Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 września 2021 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Biernat-Jarek

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2021 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi S. W. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 28 grudnia 2020 roku sygn. akt II Ca 1386/20

postanawia: odrzucić skargę.

SSO Katarzyna Biernat-Jarek

S. W. pismem z dnia 16 czerwca 2021 r. wniósł kolejną skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 28 grudnia 2020 r. sygn. akt II Ca 1386/20, powołując jako podstawę wznowienia nieważność postępowania poprzez pozbawienie strony możności działania w sprawie.

Wniesiona przez niego skarga była drugą odnoszącą się do wyroku wydanego w sprawie II Ca 1386/20 , jednakże w ocenie skarżącego nie stanowi to przeszkody do merytorycznego rozpoznania wniesionej skargi.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 28 grudnia 2020 r., sygn. akt II Ca 1386/20 , Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił apelację pozwanego S. W. od wyroku Sądu Rejonowego w Chrzanowie z dnia 29 stycznia 2020 r. sygn. akt I C 1408/19 zasądzającego od pozwanego świadczenie na rzecz (...) SA w W..

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Stosownie do treści art. 409 k.p.c. skarga o wznowienie postępowania powinna czynić zadość warunkom pozwu oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz wniosek o uchylenie lub zmianę zaskarżonego orzeczenia. Zgodnie z art. 410 § 1 k.p.c. Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie.

W myśl art. 399 § 1 k.p.c. w zw. z art. 407 k.p.c. strona może żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem, jednak w terminie trzech miesięcy, a termin ten liczy się od dnia w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia. Zgodnie z art. 408 k.p.c. po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się wyroku nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem wypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana.

Jak wynika z analizy wniesionej skargi, pozwany podstaw wznowienia upatruje w art. 401 pkt 2 k.p.c. tj. w nieważności postępowania z uwagi na pozbawienie skarżącej możności działania (art. 401 pkt. 2 k.p.c.).

Wskazać należy , że ta sama podstawa wznowienia powoływana była przez skarżącego w skardze wniesionej do Sądu Okręgowego w Krakowie w dniu 29 stycznia 2001 roku , która została przez Sąd Okręgowy odrzucona postanowieniem z dnia 17 maja 2021 roku sygn.. II Ca 262/21 , zatem dla pozwanego upłynął trzymiesięczny termin, uprawniający do wniesienia skargi od kiedy dowiedział się o podstawie wznowienia. Wbrew twierdzeniom skarżącego termin ten liczony jest od daty kiedy strona dowiedziała się o wyroku , a nie od daty otrzymania odpisu wyroku z uzasadnieniem, o czym wprost stanowi art. 407 § 1 k.p.c. zgodnie z treścią którego, skargę o wznowienie wnosi się w terminie trzymiesięcznym; termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy.

Reprezentujący w sprawie I C 1408/19 pozwanego pełnomocnik odebrał przesyłkę zawierającą wyrok w dniu 25 stycznia 2021 roku , zaś pozwany S. W. w tym samym dniu sporządził i podpisał pisma , którymi złożył pierwszą skargę o wznowienie, zatem dla skarżącego termin do wniesienia skargi upłynął 25 kwietnia 2021 roku.

Z tych też względów kolejna skarga jako spóźniona podlegała odrzuceniu na podstawie art. 407 § 1 k.p.c. w zw. z art.409 k.p.c.

Wbrew zarzutom skarżącego powoływana przez niego podstawa wznowienia postępowania związana z pozbawieniem strony możności działania w sprawie nie zachodziła. Pozbawienie strony możliwości działania winno być rozumiane podobnie jak przyczyna nieważności określona w art. 379 pkt 5 k.p.c., tj. pozbawienie strony możności obrony jej praw. Artykuł 401 pkt 2 k.p.c. wprowadza jednak dodatkowy warunek w postaci związku pomiędzy naruszeniem przepisów prawa a pozbawieniem strony możności działania jako przesłanki wznowienia. Dla uzyskania wznowienia postępowania na tej podstawie strona musi wykazać, że w zakończonym prawomocnym orzeczeniem postępowaniu była pozbawiona możliwości działania „wskutek naruszenia przepisów prawa”. Naruszenie przepisów prawa, które powoduje pozbawienie strony możliwości działania musi być wynikiem postępowania (działania lub zaniechania) strony przeciwnej lub sądu i powodować całkowite pozbawienie skarżącego możliwości obrony swoich praw (postanowienie SN z dnia, V CZ 14/10).

Z sytuacją taką nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie i w tym zakresie aktualna pozostaje argumentacja uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego w sprawie II Ca 262/21. Bez znaczenia pozostają argumenty, że pozwany wnioskował o przeprowadzenie rozprawy na etapie postępowania przed Sądem I instancji, skoro ustawodawca wprost nałożył na składającego apelację obowiązek złożenia wniosku o przeprowadzenie rozprawy w art. 374 k.p.c. .

Biorąc jednak pod uwagę , iż skarga wniesiona została z naruszeniem terminu do jej złożenia o którym mowa w art. 407 § 1 k.p.c. , dalsze rozważania co do istnienia ustawowej podstawy wznowienia uznać należy za zbędne.

Z powyższych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.

SSO Katarzyna Biernat-Jarek