Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 268/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 30 kwietnia 2021 r. sygn. akt II K 106/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, iż oskarżony P. M. nie działał w warunkach opisanych w art. 178 § 1 k.k., a w szczególności, że zebrane w toku postępowania karnego dowody i ustalone na ich podstawie okoliczności nie dają podstaw do uznania oskarżonego winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego z art. 177 § 1 i 2 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. w warunkach art. 178 § 1 k.k., podczas gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności wnioski jakie powinny być wysnute z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego, rekonstrukcji i analizy wypadków drogowych - eksperymentu procesowego, zeznań świadków winny w świetle zasad doświadczenia życiowego oraz zasad swobodnej oceny dowodów prowadzić do konstatacji, iż oskarżony P. M. zbiegł z miejsca zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutu albowiem Sąd I instancji w sposób właściwy ocenił materiał dowodowy zebrany w sprawie. Najbardziej kluczową kwestią w sprawie - wobec przyznania się oskarżonego do spowodowania wypadku - było poczynienie ustaleń w zakresie tego, czy oskarżony zbiegł z miejsca zdarzenia. W tym celu Sąd I instancji przeprowadził eksperyment procesowy, na podstawie którego przyjął, iż oskarżony mógł nie zauważyć, iż doszło do wypadku, a tym samym jego odjechanie z miejsca zdarzenia nie stanowiło ucieczki z miejsca zdarzenia.

Biegły w sposób jednoznaczny wskazał, iż oskarżony z powodu skoncentrowania się na manewrze zmierzającym do przywrócenia pojazdu na właściwy tor jazdy mógł nie zauważyć, że doszło do zderzenia z samochodem prowadzonym przez pokrzywdzonego. Również fakt, że doszło do szarpnięcia przyczepą nie przesądza o tym, że oskarżony musiał zauważyć zderzenie pojazdów. Biegły wskazał bowiem, iż ze względu na dużą różnicę mas pomiędzy pojazdami moment kolizji mógł być dla kierującego ciężarówką odczuwalny w niewielki stopniu i oskarżony mógł powiązać ten fakt z zarzuceniem przyczepy w wyniku poślizgu bocznego. Skupiwszy zaś uwagę na podejmowanych manewrach i nie obserwując lusterek wstecznych oskarżony mógł nie zauważyć, że doszło do zderzenia przyczepy z samochodem kierowanym przez pokrzywdzonego.

Opinia biegłego K. M. jest w tym zakresie jasna, pełna, nie budzi wątpliwości, jak również nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Nie budzi zatem wątpliwości przyjęcie przez Sąd I Instancji na podstawie wyników przeprowadzonego eksperymentu, iż nie jest słuszne przyjęcie, że oskarżony zbiegł z miejsca zdarzenia. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż oskarżony P. M. mógł nie zauważyć, że doszło do kolizji z samochodem oskarżonego, a zatem wyjaśnienia oskarżonego także w tym zakresie należało uznać za wiarygodne jako zgodne z wnioskami wynikającymi z przeprowadzonego eksperymentu procesowego.

Wniosek

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego P. M. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 i 2 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. i wymierzenie kary 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, a w pozostałym zakresie utrzymanie wyroku w mocy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W ocenie Sądu Odwoławczego nie jest zasadne przyjęcie, iż czyn przypisany oskarżonemu należy kwalifikować w związku z art. 178 k.k. W konsekwencji nie jest zasadne podwyższenie orzeczonej wobec oskarżonego kary z tego powodu.

3.2.

2. rażącą niewspółmierność orzeczonej w stosunku do oskarżonego kary

3. rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary w postaci 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy wzgląd na cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a w szczególności uprzedni brak karalności P. M. za jakiekolwiek przestępstwo, fakt, iż Oskarżony był tymczasowo aresztowany w okresie od dnia 17 września 2020 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r. jak również, iż oskarżony cieszył się nieposzlakowaną opinią w środowisku jakim zamieszkiwał przed zdarzeniem, pomagał bezinteresownie innym osobom o czym świadczą liczne poręczenia znajdujące się w aktach sprawy, wielokrotnie przepraszał pokrzywdzonych za wydarzenie z dnia 17 września 2020 r. a pokrzywdzeni przyjęli przeprosiny, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa uzasadniają wymierzenie kary łagodniejszej, niż bezwzględna kara pozbawienia wolności, którą w dniu 30 kwietnia 2021 r. orzekł Sąd Rejonowy w Krośnie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Odwoławczy uwzględniając apelację oskarżycieli posiłkowych podwyższył orzeczoną wobec oskarżonego P. M. karę pozbawienia wolności do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolność oraz orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat.

