Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 732/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 29 czerwca 2021 r. w sprawie (...)

0.1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego R. G. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.2.1. Ustalenie faktów

0.1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.2. Ocena dowodów

0.1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I. naruszenia prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, mianowicie art. 7 k.p.k., poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, dokonaną wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, w postaci:- uznania, iż wyjaśnienia oskarżonego w części nie zasługują na uwzględnienie w sytuacji, gdy od początku przedmiotowego postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wskazywał przyczyny wejścia na posesję pokrzywdzonych jedynie w celu odzyskania piłki dla własnego psa, co stanowiło naturalny odruch właściciela zwierzęcia,

- nagrania z monitoringu i uznania, że oskarżony wdziera się na teren posesji pokrzywdzonych, w sytuacji, gdy wyżej wymieniony dostaje się na teren posesji nie podnosząc rygla bramy, ale jedynie delikatnie odsuwając skrzydło otwartej bramy, nie wypełniając tym samym dyspozycji art. 190 k.k.,

- całkowitym pominięciu faktu wynikającego z całego materiału dowodowego, iż pokrzywdzeni nie posiadają domofonu przed bramą i niemożliwym pozostawało poinformowanie ich o swoim przybyciu bez wejścia na posesję, jak również znacznej odległości pomiędzy bramą, a drzwiami wejściowymi do domu, którą musiałby przejść oskarżony, aby powiadomić pokrzywdzonych,

- nietrafnym uznaniu, za w pełni wiarygodne relację pokrzywdzonych B. i K. M., którzy pozostają z oskarżonym, jak również wieloma mieszkańcami K. w zadaniowym konflikcie i są osobiście zainteresowanymi w przedstawieniu R. G. (1) w niekorzystnym świetle,

- nieuwzględnienia zeznań świadka B. B. (2), według której pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonymi nie doszło tego dnia, do żadnej potyczki słownej, co przemawia za twierdzeniem, że oskarżonym nie kierowały żadne subiektywne, złe pobudki wejścia na teren pokrzywdzonych,

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający istotny wpływ na jego treść, polegający na stwierdzeniu, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn karalny, w sytuacji, gdy w rzeczywistości w jego działaniu brak jest elementu wdarcia się na teren posesji pokrzywdzonych, z uwagi wejście przez otwartą bramę wjazdową i brak innych możliwości poinformowania właścicieli nieruchomości o swoim przybyciu - brak dzwonka, domofonu przy furtce i bramie oraz późne godziny noce.

Jednocześnie z wysoko posuniętej ostrożności zarzucam również:

3. naruszenia przepisów prawa procesowego, tj. art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. w iw. z art. 1 * 2 k.k., poprzez błędną ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu i uznania, że jest ona wyższa niż znikoma, w sytuacji, gdy elementy przedmiotowe i podmiotowe popełnionego czynu, winny skutkować całkowitym umorzeniem postępowania na wskazanej powyżej podstawie prawnej z uwagi na brak jakiejkolwiek społecznej szkodliwości w zachowaniu oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też i prawnej. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej i trafnej analizy materiału dowodowego. Także wnioski powzięte przez Sąd na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, zdaniem Sądu Okręgowego, są logiczne, spójne i konsekwentne, dokonane w oparciu o zasady doświadczenia życiowego oraz są przekonująco uzasadnione. Apelacja faktycznie nie wskazuje na takie okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu i nie zawiera też takiej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłyby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżącego, jakoby Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny przez to, że nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w tej części, w której nie przyznał się on do winy, nie mogą być uznane za zasadne. Tym samym apelacja sprowadza się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami.

Rozważając, w kontekście powyższych wstępnych już tylko uwag dotyczących prawidłowości zaskarżonego wyroku, argumentację przytoczoną w apelacji obrońcy, nie sposób dopatrzeć się sugerowanych przez skarżącego uchybień w zakresie przeprowadzonej przez Sąd pierwszej instancji analizy dowodowej. Skarżący polemizując z dokonaną oceną dowodów, wskazuje jedynie, że Sąd powinien dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, także w tej części, w której nie przyznał się on do winy oraz odmówić wiary zeznaniom pokrzywdzonych.

Tym samym Sąd Rejonowy słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w tej części w której nie przyznał się do winy i za wiarygodne uznał jedynie te wyjaśnienia oskarżonego R. G. (1), w których wskazywał, że pomiędzy nim a pokrzywdzonymi istnieje konflikt spowodowany prowadzeniem przez niego sąsiadującej z nieruchomością pokrzywdzonych restauracji.

Co również istotne, oskarżony faktycznie przyznał się do wejścia w dniu 28 października 2020 r. w godzinach nocnych, bez pozwolenia pokrzywdzonych na teren ich posesji, co koresponduje z relacją B. M. i K. M. oraz zapisem domowego monitoringu. Z tych dowodów między innymi wynika, że oskarżony wchodząc na posesję pokrzywdzonych nałożył kaptur oraz a jego zachowanie w żadnym razie nie wskazywało na rzekome poszukiwanie przez niego piłki.

