, znajomi….W większości wykonują te czynności bezpłatnie, kierując się odruchem serca, że druga osoba potrzebuje pomocy. Nieraz rodziny muszą ponieść za tę pomoc pewne koszty. Przez jak długi okres była potrzebna powodowi pomoc i jakie koszty się z tym wiązały, określił w swojej opinii biegły Z. M. (2).

Sąd uznał za wiarygodny dowód z przesłuchania powoda M. M. (1), albowiem twierdzenia powoda korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Z pewnością zakres cierpień powoda przy urazie wielonarządowym był znaczny i trwał przez dłuższy okres czasu. Poczucie krzywdy powoda i skutki wypadku były szczególnie dotkliwe jeśli weźmie się pod uwagę jego trudną sytuację rodzinną. Powód jako osoba praworęczna i jedyny żywiciel rodziny nie mógł pracować zawodowo, nie mógł pomagać żonie przy niepełnosprawnym dziecku, a nawet nie mógł sam zaspokajać swoich podstawowych potrzeb.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że w niniejszej sprawie odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku z dnia 04 lipca 2016 roku co do zasady była bezsporna. Pozwany przyznał bowiem, że w dniu tego zdarzenia był ubezpieczycielem sprawcy szkody w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów za szkody spowodowane ruchem pojazdu. Nie ma też wątpliwości, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pozwany dobrowolnie wypłacił powodowi część zadośćuczynienia oraz odszkodowania, uznając tym samym swoją odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W doktrynie
i w orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że zadośćuczynienie, o którym mowa w art. 445 § 1 kc, ma charakter kompensacyjny, co oznacza, że przyznana poszkodowanemu suma pieniężna nie może stanowić zapłaty symbolicznej, ale musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość, stanowiąc jednocześnie przybliżony ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej. Suma ta powinna wynagrodzić poszkodowanemu doznane przez niego cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przynajmniej częściowo została przywrócona równowaga zachwiana wskutek popełnienia czynu niedozwolonego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt V CSK 245/07, Lex nr 369691; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2001 r., sygn. akt III CKN 427/00, Lex nr 52766; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2000 r., sygn. akt I CKN 969/98, Lex nr 50824). Ustawodawca wprawdzie nie sprecyzował zasad ustalania wysokości zadośćuczynienia, wskazując jedynie, że suma pieniężna zasądzana z tego tytułu powinna być odpowiednia, jednakże nie budzi wątpliwości, że głównym kryterium wpływającym na wysokość tej sumy jest rozmiar doznanej krzywdy, albowiem świadczenie to ma rekompensować właśnie ową krzywdę przejawiającą się
w cierpieniach fizycznych i psychicznych. W judykaturze przyjmuje się, że ocena rozmiaru doznanej przez poszkodowanego krzywdy powinna uwzględniać całokształt okoliczności sprawy, tj. rodzaj naruszonego dobra, wiek poszkodowanego, postawę sprawcy, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw wypadku (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową oraz inne czynniki podobnej natury (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2007 r., sygn. akt V CSK 245/07, Lex nr 369961; por. także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 2006 r., sygn. akt IV CSK 99/05, Lex nr 198509; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 2004 r., sygn. akt V CK 282/03, Lex nr 183777).

Określając wysokość zadośćuczynienia należnego powodowi w niniejszej sprawie, Sąd miał na uwadze przede wszystkim rodzaj doznanych przez powoda urazów, wysokość stwierdzonego u niego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (7%), a także to, że po wypadku powód odczuwał ciągły ból, który nasilał się przy wykonywaniu czynności fizycznych bądź pracy zawodowej, i powód musiał zażywać leki przeciwbólowe przez okres 3 tygodni. W tym miejscu należy zauważyć, iż biegły ortopeda określając stopień długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (7%) odniósł się jedynie do uszkodzenia ręki. Powód natomiast w wyniku przedmiotowego wypadku doznał również innych uszkodzeń, które także łączyły się z bólem i cierpieniem. Powód miał bowiem również stłuczoną wątrobę z krwiakiem podtorebkowym, stłuczone płuca, a także stłuczone nadnercze. Co więcej powód po wypadku musiał zmienić wykonywany rodzaj pracy. Powód przed wypadkiem wykonywał pracę montera w (...), po wypadku nie mógł już pracować jako monter i podjął prace jako ślusarz remontowy. Bezpośrednio po operacji przez 3-4 tygodnie powód musiał korzystać z pomocy osób trzecich przy wykonywaniu codziennych czynności takich jak mycie, ubranie się i zjedzenie posiłków, co samo w sobie istotnie musiało pogarszać komfort jego życia. Korzystał z pomocy osób trzecich nadal przez okres 6 – 8 tygodni przy załatwianiu swoich spraw na zewnątrz. Wskazuje to na poważne skutki doznanego urazu. Powód przez długi czas zażywał silne środki przeciwbólowe takie jak padolfen, ketonal. Podjął także w listopadzie 2016 r. leczenie psychiatryczne i psychologiczne z uwagi na zaburzenia adaptacyjne spowodowane wypadkiem oraz zmianą sytuacji życiowej.

