Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 marca 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

Protokolant: starszy protokolant sądowy Aleksandra Łaszuk

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) S.A. (...)z siedzibą w W.

o wynagrodzenie

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. (...) w W. na rzecz powódki A. S. kwoty:

1.1.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2014 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za październik 2014 roku,

1.2.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za listopad 2014 roku,

1.3.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za grudzień 2014 roku,

1.4.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za styczeń 2015 roku,

1.5.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 marca 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za luty 2015 roku,

1.6.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za marzec 2015 roku,

1.7.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 maja 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za kwiecień 2015 roku,

1.8.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za maj 2015 roku,

1.9.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lipca 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za czerwiec 2015 roku,

1.10.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za lipiec 2015 roku,

1.11.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za sierpień 2015 roku,

1.12.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 października 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za wrzesień 2015 roku,

1.13.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za październik 2015 roku,

1.14.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za listopad 2015 roku,

1.15.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za grudzień 2015 roku,

1.16.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za styczeń 2016 roku,

1.17.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 marca 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za luty 2016 roku,

1.18.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za marzec 2016 roku,

1.19.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 maja 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za kwiecień 2016 roku,

1.20.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za maj 2016 roku,

1.21.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lipca 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za czerwiec 2016 roku,

1.22.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za lipiec 2016 roku,

1.23.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za sierpień 2016 roku,

1.24.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 października 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za wrzesień 2016 roku,

1.25.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 listopada 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za październik 2016 roku,

1.26.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za listopad 2016 roku,

1.27.  161,25 zł (słownie: sto sześćdziesiąt jeden złotych 25/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za grudzień 2016 roku,

1.28.  130,04 zł (słownie: sto trzydzieści złotych 04/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2017 roku do dnia zapłaty tytułem dodatku stażowego za styczeń 2017 roku;

2.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie kwotę 224,19 zł (słownie: dwieście dwadzieścia cztery złote 19/100) tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której powódka A. S. była zwolniona z mocy ustawy;

3.  nadaje wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności do kwot należności głównych.

Sygn. akt VI P 72/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 listopada 2017 roku (data prezentaty) powódka A. S. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej (...) S.A. (...) w W. łącznie kwoty 4.515,00 zł wraz z odpowiednio obliczanymi odsetkami ustawowymi tytułem niewypłaconej części dodatku stażowego.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że jej dodatek stażowy powinien wynosić 40,5%, a nie 33%, bowiem ponadzakładowy układ pracy, na który pracodawca powoływał się od dnia 1 marca 1999 roku nie mógł skutecznie ograniczyć wzrostu dodatku stażowego. Powódka dodała, że dopiero dnia 1 grudnia 2003 roku zostały prawidłowo zarejestrowane nowe przepisy o ograniczeniu dodatku stażowego. Wobec tego w ocenie powódki jej dodatek stażowy powinien rosnąć przez okres od 1 marca 1999 roku do 1 grudnia 2003 roku.

(pozew – k. 1 – 4)

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana podała, że powódce zostało wręczone wypowiedzenie zmieniające w styczniu 2012 roku, od którego się nie odwołała, co oznacza, że nie może teraz dochodzić wyższego dodatku stażowego. Pozwana dodała, że tym wypowiedzeniem wprowadzone zostały zasady wynikające z regulaminu wynagradzania z 2012 roku, w którym wyraźnie zapisano, że pracownikowi przysługuje dodatek stażowy w wysokości z dnia 1 marca 1999 roku, czyli w przypadku powódki 33%. Jednocześnie pozwana podkreśliła, że w tej sytuacji nawet gdyby dodatek stażowy miał wzrastać po dniu 1 marca 1999 roku to regulamin wynagradzania z 2012 roku przesądził, że dodatek ten ulega obniżeniu do poziomu z dnia 1 marca 1999 roku. Ponadto pozwana wskazała, że umowa o pracę nie określała wysokości dodatku, wobec czego nie było w jej ocenie obowiązku wypowiedzenia warunków płacy w tym zakresie.

(odpowiedź na pozew – k. 41 – 52)

Na rozprawie w dniu 6 czerwca 2019 roku powódka zmodyfikowała powództwo w zakresie roszczenia o dodatek stażowy za styczeń 2017 roku, wnosząc z tego tytułu o kwotę 130,04 zł.

(protokół rozprawy z dni 06.06.2019r. - k. 207)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. S. była zatrudniona w przedsiębiorstwie (...) od 1 września 1976 roku do 31 sierpnia 2009 roku, a od 1 września 2009 roku była zatrudniona w spółce (...) S.A. (...) w W., gdzie pracowała do 26 stycznia 2017 roku. Powódka ostatnio pracowała jako starszy dyżurny ruchu. Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki liczone, jak ekwiwalent za urlop wynosiło 4.747,76 zł brutto.

