Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XVIII K 328/19

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

L. B.

Czyn z punktu I sentencji wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Powrót w dniu 8 sierpnia 2018 roku E. L. wraz z O. L. d. D. z Centrum Handlowego (...) tramwajem linii nr (...) o nieustalonym numerze bocznym.

zeznanie świadka E. L.

k. 3 - 4

zeznania świadka O. L.

k. 8

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 103 i k. 108 - 109

Dopuszczenie się napaści na tle rasowym oraz znieważenie słowami powszechnie uważanymi za obelżywe E. L. w tramwaju linii nr (...) przez nieustalonego mężczyznę w wieku około 40 lat, wzrost około 180 cm.

Brak udziału L. B. w znieważaniu E. L..

zeznania świadka E. L.

k. 4, k.452

Zeznania świadka O. L.

k. 8

Wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 103 i k. 108 - 109, k.350 - 353

Opuszczenie przez E. L., O. L., nieustalonego mężczyznę rasy białej i L. B. tramwaju na przystanku (...)przy ul. (...)

zeznania świadka E. L.

k. 4

zeznania świadka O. L.

k. 8

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 103 i k. 108 - 109,

Podążanie przez E. L. oraz O. L. za nieustalonym mężczyzną rasy białej, który uprzednio dopuścił się napaści na tle rasowym na E. L. oraz za L. B., który to wysiadł i szedł wraz z nieustalonym mężczyzną. Nagrywanie przez O. L. dalszego ciągu zdarzenia na telefon komórkowy oraz kierowanie do wskazanych powyżej mężczyzn pytań i żądanie wyjaśnień dotyczących zachowania.

zeznania świadka E. L.

k. 4, k.351v - 353

zeznania świadka O. L.

k. 8

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 103 i k. 108 - 109,

nagranie video z przebiegu zdarzenia

k. 23

Dołączenie się do wskazanych powyżej osób, jeszcze jednego nieustalonego mężczyzny rasy czarnej, który dołączył do E. L. i O. L.

zeznania świadka E. L.

k. 4, k.352

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 103 i k. 108 - 109, k.350-352

zeznania świadka P. M.

k.61

Wyjęcie z plecaka i pokazanie przez oskarżonego L. B. czarnego przedmiotu przypominającego broń. Wypowiedzenie, po krótkotrwałej prezentacji przedmiotu przypominającego broń, przez L. B. obraźliwych słów dotyczących pochodzenia etnicznego oraz koloru skóry. Nakierowanie wypowiedzi do nieustalonego mężczyzny rasy czarnej

zeznania świadka E. L.

k. 4, k.351, k.353

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 103 i k. 108 - k.109, 350

zeznania świadka P. M.

k.61

nagranie video z przebiegu zdarzenia

k. 23

zeznania świadka O. L.

k. 8

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2

L. B.

Czyn z pkt. I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działanie L. B. i nieustalonego mężczyzny rasy białej wspólnie i w porozumieniu przy popełnieniu zarzucanych oskarżonemu L. B. czynów

zeznania świadka E. L.

k.4, k.351 - 353

Wyjęcie i posługiwanie się nożem przez nieustalonego mężczyznę rasy białej

zeznania świadka E. L.

k. 4,

zeznania świadka O. L.

k. 8; k. 363- 364

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k. 108

nagranie video z przebiegu zdarzenia

k. 23

Wezwanie przez E. L. nieustalonego mężczyzny rasy czarnej w celu udzielenia mu pomocy

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k.103, k. 108 - 109, k.114, k.350

zeznania świadka E. L.

k. 4, k.352

zeznania świadka P. M.

k.61, k. 364

Posługiwanie się poprzez prezentowanie w czasie zdarzenia noża przez nieustalonego mężczyznę rasy czarnej

wyjaśnienia oskarżonego L. B.

k.114 k.350-352

Zeznania świadka E. L.

k.352

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Częściowo zeznania świadka E. L.

