Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2020 r.

Sąd Rejonowy w Częstochowie XII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2020 r. w Częstochowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa T. N.

przeciwko W. S. (1) przy udziale interwenienta ubocznego Towarzystwa (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego W. S. (1) na rzecz powoda T. N. kwotę 5.000 zł. (pięć tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia
21 czerwca 2017 do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego W. S. (1) na rzecz powoda T. N. kwotę 777,17 zł. (siedemset siedemdziesiąt siedem złotych i siedemnaście groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 czerwca 2017 do dnia zapłaty;

3.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

4.  zasądza od powoda T. N. na rzecz pozwanego W. S. (1) kwotę 1.136,13 zł. (jeden tysiąc sto trzydzieści sześć złotych i trzynaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu po ich stosunkowym rozdzieleniu;

5.  zasądza od powoda T. N. na rzecz interwenienta ubocznego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 1.286,31 zł. (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt sześć złotych i trzydzieści jeden groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu po ich stosunkowym rozdzieleniu;

6.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Częstochowie od powoda T. N. kwotę 316,23 zł. (trzysta szesnaście złotych i dwadzieścia trzy grosze), a od pozwanego W. S. (1) kwotę 121,77 zł. (sto dwadzieścia jeden złotych i siedemdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu wydatków postępowania poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa, po ich stosunkowym rozdzieleniu.

Sygn. akt XIIC 2393/17

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 21.06.2017 roku powód T. N. domagał się zasądzenia od pozwanego W. S. (1) kwoty 20.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 777,17 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód domagał się zasądzenia zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, iż w dniu 12.05.2015 roku podczas pobytu w Klubie (...), prowadzonym przez pozwanego, udał się zgodnie ze swoim zwyczajem na 20- minutowy seans w saunie fińskiej. Po upływie tego czasu postanowił opuścić saunę, w której temperatura wynosiła 80ºC. Okazało się wówczas, że drzwi nie dadzą się otworzyć. Powód kolejno naciskał na umieszczony w saunie dzwonek. Powód słyszał jak dzwonek dzwoni, jednak nikt z obsługi nie przychodził, aby mu otworzyć. Został postawiony w sytuacji bez wyjścia, doznał szoku. Próbował wydostać się pokonując szybę w drzwiach sauny, jednak bezskutecznie. Stres powoda wzrastał gwałtownie z minuty na minutę, czuł się coraz gorzej, doznał szoku. Po około 10 minutach dodatkowego pobytu w saunie ratownik otworzył drzwi. Miał pretensje, że powód był zdenerwowany i wzywał pomocy. Ratownik stwierdził jednocześnie, że problem zamka był już wielokrotnie zgłaszany. Oświadczył, że powód nie jest pierwszą osobą, która została pozbawiona wolności i nie mogła wydostać się z sauny. Po opuszczeniu kompleksu w dniu 12.05.2017 roku powód zadzwonił do menagera kompleksu- A. K., która przyznała, że ratownik w godzinach porannych zgłaszał usterkę zamka, jednakże do czasu pobytu powoda w saunie w godzinach popołudniowych nie podjęto naprawy zamka w saunie, narażając w ten sposób osoby korzystające z obiektu na utratę zdrowia czy nawet życia. Sauna nie została też w odpowiedni sposób zabezpieczona przed dostępem osób trzecich do czasu naprawy awarii zamka. Powód wskazał, iż skutki zdarzenia odczuwa do dziś, pomimo przebytych terapii oraz upływu czasu. Podał, iż utracił zdolność odczuwania przyjemności z pobytu w tego typu miejscach, czuje lęk przed tego typu pomieszczeniami, a także innymi pomieszczeniami zamkniętymi. W związku ze zdarzeniem powód musiał korzystać z pomocy psychologicznej oraz psychiatrycznej, stosować leki. W związku z przedmiotowym zdarzeniem w psychice powoda nastąpił szereg negatywnych skutków, jak zaburzenia snu, powracające sny, drażliwość, wybuch złości, dyskomfort podczas korzystania z obiektów rekreacyjnych noszących znamiona zespołu stresu pourazowego. Powód wystąpił do ubezpieczyciela pozwanego o wypłatę odszkodowania, jednak (...) S.A. z siedzibą w W. odmówiło wypłaty odszkodowania. Kwota dochodzona przez powoda tytułem odszkodowania związana jest z przebytymi przez powoda terapiami i konsultacjami psychologicznymi oraz koniecznością leczenia farmakologicznego.