Tym samym jest oczywiste, iż Sąd Odwoławczy nie uznał za zasadne zarzutów apelacji obrońców oskarżonego i nie przyjął, że wymierzona mu kara powinna zostać obniżona.

Wniosek

1. o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie orzeczenie kary z warunkowym jej zawieszeniem na okres 3 lat.

oraz

a) zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie punktu „I” i wymierzenie oskarżonemu kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z jednoczesnym zawieszeniem jej wykonania, na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. na okres próby 2 (dwóch) lat;

ewentualnie wnoszę o:

b) zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie punktu „I” i wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze pozwalającym na jej jednoczesne warunkowe zawieszeniem, tj. w wymiarze nie przekraczającym 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności i jej zawieszenie na okres próby 2 (dwóch) lat;

c) ewentualnie gdyby tut. Sąd uznał, iż w przypadku P. M. nie ma podstaw, aby orzec w stosunku do niego kary z warunkowym jej zawieszeniem - wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności odpowiadającej okresowi rzeczywistego pozbawienia wolności, kiedy to w stosunku do oskarżonego był stosowany środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania i zaliczenie tego okresu na poczet wymierzonej kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów opisanych niżej w pkt 3.3 Sąd Odwoławczy przyjął, iż wymierzona oskarżonemu kara powinna zostać podwyższona a zatem, co oczywiste, nie uwzględnił wniosków apelacji obrońców oskarżonego w zakresie jej obniżenia.

3.3.

rażącą niewspółmierność kary w stosunku do społecznej szkodliwości przestępstwa oraz winy w relacji do celów, jakie kara ta powinna spełniać w zakresie prewencji szczególnej i społecznego, ogólnego oddziaływania polegającą na nie orzeczeniu w stosunku do oskarżonego P. M. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz na orzeczeniu katy pozbawienia wolności w wymiarze zbliżonym do minimalnego zagrożenia karą w sytuacji, gdy od oskarżonego jako kierowcy zawodowego posiadającego uprawnienia do prowadzenia pojazdów ciężarowych wraz z przyczepą od 1996 r. należy oczekiwać szczególnego rodzaju odpowiedzialności w ruchu lądowym.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Odwoławczy uznał, iż zarzut wymierzenia oskarżonemu rażąco niewspółmiernej kary przez Sąd I instancji jest zasadny.

Słusznie wskazał skarżący, iż rzeczywiście wymierzenie oskarżonemu kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia nie jest współmierne do stopnia winy i społecznej szkodliwość przypisanego mu czynu. Sąd I instancji sam wskazał w uzasadnieniu, iż stopień winy oskarżonego jest bardzo wysoki. Słusznie Sąd I instancji wskazał, iż oskarżony jako kierowca zawodowy oraz prowadzący działalność gospodarczą w zakresie transportu z pełną świadomością poruszał się pojazdem, który nie był sprawny technicznie. Nie były to przy tym drobne usterki nie mające dużego wpływu na stopień bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Samochód oskarżonego miał bowiem zużyte opony oraz niesprawny układ hamulcowy, co ma istotne znaczenie dla bezpieczeństwa kierowania pojazdem. Okoliczności te jednakże nie tylko nie skłoniły oskarżonego do naprawienia usterek, bądź powstrzymania się od prowadzenia tego pojazdu, to jeszcze oskarżony przy trudnych warunkach pogodowych nie zachował bezpiecznej prędkości, dostosowanej do panujących warunków (mokra nawierzchnia). Stopień winy oskarżonego słusznie zatem Sąd I instancji ocenił jako bardzo wysoki. Oskarżony działał z pełną świadomością nie tylko tego, że jego samochód nie jest sprawny technicznie, ale także umyślnie naruszył obowiązujące zasady ruchu drogowego.