Świadek w niniejszej sprawie był ofiarą ataku nieustalonego mężczyzny rasy białej na tle narodowościowym i złożył ustne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Jego zeznania złożone zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak również przed sądem w toku rozprawy głównej były spójne, konsekwentne i dokładnie przedstawiały przebieg zdarzenia w którym brał udział. Świadek przedstawił zdarzenie, w którym brał udział w sposób rzeczowy i dokładny i mimo, że niewątpliwie było ono dla niego ciężkim przeżyciem nie wyolbrzymiał opisywanych faktów. Świadek dokładnie zaobserwował i opisał wygląd dwóch mężczyzn, uczestniczących z zdarzeniu, co pozwoliło na etapie postępowania przygotowawczego na ujęcie jednego ze sprawców i postawienie mu zarzutów. Znajduje to również potwierdzenie w zeznaniach świadka O. L. d. D., której także w części sąd dał wiarę.

Ponadto Sąd uznał także za wiarygodne zeznania świadka w zakresie, w jakim wskazuje na wyjęcie przez oskarżonego L. B. i pokazania atrapy broni palnej oraz tego, że oskarżony wypowiadał obelżywe słowa o podłożu rasowym. Zeznania świadka w tym zakresie znajdują potwierdzenie w zebranym w sprawie materialne dowodowym, a w szczególności w nagraniu załączonym do akt sprawy, jak również w wyjaśnieniach oskarżonego. Doprecyzowanie i uszczegółowienie zeznań w toku rozprawy, pozwoliło uznać je w znacznej części za wiarygodne. Pewne nieścisłości w relacji z przebiegu zdarzenia wynikały z faktu, że pokrzywdzony, co nie dziwi, dość emocjonalnie podchodził do zdarzenia. Należy jednakże podkreślić, że ani to, ani fakt, że dość często spotykały go ataki czy niewłaściwe zachowania o podłożu rasistowskim, nie miało wpływu na relację świadka w zakresie zdarzenia, którego początkowo obserwatorem, a następnie uczestnikiem był oskarżony L. B.. Wskazać trzeba, że świadek zeznając na rozprawie, w odpowiedzi na szczegółowe pytania, wskazał także na jakich podstawach uznawał np. że oskarżony był razem z nieustalonym sprawcą ataku z tramwaju, co pozwoliło na dokonanie na podstawie tego dowodu rzeczywistego przebiegu zdarzenia. Podkreślenia wymaga, że zasadnicza część zdarzenia, została nagrana przez żonę pokrzywdzonego, i ta część relacji świadka, znalazła odzwierciedlenie w treści nagrania.

Częściowo zeznania świadka O. L.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka złożonym w postępowaniu przygotowawczym na jego początkowym etapie (k. 8-9) w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, który został uznany za wiarygodne. Zeznania świadka były spontaniczne, złożone bezpośrednio po zdarzeniu, w którym brała udział, logiczne i wewnętrznie spójne. Stanowiły dokładną relację zdarzenia i korespondowały z zeznaniami E. L.. Wobec powyższego nie ma podstaw, aby je w tym zakresie kwestionować. Na wiarygodność relacji świadka nie miał wpływu fakt, że w czasie zdarzenia była narzeczoną, a obecnie jest żoną pokrzywdzonego.

Wyjaśnienia oskarżonego L. B.

Nie ma podstaw, aby kwestionować wyjaśnienia oskarżonego, złożone w toku rozprawy głównej, w zakresie, w jakim znajdują one odzwierciedlenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym, w szczególności oskarżony nie zaprzeczał temu, że wyjął z plecaka atrapę broni oraz temu, że znieważył na tle rasowym mężczyznę rasy czarnej. Nie był to ujawniony pokrzywdzony.

Ponadto za wiarygodne sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, że nie działał on wspólnie i w porozumieniu z nieokreślonym mężczyzną rasy białej oraz że go nie zna i wcześniej ani później go nie widział. Za wiarygodne należy uznać, że oskarżony nie dopuścił się znieważenia na tle rasowym E. L. w tramwaju co znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym a w szczególności w zeznaniach E. L. i O. L. w zakresie w jakim sąd dał im wiarę.

Zeznania P. M.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka P. M.. Świadek jest osobą obcą dla stron postępowania, nie miał interesu w zeznawaniu nieprawdy. Jego zeznania z postępowania przygotowawczego w sposób kompletny, spójny i jednoznaczny opisują przebieg czynności rozpoznania a następnie zatrzymania L. B..