Pozwany W. S. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że okoliczności zdarzenia nie zostały przez powoda w żaden sposób wykazane, a nawet uprawdopodobnione, w tym w zakresie poniesionych przez powoda krzywd i poniesionych wydatków. Przedstawiony przez powoda stan faktyczny jest sprzeczny nawet z dokumentami załączonym przez samego powoda. Pozwany wskazał, iż powód nie korzystał z sauny fińskiej o temperaturze 90ºC i nie jest prawdą, aby do momentu przyjścia ratownika przebywał w temperaturze 80ºC Ratownik niezwłocznie przybył na miejsce, usłyszawszy sygnał alarmowy, zastał powoda w saunie A. L. z maksymalną temperaturą 60ºC (temperatura zwykle wynosi 50- 60ºC). Ponadto pozwany podkreślił, iż w saunie nie ma i nigdy nie było żadnego dzwonka z przyciskiem, a jest sygnalizator alarmowy włączany przez pociągnięcie wiszącego łańcuszka. Podkreślono, iż niezwłocznie po uruchomieniu przez powoda sygnału na miejsce przyszedł ratownik P. M., który bez najmniejszego problemu otworzył drzwi kabiny sauny. Okazało się, że gałka otwierała się również bez problemu od wewnątrz. Jak wynika z policyjnej notatki urzędowej z dnia 29.05.2015 roku ratownik powiedział do powoda, że taka sytuacja, w której klient rzekomo nie mógł otworzyć drzwi sauny miała miejsce po raz pierwszy. Z notatki urzędowej Policji z dnia 13.05.2015 roku z rozpytania A. K. wynika, iż nigdy wcześniej nikt nie informował A. K. o zaistniałej awarii klamki jednej z kabin. Pozwany również wskazał, iż istnieje wiele rozbieżności dotyczących czasu „dodatkowego pobytu powoda w saunie”. W pozwie wskazał, że chodziło o 10 minut, podczas gdy w wywiadzie psychologicznym z dnia 14.07.2015 roku podał, że nie mógł opuścić pomieszczenia przez około 5 minut, a w policyjnej notatce urzędowej z dnia 13.05.2015 roku, że zdarzenie trwało od 3-5 minut. Powód po wyjściu z kabiny sauny otwartej mu przez ratownika, przez około 10 minut przebywał jeszcze w wydzielonej części obiektu z saunami, a następnie jeszcze przez kolejne kilkanaście minut korzystał z jednego z basenów. Pozwany zaprzeczył, jakoby powód w związku ze zdarzaniem został narażony na utratę zdrowia, a nawet życia oraz że przeżył głęboki szok, którego skutki odczuwa do dziś. W ocenie pozwanego powód przedstawił stan faktyczny wyolbrzymiając i ubarwiając fakty, aby móc przypisać powodowi niedbalstwo w zakresie naprawy zamka drzwi do kabiny sauny, który w rzeczywistości był sprawny. Pozwany wskazał, iż powód korzystał z usług lekarzy dopiero, gdy ubezpieczyciel odmówił mu wypłaty odszkodowania, zaś zainicjowane przez powoda postępowanie w prokuraturze w ogóle nie zostało wszczęte. Do lekarza psychiatry powód zgłosił się dopiero 3,5 m- ca po rzekomym zdarzeniu. Powyższe wskazuje, że powód w sposób tendencyjny zmierza do uzyskania zadośćuczynienia i odszkodowania. Pozwany nadto wskazał, iż jeśli powód rzeczywiście od dzieciństwa ma problemu neurologiczne, czy tiki nerwowe, w związku z czym nie powinien on korzystać z jakiejkolwiek sauny.

Pismem z dnia 11.09.2017 roku oraz w odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o zawiadomienie na podstawie art. 84 kpc o toczącym się sporze i wezwanie do udziały w przedmiotowej sprawie Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W..

Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. pismem z dnia 10.11.2017 r. zgłosiło interwencję uboczną po stronie pozwanego. Interwenient uboczny po stronie pozwanego wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. Poparł stanowisko wyrażone przez pozwanego. Wskazał, że zgłoszone roszczenie nie mieści się w zakresie udzielonej ochrony ubezpieczeniowej, albowiem nie spełnia definicji szkody osobowej, rzeczowej ani czystej straty finansowej. Pod pojęciem szkody osobowej rozumie się bowiem straty powstałe wskutek śmierci, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Rozstrój zdrowia należy z kolei rozpatrywać w kategoriach medycznych. To, że poszkodowany odczuwa negatywne emocje, np. żal, strach, przygnębienie, nie wystarcza do uznania tego za rozstrój zdrowia. Po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej powoda interwenient nie stwierdził, aby zachodziły okoliczności umożliwiające przyznanie odszkodowania. Konsultant Medyczny A. wskazał, iż „zaburzenia adaptacyjne, z powodu których powód na zlecenie lekarza psychiatry podjął farmakoterapię nie są skutkiem opisywanego zdarzenia”. Z daleko idącej ostrożności procesowej interwenient zakwestionował także roszczenie powoda co do wysokości.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany W. S. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą W. S. (1) Firma (...) w C. przy ul. (...) i B. Znajduje się tam Klubu (...).

