Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2021r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sławomir Splitt

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 lutego 2021r. w G.

sprawy z powództwa S. O.

przeciwko P. Ł. (1) i (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanych P. Ł. (1) i (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda S. O. kwotę 2.500,00 złotych (dwa tysiące pięćset złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- w stosunku do pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. liczonymi od dnia 27 listopada 2017 r. do dnia zapłaty,

- w stosunku do pozwanego P. Ł. (1) liczonymi od dnia 15 lutego 2018 r. do dnia zapłaty,

z tym zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia od obowiązku zapłaty drugiego;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od powoda S. O. na rzecz pozwanych P. Ł. (1) i (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty po 950,20 złotych (dziewięćset pięćdziesiąt złotych i dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje ściągnąć od powoda S. O. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1.330,69 złotych (jeden tysiąc trzysta trzydzieści złotych i sześćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów opinii biegłego;

5.  nakazuje ściągnąć od pozwanych P. Ł. (1) i (...) S.A. z siedzibą w W. solidarnie kwotę 504,74 złotych (pięćset cztery złote i siedemdziesiąt cztery grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów opinii biegłego.

Sygn. akt IC 1234/17

UZASADNIENIE

Powód S. O. wniósł pozew przeciwko M. P. (1), P. Ł. (1) i (...) S.A. w W. o zapłatę od pozwanych solidarnie kwoty 9.089,70 złotych tytułem odszkodowania za uszkodzoną łódź motorową, wraz ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powód stwierdził, iż P. Ł. (1), który czarterował jacht stanowiący własność M. P. (1) od J. J. sterując nim uderzył nim w dniu 3 lipca 2016 roku w (...) uszkadzając kotwice i mocowanie. (...), ubezpieczyciel jachtu, odmówił odszkodowania twierdzą, iż jacht sprawcy nie spełnia wymogów, o których mowa w par. 1 ust. 2 ogólnych warunków ubezpieczenia. Z oświadczenia ubezpieczyciela wynikało, iż polisa nie pozwala na ustalenie tożsamości jachtu biorącego udział w zdarzeniu z jachtem ubezpieczonym.

W wyniku braku pokrycia szkody przez ubezpieczyciela powód wystąpił z powództwem przeciwko właścicielowi jachtu (M. P. (1)), który odpowiadał za pojazd komunikacyjny – na zasadzie ryzyka, zaś w przypadku P. Ł. (1) jego odpowiedzialność jest odpowiedzialnością posiadacza zależnego – oparta również na zasadzie ryzyka.

Powód wskazał, iż w wyniku zderzenia konieczne były: wymiana kotwicy, uzupełnieni ubytków żelkotu, malowanie i wypolerowanie całej łodzi po uzupełnieniu ubytków, tak aby łódź po naprawie była w takim samym stanie jak przed uszkodzeniem.

(vide; pozew, k. 3-6; pismo uzupełniające, k. 201)

W odpowiedzi na pozew M. P. (1) wniosła o oddalenie powództwa w stosunku do niej.

W uzasadnieniu wskazała, iż to nie ona była sprawcą kolizji, a P. Ł. (1).

Ponadto pozwana zakwestionowała wysokość roszczenia, kwestionując opis skutków kolizji, wycenę przedstawioną przez powoda oraz zakres prac z niej wynikających. W szczególności pozwana stwierdziła, iż kwestionuje konieczność wymiany nierdzewnej kotwicy i polerowania całej łodzi. Ponadto pozwana powołała się na fakt ubezpieczenia pojazdu i jego identyfikowalność – wskazała, iż jacht miał nazwę B., (...) i dowód rejestracyjny.

(odpowiedź na pozew M. P. (1), k. k. 104- 112)

Pozwany P. Ł. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zakwestionował to, iż niezamierzony kontakt obu łodzi nastąpił z przyczyn leżących wyłącznie po stronie pozwanego oraz zakres uszkodzeń łodzi powoda będący następstwem zderzenia.

W uzasadnieniu podniósł, iż do kontaktu łodzi kierowanej przez pozwanego z łodzią powoda doszło w znacznej mierze wskutek niepoprawnego zacumowania łodzi powoda, albowiem łódź powoda wystawał dziobem poza obręb nabrzeża stacji. Ponadto do zdarzenia doszło przy niewielkiej prędkości jachtu, która została zmniejszona radykalnie w ten sposób, iż Ł. M. znajdujący się na jachcie po dostrzeżeniu położenia łodzi powoda włączył natychmiast wsteczny bieg silnika.

