Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2021 r.

Sąd Rejonowy w Opocznie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:SSR Zofia Michałowska

Protokolant:Magdalena Domagała

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2021 r. w Opocznie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

przeciwko TUZ Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. kwotę 980,81 (dziewięćset osiemdziesiąt 81/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 listopada 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. kwotę 387,00 (trzysta osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 270,00 (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Na oryginale podpis Sędziego

Za zgodność z oryginałem świadczy

Sygn. akt I C 103/21

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. – reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego – w pozwie z dnia 10 lutego 2021 r. (data nadania) wnosił o zasądzenie od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 980,81 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 listopada 2018 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu podał, że powód w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonuje m.in. konserwacji i napraw pojazdów mechanicznych. Podkreślił, iż powód od 2014 roku jest Autoryzowanym serwisem blacharsko-lakierniczym marki B..

Pełnomocnik powoda wskazał, że w dniu 5 października 2018 roku został uszkodzony pojazd marki B. model 320i o numerze rejestracyjnym (...) (należący do klasy P.), stanowiący przedmiot własności R. F.. Sprawca zdarzenia ubezpieczony był z tytułu ubezpieczenia OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Zakres uszkodzeń, a także okoliczności zdarzenia były między stronami bezsporne. Poszkodowany zlecił powodowi naprawę uszkodzonego pojazdu i upoważnił powoda do odbioru od pozwanego kwoty pełnego rozliczenia szkody.

Powód wykonał kalkulację kosztów naprawy w/w pojazdu na kwotę 15 135,34 zł netto (18 616,47 zł brutto). Następnie powód wystawił fakturę VAT numer: (...) opiewająca na kwotę 10 348,67 zł netto (12 728,86 zł brutto) tytułem kosztów naprawy w związku z w/w szkodą komunikacyjną w przedmiotowym pojeździe. Powód zastosował stawkę za roboczogodzinę prac blacharskich/mechanicznych i lakierniczych w wysokości 228,00 zł netto.

Pozwany przyznał odszkodowanie za uszkodzenie przedmiotowego pojazdu w wysokości 10 331,33 zł brutto, a więc uznał swoją odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie.

Pełnomocnik powoda argumentował, że pozwany nie kwestionował ani zakresu naprawy dokonanej przez powoda ani metodyki, sposobu naprawy ani wyboru dokonanego przez poszkodowanego warsztatu. Pozwany zakwestionował fakturę w części dotyczącej stawki za roboczogodzinę prac blacharskich/mechanicznych i lakierniczych z 228 zł netto do 140 zł netto za roboczogodzinę.

Powód wystosował do pozwanego odwołanie od w/w decyzji. Pozwany uznał odwołanie za zasadne w części: postanowił dopłacić kwotę 1.416,72 zł, akceptując stawkę za roboczogodzinę prac blacharskich/mechanicznych i lakierniczych z 228 zł netto do 160 zł netto za roboczogodzinę.

Pełnomocnik powoda podał, że stanowisko pozwanego, jakoby posiada uprawnienie do weryfikacji stawki za roboczogodzinę stosowanej przez powoda z uwagi na to, że odbiega od średniej cen usług jest chybione.

Podniósł, że dochodzoną pozwem kwotę stanowi różnica pomiędzy odszkodowaniem należnym, tj. 12.728,86 zł brutto, a odszkodowaniem przyznanym, tj. 11.748,05 zł brutto (10.331,33 zł + 1.416,72 zł).

Pełnomocnik powoda podał, że w dniu 28 października 2018 roku powód zawarł z właścicielem uszkodzonego pojazdu umowę cesji wierzytelności, na podstawie której na powoda została przelana wierzytelność wobec pozwanego z tytułu polisy ubezpieczenia OC z tytułu kosztów naprawy w/w samochodu w związku z powyższą szkoda. Powyższe, zdaniem strony powodowej, uzasadnia posiadanie przez powoda legitymacji procesowej w niniejszej sprawie.