Częściowo zeznanie M. Z. (1)

Zeznania świadka M. Z. (2) sąd uznał także za wiarygodne. Świadek jest osobą obcą dla stron postępowania, nie miał interesu w zeznawaniu nieprawdy i nie ma podstaw by kwestionować zeznania świadka złożone w toku rozprawy głównej, w zakresie, w jakim znajdują one odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Częściowo zeznania świadka O. L.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka złożonym w toku rozprawy głównej, w których wskazuje ona na to, że oskarżony kilka dni wcześniej brał udział, wraz z nieustalonym mężczyzną rasy białej, w zdarzeniu w Centrum Handlowym (...). Z zebranego w sprawie materiału wynika, że jedynie nieustalony mężczyzna rasy białej dopuścił się ataku na tle rasowym wobec E. L. kilka dni wcześniej w CH A.. Zeznania świadka złożone w toku rozprawy głównej Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim pozostają spójne z zeznaniami świadka z postępowania przygotowawczego i, w zakresie, w jakim znajdują one odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, a w szczególności w nagraniu z przebiegu zdarzenia. Z tych też powodów, sąd nie dał wiary zeznaniom świadka w zakresie jakoby L. B. działał wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną rasy białej w dniu w którym miało miejsce zdarzenie będące przedmiotem tegoż postępowania. Powyższe nie znajduje to również w zebranym materiale dowodowym. Zdarzenie miało przebieg bardzo dynamiczny, trwało bardzo krótko i reakcje oskarżonego były spontaniczne, a także wynikały z zachowania zarówno pokrzywdzonego jak i jego dziewczyny oraz nieustalonego mężczyzny rasy czarnej, który do nich dołączył w czasie trwającego zdarzenia. Nie ma wątpliwości, że oskarżony nie znał wcześniej nieustalonego mężczyzny rasy białej i nie miało miejsce działanie wspólnie i w porozumieniu.

1.1.1

Częściowo zeznania świadka E. L.

Zeznania świadka w zakresie jakoby nieustalony mężczyzna rasy białej wyjął składany nóż i machał nim przed sobą nie znajdują potwierdzenia w zebranych w sprawie materialne dowodowym – w szczególności nagraniu video z przebiegu zdarzenia. W tym zakresie zeznania świadka były niewiarygodne. Zebrany w sprawie wiarygodny materiał dowodowy nie daje podstaw do potwierdzenia zeznań świadka złożonych w toku rozprawy głównej jakoby oskarżony L. B. działał wspólnie i w porozumieniu z nieokreślonym mężczyzną rasy białej. Sam fakt opuszczenia przez obu mężczyzn tramwaju a następnie ich wspólnego przemieszczania się, śmiania się, nie uzasadnia przyjęcia takiego założenia.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Pkt. I rozstrzygnięcia wyroku

L. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Poczynione w sprawie ustalenia doprowadziły do zmiany opisu oraz kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu L. B., w ramach zarzutów aktu oskarżenia.

Oskarżyciel publiczny zarzucił oskarżonemu, że działał on wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną rasy białej. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe doprowadziło jednak do ustaleń odmiennych i nie daje podstaw do przyjęcia, że spełnione zostały przesłanki przypisania oskarżonemu formy zjawiskowej przestępstwa w postaci współsprawstwa.

W orzecznictwie wskazuje się, że istotą współsprawstwa jest oparte na porozumieniu wspólne działanie, co najmniej dwóch osób, z których każda obejmuje swym zamiarem urzeczywistnienie wszystkich określonych przedmiotowych znamion czynu przestępnego. Obiektywnym elementem współsprawstwa jest nie tylko wspólna (w sensie przedmiotowym) realizacja znamion określonej w odpowiednim przepisie tzw. czynności czasownikowej, lecz także taka sytuacja, która charakteryzuje się tym, że czyn jednego współsprawcy stanowi dopełnienie czynu drugiego współsprawcy albo popełnione przestępstwo jest wynikiem czynności przedsięwziętych przez współsprawców w ramach dokonanego przez nich podziału ról w przestępnej akcji. Subiektywnym elementem, a zarazem warunkiem koniecznym współsprawstwa jest porozumienie, oznaczające nie tylko wzajemne uzgodnienie przez wszystkich współsprawców woli popełnienia przestępstwa, lecz także świadome współdziałanie, co najmniej dwóch osób w akcji przestępnej. Porozumienie to jest tym czynnikiem podmiotowym, który łączy w jedną całość wzajemnie dopełniające się przestępne działania kilku osób, co w konsekwencji pozwala przypisać każdej z nich również i tę czynność sprawczą, która przedsięwzięła inna osoba współdziałająca świadomie w popełnieniu przestępstwa (tak SA w Katowicach z dnia 3 listopada 2017 r., sygn. II Aka 366/17, Legalis nr 1772299).

