Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

PrzewodniczącySSR Przemysław Chrzanowski

Ławnicy: Bogumiła Wacława Karpińska

Wanda Anna Wach

Protokolant stażysta Ewa Daniło

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa G. S., D. S. - spadkobierców zmarłego powoda J. S.

przeciwko (...)w W.

o przywrócenie do pracy, odszkodowanie

I.  oddala powództwo o odszkodowanie,

II.  umarza postępowanie o przywrócenie do pracy,

III.  zasądza od G. S. i D. S. solidarnie na rzecz (...)w W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI P 689/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 lutego 2012 roku (data na kopercie) J. S. wniósł o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne, alternatywnie wnosząc o przywrócenie go do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy w sytuacji, gdyby umowa o pracę uległa rozwiązaniu. Jako pozwanego powód wskazał (...)w W..

W uzasadnieniu swego stanowiska powód wskazał, iż był zatrudniony u pozwanego od dnia 12 czerwca 2007 roku na stanowisku głównego specjalisty na czas określony w celu zastępstwa, zaś dnia 13 czerwca 2007 roku powierzono mu pełnienie obowiązków Dyrektora (...) w W., na którym to stanowisku został w końcu zatrudniony 30 kwietnia 2008 roku na czas nieokreślony. Z kolei dnia 30 stycznia 2012 roku wręczono powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem terminu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę utratę zaufania pracodawcy do powoda na skutek naruszenia jego obowiązków poprzez wskazane w tym oświadczeniu działania i zaniechania powoda. J. S. podniósł, że niektóre z wymienionych w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę powodów w ogóle nie zaistniało, inne natomiast nie były przez niego zawinione i starał się on im zapobiec, stąd też uznał przedmiotowe wypowiedzenie za nieuzasadnione, zaś przyczyny w nim wskazane za nieprawdziwe.

(pozew – k. 1 – 12)

W odpowiedzi na pozew (...)w W. wniósł o jego oddalenie w całości. Pozwany podniósł, że roszczenia pozwu są bezzasadne, wskazując na utratę zaufania do powoda, który zawiódł jego oczekiwania na powierzonym mu stanowisku. Pozwany odnosząc się po kolei do każdego z punktów oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę wskazuje, że twierdzenia powoda nie są zgodne z prawdą, oraz że ponosi on odpowiedzialność za wskazane uchybienia.

(odpowiedź na pozew – k. 113 – 118)

Pismem procesowym z dnia 4 września 2013 roku (data na kopercie) pełnomocnik powoda poinformował Sąd, iż J. S. zmarł 19 lipca 2013 roku. Mając to na względzie pełnomocnik powoda oświadczył, że w miejsce zmarłego powoda wstępują jego następcy prawni: żona G. S. oraz syn D. S.. Jednocześnie pełnomocnik powoda zmodyfikował powództwo wnosząc o zasądzenie od pozwanego odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę zamiast żądania przywrócenia powoda do pracy.

(pismo procesowe – k. 298 – 300)

Postanowieniem z dnia 1 października 2013 roku Sąd podjął postępowanie z udziałem G. S. oraz D. S..

(postanowienie z dnia 01 października 2013 roku – k. 328)

Na rozprawie w dniu 26 lutego 2014 roku pełnomocnik strony powodowej wniósł o zasądzenie na rzecz dwóch powodów solidarnie kwoty 22.500 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę.

(protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2014 roku – k. 385)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. S. był zatrudniony w (...)w W. od 13 czerwca 2007 roku na podstawie umowy o pracę na czas określony na zastępstwo na stanowisku głównego specjalisty. Dnia 13 czerwca 2007 roku powodowi powierzono również pełnienie obowiązków Dyrektora (...)w W.. Zawartą umowę o pracę na czas określony strony rozwiązały za porozumieniem z dniem 30 kwietnia 2008 roku. Jednocześnie tego samego dnia, tj. 30 kwietnia 2008 roku strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, zgodnie z którą powód został zatrudniony na stanowisku Dyrektora (...)w W. w wymiarze pełnego etatu. Średnie miesięczne wynagrodzenie brutto powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 7.500,00 zł.