Pełnomocnik powoda argumentował, iż stosownie do treści art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Natomiast § 4 w/w przepisu stanowi, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Z kolei stosownie do treści art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, a zgodnie z § 2 powołanego artykułu w powyższych granicach naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Z kolei zgodnie z art. 363 § 1 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Wskazał, że trudno oczekiwać, aby poszkodowany wybrał inny serwis niż Autoryzowany serwis blacharsko-lakierniczy B., w szczególności w aspekcie posiadania 12-letniej gwarancji w zakresie perforacji nadwozia, a naprawa auta poza autoryzowanym serwisem stosującym odpowiednie technologie narzucane przez producenta mogłaby pozbawić właściciela gwarancji. Ponadto w/w pojazd mechaniczny stanowi pojazd zaliczany do klasy P.. Podkreślił również, że naprawa dokonana przez powodowy warsztat jest objęta gwarancją, a wykonuje ją wysoko wykwalifikowany zespół. Po przeprowadzonej naprawie powód bowiem wystawił certyfikat naprawy blacharsko-lakierniczej potwierdzający, że naprawa blacharsko-lakiernicza została przeprowadzona przez wyszkolony personel, przy użyciu oryginalnych części B., części wysokiej jakości oraz przyjaznych środowisku lakierów B. ColorSystem. Naprawa blacharsko-lakiernicza została wykonana zgodne ze standardami blacharsko-lakierniczymi B., które gwarantują idealny poziom bezpieczeństwa. Ponadto naprawa jest wykonywana w oparciu o specjalistyczne wymagania producenta dotyczące wysokich wymagań jakościowych i osobowych.

Zaznaczył, że na terenie województwa (...) powód jest jedynym Autoryzowanym serwisem (...) oraz jedynym Autoryzowanym serwisem samochodów klasy P. posiadającym własną blacharnio-lakiernię. Z kolei naturalnym i logicznym jest, że poszkodowany wybrał powodowy serwis będąc właścicielem samochodu B.. Dlatego też pozwany winien zaakceptować stosowane w powodowym serwisie stawki za roboczogodziny naprawy.

Przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, zdaniem strony powodowej, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w warsztacie naprawczym były wyższe od przeciętnych.

W ocenie powoda to właśnie on jako Autoryzowany serwis blacharsko-lakierniczy marki B. jest w stanie dokonać naprawy uszkodzonego pojazdu w w/w sposób z wyłączeniem innych warsztatów na rynku lokalnym.

N. znana jest powszechna opinia, iż zakłady autoryzowane z uwagi na poziom świadczonych usług i dysponowanie wiedzą o technologii producenta danej marki wykonują naprawy pojazdów lepiej niż warsztaty nieautoryzowane.

Powód jest autoryzowanym serwisem blacharsko-lakierniczym marki B.. W dniu 27 stycznia 2017 roku został przeprowadzony przez (...) Izbę (...) w W. audyt, którego celem było określenie poziomu kosztu roboczogodziny w analizowanym serwisie, a na jego podstawie stawki za prace blacharsko-lakiernicze. Obliczony rzeczywisty koszt roboczogodziny wynosi dla serwisu 228,28 zł netto.

Zdaniem powoda, wszystkie powyższe okoliczności świadczą o tym, że stawka stosowana przez powoda jest jak najbardziej adekwatna do jakości, poziomu i zakresu świadczonych usług.