Pozwany przyznał, iż słupek relingowy jachtu uderzył w wystającą kotwicę łodzi powoda, ale z uwagi na to, iż był on wykonany z lekkiego materiału zaś słupek kotwicy z trzynastomilimetrowej stali nierdzewnej nie mógł spowodować tak znacznego uszkodzenia kotwicy jachtu. Stąd tez pozwany zakwestionował to, aby kotwica i jej prowadnica w łodzi powoda doznały uszkodzeń skutkujących koniecznością ich wymiany.

Ponadto pozwany zaprzeczył, aby kontakt obu łodzi spowodował dodatkową kolizję łodzi powoda z nabrzeżem bocznym stacji, tym bardziej, iż jacht ten chroniony był od strony nabrzeża obijaczami. Jednocześnie pozwany zakwestionował również konieczność polerowania całej łodzi.

( odpowiedź na pozew P. Ł. (1), k. 174- 178)

Na wniosek powoda złożony w piśmie procesowym z dnia 10 lipca 2018 roku Sąd postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 27 lipca 2018 roku wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. jako współdłużnika solidarnego.

(vide: pismo powoda, k. 201- 203, postanowienie Sądu, k. 201 verte)

W piśmie powoda z dnia 3 sierpnia 2018 roku powód cofnął pozew w stosunku do M. P. (1) wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Postanowieniem z dnia 24 września 2018 roku Sąd umorzył postępowanie w stosunku do pozwanej M. P. (1).

(vide: pismo pełnomocnika powoda ,k. 258, postanowienie, k. 259)

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, iż nie uznaje powództwa co do zasady i co do wysokości.

Pozwany wskazał, iż od właściciela jachtu nie otrzymał dokumentu potwierdzającego to, że jacht Twister (...) o nr rej. (...) oraz Twister (...) o nazwie B. to ten sam jacht.

Ponadto pozwany zakwestionował koszt naprawy jachtu do kwoty 2.500,00 złotych

(odpowiedź na pozew, k. 266)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 2 lipca 2016 r. do 9 lipca 2016r. P. Ł. (1) korzystał z jachtu Twister (...) o nazwie (...) na podstawie umowy o czarter zawartej w dniu 8 czerwca 2016r. z J. J..

(dowód: umowa o czarter jachtu k. 38)

J. J. była uprawniona do dysponowania i korzystania z ww. jachtu na podstawie umowy użyczenia zawartej z jego właścicielką – M. P. (1).

(dowód: oświadczenie M. P. (1) k. 205, zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

W dniu 3 lipca 2016 r. P. Ł. (1) sterując łodzią Twister (...) o nazwie (...) zamierzał zacumować prawą burtą równolegle do dłuższego nabrzeża wodnej stacji paliw w M. w celu uzupełnienia paliwa. (...) płynęła równolegle do nabrzeża. Zbliżając się do stacji sterujący łodzią wrzucił bieg jałowy. Na dziobie łodzi stał Ł. M., który trzymał cumę. Widoczność w tym dniu była bardzo dobra. Poza wymienionymi załogę łodzi stanowili jeszcze: A. S., a także narzeczona i syn Ł. M..

(dowód: zeznania świadka A. S. płyta CD k. 337, przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337, zeznania świadka Ł. M. płyta CD k. 409)

Przy krótszym boku nabrzeża wodnej stacji paliw, prostopadle do ruchu łodzi Twister (...), zacumowana była łódź motorowa marki C. (...) nr rejestracyjny (...), stanowiąca własność powoda S. O.. (...) była zacumowana dziobem w kierunku J. M., a rufą do nabrzeża. Prawym bokiem łódź była zacumowana do nabrzeża (pomostu) wodnej stacji paliw. Dziób łodzi powoda wystawał poza obrys nabrzeża.

(dowód: zeznania świadka A. S. płyta CD k. 337, przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337, zeznania świadka Ł. M. płyta CD k. 409)

Betonowe nabrzeże (pomost), od strony zacumowanej łodzi motorowej powoda, było pokryte deskami.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

(...) powoda była zabezpieczona bojami od strony nabrzeża.