(dowód: umowa o pracę z dnia 12 czerwca 2007 roku – k. 15, k.4 cz. B a/o powoda, powierzenie powodowi stanowiska dyrektora pozwanego – k. 16, k. 12 cz. B a/o powoda, rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron – k. 1 cz. C a/o powoda, umowa o pracę na czas nieokreślony z dnia 30 kwietnia 2008 roku – k. 17, k. 24 cz. B a/o powoda, zaświadczenie o wynagrodzeniu – k. 121)

Dnia 30 stycznia 2012 roku powodowi wręczono oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu z nim umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął 30 kwietnia 2012 roku. W treści oświadczenia pracodawca wskazał jako przyczynę podjęcia takiego kroku utratę zaufania do powoda. Utrata zaufania była wynikiem wskazanych w przedmiotowym oświadczeniu pracodawcy okoliczności polegających na:

- naruszeniu obowiązków pracownika samorządowego przez powoda przejawiającego się brakiem dbałości o wykonywanie zadań publicznych i o środki publiczne poprzez dopuszczenie do sytuacji skutkującej powstaniem zobowiązań wymagalnych w dniu 31 grudnia 2010 roku, które nie miały pokrycia w roku budżetowym 2010, pomimo iż zobowiązania te mogły zostać pokryte w ponad 80%, gdyby dokonano z odpowiednim wyprzedzeniem stosownych przesunięć w budżecie;

- naruszeniu obowiązków pracownika samorządowego zatrudnionego na stanowisku kierowniczym poprzez dopuszczenie do powstania znacznych zaległości, a w drugiej połowie roku 2011 do zaprzestania kierowania na drogę sądową pozwów o zapłatę oraz wniosków o eksmisję, a także poprzez prowadzenie gospodarki finansowej w sposób niegospodarny i nieracjonalny oraz stwarzający zagrożenie braku możliwości realizacji statutowych zadań poprzez zaciągnięcie do 31 sierpnia 2011 roku zobowiązań na tzw. wynagrodzenia bezosobowe na łączną kwotę przekraczającą 90% zaplanowanych na ten cel środków w 2011 roku, a także zaniechanie jakichkolwiek działań zmierzających do ograniczenia wydatków w tym zakresie;

- naruszeniu obowiązków pracownika samorządowego polegającym na braku sumienności i staranności w wykonywaniu poleceń pracodawcy, co miało doprowadzić do wystąpienia wielomiesięcznych i nieuzasadnionych opóźnień przy przejmowaniu powierzonych w zarząd i administrowanie nieruchomości, a także niezabezpieczeniem jednej z nich, co skutkowało powstaniem zagrożenia dla życia i zdrowia, a także przyczyniło się do dalszej dewastacji obiektu;

- wykonywaniu prac remontowych w 2011 roku nie ujętych w planie rzeczowo – finansowym remontów oraz inwestycji i modernizacji niezgodnie z uchwałą nr 741/2011 Zarządu Dzielnicy (...)z dnia 11 maja 2011 roku.

(dowód: rozwiązanie umowy o pracę z dnia 30 stycznia 2012 roku – k. 18 – 19, k. 4 cz. C a/o powoda)