Pomimo kwestionowania przez pozwanego przyjętych przez powoda stawek za roboczogodziny, pozwany nie jest w stanie przedstawić żadnych dowodów, że stawki te nie są stawkami rynkowymi w zakresie kategorii usług naprawczych podobnych do tych świadczonych przez powoda, np. innych autoryzowanych salonów (...) w Polsce – oznacza to nieuprawnione zaniżenie stawek przyjętych przez powoda. Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

/vide: - pozew wraz z uzasadnieniem i załącznikami k. 3 – 48/

W odpowiedzi na pozew z dnia 3 marca 2021 r. (data nadania) pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wnosił o oddalenie powództwa w całości, rozpoznanie sprawy pod nieobecność pozwanego i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Stosowanie do dyspozycji art. 210 § 2 k.p.c. pozwany zakwestionował następujące fakty:

a)  zasadność przyznania powodowi odszkodowania w kwocie wyższej, niż dotychczas wypłacona przez pozwanego;

b)  rynkowy charakter stawki za roboczogodzinę wskazanej przez powoda w kosztorysie naprawy;

c)  ekonomiczną zasadność kosztów naprawy wskazanych przez powoda;

d)  brak przyczynienia się poszkodowanego do zwiększenia rozmiaru już wynikłej szkody.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podał, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego i rozpatrzeniu roszczeń, pozwany przyznał odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy w kwocie 11.748,05 zł, weryfikując stawkę za roboczogodzinę do 160 zł netto.

Pozwany dokonał weryfikacji przedstawionego przez powoda kosztorysu. Powód zakwestionował zawyżoną stawkę za roboczogodzinę.

Pozwany podtrzymał w całości stanowisko wyrażone w toku postepowania likwidacyjnego, w przedmiocie obligatoryjności pozostawania kosztów własnych w ścisłym związku z jakością świadczonych usług. Pozwany zweryfikował przedłożony kosztorys do uwzględniającego stawkę za roboczogodzinę w wysokości 160/160 zł za prace blacharskie i lakiernicze. Stawka powyższa odpowiada wysokości stawek stosowanych przez inne zakłady naprawcze w danym rejonie. Stawka za roboczogodzinę wskazana przez powoda (228 zł netto) jest rażąco zawyżona i z całą pewnością nie stanowi normalnego, ekonomicznie uzasadnionego następstwa zdarzenia powodującego szkodę.

Pozwany zaprzeczył, aby stawka za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych wskazana w sporządzonych na zlecenie powoda kosztorysach naprawy była stawką rynkową dla warsztatów działających w miejscu zamieszkania poszkodowanych.

Argumentował, że poszkodowany zobowiązany jest do zmniejszenia skutków szkody, które należy rozumieć jako podjęcie wszelkich istotnych czynności zmierzających do zaprzestania rozprzestrzeniania się jej rozmiaru.

/vide: - odpowiedź na pozew wraz z uzasadnieniem k. 53 – 55/

Powód ustosunkował się do odpowiedzi na pozew w piśmie sporządzonym 24 marca 2021 r.

/vide: - pismo procesowe z dnia 24.03.2021 r. k. 62 – 63/

Pozwany złożył pismo sporządzone dnia 15 kwietnia 2021 r. stanowiące replikę na pismo powoda z dnia 24 marca 2021 r.

/vide: - pismo procesowe z dnia 15.04.2021 r. k.73 – 74/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 października 2018 roku został uszkodzony pojazd marki B. model 320i o numerze rejestracyjnym (...) należący do R. F..

Pojazd sprawcy zdarzenia ubezpieczony był z tytułu ubezpieczenia OC w pozwanym TUZ Towarzystwie (...) z siedzibą w W..

Poszkodowany zlecił powodowi (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. – będącemu Autoryzowanym serwisem blacharsko-lakierniczym marki B. – naprawę uszkodzonego pojazdu i na mocy umowy cesji wierzytelności z polisy OC z dnia 20 października 2018 r. upoważnił powoda do odbioru od pozwanego kwoty pełnego rozliczenia szkody.

Powód wykonał kalkulację kosztów naprawy w/w pojazdu na kwotę 15.135,34 zł netto (18.616,47 zł brutto). Następnie powód wystawił fakturę VAT numer (...) opiewającą na kwotę 10.348,67 zł netto (12.728,86 zł brutto) tytułem kosztów naprawy w związku z w/w szkodą komunikacyjną w przedmiotowym pojeździe.