(dowód: przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337)

Przepływając obok łodzi powoda P. Ł. (1) zahaczył prawą burtą łodzi o wystający poza obrys pomostu dziób łodzi marki C. (...).

(dowód: przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337, przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337, zeznania świadka Ł. M. płyta CD k. 409)

(...) sprawcy nie zatrzymała się, dopłynęła do nabrzeża, gdzie została zacumowana. Natychmiast pojawił się powód, trzymając w ręku młotek.

(dowód: przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337, zeznania świadka Ł. M. płyta CD k. 409)

W wyniku zdarzenia łódź, którą płynął sprawca, nie uległa uszkodzeniu.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224, zeznania świadka A. S. płyta CD k. 337, przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337, przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337, zeznania świadka Ł. M. płyta CD k. 409)

Pozwany P. Ł. (1) podpisał oświadczenie w którym oświadczył, że uderzył swoją łodzią w łódź motorową powoda, tj. w kotwicę, uszkadzając jej mocowanie.

(dowód: przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337, przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337, oświadczenie k. 23v)

Pozwany nie oglądał wnikliwie łodzi powoda.

(dowód: przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337)

Podczas rozmowy z pozwanym po zdarzeniu powód nie wspominał o uszkodzeniach w postaci rys i otarć prawej burty i mocowania prowadnicy kotwicy.

(dowód: przesłuchanie pozwanego P. Ł. (1) płyta CD k. 337)

Po wyjściu z łodzi około pół godziny po zdarzeniu powód zauważył niewielkie rysy na prawej burcie o wielkości około 5 cm, stanowiące ubytki powłoki malarskiej.

(dowód: przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337)

W lipcu 2016r. żadna barierka od strony wioski żeglarskiej (prawa strona stacji (...)) oraz od frontu stacji paliw nie była uszkodzona.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224, pismo (...) S.A. z dnia 16 lipca 2018r. k. 228)

Zgodnie z instrukcją tankowania paliw, obowiązującą na wodnej stacji paliw (...) S.A. nr (...) w M., jednostka pływająca powinna być zacumowana burtą do nabrzeża punktu.

(dowód: instrukcja tankowania paliw k. 253)

Powód zlecił naprawę uszkodzonej łodzi. Prace naprawcze obejmowały m.in. wymianę prowadnicy kotwicy, malowanie ubytków oraz polerowanie.

(dowód: przesłuchanie powoda S. O. płyta CD k. 337)

W wyniku kolizji z dnia 3 lipca 2016r. doszło do uszkodzenia następujących elementów łodzi motorowej powoda marki C. (...): miejscowego zarysowania poszycia prawej burty, a także niewielkiego uszkodzenia poszycia dziobnicy w miejscu osadzenia instalacji kotwicznej. Brak natomiast podstaw do stwierdzenia uszkodzenia kotwicy oraz prowadnicy łańcucha kotwicznego.

Koszt naprawy (...) w związku z uszkodzeniami powstałymi na skutek kolizji z jachtem Twister (...), wyczarterowanym przez P. Ł. (1) w dniu 3 lipca 2016r. wynosi łącznie 2.500 zł brutto, przy czym koszt naprawy uszkodzonej prawej burty wynosi 2.200 zł, zaś koszt uzupełnienia żelkotu w obrębie osadzenia instalacji kotwicznej na dziobie jachtu wynosi 300 zł.

Powód nie przyczynił się do powstania szkody. Zacumowany przy nabrzeżu stacji paliw wraz z innymi obiektami stanowił przeszkodę nawigacyjną, której bezpieczne ominięcie było obowiązkiem kierującego jachtem Twister. Przyczyną kolizji był brak skutecznej obserwacji akwenu przez prowadzącego łódź Twister.