Na wymiar kary wpływ miał także bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścił się oskarżony. W szczególności oskarżony nie tyko umyślnie naruszył przepisy dotyczące stanu technicznego pojazdów, które mogą się poruszać po drodze, ale także umyślnie naruszył przepisy ruchu drogowego. Fakt, że oskarżony jest kierowcą zawodowym świadczy na jego niekorzyść bowiem posiadając wieloletnie doświadczenie zawodowe tym bardziej powinien mieć świadomość zagrożeń wynikających z nie przestrzegania zasad ruchu drogowego, zwłaszcza że porusza się samochodem ciężarowym. Okolicznością wpływającą na zwiększenie stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego ma także rozmiar negatywnych skutków tego zdarzenia tj. fakt że w wyniku wypadku zmarła nastoletnia pokrzywdzona W. B., zaś kierujący pojazdem P. B. doznał obrażeń z art. 157 § 1 k.k. Przy czym kierujący samochodem pokrzywdzony P. B. w żaden sposób nie przyczynił się do zaistniałego wypadku.

Wymierzając karę Sąd I instancji wziął również pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i konieczność wymierzenia kary, która wpłynie nie tylko na sprawcę ale także na społeczeństwo.

Jako okoliczności łagodzące natomiast Sąd I instancji uznał brak uprzedniej karalności oskarżonego oraz wyrażenie skruchy i przeproszenie pokrzywdzonych.

W ocenie Sądu Odwoławczego jednakże okoliczności łagodzące nie mogą przeważyć w przedmiotowej sprawie wobec dużej liczby bardzo istotnych okoliczności obciążających. Sąd I instancji słusznie wskazał wszystkie okoliczności ale orzekł karę, która jest niewspółmiernie łagodna do czynu, który przypisał oskarżonemu. Dlatego też Sąd Odwoławczy uznał, iż zasadne jest podwyższenie kary do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Dopiero kara wymierzona w podwyższonym w stosunku do zaskarżonego wyroku wymiarze będzie karą adekwatną i sprawiedliwą.

Nadto za zasadne Sąd Odwoławczy uznał także orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat. Środek ten ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym poprzez wyeliminowanie na okres dwóch lat możliwości prowadzenia pojazdów przez oskarżonego. Swoją postawą tj. poruszaniem się niesprawnym technicznie samochodem ciężarowym, naruszaniem przepisów ruchu drogowego i spowodowaniem wypadku oskarżony nie daje bowiem gwarancji, że w przyszłość będzie przestrzegał przepisów obowiązujących w ruchu drogowym. Zachowanie oskarżonego było skrajnie nieodpowiedzialne i doprowadziło do tragicznych skutków. Orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów jest zatem jak najbardziej uzasadnione.

Wniosek

zmianę zaskarżonego orzeczenia w punkcie I poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w wymiarze 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz poprzez orzeczenie dodatkowo, w oparciu o art. 42 § 1 k.k., środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 4 lat ewentualnie o orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie kategorii C/C+E prawa jazdy na okres 4 lat.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut jest zasadny i w ocenie Sądu Odwoławczego konieczne jest zarówno podwyższenie orzeczonej kary do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, jak również orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat. Dopiero bowiem takie orzeczenie zadośćuczyni społecznemu poczuciu sprawiedliwości i będzie stanowiło istotną dolegliwość wobec oskarżonego, a tym samym spełni także wobec niego cele stawiane karze.

1.OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1.ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a) podwyższa orzeczoną wobec oskarżonego P. M. karę pozbawienia wolności do 1 /jednego/ roku i 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności,

b) na podstawie art. 42 § 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. M. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 /dwóch/ lat,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, za wyjątkiem orzeczenia o opłacie,

Zwięźle o powodach zmiany

W ocenie Sądu Odwoławczego wymiar orzeczonej w postępowaniu odwoławczym kary jest adekwatny do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuścił się oskarżony,. Wymierzona oskarżonemu kara bezwzględna pozbawienia wolności w podwyższonej wysokości 1 roku i 6 miesięcy spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego i nauczy go poszanowania ogólnych zasad panujących w społeczeństwie, w tym przepisów ruchu drogowego. Spełni także swoją rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Nadto zasadne było także orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

zasądza od oskarżonego P. M. na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu za postępowanie odwoławcze oraz opłatę za obie instancje w kwocie 300 zł /trzysta złotych/.

1.PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sadu Rejonowego w Krośnie z dnia 30 kwietnia 2021 r. sygn. akt II K 106/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego adw. Ł. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 30 kwietnia 2021 r. sygn. akt II K 106/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego adw. A. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 30 kwietnia 2021 r. sygn. akt II K 106/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 30 kwietnia 2021 r. sygn. akt II K 106/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana