Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2021 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2021 r. w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w T. (Estonia)

przeciwko P. B. z d. S.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo.

SSR Alina Kowalewska

I C 462/21

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w T. (Estonia) pozwem z dnia 23 listopada 2020 r. domagał się zasądzenia od pozwanej P. B. ( poprzednio S.) kwoty 5.066,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powód podał, iż wierzytelność dochodzona pozwem wynika z umowy pożyczki nr (...) zawartej w dniu 8 października 2018 r. pomiędzy pozwaną a pożyczkodawcą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. P. nie wywiązała się z umowy i nie spłaciła zadłużenia. Pożyczkodawca na podstawie umowy przelewu wierzytelność zbył wierzytelność z tytułu powyższej umowy na rzecz powoda.

Pozwana P. B. nie zajęła stanowiska w sprawie i nie złożyła odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił, co następuje:

P. B. dniu 18 marca 2016 r. dokonała rejestracji na stronie internetowej pożyczkodawcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą W. - po utworzeniu profilu klienta i uiszczeniu opłaty rejestracyjnej w wysokości 0,01 zł ze swojego rachunku bankowego o numerze (...).

(dow ó d: potwierdzenie przelewu z dnia 18 marca 2016 r. k.- 19)

W dniu 8 października 2018 r. przy wykorzystaniu wcześniej utworzonego profilu klienta na stronie internetowej pożyczkodawcy pozwana zawarła z pożyczkodawcą umowę pożyczki nr (...) na kwotę 4.000 zł (całkowita kwota do spłaty wynosiła 5.066,00 zł). W dniu zawarcia ww. umowy pożyczkodawca dokonał przelewu kwoty 4.000 zł tytułem umowy pożyczki o nr (...) na rachunek bankowy pozwanej o nr (...).

( dowód: wydruk umowy pożyczki nr (...) - k. 15-17v, potwierdzenie przelewu z dnia 8 października 2018 r.- k.- 18)

Pożyczkodawca złożył w dniu 28 sierpnia 2020 r. oświadczenie, iż wierzytelność została na przeniesiona na rzecz powoda.

( dowód: oświadczenie pożyczkodawcy- k.20 )

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie załączonych do sprawy dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 k.p.c. wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powodzie, który winien wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu. W ocenie sądu powód nie podołał temu obowiązkowi.

Zdaniem sądu w niniejszej sprawie powód nie wykazał swojej legitymacji czynnej do występowania w przedmiotowej sprawie. Powód nie udowodnił, że przysługuje mu wierzytelność w stosunku do pozwanej P. B. wynikająca z zawartej przez pozwaną w dniu 8 października 2018 r. umowy pożyczki nr (...) w wysokości dochodzonej pozwem. W ocenie sądu powód nie wykazał, że skutecznie nabył wierzytelność względem pozwanej od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. W szczególności należy zwrócić uwagę na to, że powód nie przedłożył dokumentu umowy przelewu wierzytelności i załącznika z wykazu wierzytelności, których dotyczył rzekomy przelew tj. nie wykazał, że nabył od pożyczkodawcy wierzytelność, którą dochodzi w niniejszym postępowaniu.

W ocenie sądu samo oświadczenie o przeniesieniu wierzytelności (k. 20) nie może stanowić dowodu na nabycie wierzytelności . Dokument tego rodzaju - jest tylko i wyłącznie dokumentem prywatnym, którego moc dowodowa ogranicza się do domniemania, że z osoba podpisująca niniejszy dokument złożyła oświadczenie objęte jego treścią (art. 245 k.p.c.). Podsumowując powyższe, zdaniem sądu dowodem istnienia legitymacji czynnej powoda nie może być oświadczenie zawarte w piśmie osoby uprawnionej do reprezentacji pożyczkodawcy.

Wprawdzie zgodnie z art. 339 § 1 i 2 k.p.c. sąd może wydać wyrok zaoczny na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany w wyznaczonym terminie nie złożył odpowiedzi na pozew. W przypadku wydania wyroku zaocznego przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o faktach zawarte w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed posiedzeniem, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Jednakże przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości. Wobec więc tego, że działanie art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenie strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 1999 r. sygn. akt I CKU 176/97).

Zdaniem sądu w sprawie niniejszej istnieją uzasadnione wątpliwości, uniemożliwiające przyjęcie za prawdziwe twierdzeń powoda odnoszących istnienia po jego stronie legitymacji czynnej do występowania w niniejszej sprawie. Podkreślić przy tym należy, że powód reprezentowany jest przez pełnomocnika profesjonalnego, który ma świadomość o obowiązkach dowodowych stron i konsekwencjach braku wykazania okoliczności, na których strona opiera swoje żądanie.

W tej sytuacji, pomimo zaistnienia formalnych przesłanek do wydania w sprawie wyroku zaocznego wskutek braku działania w sprawie pozwanej, sąd oddalił powództwo.

SSR Alina Kowalewska