W wystąpieniu pokontrolnym, w związku z wynikami kontroli przeprowadzonej w (...)przez Biuro (...)w dniach od 20 maja 2011 roku do dnia 13 czerwca 2011 roku, negatywnie oceniono działania powoda na stanowisku dyrektora (...), któremu zarzucono dopuszczenie do powstania zobowiązań wymagalnych na dzień 31 grudnia 2010 roku w łącznej wysokości 2.303.262,01 zł. Powodowi zarzucono przy tym naruszenie przepisów ustawy o finansach publicznych, gdyż miał on zaciągnąć zobowiązania, na które brak było zabezpieczenia w planie finansowym jednostki. Jako główną przyczynę takiego stanu rzeczy wskazano zaplanowanie zbyt małych wydatków oraz niedokonywanie na czas odpowiednich korekt w poszczególnych pozycjach planu finansowego, które umożliwiłyby wykonanie tych zobowiązań. Przesunięcia takie, zgodnie z protokołem pokontrolnym, mogłyby zmniejszyć stan zobowiązań wymagalnych na koniec 2010 roku o 81,13%. Jednocześnie w wyniku przeprowadzonej kontroli ustalono, że powód występował sześciokrotnie do Burmistrza Dzielnicy (...)o zmianę planu finansowego, jednak uwzględnione zmiany nie pokryły zobowiązań. Z kolei w innych działach wydatków zanotowano nadwyżkę finansową, która mogła być przeznaczona na pokrycie wymagalnych na koniec 2010 roku zobowiązań. Powód był świadomy braków finansowych jakie mogą powstać w roku 2010 już w roku 2009, gdy tworzony był plan finansowy na rok 2010. Informował on wówczas, że tworzony budżet będzie niewystarczający, podnosił też w piśmie skierowanym do Burmistrza Dzielnicy z dnia 17 sierpnia 2009 roku, że proponowane obniżenie wysokości środków finansowych z uwzględnieniem zadań obligatoryjnych nie jest możliwe. W toku całego roku 2010 powód wielokrotnie wysyłał pisma do Burmistrza Dzielnicy, bądź też do Zarządu Dzielnicy z wnioskami o dokonanie przesunięć w planie wydatków pomiędzy poszczególnymi pozycjami tak, aby zrównoważyć powstałe lub przewidywane braki finansowe. Powód musiał kierować takie pisma, gdyż samodzielnie nie mógł dokonać przesunięć pomiędzy poszczególnymi rozdziałami i paragrafami budżetu. Do Burmistrza lub jego Zastępcy, a także do Zarządu Dzielnicy powód kierował pisma: z dnia 27 lipca 2010 roku, w którym wnioskował o przesunięcia wydatków w pięciu paragrafach, wskazując jednocześnie, że w IV kwartale roku 2010 przewidywany jest niedobór środków, z dnia 7 września 2010 roku, gdzie wnioskował on o przesunięcie środków do paragrafu „Różne opłaty i składki”, z dnia 12 października 2010 roku, gdzie powód wnosił o przesunięcie środków i przeznaczenie ich między innymi na zakup energii i podatek VAT, z dnia 18 października 2010 roku, gdzie powód informował o przewidywanym realnym zagrożeniu przekroczenia wydatków i braku możliwości regulowania bieżących zobowiązań (...). Z kolei w piśmie z dnia 12 sierpnia 2010 roku powód wnioskował wprost o zwiększenie o 3.600.450,00 zł ogólnej kwoty wydatków planowanych na rok 2010, która to kwota wynikała z przyjętego dla (...) na rok 2010 zmniejszonego planu budżetowego. W piśmie z dnia 25 listopada 2010 roku poinformowano Dyrektora (...)o przewidywanym na koniec roku 2010 niedoborze środków w wysokości około 3.370.000,00 zł.

Powstanie na koniec roku 2010 zobowiązań wymagalnych było spowodowane wystawianiem przez kontrahentów na koniec roku faktur za pobór ciepła, prądu, czy za wywóz nieczystości dokonane w ostatnim kwartale. (...) poszukiwał środków, o których przeniesienie w ramach swojego budżetu mógłby wystąpić do Zarządu Dzielnicy, jednak żaden wniosek nie został w tym przedmiocie złożony w ciągu ostatnich miesięcy roku 2010 (listopad – grudzień). Jednocześnie w wyniku kontroli ujawniono w budżecie (...) środki nie wykorzystane, które mogły być przeniesione na pokrycie około 81% wymagalnych zobowiązań. O przesunięcie środków, w ramach budżetu (...), mógł wnioskować jedynie powód, Zarząd Dzielnicy nie mógł sam z siebie, bez żadnego wniosku, podjąć decyzji w tym przedmiocie. Na koniec 2010 roku (...) posiadał niewykorzystane środki między innymi na funduszu remontowym, co wynikało z faktu, iż wykonawca remontu balkonów, na które te środki miały być przeznaczone, nie wykonał pracy zgodnie z ustalonym terminem.

(dowód: wystąpienie pokontrolne – k. 122 – 123 verte, pismo z dnia 17 sierpnia 2009 roku – k. 40 – 42, pismo z dnia 27 lipca 2010 roku – k. 44 – 45, pismo z dnia 07 września 2010 roku – k. 48, pismo z dnia 12 października 2010 roku – k. 52, pismo z dnia 18 października 2010 roku – k. 55, pismo z dnia 12 sierpnia 2010 roku – k. 46, pismo z dnia 25 listopada 2010 roku – k. 57, zeznania świadka A. R. – k. 150 – 152, zeznania świadka M. M. – k. 189 - 193, zeznania świadka A. G.– k. 215 – 222)