Sąd Rejonowy w pełni zasadnie dał wiarę tym zeznaniom pokrzywdzonym albowiem są one konsekwentne, logiczne oraz pozbawione wewnętrznych sprzeczności.

Prawidłowo zatem Sąd Rejonowy za niewiarygodną uznał argumentację oskarżonego, jakoby wejście na posesję pokrzywdzonych bez ich zgody i w porze nocnej było uzasadnione i uprawnione ze względu na znalezienie się na tej posesji piłki jego psa. Powyższego tymczasem nie widziała P. G. zaś z zeznań pokrzywdzonych wynika, że na terenie ich posesji nie została znaleziona taka piłka. Przede wszystkim jednakże taka okoliczność nie wynika z nagrania z monitoringu domowego.

W konsekwencji apelacja obrońcy oskarżonego nie można zakwestionować oczywistego w istocie faktu, iż w godzinach nocnych oskarżony R. G. (1) wdarł się na ogrodzoną posesję należącą do pokrzywdzonych i przebywał tam bez ich zgody przy czym dla takiego zachowania nie było żadnego powodu.

Art. 193 kk penalizuje zachowanie sprawcy, który wdziera się do cudzego mieszkania, domu, lokalu, pomieszczenia lub ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza przy czym przez „wdarcie się” należy rozumieć wkroczenie do tych miejsc nie tyle przez przełamanie przeszkody fizycznej, co w istocie wbrew woli osoby uprawnionej. Zatem dobrem chronionym w art. 193 kk jest wolność od bezprawnych ingerencji zakłócających spokój zamieszkiwania, czyli przepis ten obejmuje zakaz wszelkiej formy przedostania się (wejścia) do cudzego zamkniętego mieszkania czy innego pomieszczenia chronionego mirem domowym wbrew wyraźnej woli jego dysponenta – tak między innymi wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 26.4.2007 r., II AKa 47/07, KZS 2007, Nr 11, poz. 41; postanowienie Sądu Najwyższego z 14.8.2001 r., V KKN 338/98). Trafnie tym samym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, że w przedmiotowym przepisem chroni się prawo do spokojnego przebywania u siebie w domu, wolnego od zakłócenia przez inne osoby.

Nie budzi przy tym żadnych wątpliwości, że posesja pokrzywdzonych była ogrodzona. Oskarżony wszedł on na ogrodzoną posesję pokrzywdzonych, w porze nocnej, przy czym dla wyczerpania dyspozycji znamion zarzucanego mu czynu nie ma znaczenia czy furtka była zamknięta na skobel. R. G. wszedł tam bez jakiegokolwiek pozwolenia czy też zaproszenia i całkowicie obojętne pozostają wskazywane przez oskarżonego, powody dotyczące wejścia na posesję pokrzywdzonych. Wdarcie się na ogrodzoną posesję w godzinach nocnych oraz założony na głowę kaptur sprawiało, że takie zachowanie R. G. mogło wywołać u pokrzywdzonych obawy a nawet strach o swoje bezpieczeństwo.

Powyższe ustalone postępowanie oskarżonego sprzeciwia się także temu aby w miejsce instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego zastosować dyspozycję art.1§2 kk. Oskarżony nie zaprzeczał, iż wszedł na ogrodzoną posesję pokrzywdzonych nie mając na to ich zgody. Istotne są także wskazane powyżej okoliczności dotyczące zachowania R. G. (nakładany kaptur, nocna pora, pobyt bez żadnego racjonalnego powodu) oraz konflikt pomiędzy stronami. W takiej sytuacji nie sposób jest uznać, że stopień społecznej szkodliwości czynu oraz stopień zawinienia jest znikomy.

Zachowanie oskarżonego mogło wzbudzić niepokój u pokrzywdzonych i faktycznie do niego doszło. Zasadnie zatem Sąd I instancji oceniając takie okoliczności, nie skazał oskarżonego lecz postępowanie wobec niego warunkowo umorzył. Takie rozstrzygniecie winno sprawić, że R. G. będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa a zapadłe orzeczenie faktycznie uzmysłowi mu naganność podjętego zachowania.

Wniosek

a)zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego,

ewentualnie:

b) umorzenie postępowania z uwagi na znikomą społeczna szkodliwość jego czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn podanych wyżej nie uwzględniono wniosków apelującego tak o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego jak i o umorzenie postępowania z uwagi na znikomą społeczna szkodliwość jego czynu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1.Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 29 czerwca 2021 r. w sprawie (...)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W ocenie Sądu Okręgowego wyrok jest prawidłowy i brak było podstaw aby zgodnie z zarzutami apelacji obrońcy uniewinnić R. G. albo umorzyć wobec niego postępowanie.

0.1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art.636§1 kpk zasądzona od oskarżonego R. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postepowanie odwoławcze, w tym opłatę w kwocie 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem opłaty za II instancję.

7.  PODPIS

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego wO.z dnia 29 czerwca 2021 r. w sprawie (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana