Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2021 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. przeciwko B. S. (1)

o bezpodstawne wzbogacenie

I.  Oddala powództwo;

II.  Zasądza od powoda (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz pozwanego B. S. (1) kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty - tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 116/21

UZASADNIENIE
wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 24 czerwca 2021

Stan faktyczny

W dniu 10 czerwca 2019 r. doszło do kolizji B. nr rej. (...) z B. o nr rej. (...). Sprawcą wyłącznie winnym spowodowania kolizji był kierujący pojazdem GA 937AR, który porzucił pojazd i oddalił się z miejsca kolizji. W późniejszym czasie ustalono, że sprawcą był Ł. G..

Dowód: notatki policyjne, k. 24, 25, 48

Pojazd B. (...) miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na okres od 4 kwietnia 2019 r. do 3 kwietnia 2020 r. w (...) Towarzystwo (...) S.A. w W..

Dowód: wydruk z informacji Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, k. 9-11

W/w ubezpieczyciel wypłacił poszkodowanemu B. S. (1) odszkodowanie za uszkodzenie jego pojazdu (B. nr rej. (...)) w łącznej kwocie 22.068 zł z tytułu szkody z dnia 10 czerwca 2019 r. (ustalono tzw. szkodę całkowitą decyzją z 23 lipca 2019 r.).

Okoliczność bezsporna

Powyższe odszkodowanie w całości zostało zużyte przez B. S. na koszty wyposażenia najmowanego lokalu (oddane w stanie deweloperskim), zapłatę kaucji mieszkaniowej, a jego niewielka część (5.000 zł) została przekazana w darowiźnie na rzecz matki (na spłacenie jej długów mieszkaniowych wobec groźby eksmisji). B. S. nie miał świadomości, że odszkodowanie mu się nie należy, bo był słusznie przekonany, że jest poszkodowanym w danym wypadku.

Dowód: zeznania pozwanego B. S., k. 108

zeznania świadka B. S. (3), k. 107-108

W dniu 30 stycznia 2020 r. ubezpieczyciel zażądał od B. S. (1) zwrotu odszkodowania w związku z brakiem umowy ubezpieczenia OC na pojazd (...).

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Strona powodowa przedstawiła wyłącznie niepotwierdzone za zgodność druki generowane przez jej pracowników – najpierw na okoliczność potwierdzenia, że zdarzenie było objęte ubezpieczeniem OC (k. 17-18, 49-50), a następnie w tej samej formie – że jednak ochrony nie było (k. 51-52). Wydruki od instytucji zewnętrznej potwierdzają istnienie ubezpieczenia oraz numer polisy ( vide k. 9-11) i mają znacznie większą wartość dowodową (choć są to informacje na podstawie danych od ubezpieczycieli, to należy przyjąć, że zakres informacji w danym wypadku wyklucza pomyłkę, co ważne dane o istnieniu i szczegółowych danych ubezpieczenia dalej widniały już po zakończeniu postępowania likwidacyjnego). Z powyższego zdaniem Sądu jasno wynika, że w dacie szkody umowa ubezpieczenia OC dotycząca pojazdu B. nr rej. (...) obowiązywała, a w każdym razie nie udowodniono, że została zgodnie obowiązującym z prawem rozwiązana, a skutek ex tunc („anulowanie”) musiałby został udowodniony w odpowiedni, jednoznaczny dowodowo sposób, tym bardziej, że godziłoby to poważnie w sytuację poszkodowanych.

Jedynym potwierdzeniem jej nieobowiązywania jest niepodpisany wydruk autorstwa powoda (k. 51-52), który nie ma żadnej wartości dowodowej, a nawet w ogóle nie jest dowodem w rozumieniu przepisów procedury cywilnej. Nie wiadomo nawet, co autor dokumentu rozumie pod pojęciem „anulowania” umowy – jest to pozaprawna forma zupełnie niezrozumiała na potrzeby wyrokowania w sprawie cywilnej. Można ogólnie powiedzieć, że wywody powoda o „anulowaniu” spornej umowy ubezpieczenia są całkowicie niejasne i nieudowodnione. Co charakterystyczne, powód musiał dysponować oryginałami umowy ubezpieczenia objętej polisą (...) i ewentualnie dalszą oryginalną dokumentację dotyczącą tej umowy, a jednak ich nie przedłożył. Co więcej prowadził postępowanie likwidacyjne, które zawsze rozpoczyna się od sprawdzenia istnienia ochrony ubezpieczeniowej.

Powód (profesjonalnie reprezentowany) w ogóle nie wykonał zobowiązania przewodniczącego z dnia 15 kwietnia 2021 r. (k. 86), co oznacza, że świadomie nie podał istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności (i dowodów), a wykluczonym jest ich przyjęcie przez sąd na zasadzie wiary.

Zeznania pozwanego i świadka B. S. wiarygodnie potwierdzają zużycie odszkodowania na zwyczajne cele i w taki sposób, sposób, że nie jest już wzbogacony w chwili wyrokowania.

Kwalifikacja prawna

Powództwo jest bezzasadne.

Po pierwsze powód nie udowodnił braku ochrony ubezpieczeniowej, co wyczerpująco omówiono wyżej.

Po drugie – nawet przy teoretycznym założeniu, że ochrony nie było – pozwany zużył odszkodowanie w taki sposób, że nie jest wzbogacony. Pozwany niewątpliwie był poszkodowanym w danym wypadku, a jednocześnie od początku ubezpieczyciel potwierdzał swoją odpowiedzialność i nawet wypłacił odszkodowanie; w tej sytuacji nie da się pozwanemu przypisać świadomości tego, że otrzymał odszkodowanie bezzasadnie (art. 409 k.c. a contrario).

Mając powyższe na uwadze powództwo oddalono na mocy art. 405 k.c. a contrario, art. 410 k.c. a contrario (punkt I. sentencji).

Koszty

Powód jako w całości przegrywający proces obowiązany jest zwrócić koszty pozwanemu na zasadzie art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty składa się: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (3.600 zł, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz należne odsetki od kosztów – punkt II. sentencji.