(dowód: świadectwo pracy – k. 10 cz. C a/o powódki, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 171)

Zgodnie z §30 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników przedsiębiorstwa (...) z dnia 4 stycznia 1999 roku ustala się dodatek za staż pracy, stanowiący załącznik nr 5 do Układu. Z kolei zgodnie z ust. 4 załącznika nr 5 dodatek stażowy przysługuje w wysokości 1,5% podstawy wymiaru za każdy rok pracy, aż do osiągnięcia 33% tej podstawy. Zgodnie z ust. 7 załącznika nr 5 pracownik zatrudniony w dniu wejścia w życie Układu, który przed tym dniem nabył prawo do dodatku w wyższej wysokości niż 33% podstawy wymiaru, zachowuje procentowy wskaźnik dodatku, bez prawa do dalszego jego wzrostu. Zaś zgodnie z ust. 8 tego załącznika pracownik zatrudniony w dniu wejścia w życie Układu, który przed tym dniem nabył prawo do dodatku w niższej wysokości niż 33% podstawy wymiaru, zachowuje procentową wysokość dodatku z prawem do dalszego jego wzrostu, aż do osiągnięcia 33% podstawy wymiaru.

Układ ten wszedł w życie dnia 1 marca 1999 roku.

Pismem z dnia 11 maja 1999 roku, odebranym przez powódkę dnia 25 maja 1999 roku, pracodawca poinformował powódkę, że przysługują jej dodatki do wynagrodzenia oraz świadczenia wynikające z PUZP zawartego dnia 24 lutego 1999 roku.

Pismem z dnia 9 maja 2002 roku powódka wniosła do pracodawcy o naliczenie i wypłacenie jej w terminie 7 dni należnej kwoty wraz z odsetkami, o którą zostało zaniżone jej wynagrodzenie za okres od 1 marca 1999 roku do 1 marca 2002 roku. Powódka dodała, że wyrównanie powinno dotyczyć dodatku za staż pracy.

Zgodnie z §16 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników zatrudnionych przez pracodawców zrzeszonych w Związku Pracodawców (...)z dnia 2 grudnia 2002 roku pracownikowi przysługuje dodatek za staż pracy – wg zasad określonych w załączniku nr 6 do Układu. Zgodnie z ust. 2 tego załącznika nr 6 dodatek wynosi 1,5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po roku pracy i wzrasta za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, z zastrzeżeniem ust. 5-6. Z kolei ust. 5 załącznika nr 6 wskazuje, że pracownik zatrudniony w dniu wejścia w życie Układu, który w dniu 1 marca 1999 roku był pracownikiem przedsiębiorstwa (...) i przed tym dniem nabył prawo do dodatku w wyższej wysokości niż 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, zachowuje procentowy wymiar tego dodatku w dotychczasowej wysokości, bez prawa do dalszego jego wzrostu, z zastrzeżeniem ust. 6. Jednocześnie ust. 6 owego załącznika odnosił się do pracowników (...) S.A. Oddział K. Medycyna Pracy.

Zgodnie z §88 ust. 2 PUZP z dnia 2 grudnia 2002 roku wejście w życie Układu nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia pracownika. Układ powyższy wszedł w życie dnia 1 stycznia 2003 roku.

Dnia 27 sierpnia 2003 roku pracodawca wręczył powódce wypowiedzenie zmieniające z uwagi na wejście w życie PUZP dnia 2 grudnia 2002 roku. Okres wypowiedzenia upływał z dniem 30 listopada 2003 roku.

(dowód: PUZP z 1999r. – k. 64 – 83, pismo z dnia 11.05.1999r. - k. B-78 a/o powódki, pismo z dnia 09.05.2002r. - k. B/100 a/o powódki, PUZP z 2002r. – k. 85 – 107, wypowiedzenie zmieniające z dnia 27.08.2003r. - k. B/105 a/o powódki)

Dnia 1 maja 2012 roku wprowadzono w pozwanej nowy regulamin wynagradzania dla pracowników (...) S.A. (...), opracowany w styczniu 2012 roku. Zgodnie z ust. 2 załącznika nr 7 do tego regulaminu wynagradzania dodatek stażowy wynosi 1,5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po roku pracy i wzrasta o 1,5% za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, z zastrzeżeniem ust. 5. Z kolei zgodnie z ust. 5 pracownik, który w dniu 1 marca 1999 roku był pracownikiem przedsiębiorstwa(...) i przed tym dniem nabył prawo do dodatku w wysokości wyższej niż 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, zachowuje procentowy wymiar tego dodatku w wysokości przysługującej mu na dzień 1 marca 1999 roku, bez prawa do dalszego jego wzrostu. Zgodnie z §31 regulaminu wynagradzania wchodzi on w życie po upływie dwóch tygodni od dnia podania go do wiadomości pracowników w sposób zwyczajowo przyjęty u pracodawcy, z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2012 roku.