Powód zastosował stawkę za roboczogodzinę prac blacharskich/mechanicznych i lakierniczych w wysokości 228,00 zł netto.

Pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyjął odpowiedzialność za szkodę i przyznał odszkodowanie za uszkodzenie przedmiotowego pojazdu w łącznej wysokości 10.331,33 zł brutto.

Pismem z dnia 20 stycznia 2021 r. powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. odwołał się od w/w decyzji wzywając jednocześnie pozwanego TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. do wypłaty różnicy między odszkodowaniem należnym a wypłaconym w wysokości 2.397,53 zł brutto.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. decyzją z dnia 2 lutego 2021 r. dokonał dopłaty odszkodowania w kwocie 1.416,72 zł.

/bezsporne: - uzasadnienie pozwu k. 4 – 9,

dowód: - potwierdzenie zlecenia serwisu k. 20,

- umowa cesji z dnia 20.10.2018 r. k. 32 – 33,

- kalkulacja naprawy k. 21 – 24,

- faktura VAT (...) k. 25 – 25v,

- decyzja z dnia 31.10.2018 r. k. 26,

- decyzja z dnia 08.01.2019 r. k. 27,

- odwołanie z dnia 20.01.2021 r. k. 28 – 29,

- pismo i decyzja z dnia 02.02.2021 r. k. 30 i 31/

W czasie kiedy naprawie podlegał przedmiotowy pojazd marki B. o numerze rejestracyjnym (...) stawka za jedną roboczogodzinę prac lakierniczych i blacharskich u powoda wynosiła 228,00 zł netto. Na wysokość tej stawki wpływa wiele czynników, m.in. fakt posiadania własnej blacharnio – lakierni, bądź korzystanie z podwykonawców, sytuacja regionalna, tj. czy w danym województwie, czy mieście jest inny autoryzowany dealer danej marki, wyposażenie warsztatowe, przeszkolenie kadry pracowniczej, inne stawki stosowane u danego autoryzowanego dealera na terenie Polski.

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. jako pierwszy w Europie uzyskał certyfikat zrównoważonego rozwoju mówiący, że budynek blacharni i lakierni jak i salonu i serwisu został wybudowany w technologii przyjaznej dla środowiska. Samochody marki B. należą do klasy premium, co oznacza, że są lepiej wyposażone, bardziej zaawansowane technologicznie, wykonane z lepszych materiałów, ich naprawa jest trudniejsza i bardziej skomplikowana. Producent daje 2 letnią gwarancję na swoje samochody. Pierwsza to jest 2-letnia gwarancja podstawowa. Przedmiotowy samochód akurat nie był na tej 2-letniej gwarancji bo miał 10 lat w chwili naprawy. Druga gwarancja tj. 12-letnia gwarancja perforacyjna. Przedmiotowy pojazd w momencie naprawy był na w/w gwarancji perforacyjnej. W momencie kiedy na naprawiane elementy wyszłaby jakaś korozja i klient nie udowodniłby, że naprawa była dokonana w autoryzowanym warsztacie to wtedy straciłby gwarancję na te naprawiane elementy. Naprawa przeprowadzona przez powoda została objęta gwarancją 2-letnią na wszystkie części, które zostały zamontowane podczas tej naprawy, na powłokę lakierniczą jest 2-letnia gwarancja, na cały zakres naprawy jest 2-letnia gwarancja. Powód jest jedynym (...) B. na terenie województwa (...). Inne (...) P. w 2018 r. o najbardziej konkurencyjnych samochodach P. do B. czyli M., A. nie posiadały w województwie (...) własnej blacharnio-lakierni i korzystały z usług podwykonawców.