Powód T. N. od połowy 2012 roku był klientem Klubu (...), prowadzonego przez pozwanego W. S. (1). W dniu 12.05.2015 roku, zgodnie ze swoim zwyczajem, udał się na około 15 - 20 minut do sauny. Korzystał z sauny L. A., która nagrzewa się maksymalnie do 60ºC. Po około 15 minutach postanowił opuścić saunę, miał jednak problem z otworzeniem drzwi. Przy pomocy urządzenia sygnalizującego, w które wyposażona była sauna, alarmował, że potrzebuje pomocy. Powód doznał szoku, gdyż przez pewien czas nikt z obsługi nie przyszedł mu z pomocą. Postanowił przymocować podkładkę pod głowę, która znajdowała się w saunie do łańcuszka od systemu alarmowania, aby w tym czasie móc pokonać drzwi wykonane ze szkła hartowanego i w ten sposób wydostać się z sauny. Próba sforsowania szklanych drzwi nie powiodła się. Alarm dźwiękowy i świetlny został zauważony przez ratownika, który po kilku minutach przybył na miejsce i otworzył drzwi od zewnątrz. Tego samego dnia istniejący zamek do sauny został zdemontowany. W jego miejsce została zamontowana gałka na magnes. W chwili zdarzenia w drzwiach byłą zamontowana gałka z „metalowym języczkiem”, który opadał na zakładkę znajdującą się po zewnętrznej stronie drzwi.

W związku z doznanym wstrząsem powód korzystał z konsultacji oraz terapii psychologicznych. Pierwszy raz zgłosił się do psychologa w lipcu 2015 roku z powodu utrzymującego się uporczywie przypominania stresora w postaci powracających snów, zaburzenia snu, utraty przyjemności korzystania z obiektów rekreacyjnych, drażliwości i wybuchów złości, jak również dyskomfortu podczas korzystania z w/w obiektów. Uczęszczał wówczas na sesje terapeutyczne do poradni A. T. – Usługi (...) w Z., a psycholog zalecił stałą opiekę psychologiczną i dalszą diagnostykę w kierunku F.43 oraz F.60. W związku odbytą sesją terapeutyczną w dniu 26.08.2015 r. powód poniósł wydatek w wysokości 100 zł. Następnie prowadził leczenie psychiatryczne. Zgłosił się do (...) lek. M. I. – specjalisty psychiatry w G.. Z trzy wizyty lekarskie u w/w lekarza poniósł koszt w łącznej kwocie 390 zł. Następnie w dniu 12.10.2015 roku zgłosił się do (...) przy (...) Szpitalu (...) w T., gdzie rozpoznano u niego zespół stresu pourazowego (...) (zaburzenia stresowe pourazowe F 43.1). Zastosowano leczenie farmakologiczne w okresie od września do grudnia 2015 roku (przyjmował pramolan), a także w okresie od czerwca 2016 roku do lutego 2017 roku (przyjmował parogen). Na zakup leków powód wydatkował łącznie kwotę 97,17 zł (12,99 zł we wrześniu 2015 r., 11,23 zł w czerwcu 2016 r., 40,70 zł w lipcu 2016 r. i 32,25 zł w październiku 2016 r.)

Pismem z dnia 21.05.2015 roku powód wezwał Klub (...) w C. do zapłaty zadośćuczynienia w wysokości 15.000,00 zł.

Pismem z dnia 22.05.2015 r. A. K. w imieniu firmy (...) poinformowała T. N., aby wezwanie do zapłaty przekazał do ubezpieczyciela – Towarzystwa (...) S.A. w W., podając numer polisy.

Pozwanego W. S. (1) oraz interwenienta ubocznego Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej potwierdzona polisą nr (...) z okresem ubezpieczenia od 06.09.2014 roku do 05.09.2015 roku.

W dniu 18.06.2016 roku do w/w ubezpieczyciela wpłynęło zgłoszenie szkody powoda wraz z wezwaniem do zapłaty kwoty 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

W dniu 25.06.2015 roku ubezpieczyciel wydał decyzję o odmowie wypłaty świadczenia, w oparciu o Ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zatwierdzonych Uchwałą Zarządu (...) S.A. nr (...). W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż (...) S.A. jest, m. in. odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego za szkody rzeczowe i osobowe wyrządzone osobom trzecim. Zgłoszone przez powoda roszczenie nie spełnia definicji szkody osobowej, rzeczowej ani czystej straty finansowej. Rozstrój zdrowia należy z kolei rozpatrywać w kategoriach medycznych. To, że poszkodowany odczuwa negatywne emocje, np. żal, strach, przygnębienie, nie wystarcza do uznania tego za rozstrój zdrowia. Po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej powoda interwenient nie stwierdził, aby zachodziły okoliczności umożliwiające przyznanie odszkodowania.

