Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

na posiedzeniu niejawnym w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2021 r. w Gliwicach

sprawy T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o składki

na skutek odwołania T. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 28 lutego 2020 r. nr (...)/RKS- (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od T. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. kwotę 3 600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) sędzia Grzegorz Tyrka

VIII U 525/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 28 lutego 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na podstawie przepisów ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że T. K. jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od sierpnia 2018r. do października 2019r.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w 2018 stanowiła zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ogłoszonego na dany rok kalendarzowy - w 2018 r. i była to kwota 4443 zł. Najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla przedsiębiorców i osób współpracujących wynosiła 2665,80 zł. Za miesiące styczeń – grudzień 2018 r. składka na ubezpieczenia społeczne nie mogła być niższa od kwoty:- 520,36 zł /tj. 19,52%/ - na ubezpieczenie emerytalne, - 213,26 zł /tj. 8%/ - na ubezpieczenia rentowe. Natomiast składka na ubezpieczenie wypadkowe wynosiła 44,52 zł. Razem 778,14 zł.

Podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w 2018 r. dla przedsiębiorców stanowiła kwota zadeklarowana, nie niższa niż 3554,93 zł (75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia). Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w czwartym kwartale 2017 r. wyniosło 4739,91 zł. Składka na ubezpieczenie zdrowotne w 2018 r. nie mogła być niższa od kwoty 319,94 zł . (tj. 9% podstawy wymiaru składki).

Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w 2019 r. była zadeklarowana kwota, nie niższa niż 2859 zł (60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego). Za miesiące styczeń - grudzień 2019 r. składka na ubezpieczenia społeczne wcześniej wymienionych osób nie może być niższa od kwoty: - 558,08 zł /tj. 19,52%/ - na ubezpieczenie emerytalne, - 228,72 zł /tj. 8%/ - na ubezpieczenia rentowe. Natomiast składka na ubezpieczenie wypadkowe wynosiła 47,75 zł. Razem 834,55.

W 2019 roku podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne dla przedsiębiorców stanowiła kwota zadeklarowana, nie niższa niż 3803,56 zł (75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale 2018 r., włącznie z wypłatami z zysku, tj. kwoty 5071,41 zł). Składka na ubezpieczenie zdrowotne w 2019 r., począwszy od składek należnych od dnia 1 stycznia 2019 r., nie mogła być więc niższa niż 342,32 zł (tj. 9,00% podstawy wymiaru).

Składka na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w 2018 roku wynosiła 65,31 zł miesięcznie; natomiast w 2019 roku 70,05 zł.

Ubezpieczony domagał się uchylenia decyzji z dnia 28 lutego 2020r.

Na uzasadnienie podano, że w okresie objęty zaskarżoną decyzją ubezpieczony nie prowadził działalności gospodarczej, i w związku z tym nie powinien podlegać ubezpieczeniom, bowiem z dniem 9 stycznia 2018r. działalność została wykreślona z rejestru.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od ubezpieczonego na swoją rzecz zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wskazując, że wartość przedmiotu sporu wynosi 13 579 zł.

Przed Sądem Okręgowym w Gliwicach toczyła się sprawa o sygnaturze VIII U 2557/18 z odwołania T. K. od decyzji organu rentowego z dnia 7 września 2017r., która stwierdziła, że ubezpieczony podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, będąca wspólnikiem jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością od dnia 1 stycznia 2016r. Wyrokiem z 2 kwietnia 2019r. Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego; następnie Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z 25 lutego 2021r. w sprawie III AUa 1399/19 oddalił apelację ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

odwołanie ubezpieczonego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.46 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst Dz.U. z 2020r., poz. 266 ze zm.) płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Zaskarżona decyzja jest następstwem decyzji z dnia 7 września 2017r., obejmującą ubezpieczonego jako osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu od dnia 1 czerwca 2016r. Wskutek oddalenia apelacji przez Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z 25 lutego 2021r., decyzja z dnia 7 września 2017r. stała się prawomocna. Prawomocny wyrok Sądu Okręgowego z dnia 2 kwietnia 2019 roku wiąże Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie (art. 366 k.p.c.). W niniejszej sprawie niedopuszczalne jest kwestionowanie podleganie ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro ubezpieczony podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, to był zobowiązany opłacać stosowne składki na ubezpieczenia, w wysokości podanej w zaskarżonej decyzji.

Na marginesie należy dodać, że wywiedzenie przez ubezpieczonego skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 25 lutego 2021 roku nie jest podstawą do zawieszenia postępowania, bowiem decyzja organu rentowego z dnia 7 września 2017 roku jest prawomocna. W sytuacji wygrania postępowania w następstwie skargi kasacyjnej, ubezpieczony będzie mógł skorzystać z art. 83a ust. 1 ustawy systemowej.

Na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. należało oddalić odwołanie.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art.98 k.p.c. i w związku z §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (jednolity tekst Dz.U. z 2018r., poz.265 ).

(-) sędzia Grzegorz Tyrka