Istniała możliwość uderzenia prawej burty (...) w nabrzeże stacji paliw. W wyniku uderzenia łodzi Twister przedni odbijacz znajdujący się w części obłej kadłuba, mógł ulec lekkiego zgnieceniu, równocześnie uchylając się do przodu i umożliwiając bezpośredni kontakt burty z nadbrzeżem. Nadto, poluzowana w wyniku zbliżenia części dziobowej do nadbrzeża cuma dziobowa, przy równoczesnym ograniczonym napięciu cumy rufowej, umożliwiła niewielki ruch poosiowy jachtu, który następuje w czasie oparcia się burty o nabrzeże i powoduje krótkie, głębokie zarysowania w poszyciu prawej burty jachtu.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego do spraw żeglugowych B. P. k. 437-450 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 476-479 i 498)

W dacie powstania szkody jacht, którym poruszał się sprawca szkody, był własnością M. P. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w G.. Nabyła go w dniu 30 grudnia 2015r.

Na fakturze jacht został oznaczony jako jacht żaglowy Twister (...) nr fabryczny PL- (...), rok produkcji 2010r. silnik H. (...).

Na cześć wnuka nowa właścicielka nazwała jacht imieniem (...). W dniu 31 grudnia 2016r. M. P. (1) zbyła jacht na rzecz swojego męża M. P. (2).

(dowód: odpis aktu urodzenia k. 138, faktura VAT k. 136, faktura VAT k. 154, zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

Po zakupie wyposażono jacht w nowy silnik marki Y., rok produkcji 2007 o mocy 8 KM.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

M. P. (1) nie była właścicielką innej łodzi tej klasy.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

Wcześniej, przedmiotowy jacht nosił nazwę (...) (nr PL- (...)), a jego właścicielem była Szkoła Żeglarstwa PuntoVita J. S. z siedzibą w W., która nabyła go na mocy umowy z dnia 1 października 2013r. od 101 (...) i spółka sp. z o.o. w Ł.. W umowie sprzedaży wskazano, że jacht został wyprodukowany w 2010r. i jest wyposażony w przyczepny silnik marki H..

(dowód: umowa kupna – sprzedaży z dnia 1 października 2013r. k. 122, protokół przekazania k. 123, deklaracja zgodności k. 124-125)

Przy zakupie łodzi przez M. P. (1) poprzedni właściciel przedstawił oryginał umowy kupna – sprzedaży z 2013r., certyfikat zgodności i protokół przekazania.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

Jako jacht o nazwie (...) rok produkcji 2010 został ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń przez Szkołę Żeglarstwa PuntoVita J. S. na okres od 12 maja 2015 r. do 11 maja 2016 r.

(dowód: polisa ubezpieczeniowa k. 126-127)

Przedmiotowy jacht Twister (...) został na wniosek poprzedniego właściciela 101 (...) i spółka sp. z o.o. w Ł. w dniu 18 maja 2010r. wpisany do rejestru statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji prowadzonego przez (...) Związek (...). W rejestrze wpisano następujące dane statku: długość całkowita 8 m, szerokość całkowita – 2,90 m, wysokość maksymalna – 12 m, maksymalne zanurzenie – 0,30/1,40 m, typ ożaglowania – slup, powierzchnia pomiarowa ożaglowania – 29 m2, rok budowy – 2010. Jacht został zarejestrowany pod numerem (...).

(dowód: dokument rejestracyjny statku (...) k. 113)

Na wniosek obecnego właściciela M. P. (2) ww. jacht w dniu 28 lutego 2018r. został przerejestrowany na jego nazwisko. W rejestrze ujawniono nazwę statku – B., a nadto wpisano następujące dane statku: długość kadłuba 8 m, szerokość kadłuba – 2,70 m, wysokość maksymalna – 12 m, maksymalne zanurzenie – 0,30/1,50 m, typ ożaglowania – slup, powierzchnia pomiarowa ożaglowania – 29 m2, rok budowy – 2007. W dniu 20 września 2018r. w rejestrze dokonano zmiany roku produkcji statku na 2010r.

(dowód: dokument rejestracyjny statku (...) k. 115, wniosek o zmianę wpisu w rejestrze k. 117-118, dokument rejestracyjny k. 325, zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

Rok produkcji wpisany w rejestrze (2007) na podstawie odczytu kodu podanego w (...) był wynikiem błędu producenta łodzi.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

W dniu 24 maja 2016r. M. P. (1) zawarła z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kompleksowego ubezpieczenia jachtów śródlądowych na okres od 24 maja 2016r. do 23 maja 2017r. W umowie przedmiot ubezpieczenia został oznaczony jako jacht żaglowy Twister (...) o nazwie (...), rok produkcji 2010, wyposażony w silnik przyczepny Y. z 2007r. o mocy 8 KM. Zakres ubezpieczenia obejmował m.in. Jacht – Casco w pełnym zakresie, a suma ubezpieczenia wynosiła 64.500 zł.