W ciągu roku 2011 (...) kierował do sądu pozwy przeciwko swym dłużnikom, jednak brak środków finansowych w paragrafie dotyczącym opłat sądowych doprowadził do sytuacji, iż przez dwa tygodnie w październiku 2011 roku faktycznie zaprzestano kierowania tych pozwów. Powód od początku 2011 roku zwracał się z wnioskami o zwiększenie środków na opłaty sądowe lub o przekierowanie na te wydatki pieniędzy przeznaczonych na inne cele. W tym celu powód kierował do Burmistrza i Zastępcy Burmistrza Dzielnicy pisma: z dnia 2 lutego 2011 roku, z dnia 13 maja 2011 roku, z dnia 14 czerwca 2011 roku, z dnia 06 października 2011 roku, z dnia 13 października 2011 roku, z dnia 17 października 2011 roku, z dnia 28 października 2011 roku, z dnia 28 listopada 2011 roku oraz z dnia 2 grudnia 2011 roku. Pismem z dnia 13 maja 2011 roku powód informował, że wydatki zaplanowane w § 4610 dotyczącym kosztów postępowania sądowego zostały zużytkowane w wysokości niemalże 100% już według stanu na dzień 30 kwietnia 2011 roku. Aby znaleźć środki na pokrycie nowych wydatków dotyczących postępowań sądowych został zwołany Zarząd Dzielnicy, który znalazł możliwość przekierowania środków w ramach budżetu (...) i zobowiązał powoda do wystąpienia z odpowiednim wnioskiem o przekierowanie tych środków. Ilość środków potrzebnych na kolejny rok w budżecie na pokrycie wydatków związanych z kosztami postępowań sądowych była uprzednio konsultowana z zespołem radców prawnych. Wydatki na sprawy sądowe na 2011 rok były planowane na poziomie wydatków z roku 2010. Jedynymi wydatkami pozostałymi do zapłaty z roku 2010 były nie zapłacone opłaty od pozwów z grudnia 2010 roku. zaległość ta (z 2010 roku) była jedną z przyczyn braku funduszy na kierowanie spraw do sądu, co wynika z pisma powoda z dnia 19 października 2011 roku, w którym powód wskazał, że na dzień 17 października 2011 roku pozostały 104 wnioski o skierowanie sprawy o eksmisję oraz 525 wniosków o skierowanie sprawy o zapłatę, które nie mogły być kierowane z uwagi na brak funduszy.

(dowód: pismo z dnia 2 lutego 2011 roku – k. 59, pismo z dnia 13 maja 2011 roku – k. 60 i k. 125, pismo z dnia 14 czerwca 2011 roku – k. 61, pismo z dnia 06 października 2011 roku – k. 62 – 63, pismo z dnia 13 października 2011 roku – k. 64, pismo z dnia 17 października 2011 roku – k. 65, pismo z dnia 28 października 2011 roku – k. 66, pismo z dnia 28 listopada 2011 roku – k. 67 – 68, pismo z dnia 02 grudnia 2011 roku – k. 69, zeznania świadka A. S. – k. 153 - 155, email z dnia 06 października 2011 roku – k. 127, zeznania świadka A. G.– k. 215 – 222, protokół nr (...) posiedzenia Zarządu (...)z dnia 10 czerwca 2011 roku – k. 124, zeznania świadka A. R. – k. 150 – 152, pismo z dnia 19 października 2011 roku – k. 128)

Zgodnie ze sprawozdaniem z wykonania planu wydatków budżetowych jednostki samorządu terytorialnego za okres od początku roku 2011 do dnia 30 sierpnia 2011 roku(...)z łącznej sumy przeznaczonej na wydatki związane z wynagrodzeniami bezosobowymi w wysokości 1.160.000,00 zł wykonał do dnia 31 sierpnia 2011 roku wydatki na kwotę 998.508,40 zł, co stanowi około 86 %. Jednocześnie powód w swym piśmie z dnia 19 września 2011 roku wskazywał na inne wysokości wykonania budżetu w tym zakresie, podnosząc iż w ramach zadania B/II/3/1 z przeznaczonych 800.000,00 zł do dnia 31 sierpnia 2011 roku wykonano 703.663,98 zł, zaś w ramach zadania B/II/3/3 z przeznaczonych 360.000,00 zł wykonano 347.320,45 zł, co oznacza, iż z łącznej sumy 1.160.000,00 zł wykonano do dnia 31 sierpnia 2011 roku wydatki na kwotę 1.050.984,43, co stanowi z kolei 90,6%.

(dowód: sprawozdanie z wykonania planu wydatków budżetowych za okres od początku roku 2011 do dnia 31 sierpnia 2011 roku - k. 70 – 71, pismo z dnia 19 września 2011 roku – k. 129 – 129 verte)

Zarządzeniem Prezydenta (...)nr (...) z dnia 11 kwietnia 2011 roku powierzono w zarząd i administrowanie (...) w W. nieruchomość położoną przy ul. (...) w W.. Pismem z dnia 1 czerwca 2011 roku administracja nieruchomości nr 5 wniosła do Naczelnika (...)dla(...)w W. o niezwłoczne przekazanie tej nieruchomości zgodnie z zarządzeniem. (...) pismem z dnia 4 lipca 2011 roku przesłał Naczelnikowi (...)do uzupełnienia i podpisania protokoły przejęcia przedmiotowej nieruchomości. Jednocześnie(...)wniósł także o wykonanie decyzji dotyczącej zabezpieczenia otworów w obiekcie przed możliwością dostępu osób trzecich, a w przypadku nie wykonania o przekazanie środków finansowych na ich wykonanie. Zapis ten stał się przyczyną konfliktu odnośnie podpisania samego protokołu, gdyż podmiot przekazujący nie chciał ponosić żadnych wydatków, ani wpisywać takich klauzul do protokołu przejęcia nieruchomości. Pismem z dnia 23 listopada 2011 roku powód poinformował Prezydenta (...)o tym, że nie jest w stanie przejąć nieruchomości, gdyż trwa spór kompetencyjny, który organ jest właściwy do jej przekazania. Pismem z dnia 12 lipca 2011 roku kierownik administracji nr 5 został powiadomiony, iż przejęcie przedmiotowej nieruchomości w zarząd i administrowanie przez (...) nastąpi przez Delegaturę (...)

(dowód: zarządzenie nr (...) Prezydenta (...)z dnia 11 kwietnia 2011 roku - k. 72, pismo z dnia 4 lipca 2011 roku – k. 74, korespondencja mailowa – k. 75 – 77, pismo z dnia 23 listopada 2011 roku – 78, pismo z dnia 12 lipca 2011 roku – k. 130)

Zarządzeniem Prezydenta (...)z dnia 3 czerwca 2011 roku nr (...) (...) powierzono w zarząd i administrowanie nieruchomości położone przy ul. (...). Dnia 11 lipca 2011 roku podpisano protokół przejęcia tej nieruchomości, w którym jednocześnie wskazano wszelkie stwierdzone usterki.

(dowód: zarządzenie nr (...) prezydenta (...)- k. 85 – 86, protokół przejęcia z dnia 11 lipca 2011 roku - 87 – 87 verte)

Zarządzeniem z dnia 3 czerwca 2011 roku nr (...) oraz zarządzeniem z tego samego dnia nr (...) Prezydent (...) powierzył(...)kolejne nieruchomości do przejęcia, tj. nieruchomość położoną przy ul. (...) oraz muszlę koncertową w (...). Obie te nieruchomości zostały przez (...) przejęte, ale z opóźnieniem, nieruchomość przy ul. (...) dnia 27 sierpnia 2011 roku, zaś muszla koncertowa w (...)– w grudniu 2011 roku.

(dowód: zeznania świadka A. G.– k. 215 – 222)

W roku 2011 (...) nie wykonał planu rzeczowo – finansowego remontów oraz inwestycji i modernizacji zgodnie z pierwotnymi założeniami. W niektórych pozycjach (...) wykonał więcej remontów, niż przewidziano (tak np. jeśli chodzi o remonty elementów konstrukcyjnych budynku oraz kominów – wykonano 93, a w planie było 43), zaś w niektórych pozycjach wykonano mniej niż zakładano (tytułem przykładu remontów elewacji planowano 5, a nie wykonano żadnego). Takie działanie (...) było niezgodne z wytycznymi przekazanymi mu w uchwale Zarządu Dzielnicy.

(dowód: sprawozdanie zbiorcze za rok 2011 – k. 131, zeznania świadka A. G.– k. 215 – 222)

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentacji złożonej w toku postępowania, której prawdziwość nie była przez strony kwestionowana, a także na podstawie zeznań świadków: A. R., A. S., M. M., T. K. orazA. G..

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka A. R. w zakresie, w jakim twierdzi ona, iż w 2010 roku powód złożył do Zarządu Dzielnicy kilkanaście, a nawet dwadzieścia wniosków. Twierdzenie to nie znajduje potwierdzenia w pozostałym zebranym w sprawie materiale dowodowym, który Sąd uznał z wiarygodny. Ponadto należy zauważyć, że świadek dalej sama zeznaje, iż mogła się pomylić co do ilości wniosków w roku 2010 oraz, że jedynie jej się wydaje, że wniosków tych było dwadzieścia.

Sąd nie dał również wiary zeznaniom świadka A. S. w zakresie, w jakim twierdzi on, iż nie przypomina sobie, by w drugiej połowie 2011 roku zaprzestano kierowania spraw do sądu, gdyż twierdzenie to nie wytrzymuje konfrontacji z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym wiadomością email od zespołu prawnego, a także zeznaniami chociażby księgowej – świadka A. R..

Sąd nie uznał także za wiarygodne zeznań świadka M. M. w zakresie, w jakim twierdzi on, podobnie jak świadek A. R., iż w 2010 roku powód występował do miasta o zwiększenie środków finansowych poprzez (...)ponad dwadzieścia razy, gdyż twierdzenia te nie znajdują potwierdzenia w pozostałym zebranym materiale dowodowym.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest kwestia zgodności z prawem wręczonego, zmarłemu w toku procesu, powodowi rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem. W swej argumentacji powód podnosił, iż przyczyny mające uzasadniać to rozwiązanie umowy o pracę są bezzasadne i nieprawdziwe.

Rozważania przedmiotowe należy rozpocząć od przytoczenia regulacji stanowiącej podstawę prawną dla roszczeń odszkodowawczych dochodzonych przez następców prawnych powoda. Zgodnie z art. 45 § 1 Kodeksu pracy (dalej jako: KP) w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy stosownie do żądania pracownika orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy albo o odszkodowaniu. Pierwotnym roszczeniem podnoszonym w niniejszej sprawie przez powoda było roszczenie dotyczące przywrócenia go do pracy, jednak w wyniku jego zgonu roszczenie to, jako indywidualnie mu przysługujące, wygasło. Wobec powyższego jego następcy prawni wnieśli roszczenie o odszkodowanie, którego podstawą jest również wskazana regulacja prawna. Warto w tym miejscu zauważyć, że tak dla uznania roszczenia dotyczącego przywrócenia pracownika do pracy, jak i dla zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z art. 45 § 1 KP musi być spełniona podstawowa przesłanka, a mianowicie w toku postępowania musi zostać stwierdzone, iż wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione bądź narusza przepisy go dotyczące.

W przedmiotowej sprawie powód od początku konsekwentnie powoływał się na fakt, iż wręczone mu wypowiedzenie jest nieuzasadnione, a wskazane w nim przyczyny są nieprawdziwe. Z analizy skarżonego wypowiedzenia umowy o pracę wynika, iż przyczyną go uzasadniającą była utrata zaufania do powoda przez organ zatrudniający. Uzasadniając tę utratę zaufania strona wskazuje na poszczególne zachowania powoda, które do tego doprowadziły.

Pierwszym ze wskazanych w wypowiedzeniu umowy o pracę zachowań mających uzasadniać utratę zaufania pracodawcy do powoda jest ujawniona w wyniku kontroli niegospodarność powoda, mająca przejawiać się w tym, iż dopuścił on do powstania na koniec 2010 roku zobowiązań wymagalnych, które nie miały pokrycia w wydatkach zatwierdzonych w planie budżetowym, podczas gdy jednocześnie w innych paragrafach planu budżetowego figurowały środki, które mogły być przesunięte, aby w większości zaspokoić te wymagalne zobowiązania. W toku przedmiotowego postępowania Sąd przyjął ustalenia wskazane w wystąpieniu pokontrolnym dotyczące powstałych zobowiązań oraz niewykorzystanych środków, które mogły być przeniesione z wykorzystaniem na pokrycie przedmiotowych zobowiązań. Jednocześnie Sąd ustalił, iż powód jako Dyrektor (...) nie mógł samodzielnie przenosić środków w ramach swojego budżetu, za każdym razem musiał on wystąpić z odpowiednim wnioskiem. Strona powodowa przedstawiła sześć takich wniosków, które były kierowane w toku całego roku 2010 do Burmistrza Dzielnicy oraz do Zarządu Dzielnicy, jednak należy zauważyć, że ostatnie z tych pism dotyczących dokonania przeniesienia środków w ramach budżetu zostało skierowane dnia 18 października 2010 roku. Żaden wniosek nie został skierowany potem, mimo iż powód był świadomy niedoboru, o czym świadczą jego pisma. Jednak był on również świadomy faktu, że nie jest możliwe zwiększenie środków finansowych (...) przez Dzielnicę, o czym informowano w piśmie z dnia 25 listopada 2010 roku. Jednocześnie powód nie podważył faktu, iż wystąpiła nadwyżka w środkach budżetowych(...), również z zeznań świadków wynika, że (...) miało środki chociażby na funduszu remontowym. Swe stanowisko procesowe odnośnie braku przekazania środków z nadwyżki na pokrycie zobowiązań powód oparł jedynie na fakcie, iż nie mógł sam tej nadwyżki przekierować na inne cele. Mógł on jednak złożyć wniosek do Burmistrza o podjęcie takiej decyzji, czego jednak nie zrobił, a w efekcie doszło do faktycznego powstania zaległości na koniec roku 2010.

Wobec powyższego należy, zdaniem Sądu, uznać iż wskazane zachowanie rzeczywiście miało miejsce i mogło doprowadzić do utraty zaufania do powoda. Powód jako osoba, której powierzono gospodarowanie daną jednostką, powinien skrupulatnie monitorować jej finanse i wykazywać się zaradnością i gospodarnością przy wykorzystaniu swojego budżetu. Jak zaś wynika z przedmiotowych ustaleń i powyższych ustaleń, powód mógł podjąć pewne działania w celu poprawy sytuacji budżetowej na koniec roku 2010, ale nie skorzystał z tych możliwości. Takie jego zachowanie uzasadnia postawiony mu zarzut w pkt. 1 analizowanego wypowiedzenia.

Odnosząc się do kwestii kierowania spraw sądowych przez powoda w roku 2011 (zarzut z pkt. 2a wypowiedzenia) Sąd ustalił, iż faktycznie doszło w drugiej połowie 2011 roku do sytuacji, gdy pozwy nie były w ogóle kierowane do sądu. Wynikało to z braku funduszy. Sytuacja taka miała miejsce w październiku i trwała dwa tygodnie. Oczywiście nie była to sytuacja trwająca permanentnie do końca roku 2011, czy też trwająca w całej drugiej połowie tego roku, niemniej jednak doszło do niej. Co oznacza, iż ten zarzut przedstawiony w wypowiedzeniu jest słuszny i znajduje potwierdzenie w faktach. Również powstanie znacznych zaległości zostało bez wątpliwości stwierdzone, co więcej sam powód w swym piśmie z dnia 19 października 2011 roku wskazuje, że faktycznie takie zaległości powstały. Powód również przyznaje, iż były one spowodowane zaległościami z roku 2010. W toku postępowania Sąd ustalił na podstawie zeznań świadka A. R., iż zaległości te odnosiły się do nieuiszczonych opłat od pozwów z grudnia 2010 roku. Jednocześnie Sąd ustalił, że powód kierował liczne pisma o zwiększenie środków na wydatki związane z kierowaniem pozwów do sądu i wniosków o eksmisję. W tym zakresie wobec tego należy przyznać, że powód podejmował działania mające na celu znalezienie potrzebnych środków finansowych. Jednak należy zauważyć, że sedno postawionego w wypowiedzeniu powodowi przez pracodawcę zarzutu sprowadza się do dopuszczenia przez powoda do zaistnienia sytuacji, w której doszło do powstania znacznych zaległości, a nawet całkowitego zaprzestania kierowania pozwów. Sytuacje takie miały miejsce i zostały potwierdzone w toku niniejszego postępowania, wobec czego również i ten zarzut jest prawdziwy.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego zaciągnięcia przez powoda do 31 sierpnia 2011 roku zobowiązań na wynagrodzenia bezosobowe na łączną kwotę przekraczającą 90 % zaplanowanych na ten cel środków oraz zaniechania jakichkolwiek działań zmierzających do ograniczenia wydatków w tym zakresie, Sąd zauważył, że doszło do sprzeczności pomiędzy wynikami zawartymi w przedstawionym w toku postępowaniu sprawozdaniu (k. 70 – 71 akt sprawy), a stanowiskiem zawartym w piśmie z dnia 19 września 2011 roku, które powód skierował do burmistrza. W sprawozdaniu bowiem wskazano wykonanie budżetu w tym zakresie na dzień 31 sierpnia 2011 roku na poziomie około 86%, zaś w piśmie powód wskazał już na poziom 90,6%. Zdaniem Sądu należy wobec tego uznać, iż pracodawca mógł oprzeć się na skierowanym do niego piśmie, w którym to sam powód podaje taki właśnie poziom zrealizowania budżetu, co oznacza, iż uprawnionym był zarzut pracodawcy o wykonaniu budżetu w zakresie wynagrodzeń bezosobowych na dzień 31 sierpnia 2011 roku na poziomie powyżej 90%. Należy w tym miejscu zauważyć, że powód faktycznie wprowadził pewne usprawnienia, dzięki którym zaoszczędził milion złotych w zakresie wynagrodzeń bezosobowych w porównaniu do lat poprzednich. Jednak pomimo tego, zarzut mu postawiony znajduje potwierdzenie w faktach, bowiem rzeczywiście doszło do zaistnienia wykonania budżetu na 2011 rok w tym obszarze na poziomie powyżej 90% do dnia 31 sierpnia 2011 roku.