(dowód: regulamin wynagradzania z 2012 roku – k. 109 – 132)

Dnia 11 czerwca 2012 roku został zawarty Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla pracowników zatrudnionych przez jednostki organizacyjne wchodzące w skład (...) S.A. Zgodnie z ust. 2 jego załącznika nr 7 dodatek stażowy wynosi 1,5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po roku pracy i wzrasta o 1,5% za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, z zastrzeżeniem ust. 5. Z kolei zgodnie z ust. 5 pracownik, który w dniu 1 marca 1999 roku był pracownikiem przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe” i przed tym dniem nabył prawo do dodatku w wysokości wyższej niż 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, zachowuje procentowy wymiar tego dodatku w wysokości przysługującej mu na dzień 1 marca 1999 roku, bez prawa do dalszego jego wzrostu.

(dowód: ZUZP z 2012r. – k. 152 – 170)

Należny powódce dodatek stażowy, przy uwzględnieniu jego wysokości jako 40,5% powinien wynosić 870,75 zł brutto, tymczasem powódce za miesiące od października 2014 roku do stycznia 2017 roku wypłacano dodatek stażowy w kwocie 709,50 zł brutto, co odpowiadało 33% wysokości tego dodatku. Przy uwzględnieniu dalszego wzrostu dodatku stażowego powódki po dniu 1 marca 1999 roku, jej dodatek powinien wynosić na dzień 30 listopada 2003 roku 40,5%.

(bezsporne, a nadto dowód: zestawienie – k. 172 - 173)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dowody z dokumentów, których wiarygodność nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania. Sąd oparł się również na zeznaniach świadków J. H. i R. T. oraz powódki A. S., uznając je w całości za wiarygodne. Z zeznań świadka J. H. wynika, że nie jest on w stanie potwierdzić, czy w 2012 roku przedstawiał powódce wypowiedzenie zmieniające dotyczące wprowadzenia regulaminu wynagradzania ze stycznia 2012 roku. Z kolei powódka i świadek R. T. zeznały, że nie przypominają sobie, aby takie wypowiedzenie było wręczane pracownikom pozwanej spółki. Z powyższego, w połączeniu z brakiem dokumentu wypowiedzenia zmieniającego w aktach osobowych powódki, wynika, że takie wypowiedzenie nie zostało powódce wręczone.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powódki o zasądzenie na jej rzecz niewypłaconego jej przez pracodawcę dodatku stażowego.

Z ustaleń Sądu wynika, że na dzień 1 marca 1999 roku, kiedy wszedł w życie PUZP z dnia 4 stycznia 1999 roku, powódka miała prawo do 33% dodatku stażowego. Zgodnie z przepisami PUZP dodatek stażowy przysługuje w wysokości 1,5% podstawy wymiaru za każdy rok pracy, aż do osiągnięcia 33% tej podstawy; pracownik zatrudniony w dniu wejścia w życie PUZP, który przed tym dniem nabył prawo do dodatku w wyższej wysokości niż 33% podstawy wymiaru, zachowuje procentowy wskaźnik dodatku, bez prawa do dalszego jego wzrostu. Z kolei pracownik zatrudniony w dniu wejścia w życie PUZP, który przed tym dniem nabył prawo do dodatku w niższej wysokości niż 33% podstawy wymiaru, zachowuje procentową wysokość dodatku z prawem do dalszego jego wzrostu, aż do osiągnięcia 33% podstawy wymiaru. Jak wynika z powyższego nowy PUZP wprowadził regulacje, które miały na celu ograniczenie możliwość wzrostu dodatku stażowego do kwoty 33% podstawy wymiaru. Dla powódki była to zmiana niekorzystna, oznaczała bowiem niemożność wzrostu jej dodatku stażowego, który już w dniu wejścia w życie tego PUZP osiągnął maksymalny poziom 33%.