(dowód: polisa serii (...) kompleksowego ubezpieczenia jachtów śródlądowych k. 119-120)

Przy zawarciu umowy ubezpieczenia ubezpieczający okazał przedstawicielowi pozwanego zakładu ubezpieczeń m.in. fakturę zakupu jachtu. (...) S.A. nie wykonał zdjęć jachtu, gdyż wyczerpała mu się bateria w telefonie komórkowym, nie żądał też okazania dowodu rejestracyjnego jachtu, ani też nie poinformował ubezpieczającego o wymogach koniecznych do uzyskania ubezpieczenia.

(dowód: zeznania świadka M. P. (2) płyta CD k. 224)

Zgodnie z § 1 ust. 2 pkt 1 Ogólnych warunków kompleksowego ubezpieczenia jachtów śródlądowych (...) obejmuje ochroną ubezpieczeniową jachty zarejestrowane w rejestrach prowadzonych przez właściwe organy administracji żeglugi śródlądowej, lub inne uprawnione podmioty i jachty dopuszczone do żeglugi śródlądowej.

(dowód: decyzja pozwanego (...) S.A. z dnia 8 września 2016r. k. 57)

Decyzją z dnia 8 września 2016r. (...) S.A. odmówił przyznania odszkodowania, powołując się na § 1 ust. 2 pkt 1 ogólnych warunków kompleksowego ubezpieczenia jachtów śródlądowych i wskazując, że otrzymane dokumenty nie potwierdzają, aby jacht, którym sterował sprawca szkody, spełniał wymogi ubezpieczenia wskazane w tym postanowieniu wzorca umownego. Pomimo odwołania, pozwany nie zmienił pierwotnego stanowiska w sprawie.

(dowód: decyzja pozwanego (...) S.A. z dnia 8 września 2016r. k. 57)

Sąd zważył:

OCENA DOWODÓW:

Zeznania świadków oraz pozwanego P. Ł. (1) są w zasadzie wiarygodne. Występujące pomiędzy nimi pewne rozbieżności nie mają istotnego wpływu na ogólną ocenę wiarygodności tych zeznań. Przykładowo, świadek A. S. oraz pozwany zeznali, iż Ł. M. zauważył, że łódź sterowana przez pozwanego znajduje się na kursie kolizyjnym z dziobem łodzi powoda i zareagował. Tymczasem Ł. M. zeznał, że patrzył przed siebie, obserwując nabrzeże stacji paliw, nie widział samego momentu zderzenia, jedynie usłyszał dźwięk uderzenia, a także wskazał, że miejsce kontaktu obu łodzi znajdowało się za jego plecami.

Zeznania świadka M. P. (2) należało ocenić jako szczere i spójne z pozostałym materiałem dowodowym. Zważyć należy, iż zebrany materiał dowodowy w postaci dokumentów potwierdza, że łódź, która uczestniczyła w kolizji jest tożsama z łodzią, która była przedmiotem umowy ubezpieczenia Jacht Casco zawartej z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń.

Należało odmówić wiarygodności zeznaniom powoda, iż po kolizji nie uderzał młotkiem w elementy mocowania kotwicy. Świadek Ł. M. wyraźnie słyszał dźwięk ostukiwania, a także widział powoda z młotkiem, a pozwany widział sam moment uderzenia w ten element instalacji kotwicy. Ponadto, zeznania powoda co do zakresu szkody nie korelują z opinią biegłego sądowego. W pozostałym zakresie zeznania powoda są zbieżne z zeznaniami pozwanego i świadków.

Brak również było podstaw do odmowy przyznania waloru wiarygodności opinii biegłego sądowego do spraw żeglugowych. Opinia jest bowiem jasna, logiczna, a wynikające z niej wnioski korelują z pozostałym materiałem dowodowym, a także nie budzą wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego czy wiedzy powszechnej.

PODSTAWA ODPOWIEDZIALNOŚCI

Zgodnie z art. 435 § 1 kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Wedle art. 436 § 1 kc odpowiedzialność przewidzianą w artykule poprzedzającym ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny.

Obie łodzie były wyposażone w silniki, a więc sprawca szkody odpowiada na zasadzie ryzyka.

W niniejszej sprawie nie wykazano, aby zachodziła którakolwiek ze wskazanych w powołanych powyżej przepisach okoliczności egzoneracyjnych, w szczególności wyłączna wina poszkodowanego. Mało tego biegły wskazał, że powód w żadnym stopniu nie przyczynił się do powstania szkody.

Odpowiedzialność ubezpieczyciela (...) S.A. wynika z zawartej z właścicielem łodzi umowy ubezpieczenia Jacht Casco.

Normatywną podstawą odpowiedzialności pozwanego (...) SA stanowiły zatem przepisy art. 805 kc i art. 8241 kc. Zgodnie z art. 805 kc przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przepis art. 8241 § 1 kc stanowi jednocześnie, że o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody.

KWESTIA UBEZPIECZENIA

W toku postępowania wykazano za pomocą dowodów z dokumentów, a także zeznań świadka M. P. (2), że łódź uczestnicząca w zdarzeniu (Twister (...)) to ta sama łódź, która była przedmiotem umowy ubezpieczenia.

Opis przedmiotu ubezpieczenia w umowie jest wystarczający do ustalenia przedmiotu ubezpieczenia.

Nadto, świadek M. P. (2) zeznał, że ówczesna właścicielka łodzi nie miała w dacie szkody innej jednostki pływającej, a także wyjaśnił wszelkie nieścisłości w dokumentach np. dotyczące roku produkcji łodzi czy rodzaju silnika.

Kwestia opisu łodzi w umowie obciąża pozwanego, który jest podmiotem profesjonalnym i winien przy zawarciu umowy dochować należytej staranności, tym bardziej, że ubezpieczający był gotów okazać wszelkie dokumenty, a także udostępnić łódź celem oględzin. Jeśli łódź nie spełniała warunków określonych w OWU zakład ubezpieczeń powinien był odmówić zawarcia umowy, natomiast zawierając umowę przyjął na siebie ryzyko ubezpieczeniowe.

Zwrócić także należy uwagę, iż stosownie do przedstawionego dokumentu rejestracyjnego łódź figurowała od maja 2010 r. w rejestrze statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji prowadzonym przez (...) Związek (...), natomiast nie była objęta obowiązkiem wpisu do rejestrów państwowych. Podkreślić należy, iż w trakcie trwania stosunku ubezpieczenia pozwany zakład ubezpieczeń przyjmował składkę ubezpieczeniową i nie kwestionował swojej odpowiedzialności, aż do czasu zgłoszenia mu szkody.

ZAKRES SZKODY

Z zeznań powoda wynika, że wskutek zderzenia skrzywieniu uległa prowadnica kotwicy, a także powstały otarcia lakieru na elementach kotwicy, jak również niewielkie rysy na prawej burcie o wielkości około 5 cm, stanowiące ubytki powłoki malarskiej.

Pozwany kwestionuje natomiast uszkodzenia w postaci rys i odprysków prawej burty i mocowania prowadnicy kotwicy. W swoich zeznaniach wskazał jednak, że nie oglądał wnikliwie łodzi powoda. Nadto, nie wykluczył, że łódź powoda uderzyła w nabrzeże, jednak zastanawia go wielkość sił oddziałujących na łódź poszkodowanego.

Zarówno Ł. M., jak również A. S. nie przyglądali się uszkodzeniom powstałym w łodzi powoda. Ł. M. zajmował się cumowaniem i uzupełnianiem paliwa, nie uczestniczył w rozmowie z powodem. Z powyższym względów zeznania obu wymienionych świadków nie są przydatne do ustalenia zakresu szkody powstałej w łodzi powoda.

Pozwany zeznał, że w czasie rozmowy z powodem bezpośrednio po kolizji nie było mowy o rysach i odpryskach na prawej burcie i mocowaniu prowadnicy.

Z zeznań powoda wynika, jednak, że dopiero po zakończeniu rozmowy z pozwanym, około pół godziny później, gdy wysiadł z łodzi zauważył uszkodzenia w postaci niewielkich rys na prawej burcie o wielkości około 5 cm, stanowiących ubytki powłoki lakierniczej.