Powód nie zgodził się z decyzją ubezpieczyciela i wniósł od niej odwołanie. Ubezpieczyciel pozwanego w piśmie z dnia 02.09.2015 roku poprosił o dostarczenie pełnej dokumentacji medycznej z podjętego leczenia u psychologa i kardiologa.

W piśmie z dnia 04.05.2016 roku interwenient uboczny nie znalazł podstaw do zmiany wydanej w sprawie decyzji. Konsultant Medyczny A. wskazał, iż „zaburzenia adaptacyjne, z powodu których powód na zlecenie lekarza psychiatry podjął farmakoterapię nie są skutkiem opisywanego zdarzenia.” Wskazano, że zarówno warunki fizyczne jak i czas ekspozycji nie były ekstremalne. W wyniku wymuszonego/ przedłużonego pobytu w kabinie sauny roszczący nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu ani rozstroju zdrowia.

Powód wniósł odwołanie od tej decyzji. Pismem z dnia 03.08.2016 roku interwenient uboczny wskazał, iż postępowanie likwidacyjne zostało zakończone, a decyzja z dnia 04.05.2016 roku jest ostateczna.

Pismem z dnia 16.05.2017 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę i doznany stres.

O zaistniałym zdarzeniu powód powiadomił Prokuraturę Rejonową w Częstochowie. W dniu 31.05.2015 roku wydano postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia w sprawie nieumyślnego narażenia T. N. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w dniu 12.05.2015 roku w Klubie (...) przy ul. (...) w C., poprzez zatrzaśnięcie w saunie powyżej regulaminowego czasu. Powód wniósł zażalenie na powyższe, które postanowieniem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 10.08.2015 roku nie zostało uwzględnione.

W następstwie zdarzenia u powoda wystąpiły zaburzenia snu. Wkrótce po zdarzeniu pojawiły się także zmiany zachowania. Stał się drażliwy, nerwowy, a także agresywny. Początkowo u powoda rozpoznano zaburzenia adaptacyjne, zespół stresu pourazowego. Z upływem czasu coraz bardziej jednak zaznaczały się zaburzenia lękowe z cechami obniżenia nastroju. Zmiany w życiu i psychice powoda po zdarzeniu w saunie z dnia 15.05.2015 roku można podzielić na te bezpośrednie po zdarzeniu oraz na późne skutki doświadczonej traumy, utrzymujące się nadal. Pierwsze to zaburzenia snu oraz nadmierna drażliwość i lęk przed korzystaniem z sauny, który przybrał charakter fobii. Są one odczuwane przez niego nadal, ale z mniejszą i zmniejszającą się stale intensywnością. Dolegliwości te wymagały leczenia farmakologicznego. Późnym skutkiem zdarzenia z dnia 15.05.2015 r. jest zespół lękowo- depresyjny.

Pomimo doznanego urazu powód nadal regularnie korzysta z sauny, jednak nie czerpie z tego przyjemności, jak to miało miejsce przez przedmiotowym zdarzeniem. Jest przekonany o jej prozdrowotnych walorach.

Powód odczuwa skutki powyższego zdarzenia do dnia dzisiejszego.