Pozwane Towarzystwo (...) nie miało obiekcji odnośnie zakresu naprawy, odnośnie weryfikacji kosztorysu, wszystkie części zostały uznane na wymianę na nowe, nie było żadnych potrąceń, żadnych amortyzacji co świadczy, że na elementach uszkodzonych, które były zakwalifikowane do wymiany nie było żadnych innych wcześniejszych uszkodzeń ani napraw.

/dowód: - zeznania świadka K. M. skrócony protokół rozprawy z

dnia 27.05.2021 r. k. 76v – 77 min. 00:03:51 – 00:11:56 nagranie

koperta k. 78/

Sąd zważył, co następuje:

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z przepisem art. 436 §1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tegoż środka.

W świetle art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Przesłankami odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec poszkodowanego są zatem z jednej strony przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczonego, z drugiej zaś strony – istnienie ważnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pomiędzy sprawcą szkody a zakładem ubezpieczeń. W razie zaistnienia owych przesłanek, ubezpieczyciel odpowiada w zakresie odpowiedzialności sprawcy szkody.

Poza sporem pozostaje fakt, że sprawca kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rej. (...) miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez ruch pojazdu z pozwanym TUZ Towarzystwem (...) z siedzibą w W., co implikuje odpowiedzialność pozwanego na podstawie wyżej przytoczonych przepisów.

Powód uzyskał wobec pozwanego roszczenie odszkodowawcze na skutek umowy cesji zawartej w dniu 20 października 2018 r. między powodem jako nabywcą wierzytelności, a poszkodowanym R. F., co znajduje podstawę prawną w art. 509 § 1 i 2 k.c. Strona pozwana nie kwestionowała w toku postępowania okoliczności faktycznych stanowiących podstawę ustalenia, że powodowi w niniejszej sprawie przysługuje legitymacja czynna.

Pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyjął odpowiedzialność za szkodę i przyznał odszkodowanie za uszkodzenie przedmiotowego pojazdu w łącznej wysokości 11.748,05 zł, weryfikując stawkę za roboczogodzinę do 160 zł netto. Pozwany nie kwestionował zakresu naprawy, zasadności użycia nowych, oryginalnych części, sposobu sporządzenia kosztorysu, itp. Podnosił jedynie, że strona powodowa nie wykazała jakoby stawka za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych w wysokości 228,00 zł netto wskazana w sporządzonym przez powoda kosztorysie naprawy była stawką rynkową dla warsztatów działających w miejscu zamieszkania poszkodowanego.

Zdaniem Sądu, stanowisko pozwanego nie znajduje uzasadnienia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym. Pozwany w żaden sposób nie udowodnił, stosownie do treści art. 6 k.c., aby wskazywana przez niego stawka w wysokości 160,00 zł netto za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych była w rzeczywistości stosowana przez autoryzowane zakłady naprawcze działające w miejscu zamieszkania poszkodowanego.

Z kolei zasadność zastosowania stawki w wysokości 228,00 zł netto udowodniona została przez stronę powodową zeznaniami zgłoszonego przez siebie świadka, które w sposób rzetelny, szczegółowy i nie budzący wątpliwości wykazują, iż w/w stawka nie jest zawyżona i wynika m.in. z faktu posiadania własnej blacharnio – lakierni oraz tego, że powód jest jedynym (...) B. na terenie województwa (...).

Przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych w w/w wysokości, uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu marki B. wyniósł 12.728,86 zł zgodnie ze złożoną przez powoda fakturą VAT numer (...).

W tym stanie rzeczy, uwzględniając dotychczas wypłacone przez stronę pozwaną odszkodowanie w kwocie 11.748,05 zł, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 980,81 zł (12.728,86 zł - 11.748,05 zł =980,81 zł).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. zasądzając je od dnia następnego po upływie terminu 30 dni od momentu zgłoszenia szkody.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c.) na które złożyły się: opłata sądowa w kwocie 100,00 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 270,00 zł – punkt 2. sentencji wyroku.