Nie ma też podstaw do przyjęcia, że oskarżony dołączył do nieustalonego mężczyzny rasy białej w trakcie popełniania przez niego przestępstwa czyli powstania współsprawstwa sukcesywnego. Brak jest w materiale dowodowym jakikolwiek dowodów pozwalających na przyjęcie, że między oskarżonym i drugim mężczyzną doszło do porozumienia mającego na celu wspólne dopuszczenie się zarzucanego oskarżonemu przestępstwa. Porozumienie jest elementem koniecznym współsprawstwa a jego brak może co najwyżej uzasadniać wystąpienie sytuacji nazywanej sprawstwem równoległym.

Nie ma żadnych dowodów co do wchodzenia przez oskarżonego w porozumienie z nieustalonym mężczyzną rasy białej w porozumienie co do popełnieniu czynu. Oskarżony działał sam i jak sam wyjaśniał pod wypływem zagrożenia wyciągnął atrapę broni i skierował słowa „spierdalaj na drzewo czarna małpo” do drugiego mężczyzny rasy czarnej i stanowi to jego jeden własny czyn. Zatem błędna jest kwalifikacja przyjęta przez oskarżyciela publicznego jakoby oskarżony dopuścił się dwóch odrębnych czynów tj. znieważenia słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe z powodu przynależności rasowej tj. czynu z art. 257 kk oraz osobno zastosował groźbę bezprawną wobec pokrzywdzonego z powodu jego przynależności rasowej poprzez kierowanie do niego gróźb pozbawienia życia oraz posługiwania się przedmiotem przypominającym broń, która to groźba wzbudziła w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. W rzeczywistości czyn oskarżonego wypełnił ustawowe znamiona przestępstw pozostających w zbiegu – jednym czynem wypełnił znamiona dwóch odrębnych przestępstw wskazanych w odrębnych przepisach ustawy karnej.

Należy także wskazać, że oskarżyciel publiczny w opisie czynu przyjął, że nieustalony mężczyzna w czasie zdarzenia posługiwał się nożem. W dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy, a w tym w protokole oględzin, nawet funkcjonariusz Policji wskazał, że przedmiot, który w ręku miał nieustalony mężczyzna rasy białej jest najprawdopodobniej nożem. Zapoznanie się z treścią nagrania, które w tej części jest czytelne, także nie daje pewności, że przedmiot trzymany przez tegoż mężczyznę jest nożem. Nie ma także nawet momentu, aby mężczyzna ten posługiwał się czy prezentował trzymany przedmiot tak, aby uczestnicy tego zdarzenia, w tym oskarżony L. B., wiedzieli, że jest to nóż.