(dowody: dokumentacja dotycząca terapii psychologicznej i leczenia psychiatrycznego k. 13- 26, 93- 99, wezwanie do zapłaty k. 27- 29, pismo z dnia 22.05.2015 roku k. 30, decyzja z dnia 25.06.2015 roku k. 31-32, 72, postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia k. 33- 34, notatki urzędowe Policji k. 35-36, zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia k. 37-40, postanowienie z dnia 10.08.2015 roku sygn. akt XI Kp 276/15 k. 41-43, wezwanie do zapłaty k. 44-45, pismo z dnia 29.05.2017 roku k. 48, paragony k. 56-57, polisa ubezpieczenia OC k. 68- 70, dokumentacja fotograficzna k. 79- 85,122, protokoły działania instalacji przyzywowej k. 118- 120, formularz zgłoszeniowy k. 121, zeznania świadka P. M. k. 124- 127, zeznania świadka A. K. k. 127-129, zeznania świadka R. G. k.129- 130, zeznania świadka A. O. k.130- 132, Ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej k. 159- 166, lista obecności i czasu pracy k. 170-172, zeznania świadka J. S. k. 186-187, zeznania powoda T. N. k. 191-195, 199- 202, zeznania pozwanego W. S. (1) k. 202- 205, opinia sądowo- psychiatryczna k. 208- 212, zeznania świadka M. I. k. 260- 261, opinia uzupełniająca biegłej M. A. oraz M. M. k. 275- 279)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane w nim dowody. Prawdziwość dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd dał wiarę zeznającym w sprawie świadkom odnośnie tego, iż w dniu 12 maja 2015 r. na terenie Klubu (...) nalężącego do W. S. (2) miało miejsce zdarzenie związane z tym, iż powód przebywając w saunie wzywał pomocy, gdyż zatrzasnął się w saunie oraz że zatrudniony w klubie ratownik – P. M. przyszedł na miejsce i otworzył powodowi drzwi sauny. Nie budziły także wątpliwości zeznania P. M., co do tego, iż powód po wyjściu z sauny był bardzo zdenerwowany, mówił że nie mógł wyjść z sauny, wymachiwał rękoma, krzyczał, że chcą go zabić. Wiarygodne są również twierdzenia P. M., A. K., R. G. i pozwanego W. S. (1) odnośnie tego, iż powód w dniu zdarzenia przebywał w saunie L. A., w której temperatura wynosi około 60ºC, a wilgotność powietrza około 40-60%, gdyż znajdują potwierdzenie w załączonej przez pozwanego dokumentacji. Powód nie zdołał wykazać, iż temperatura w saunie, w której przebywał była wyższa niż ta, która wynika z przyjętego w tej rozwiązania technicznego. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania w/w świadków oraz zeznania samego pozwanego odnośnie tego, iż po zdarzeniu z udziałem powoda zamek w drzwiach tej sauny został zdemontowany oraz że po kilku dniach zamontowany inny rodzaj zamknięcia. Nie ulega wątpliwości, że w chwili zdarzenia zamek w drzwiach tej sauny wyposażony był w rodzaj języczka – zapadki. Sąd krytycznie ocenił natomiast twierdzenia świadka P. M., że od razu usłyszał sygnał alarmowy i że pod sauną był już po około 2 minutach. W tym zakresie za bardziej wiarygodne zostały uznane zeznania powoda, z których wynika, iż ratownik przybył na miejsce po kilku minutach o uruchomienia sygnały alarmowanego. Zresztą długość pobytu w saunie poza zaplanowany czas, a zatem kwestia czy trwało to 3, 5 czy 10 minut, nie ma większego znaczenia dla oceny zasadności roszczeń powoda, które wiążą się w rozstrojem zdrowia w sensie psychicznym, a nie fizycznym. Przedmiotem ustaleń nie było to czy powód doznał fizycznego rozstroju zdrowia w związku z dłuższym przebywaniem w wysokiej temperaturze. Krytycznie Sąd odniósł się również do zeznań P. M., A. K. i R. G. odnośnie tego, że przed zdarzeniem nikt nie zgłaszał awarii zamka w tej saunie. Powód twierdził bowiem, że taką informację otrzymał od P. M., czemu strona pozwana zaprzeczała. Świadkowie ci są pracownikami pozwanego i pewne informacje mogą przedstawiać w korzystnym dla niego świetle. Widoczne jest to chociażby w wybiórczym zwracaniu uwagi przez pełnomocnika pozwanego na treść policyjnej notatki urzędowej z dnia 29.05.2015 r. i z 13.05.2015 r. W notatce z rozpytania P. M. tych jest wprawdzie zapis o tym, że taka „awaria wystąpiła po raz pierwszy”, ale równocześnie jest zapis, że „usterka zostanie usunięta przez pracowników technicznych w/w klubu”. Z kolei rozpytywana przez funkcjonariusza Policji na okoliczność zdarzenia A. K. oświadczyć miała, że „nie jest prawdą, że wcześniej już były przypadki zacięcia klamki w jednej z kabin sauny”, ale równocześnie miała ona oświadczyć (co pomija pełnomocnik pozwanego), iż „awaria jaka miała miejsce w dniu 12.05.2015 r. była jednorazowym przypadkiem losowym” i że „zaraz po tym zdarzeniu klamka została niezwłocznie naprawiona i zamek w drzwiach do tej kabiny jest już w pełni sprawny.

Zeznania świadka A. K. odnośnie treści rozmowy z powodem po zdarzeniu oraz zeznania A. O. (agenta ubezpieczeniowego) dotyczące rozmowy powoda ze świadkiem w trakcie procesu likwidacji szkody, nie miały istotnego znaczenia dla sprawy. Nie stanowią dowodu na to, iż powód próbował „wyłudzić” od pozwanego, a następnie ubezpieczyciela odszkodowanie za zdarzenie, które nie miało rzeczywistego charakteru. Zakładając nawet, iż treść wypowiedzi powoda została przez świadków precyzyjnie przytoczona, to równie dobrze świadczyć ona może świadomości przysługujących powodowi roszczeń i o próbie przekonania rozmówców do swoich racji.

