Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 483/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Romuald Kompanowski

Protokolant: sekr. sądowy Anna Sobańska

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2020 r. w Kaliszu

odwołania Z. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 27 listopada 2019 r. Nr (...)-2019

w sprawie Z. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o ustalenie kapitału początkowego

Oddala odwołanie

Sygn. akt VU 483/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. ustalił Z. Ł. wartość kapitału początkowego. Przy jego obliczeniu, ZUS przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy ustalony w decyzji o jej przyznaniu – 75,62%.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył Z. Ł., domagając się jej zmiany poprzez uwzględnienie przy obliczaniu wartości kapitału początkowego dalszego okresu od 1 sierpnia 1982 r. do 31 stycznia 1983 r., za który pracodawca wypłacił odwołującemu odprawę w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z powodu braku wolnych miejsc pracy i rezygnacji pracownika w okresie 6 miesięcy z uzyskania propozycji w trybie pośrednictwa pracy.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Odwołujący Z. Ł. od 19 października 1977 r. do 31 lipca 1982 r. był pracownikiem byłych (...) w J.. Stosunek pracy ustał na podstawie Uchwały nr 169 Rady Ministrów z 17 sierpnia 1981 r.

dowód: świadectwo pracy z 21.07.1982 r. w aktach ZUS

Kolejne zatrudnienie odwołujący rozpoczął 1 lutego 1983 r. Od tego dnia jego pracodawcą była (...) Spółdzielnia (...).

dowód: świadectwo pracy z 19.04.1990 r. w aktach ZUS

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 174 ust.1 i 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, kapitał początkowy ustala się na zasadach odpowiednich przy ustalaniu wysokości emerytury. Przepisy art.53 cytowanej wyżej ustawy wskazują, iż wysokość okresów składkowych wpływa na wysokość emerytury a tym samym również na wysokość kapitału początkowego.

Zgodnie z przepisem art.6 ust.2 pkt 5 cytowanej wyżej ustawy za okresy o składkowe uważa się przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. okresy niewykonywania pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli za te okresy na podstawie przepisów Kodeksu pracy zostało wypłacone wynagrodzenie lub odszkodowanie. Okresem składkowym w rozumieniu cytowanej wyżej ustawy jest także – wskazany w art. 6 ust. 2 pkt 6 ustawy – okres czasowego pozostawania bez pracy na obszarze Państwa Polskiego z powodu niemożności jej otrzymania lub niemożności podjęcia szkolenia zawodowego, w tym okresy pobierania zasiłków z funduszu aktywizacji zawodowej, zasiłków dla bezrobotnych oraz zasiłków szkoleniowych wypłacanych z Funduszu Pracy.

W realiach niniejszej sprawy żaden ze wskazanych wyżej przepisów nie ma zastosowania. Odwołujący bowiem wnioskuje aby okres składkowy ustalony przez organ rentowy dla ustalenia wartości kapitału początkowego został zwiększony o okres dalszych 6 miesięcy kiedy odwołujący w związku z ustaniem 31 lipca 1982 r. zatrudnienia, otrzymał 6-o miesięczną odprawę w trybie § 6 ust. 1 Uchwały nr 169 Rady Ministrów z 12 sierpnia 1981 r. w sprawie dodatkowych świadczeń pracowników uspołecznionych zakładów pracy zmieniających pracę. Jak stanowił § 1 cytowanej wyżej uchwały, uchwałę stosuje się do pracowników uspołecznionych zakładów pracy, z którymi rozwiązano stosunek pracy na mocy porozumienia stron albo w drodze wypowiedzenia dokonanego przez zakład pracy z powodu:

1)likwidacji stanowiska pracy albo

2)zmniejszenia stanu zatrudnienia w grupie zawodowej, w której zatrudniony był pracownik.

Takiemu pracownikowi na gruncie § 6 zakład pracy wypłacał pracownikowi odprawę w dniu rozwiązania stosunku pracy w wysokości 6-miesięcznego przeciętnego wynagrodzenia ostatnio przez niego pobieranego, jeżeli pracownik:

1)przed ustaniem zatrudnienia nie otrzymał propozycji pracy w wykonywanym lub pokrewnym zawodzie z powodu braku wolnych miejsc pracy w danej grupie zawodowej oraz zrezygnował w okresie najbliższych 6 miesięcy z uzyskania takich propozycji w trybie pośrednictwa pracy, albo

2)zrezygnował z pracy w uspołecznionych zakładach pracy w celu podjęcia działalności zarobkowej na własny rachunek w rolnictwie, w rzemiośle bądź w innych rodzajach gospodarki nie uspołecznionej, o których mowa w § 9 ust. 1.

Charakter powyższej odprawy nie wskazuje aby było to świadczenie mające charakter wynagrodzenia za pracę albowiem zostało przyznane za okres po ustaniu zatrudnienia w oparciu o inny przepis niż zawarty w Kodeksie pracy. Nawet gdyby przyjąć, że cytowana wyżej uchwała miała funkcjonalny związek z przepisami Kodeksu pracy to wskazany w uchwale charakter analizowanej odprawy w żadnym wypadku nie pozwala na przyjęcie jej jako wynagrodzenia za pracę. Odprawa bowiem jak wynika z przywołanego wyżej § 6 uchwały stanowiła dla byłego pracownika nie związane z dotychczasową pracą świadczenie, uzależnione od rezygnacji byłego pracownika z uzyskania nowego zatrudnienia w trybie pośrednictwa pracy. Odprawa nie miała również charakteru odszkodowania za wadliwe rozwiązanie stosunku pracy w trybie indywidualnej decyzji pracodawcy. O takim odszkodowaniu orzeka sąd pracy i okres, za który przyznane zostało w tym trybie świadczenie wlicza się do okresu składkowego na zasadzie art. 6 ust. 2 pkt 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Nie było również warunków aby okres 1.08.1982 – 31.01.1983 potraktować okres czasowego pozostawania bez pracy z uwagi na niemożność uzyskania pracy. Odwołujący zgłaszając wniosek o odprawę dobrowolnie złożył deklarację o rezygnacji z uzyskania propozycji zatrudnienia w trybie pośrednictwa pracy względnie zrezygnował z pracy w uspołecznionych zakładach pracy w celu podjęcia aktywności zawodowej na własny rachunek bądź w innych rodzajach gospodarki nieuspołecznionej. W braku takiej deklaracji nie doszłoby bowiem do przyznania przedmiotowej odprawy a następnie jej wypłacenia.

W tych warunkach odwołanie jako niezasadne podlegało oddaleniu o czym sąd orzekł w sentencji wyroku.