Sąd rozpoznający sprawę stanął ponadto przed koniecznością zmierzenia się z problematyką tożsamości czynu ze względu na fakt, iż w toku rozprawy głównej ze zgromadzonego na etapie postępowania dowodowego, a precyzyjnie jego oceny, powstała wątpliwość czy słowa oskarżonego „spierdalaj czarna małpo” w rzeczywistości zostały skierowane do pokrzywdzonego E. L.. Sąd nie neguje faktu, że E. L. został zaatakowany w tramwaju na tle rasowym, co potwierdzają zeznania świadków E. L., O. L. i wyjaśnienia L. B.. Świadkowie potwierdzili w swoich zeznania, że w tramwaju nie zostali słownie zaatakowani przez oskarżonego. Świadkowie opisali w której części tramwaju był oskarżony i jak się zachowywał, a w której części tramwaju był nieustalony sprawca rasy białej. Wyjaśnienia oskarżonego oraz zebrany materiał dowodowy, w szczególności nagranie video z przebiegu zdarzenia z udziałem oskarżonego L. B., nie pozostawiają wątpliwości, że słowa, które oskarżony wypowiedział nie były skierowane wobec E. L. tylko nieustalonego mężczyzny rasy czarnej. Stanowiły odpowiedź oskarżonego na wcześniejszą wypowiedź nieustalonego mężczyzny rasy czarnej, co zostało uwiecznione na nagraniu video. W orzecznictwie i doktrynie można znaleźć różne poglądy dotyczące tego kiedy, w przypadku zmiany okoliczności, które wyjdą na jaw na etapie postępowania sądowego można mówić o tożsamości między czynem zarzucanym w akcie oskarżenia a przypisanym w wyroku a kiedy nie. Bez wątpienia w przypadku wielu przestępstw ustalenie rzeczywistego pokrzywdzonego ma znaczenie dla kwalifikacji prawnej czynu czy też samej możliwości ponoszenia odpowiedzialności karnej przez oskarżonego. Sąd rozpoznający niniejszą sprawę popiera pogląd przedstawiony między innymi przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 marca 2011r. sygn. Akt. III KK 366/10 (LEX nr 846067), w którym to Sąd Najwyższy słusznie stwierdził, że „ tożsamość czynu będzie wyłączona w przypadku różności podmiotów czynu, różności dóbr prawnych naruszonych czynem i w przypadku różnicy co do osoby pokrzywdzonego. Ta ostatni różnica będzie jednak wykluczać tożsamość czynu tylko w przypadku, gdy łączyć się będzie z ustaleniem także innych różnic, na przykład co do miejsca zdarzenia, czasu czynu, przedmiotu wykonawczego lub ustawowych znamion czynu. Różnica w ustaleniach osoby pokrzywdzonego nie zawsze zatem wyklucza tożsamość czynu.” Tak też SN w wyroku z dnia 26 lutego 2019 sygn. akt II KK 37/19 LEX nr 2625440. Również w doktrynie podobny postulat głosił M. C. w: Polska procedura karna, wyd. III, PWN, Warszawa 1984, s. 301–302. Przyjmuje się ponadto, że dla uznania, że występuje tożsamość czynu konieczne jest również pozostawanie w granicach zdarzenia historycznego opisanego w akcie oskarżenia i jego granic (tak SN w postanowieniu z dnia 5 czerwca 2017 sygn. akt IV KK 4/17 Lex nr 2327878) . Istotą tego zdarzenia było dopuszczenie się zastosowania groźby bezprawnej w tym kierowanie groźby pozbawienia życia i posługiwanie się czarnym przedmiotem przypominającym broń co wzbudziło uzasadnioną obawę o życie oraz publiczne znieważenie słowami uznawanymi za obelżywe z powodu przynależności rasowej. Fakt, że pokrzywdzonym na skutek ww. opisanego zdarzenia nie był E. L. a nieustalony mężczyzna rasy czarnej nie powoduje naruszenia zasady niezmienności przedmiotu postępowania i zasady skargowości.

Odniesienia się także, w ramach przypisanego oskarżonemu L. B. czynu, wymaga kwestia wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, spełnienia groźby stanowiącej element groźby karalnej jako groźby bezprawnej. Groźba bezprawna, w sytuacji rozpoznawanej sprawy to „groźba, o której mowa w art. 190 k.k.”. W dyspozycji art. 190 § 1 k.k. unormowano typ przestępstwa tzw. groźby karalnej. Na jego znamiona składają się m.in. dwa zasadnicze elementy. Po pierwsze, sprawca musi grozić innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej (czynność sprawcza). Po drugie, groźba ta musi wzbudzić w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona (skutek). Bez łącznego wystąpienia tych dwóch elementów nie można mówić o groźbie karalnej. Nie jest zatem groźbą karalną grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeśli groźba ta nie wzbudziła w zagrożonym uzasadnionej obawy, że będzie spełniona. W realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że zachowanie oskarżonego i wypowiedziana groźba do nieustalonego mężczyzny rasy czarnej pozbawienia życia, wzbudziła uzasadnioną obawę, że może być spełniona. U każdego, obiektywnie taka groźba wywołałaby obawę, że zostanie spełniona. Zresztą po tym etapie zdarzenia, który obejmował wyciągnięcie atrapy broni i groźbę ze strony oskarżonego, nieustalony mężczyzna rasy czarnej natychmiast się oddalił. Oddalił się także E. L. wraz ze swoją dziewczyną. Choć E. L. był wielokrotnie podmiotem ataków na tle rasistowskim to nie zgłaszał ich na Policję. Przebieg tego zdarzenia spowodował, że jak zauważył w tramwaju funkcjonariuszy Policji, to wysiedli i postanowili zgłosić to zdarzenie właściwym organom.