Zeznania świadka J. S. nie wzniosły istotnych informacji do sprawy, gdyż świadek nie posiadała żadnych informacji związanych z zdarzeniem z udziałem powoda. Świadek nie wiedziała po jakim czasie ratownik dotarł do sauny na sygnał alarmowy powoda, nie wiedziała czy sygnał ten był dobrze słyszalny na strefie basenowej.

Sąd generalnie uznał za wiarygodne zeznania powoda T. N. odnośnie przebiegu samego zdarzenia oraz jego wpływu na zdrowie psychiczne powoda. Zeznania są szczere i logiczne. Pozwany w odpowiedzi na pozew sugerował, że działanie powoda było tendencyjnie ukierunkowane na uzyskanie za wszelką cenę żądnych w pozwie kwot. Gdyby przyjąć, iż rzeczywiście tak było, to rzekomo celowe i z premedytacją zaplanowane działania powoda były bardzo słabo przygotowane. To, że powód nie potrafi co do minuty określić czasu ponadplanowego pobytu w saunie, to że w pozwie mowa jest o naciskaniu na dzwonek alarmowy w saunie, podczas, gdy sygnał alarmowy uruchamiany był przez pociągnięcie łańcuszka, to że podawał inną temperaturę w saunie i wiele tego typu drobnych nieścisłości, w ocenie Sądu nie świadczy to tym, iż powód to zdarzenie zaplanował, aby uzyskać odszkodowanie, zadośćuczynienie. O wiarygodności twierdzeń powoda świadczy chociażby to, iż zapytany przez P. M. o to jak się czuje, początkowo miał odpowiedzieć, źle a potem, że dobrze. Gdyby powód celowo miał zaplanować przedmiotowe zdarzenie z intencją uzyskania odszkodowania, to z pewnością od samego początku zwracałby uwagę na swoje złe samopoczucie, czego jak wynika z zenan P. M. nie czynił. Sąd nie uznał natomiast za wiarygodne zeznań powoda dotyczących możliwości podniesienia temperatury w saunie L. A. do temperatury powyżej 60 ºC, gdyż nie znajdują potwierdzenia w w/w dowodach, które zostały uznane za bardziej wiarygodne. Powód w tym zakresie wydaje się kierować własnymi odczuciami.

W zakresie ustaleń dotyczących wiedzy specjalistycznej Sąd oparł się na opinii biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii, którzy w sposób wszechstronny i wyczerpujący przy zachowaniu wszelkich standardów wiedzy fachowej wyjaśnili i ocenili okoliczności i fakty potrzebne do rozstrzygnięcia sporu. Biegli odnieśli się nadto w sposób szczegółowy w opinii uzupełniającej do stawianych zarzutów. w tym miejscu należy zaznaczyć, iż niezasadne było żądanie od biegłych przeprowadzonych testów, ponieważ są one elementem metodyki pracy biegłych i upowszechnienie tych testów nie jest wskazane. Biegli szczegółowo wyjaśnili, umotywowali swoje wnioski. Mając to na uwadze oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe biegłych Sąd w całości podzielił opinię biegłych.

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Sąd uznał, iż pozwany ponosi odpowiedzialność za powstanie zdarzenia i jego skutki.

Żądanie przez powoda zasądzenia zadośćuczynienia znajduje oparcie w treści art. 445 § 1 kc w związku z art. 444 § 1 kc w zw. z art 415 kc.

Zgodnie z art. 415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Przesłankami odpowiedzialności ukształtowanej w art. 415 kc są:

-wina,

-szkoda, czyli uszczerbek w dobrach osoby pokrzywdzonej,

-związek przyczynowy pomiędzy winą i szkodą.

nr (...)).

Przesłanka winy nie została zdefiniowana w przepisach kodeksu cywilnego, pozostawiając jej definicję orzecznictwu i doktrynie. Generalnie przyjmuje się dwie formuły deliktu - obiektywną bezprawność działania sprawcy oraz winę sensu stricte, jako rezultat nagannego zachowania się sprawcy. Wina nieumyślna sprowadza się do postaci niedbalstwa, a szkoda jest wynikiem niedołożenia przez zobowiązanego należytej staranności. Miernik należytej staranności określa przepis art. 355 k.c. odwołujący się do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność) oraz szczególnej wymaganej od podmiotu, przy uwzględnieniu profesjonalnego charakteru prowadzonej przez niego działalności (zawodowego charakteru tej działalności). W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania - sprawca szkody, ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła (teoria adekwatności), w tych też granicach sprawca zobowiązany jest do naprawienia szkody.