Wobec powyższego należy zauważyć, że zgodnie z art. 241 ¹³ §2 KP, według jego brzmienia z dnia wejścia w życie PUZP, postanowienia układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy. Samo więc wejście w życie nowego układu zbiorowego pracy nie wystarcza dla automatycznego wprowadzenia w ramach stosunków pracy zmian niekorzystnych dla pracownika. W niniejszej więc sprawie powódka powinna otrzymać wypowiedzenie zmieniające, dotyczące zablokowania możliwości wzrostu jej dodatku stażowego. W toku postępowania nie zostało wykazane, aby w 1999 roku powódce wręczono takie wypowiedzenie zmieniające, brak jest również jakiegokolwiek wypowiedzenia w jej aktach osobowych. W szczególności nie jest wypowiedzeniem zmieniającym pismo pracodawcy z dnia 11 maja 1999 roku, w którym pracodawca jedynie poinformował powódkę o nowym PUZP. Oznacza to, że mniej korzystne dla powódki postanowienia PUZP w przedmiocie dodatku stażowego nie obowiązywały jej. Jej dodatek stażowy mógł więc dalej rosnąć, osiągając 40,5% do momentu rozpoczęcia obowiązywania wobec powódki warunków określonych w kolejnym PUZP z 2 grudnia 2002 roku. Sąd miał bowiem na uwadze, że w PUZP z dnia 2 grudnia 2002 roku również wprowadzono rozwiązanie limitujące wysokość dodatku stażowego do maksymalnie 33%. Jednocześnie jednak zgodnie z §88 ust. 2 tego układu zbiorowego jego wejście w życie nie może spowodować obniżenia wynagrodzenia pracownika. Na wynagrodzenie pracownika składa się zaś także dodatek stażowy. Wobec tego Sąd uznał, że wejście w życie PUZP z 2002 roku nie mogło doprowadzić do obniżenia dodatku stażowego powódki, co najwyżej mogło doprowadzić do zatrzymania dalszego jego wzrostu. Ponadto Sąd miał na uwadze, że w przypadku postanowień układu z 2002 roku, które również były dla powódki mniej korzystne, gdyż także oznaczały zatrzymanie dalszego wzrostu jej dodatku stażowego, pracodawca dochował wymogu z art. 214 ¹³ §2 KP i wręczył powódce odpowiednie wypowiedzenie zmieniające. Zgodnie z jego treścią nowe warunki pracy i płacy zaczęły wobec powódki obowiązywać dnia 1 grudnia 2003 roku. W połączeniu z zakazem obniżenia wynagrodzenia z §88 ust. 2 nowego PUZP należy uznać, że dodatek stażowy powódki mógł dalej rosnąc maksymalnie do dnia 30 listopada 2003 roku, zaś od dnia 1 grudnia 2003 roku jego wzrost został już zablokowany.

W toku postępowania Sąd ustalił, że przy założeniu dalszego wzrostu dodatku stażowego powódki po dniu 1 marca 1999 roku na dzień 30 listopada 2003 roku dodatek ten powinien wynieść 40,5%. Nie było to przedmiotem sporu pomiędzy stronami. Jednocześnie z powyższych rozważań wynika, że dopiero postanowienia PUZP z 2002 roku zostały skutecznie wprowadzone w życie co do powódki, postanowienia PUZP z 1999 roku nie mogły skutecznie zablokować wzrostu jej dodatku stażowego po dniu 1 marca 1999 roku. Wobec tego Sąd uznał, że powódka w dalszym toku zatrudnienia, czyli po dniu 1 grudnia 2003 roku, miała prawo do comiesięcznego dodatku stażowego w wysokości 40,5% podstawy wymiaru. Pomiędzy stronami nie było przedmiotem sporu matematyczne wyliczenie kwoty dodatku za sporny okres. Sąd zasądził więc na rzecz powódki od pozwanej żądane przez nią kwoty.