Na marginesie należy jedynie wskazać, że obrona w toku postępowania podkreślała w sposób wyraźny, również poprzez formułowane pytania do świadków, że to właściwie E. L. i jego dziewczyna sprowokowali wskazane zdarzenie. Sąd takiej oceny nie podziela. Okoliczność, że szli oni za oskarżonym i nieustalonym mężczyzną oraz nagrywali sprawcę zdarzenia z tramwaju, że żądali wyjaśnienia, nie miał wpływu na ustalenia związane z realizacją przez oskarżonego przypisanego mu w pkt. I wyroku czynu.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia i rozważania przyjęta kwalifikacja prawna czynu i podstawa skazania nie budzi, zdaniem sądu, wątpliwości.

☐

1.5.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. B.

I i II

I i II

Za orzeczeniem oskarzonemu kary w dolnej granicy ustawowoego zagrożenia przemawiałay następujące okoliczności:

- społeczna szkodliwość czynu i jego konsekwencje;

- okazana skrucha i wola przeproszenia mężczyzny rasy czarnej, którego znieważenia się dopuścił;

- rola oskarżonego zdarzeniu będącym przedmiotem rozpoznania;

Za warunkowym zawieszeniem orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności przemawiały następujące okoliczności:

- wymiar kary nieprzekraczający roku;

- fakt, że w dacie popełnienia czynu oskarżony nie był skazany na karę pozbawienia wolności;

- dotychczasowa niekaralność oskarżonego, fakt, że przestępstwo, którego się dopuscił było epizodycznym zdarzeniem w jego życiu, co przemawia za tym, że zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszonej kary pozbawienia wolności będzie wystarczające dla osiegnięcia wobec niego celów kary;

- okres 2 lat próby jest okresem pozwalającym zweryfikować pozytywną prognozę kryminalną postawioną wobec oskarżonego

- orzeczona kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania zdaniem Sądu, jest wystarczająca dla osiągnięcia celów i zapobieżenia powrotowi oskarżonego do przestępstwa.

III

III

Na podstawie art. 44 §2 kk orzeczono przepadek przedmiotu, który bezpośrednio służył popełnieniu przestępstwa - dowodu rzeczowego wskazanego w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) pkt. 2 tj. atrapy przedmiotu przypominającego broń

Na podstawie art. 230 §2 kpk orzeczono zwrot oskarżonemu przedmiotów oznaczonych jako dowody rzeczowe wskazane w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) pkt. 1 i 3

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Sąd, z uwagi na sytuację rodzinną i majątkową i wysokość dochodów uzyskiwanych przez oskarżonego, zwolnił go na podstawie art. 624 §1 kpk w całości od kosztów sądowych, w tym od obowiązku uiszczenia opłaty.

Za podjęciem przedmiotowej decyzji przemawiały następujące okoliczności:

- oskarżony L. B. osiągał dochody rzędu 3.000 zł brutto miesięcznie, z tytułu pełnienia funkcji ochroniarza w firmie ochroniarskiej;

- brak innych źródeł dochodu;

- problemy zdrowotne utrudniające zarobkowanie, konieczność stałego uczestniczenia w terapiach i leczenia co generuje koszty miesięczne nie pozostające bez wpływu na budżet domowy;

- trudną sytuację rodzinną w związku z chorobą żony;

1.1Podpis