Prowadząc firmę – Klub (...), pozwany był odpowiedzialny za zapewnienie bezpiecznych warunków korzystania z saun, czego nie uczynił. Nie ulega wątpliwości, iż w chwili zdarzenia drzwi do sauny, w której przebywał powód wyposażone były w obrotową gałkę, która uruchamiała języczek, który opadał i unosił się w futrynie drzwi. Oczywistym jest także to (por. Wytyczne dotyczące wymagań sanitarno -higienicznych dla saun (...) Instytutu (...) z 2016 r.), iż drzwi do sauny powinny się łatwo otwierać i umożliwiać szybkie opuszczenie sauny, że muszą się otwierać na zewnątrz i nie mogą być zaopatrzone w zamek ani w zapadkę. Jest to szczególnie ważne, jeśli weźmie się pod uwagę wysoką temperaturę, znaczną wilgotność panującą w saunie i z reguły niewielki rozmiar pomieszczenia, które to czynniki mogą powodować, wzmacniać uczucie lęku. Drzwi w saunach powinny być wyposażone w taki mechanizm zamykania, który sprawia, że drzwi można łatwo otworzyć poprzez popchniecie. W ocenie Sądu rodzaj zastosowanego w tym konkretnym przypadku zamykania drzwi do sauny nie umożliwiał osobom z niej korzystającym szybkiego opuszczenia sauny w przypadku złego samopoczucia. Dla otwarcia drzwi niewystarczające było ich popchnięcie. Koniecznym było poruszanie gałką, po to aby unieść języczek. Taka konstrukcja w powiazaniu z temperaturą i wilgotnością mogła skutkować problemami w otworzeniem drzwi. W ocenie Sądu powód wykazał, iż zamykanie w saunie, z której korzystał było na tyle niesprawne, że przez okres kilku minut nie mógł swobodnie opuścić sauny. Fakt, iż ratownik otworzył drzwi z zewnątrz nie dowodzi, iż problem powoda z otworzeniem drzwi od środka w rzeczywistości nie istniał. Nie można wykluczyć, iż mechanizm uległ odblokowaniu, po uprzednim zacięciu. Istotnym jest to, iż rodzaj zamknięcia, które było zastosowane stwarzało ryzyko zaistnienia trudności z szybkim i bezproblemowym otworzeniem drzwi od sauny oraz to, że powód miał rzeczywisty problem aby drzwi otworzyć. Za słusznością tego poglądu przemawia także to, inna sauna w klubie pozwanego – sauna fińska była wyposażona w inny rodzaj zamknięcia drzwi – na magnes oraz to, iż po zdarzeniu gałka w drzwiach sauny L. A. została demontowana i w jej miejsce zamontowano zamykanie na magnes. Wskutek tego w chwili, gdy zamierzał już opuścić saunę, przez kilka minut nie mógł tego uczynić. Oczywistym jest, iż sytuacja związana z niemożnością otworzenia drzwi i wyjścia z sauny po upływie zaplanowanego pobytu w niej, mogła być dla powoda wysoce stresogenna. Czas spędzony w tej saunie odpowiadał zaleceniom i był czasem zwykle praktykowanym przez powoda i konieczność dalszego pobytu w gorącym, wilgotnym i małym pomieszczeniu spowodowała u powoda zdenerwowanie, które w sposób autentyczny wyraził zaraz po otworzeniu drzwi. Fakt, iż powód po całym zdarzeniu przebywał jeszcze przez jakiś czas na terenie klubu nie świadczy o braku przeżywania całej tej sytuacji.

Obowiązek dbałości o zdrowie i życie człowieka wynika także ze zwykłego rozsądku, popartego zasadami doświadczenia życiowego. Nakazują one unikanie nie podyktowanego koniecznością ryzyka oraz podjęcia niezbędnych czynności zapobiegających możliwości powstania zagrożenia dla życia lub zdrowia człowieka. Tym samym utrzymywanie i godzenie się na występowanie tego typu oczywistego zagrożenia związanego z możliwym utrudnienienieniem otwarcia drzwi sauny jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, powszechnie przyjętymi normami postępowania w określonych sytuacjach, stanowiąc zagrożony odpowiedzialnością czyn niedozwolony.

Powód wykazał zatem winę własną pozwanego za zdarzenie zaistniałe dnia 12.05.2015 r., ale także wystąpienie szkody, a nadto związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy zdarzeniem a szkodą.