Z powyższych względów Sąd uznał, że w przypadku powoda kwota 60.000,00 zł stanowi odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. W postępowaniu likwidacyjnym powodowi wypłacono z tego tytułu 14.000,00 zł, a zatem wytoczone w niniejszej sprawie powództwo zasługiwało na uwzględnienie do kwoty 46.000,00 zł. W ocenie Sądu żądanie zasądzenia na rzecz powoda zadośćuczynienia w takiej kwocie jest adekwatne do rozmiaru cierpień fizycznych i psychicznych powoda.

Odnosząc się do żądania powoda dotyczącego odszkodowania z tytułu poniesionych wydatków na leczenie tj. zwrot wydatków za prywatne wizyty u lekarzy specjalistów oraz za zabiegi rehabilitacyjne, kosztów opieki nad pacjentem, gdy nie mógł sam zaspokoić swoich potrzeb to ,przypomnieć należy, że zgodnie z art. 361 § 2 kc w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W ocenie Sądu, powód w wystarczającym stopniu wykazał, że gdyby
w dniu 4 lipca 2016 roku nie uległ wypadkowi, to powód nie musiałby ponieść kosztów z opieką nad nim, kosztów wizyt lekarskich i rehabilitacji. Sąd wyliczył wysokość odszkodowania za poniesione wydatki związane z prywatnymi wizytami u lekarzy specjalistów oraz zabiegami rehabilitacyjnymi, opierając się przede wszystkim na opinii biegłego Z. M. (2), który potwierdzi, że powodowi pomoc osób trzecich była niezbędna oraz wskazał przez jaki okres, jakie wydatki na zakup leków, wizyty lekarskie i zabiegi były konieczne. Wprawdzie biegły miał wątpliwości czy celowe były wydatki na zabiegi rehabilitacyjne poniesione po 5 miesiącach od operacji, gdy w tym czasie powód mógłby korzystać z zabiegów w ramach NFZ, Sąd jednak przyznał powodowi poniesione wydatki na zabiegi rehabilitacyjne. W tym względzie Sąd kierował się przede wszystkim doświadczeniem życiowym bowiem powszechnie wiadomym jest, że na zabiegi rehabilitacyjne świadczone przez NFZ czeka się wiele miesięcy. Powód jako młody człowiek, jedyny żywiciel rodziny, będącej w szczególnej sytuacji (rodzina z niepełnosprawnym dzieckiem na jego utrzymaniu) robił wszystko, aby jak najszybciej wrócić do pełni sił i sprawności. Nie można mu czynić zarzutu, że był aktywny w rehabilitacji ponosząc dodatkowe znaczne wydatki z tego tytułu. Nie wiadomo jaki byłby stan jego zdrowia gdyby czekał na zabiegi z NFZ. Sąd wyliczył wysokość szkody poniesionej z tytułu pomocy osób trzecich przyjmując stawkę 10 zł za godzinę. Za mycie (zgodnie z opinią biegłego Z. M.) 15 minut dziennie przez 3 tygodnie tj 315 minut = 5,25 godzin x 10 zł = 52,50zł, za przygotowanie posiłków 3 godziny tygodniowo przez 8 tygodni = 240 zł, utrzymanie porządku 3 godziny przez 4 tygodnie, a przez następne 6 tygodni 1,5 godziny = 21 godziny - 210 zł, załatwianie spraw poza domem 1.5 godziny przez 6 tygodni = 12 godzin – 120 zł. Dlatego sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 505,45 zł z tytułu poniesionych przez powoda kosztów leczenia i kwotę 622,50 zł z tytułu kosztów opieki, które nie zostały dotąd pokryte przez pozwanego.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie I, II. i III wyroku, na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego, zasądził od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 46.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 20 sierpnia 2014 roku (dzień wezwania pozwanego do zapłaty), z uwzględnieniem zmiennej stopy procentowej odsetek ustawowych, do dnia zapłaty. O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 kc. Powód dwukrotnie wzywając pozwanego do zapłaty kwot zadośćuczynienia i odszkodowania w pełni określił wysokość swojego roszczenia. W chwili zgłoszenia szkody rozmiar krzywdy powoda był możliwy do ustalenia przez pozwanego, a w okresie między zgłoszeniem szkody a wyrokowaniem nie doszło do zmiany rozmiaru tej krzywdy.

W punkcie IV. wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałej części, uznając że nie zasługuje na uwzględnienie żądanie powoda dotyczące zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w wysokości przekraczającej kwotę 622,50 zł z tytułu kosztów opieki.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 kpc w myśl zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Powód tylko w nieznacznym stopniu przegrał sprawę (5.8 %) i Sąd uznał, że nie należy obciążać go kosztami procesu. Powód tytułem kosztów poniósł kwotę 7.017,00 zł, na którą złożyły się koszty zastępstwa procesowego powoda (5.400,00 zł), opłata sądowa od pozwu (1.600,00 zł) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17,00 zł). Wysokość stawki wynagrodzenia występującego w sprawie radców prawnych określono na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 1800). W konsekwencji pozwany powinien zwrócić powodowi kwotę 7.017,00 i taką kwotę zasądzono na rzecz powódki w punkcie V. wyroku.

Sąd nakazał w punkcie VI wyroku ściągnąć od pozwanego kwotę 2.329,25 zł z tytułu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

POUCZENIE:

Niniejsze doręczenie następuje w trybie art. 15zzs ⁹ ust. 2 zd. 1 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.) i wywołuje skutki procesowe określone w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego zgodnie z art. 15zzs ⁹ ust. 4 tej ustawy.