Kolejnym zarzutem kierowanym wobec powoda w rozwiązaniu z nim umowy o pracę jest kwestia przejmowania przez niego nieruchomości. Powód bronił się, iż jeśli chodzi o nieruchomość położoną przy ul. (...) tak opóźnione przejęcie było spowodowane sporem kompetencyjnym dotyczącym tego, kto miał tę nieruchomość przekazać dla (...). Tak też całą sprawę przedstawił on w piśmie z dnia 23 listopada 2011 roku skierowanym do Prezydenta (...). Jednak ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, iż wiadomość o właściwym organie do przekazania tej nieruchomości została przekazana już pismem z dnia 12 lipca 2011 roku. Z kolei opóźnienie wynikało z faktu nieporozumienia co do kształtu protokołu, powód bowiem domagał się, aby w protokole tym wpisano, że nie zostały wykonane odpowiednie działania zabezpieczające na tej nieruchomości, oraz żeby podmiot przekazujący albo te działania wykonał, albo też przekazał dla (...) odpowiednie środki finansowe na ten cel. Takie działanie powoda było spowodowane złą sytuacją finansową podległej mu jednostki, wiedział on, iż dodatkowe prace spowodują kolejne obciążenie budżetu (...). Z tego więc punktu widzenia można jego zachowanie traktować jako dbałość o interesy podległej mu jednostki. Jednak należy też zauważyć, że zarzut mu postawiony jest trafny, bowiem faktycznie powód dopuścił do przewlekłości procedury przejmowania nieruchomości. Ponadto przejęcie to miało doprowadzić do sytuacji, w której to (...) właśnie zapewni zabezpieczenie tej nieruchomości, gdyż uważano, że może on to zrobić właściwie jako jednostka profesjonalna. Wobec tego powód opóźniając przejęcie nie dostosował się wyraźnie do wprost wyrażonego polecenia, ani też do celu tego polecenia zawartego w zarządzeniu Prezydenta (...). Z ustaleń dokonanych w niniejszym postępowaniu wynika też, że w przypadku pozostałych wymienionych w wypowiedzeniu umowy o pracę nieruchomości również powstały opóźnienia. Opóźnienia te były tym dotkliwsze, że skutkowały czy to utrzymywaniem się stanu zagrożenia, czy to brakiem wpływów do budżetu pochodzących z komercyjnego wykorzystania niektórych budynków. Wobec powyższego należy więc uznać przyczyny wskazane w wypowiedzeniu odnoszące się do opóźnień w przejmowaniu wskazanych nieruchomości za prawdziwe.

Również w zakresie przyczyny wypowiedzenia dotyczącej wykonywania przez powoda prac remontowych nie ujętych w planie rzeczowo – finansowym należy zgodzić się ze stanowiskiem stronny pozwanej, iż do takich zdarzeń dochodziło. Wynika to jasno z zestawienia sprawozdania zbiorczego za rok 2011, w którym widać, że w niektórych działach wykonano więcej prac niż planowano, zaś w innych nie wykonano planu. Tytułem przykładu można wskazać, iż chociażby remontów kominów wykonano ponad dwa razy więcej niż zakładał plan, zaś z drugiej strony nie wykonano ani jednego remontu balkonów/tarasów, a z zaplanowanych ośmiu remontów instalacji gazowej, wykonano zaledwie jeden. Takie działanie powoda kierującego całym (...) było niezgodne z zaleceniami (...)w W..

Reasumując, należy stwierdzić, że zarzuty wskazane w skarżonym wypowiedzeniu znajdują potwierdzenie w ustaleniach faktycznych. Sąd zauważył także, że wskazane zachowania powoda i jego działania na stanowisku Dyrektora (...) uzasadniały utratę do niego zaufania przez Prezydenta (...). Nie można bowiem tracić z pola widzenia szczególnych wymagań jakie powinny być stawiane osobom zajmującym stanowiska kierownicze w tego typu jednostkach. Sprawowanie czujnej pieczy nad sprawnością działania jednostki, czy też skrupulatne monitorowanie jej budżetu i dbałość o finanse są podstawowymi wymaganiami dla kandydata na takie stanowisko. Wobec powyższego należy uznać, zdaniem Sądu, że w/w mógł utracić zaufanie do powoda. Mając na względzie całokształt ustalonych w niniejszej sprawie okoliczności oraz powyższe rozważania Sąd uznał, iż roszczenie podniesione przez stronę powodową nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem nie doszło do aktualizacji podstawowej przesłanki z art. 45 § 1 KP, a mianowicie skarżone wypowiedzenie nie jest nieuzasadnione. W związku z tym Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Na podstawie art. 355 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd umorzył postępowanie o przywrócenie do pracy.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł mając na uwadze regulację zawartą w art. 98 Kodeksu postępowania cywilnego oraz § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.