Należy zaznaczyć, że zadośćuczynienie przysługuje nie tylko w razie uszkodzenia ciała ale także w razie wywołania rozstroju zdrowia. Rozstrój zdrowia to zakłócenie funkcjonowania organizmu, zarówno w wymiarze fizycznym, jak i psychicznym (także o charakterze przemijającym), w więc w postaci nerwicy, choroby psychicznej. Opierając się na opinii biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii Sąd uznała, iż powód w wyniku zdarzenia doznał zaburzeń emocjonalnych oznaczonych symbolem F.40, które spełniają kryteria nerwicy. Biegli w opinii ustnej podkreślili, iż w sensie klasyfikacyjnym zaburzenie to spełnia kryteria jednostki chorobowej.

Zadośćuczynienie przysługuje za doznaną krzywdę rozumianą jako cierpienie fizyczne i psychiczne. Ma na celu złagodzenie tych cierpień i zrekompensowanie doznanej krzywdy. Niewątpliwie na wysokość zadośćuczynienia ma wpływ stopień i czas trwania cierpień fizycznych, czyli odczuwanego bólu i innych dolegliwości, a także cierpień psychicznych związanych czy to z pobytem w szpitalu, czy też bolesnością zabiegów, koniecznością długotrwałej rehabilitacji. Przy czym w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż zadośćuczynienie nie może być kwotą symboliczną, ale powinno przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (tak też Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 31 grudnia 2010 roku, III APa 21/10, POSAG 2011/1/51-78).

Jak wynika ze sporządzonych przez biegłych z zakresu psychologii i psychiatrii opinii w wyniku zaistniałego zdarzenia u powoda wystąpiły zaburzenia snu, nadmierna drażliwość, lęk przed korzystaniem z sauny, który przybrał charakter fobii. Dolegliwości te powód odczuwa nadal, jednak z mniejszą i zmniejszającą się stale intensywnością. Powyższe dolegliwości wymagały leczenia farmakologicznego. Ponadto u powoda wystąpił zespół lękowo- depresyjny, który trwa nadal. Powód utracił przyjemność z korzystania z siłowni, zajęć fitness, sauny. Na pewien czas zrezygnował z wizyt w tego typu obiektach, jednak rozpoczął je ponownie na skutek zaleceń psychoterapeuty. Początkowo rozpoznano u powoda zaburzenia adaptacyjne, zespół stresu pourazowego. Wraz z upływem czasu zaznaczyły się zaburzenia lękowe z cechami obniżenia nastroju.

Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy nie można stwierdzić, czy powód rzeczywiście cierpi z powodu zespołu jelita drażliwego. Powód nie zgłosił się na wyznaczone na dzień 13.01.2020 roku badanie. Biegły wyznaczył powodowi kolejny termin na dzień 17.02.2020 roku, jednak powód ponownie nie stawił się na nie. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż powód nie wykazał, że w związku z przedmiotowym zdarzeniem pojawił się u niego zespół jelita drażliwego, tym samym nie wypełnił dyspozycji płynącej z art. 6 kc. Brak stawiennictwa na badanie oraz brak usprawiedliwienia swojej nieobecności powoduje, że powód poniesie negatywne skutki w związku z niewykazaniem roszczenia w tym zakresie.

Obecnie powód nie jest objęty leczeniem psychiatrycznym, nie korzysta z psychoterapii. Negatywne odczucia związane ze zdarzeniem słabną . W ocenie Sądu kwota 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze zdarzeniem z dnia 12.05.2015 roku jest w pełni adekwatna.

Ustalone przez Sąd zadośćuczynienie, mieści się w granicach kompensacyjnego rozumienia zadośćuczynienia i niewątpliwie nie prowadzi do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda.

Powód domagał się także zasądzenia na jego rzecz odszkodowania.
W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowany może domagać się kompensaty wszelkich kosztów, wywołanych tym stanem zgodnie z art. 444 § 1 k.c. Obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszystkie niezbędne i celowe wydatki wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia. W szczególności będą to koszty leczenia, w tym wydatki związane z terapią i rehabilitacją. Ich zakres nie może ograniczać się do wydatków rekompensowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, lecz powinien obejmować koszty działań, podjętych z uzasadnionym - zważywszy na aktualny stan wiedzy medycznej - przekonaniem o spodziewanej poprawie stanu zdrowia poszkodowanego (por. wyrok SN z 12 grudnia 2002 r., II CKN 1018/00, LEX nr 75352).

Uraz psychiczny powoda w wyniku zaistniałego zdarzenia wymagał leczenia. Powód załączył paragony dokumentujące poniesione na ten cel wydatki. Żądanie przez powoda odszkodowania w zakresie zwrotu kosztów leczenia jest zatem uzasadnione, gdyż pozostaje w związku ze zdarzeniem, z którego wyniknęła szkoda.

W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone, jako wygórowane.

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu, tj od dnia wniesienia pozwu n mocy art. 481 § 1 kc.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 100 kpc.

Z: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron oraz pełnomocnikowi interwenienta ubocznego.