W tym miejscu należy odnieść się do argumentacji pozwanej, która powoływała się na regulamin wynagradzania z dnia 1 stycznia 2012 roku, który obowiązywał również powódkę. Sąd miał na uwadze, że nie zostało udowodnione, aby faktycznie powódka otrzymała wypowiedzenie zmieniające związane z uregulowaniem jej sytuacji co do wynagrodzenia za pracę przez nowy regulamin wynagradzania. Brak jest takiego wypowiedzenia zmieniającego w aktach sprawy, również wezwani świadkowie nie potrafili potwierdzić, czy takie wypowiedzenie zostało powódce wręczone. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że w aktach osobowych powódki znajduje się wypowiedzenie zmieniające z dnia 8 września 2011 roku, w którym pracodawca wskazał, że od dnia 1 stycznia 2012 roku warunki pracy i płacy regulowane w PUZP będzie regulował regulamin pracy i wynagradzania (k. B-156 a/o powódki). Pracodawca jednak nie przedstawił powódce wówczas treści tego regulaminu wynagradzania, który od 1 stycznia 2012 roku miał regulować jej stosunek pracy. Z ustaleń Sądu wynika, że obowiązujący od 1 stycznia 2012 roku regulamin wynagradzania został opracowany dopiero w styczniu 2012 roku i wszedł w życie z dniem 1 maja 2012 roku, tyle że z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2012 roku. Nie można więc zaakceptować praktyki pracodawcy, który wręcza powódce wypowiedzenie zmieniające, nie przedstawiając jej jednocześnie dokumentu regulującego jej warunki pracy i płacy po okresie wypowiedzenia. Dokument ten został bowiem przygotowany dopiero w styczniu 2012 roku, a okres wypowiedzenia zmieniającego powódki kończył się z dniem 31 grudnia 2011 roku. Powódka nie mogła więc zapoznać się z treścią nowych warunków pracy i płacy. Wobec tego, w ocenie Sądu, nie doszło do prawidłowego i skutecznego prawnie wręczenia powódce wypowiedzenia zmieniającego co do warunków pracy i płacy określonych w regulaminie wynagradzania ze stycznia 2012 roku.

Należy zauważyć, że nawet gdyby doszło do uznania, że powódce wręczono skutecznie wypowiedzenie zmieniające, wprowadzające do jej stosunku pracy zasady określone w regulaminie wynagradzania z 2012 roku, również i wówczas jej roszczenie byłoby zasadne. Sąd miał bowiem na uwadze, że zgodnie z ust. 2 załącznika nr 7 do regulaminu wynagradzania z 2012 roku dodatek stażowy wynosi 1,5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po roku pracy i wzrasta o 1,5% za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Ten zapis nie dotyczy powódki, bowiem limituje on wzrost dodatku stażowego dla pracowników, którzy w chwili wejścia w życie tych przepisów nie osiągnęli jeszcze progu 33% dodatku stażowego i dodatek ten dla nich cały czas mógł rosnąć. Powódce zaś, jak to wyżej wskazano, przysługiwał dodatek stażowy w wysokości 40,5% w stałej wysokości od 1 grudnia 2003 roku i od tego czasu jej dodatek stażowy nie wzrastał. Z kolei zgodnie z ust. 5 załącznika nr 7 do regulaminu wynagradzania pracownik, który w dniu 1 marca 1999 roku był pracownikiem przedsiębiorstwa państwowego (...) i przed tym dniem nabył prawo do dodatku w wysokości wyższej niż 33% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, zachowuje procentowy wymiar tego dodatku w wysokości przysługującej mu na dzień 1 marca 1999 roku, bez prawa do dalszego jego wzrostu. Ten przepis nie ma jednak zastosowania do powódki, która w dniu 1 marca 1999 roku nie miała jeszcze prawa do wyższego niż 33% dodatku stażowego, jej dodatek wynosił wówczas równo 33%. Reasumując, wprowadzenie nowych przepisów regulaminu wynagradzania z dnia 1 stycznia 2012 roku nie zmieniło sytuacji powódki, która nadal była uprawniona do dodatku stażowego w wysokości 40,5%. Nie zmienił tego również kolejny PUZP z 2012 roku, który zawierał tożsame w swej treści odnośnie dodatku stażowego rozwiązania co omówione wyżej regulacje z regulaminu wynagradzania z dnia 1 stycznia 2012 roku. Dodać w tym miejscu należy, że w aktach osobowych, ani w aktach sprawy nie ma dokumentu wypowiedzenia zmieniającego wprowadzającego zasady określone w PUZP z 2012 roku. Wobec tego roszczenie powódki, nawet przy uznaniu, że otrzymała ona wypowiedzenie zmieniające co do wprowadzenia regulaminu wynagradzania z 2012 roku, czy też wypowiedzenie zmieniające co do wprowadzenia PUZP z 2012 roku, i tak należałoby uznać za zasadne.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 KPC oraz art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazując pobrać od pozwanej spółki na rzecz Skarbu Państwa kwotę 224,19 zł, odpowiadającą opłacie od pozwu, obliczanej jako 5% od ostatecznie zasądzonej na rzecz powódki kwoty.

Sąd, na podstawie art. 477 ² §1 KPC, nadał również wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności do kwot należności głównych, mając na uwadze, że jednomiesięczne wynagrodzenie powódki przewyższa sumę tych kwot.