Powód zeznał, że jego łódź była zabezpieczona bojami od strony pomostu (nabrzeża, gdzie znajdowała się wodna stacja paliw).

Świadek Ł. M. zeznał, że nie wie, czy były obijacze, wskazuje, że łódka była zacumowana równolegle do kei, stąd – jego zdaniem – nie było przestrzeni, by cokolwiek tam się znalazło. Świadkowi zdaje się, że łódka była zacumowana ściśle („na ścisk”) do nabrzeża. Jego zdaniem żadna łódź, żaden człowiek czy większy przedmiot nie mógł się zmieścić pomiędzy nabrzeżem a prawą burtą. Świadek opisał kontakt obu łodzi jako „muśnięcie”, wskazując, że otarcie było lekkie, co wykluczało ruch łodzi powoda po kontakcie z łodzią sprawcy.

Odnosząc się jednak do zeznań świadka co do sposobu zacumowania łodzi powoda należy wskazać, że świadek nie uczestniczył w oględzinach łodzi powoda, zajmował się swoimi czynnościami.

Nadto, świadek Ł. M. w chwili uderzenia był odwrócony plecami do elementu, który miał kontakt z częścią dziobową łodzi powoda, miał wzrok zwrócony do przodu, na stację paliw. Jedynie słyszał dźwięk uderzenia. A zatem należałoby uznać, że nie mógł widzieć, czy wskutek kontaktu obu łodzi doszło do następczego kontaktu łodzi powoda z nabrzeżem, a jego zeznania w tym zakresie stanowią jedynie przypuszczenia.

Zarówno pozwany, jak i świadek Ł. M. wskazują, że powód pojawił się z młotkiem, siekierką, w każdym bądź razie z jakimś narzędziem z obłym obuchem, którym próbował dogiąć jakiś uszkodzony element przy dziobie. Ł. M. zeznał, że wyraźnie słyszał stukanie.

Biegły wskazał, że teoretycznie istniała możliwość powstania uszkodzeń prawej burty łodzi powoda. Jak wskazał, zakładając, że były dwa obijacze, w wyniku uderzenia łodzi Twister przedni odbijacz znajdujący się w części obłej kadłuba, mógł ulec lekkiemu zgnieceniu, równocześnie uchylając się do przodu i umożliwiając bezpośredni kontakt prawej burty z nadbrzeżem. Nadto, poluzowana w wyniku zbliżenia części dziobowej do nadbrzeża cuma dziobowa, przy równoczesnym ograniczonym napięciu cumy rufowej, umożliwiła niewielki ruch poosiowy jachtu, który następuje w czasie oparcia się burty o nabrzeże i powoduje krótkie, głębokie zarysowania w poszyciu prawej burty jachtu. Jak zaznaczył biegły, jego rozważania są czysto teoretyczne.

Zdaniem biegłego zdjęcia potwierdzają, że pomimo zabezpieczenia obijaczami pchnięty prawą burtą częścią dziobową na nabrzeże. Są to krótkie rysy charakterystyczne dla ruchu zacumowanego jachtu, którego zakres swobody ograniczony jest napięciem cum. Zarysowania są z zasady głębokie i poza zdarciem warstwy ochronnej z żelkotu penetrują w tworzywo poszycia.

Za możliwością powstania uszkodzeń prawej burty przemawiają zatem: zeznania powoda oraz opinia biegłego. Nadto, pozwany nie wykluczył, że mogło dojść do kontaktu prawej burty z nabrzeżem, a zważyć należy, iż spośród załogi łodzi Twister tylko pozwany uczestniczył w rozmowach z powodem i pobieżnych oględzinach łodzi (co prawda tylko części dziobowej). Świadek Ł. M. nie widział samego momentu kontaktu obu łodzi, ani nie uczestniczył w oględzinach uszkodzeń, a jego zeznania mają raczej charakter hipotez czy przypuszczeń („zdaje mi się”). Sam twierdzi, że nie przywiązywał wówczas do całego zdarzenia większej wagi.

Jeśli chodzi natomiast o uszkodzenia instalacji kotwicy, to w tym zakresie opinia biegłego nie potwierdza, aby w tym zakresie doszło do większych uszkodzeń. Biegły wskazał bowiem, że mogło dojść wyłącznie do niewielkiego uszkodzenia poszycia dziobnicy w miejscu osadzenia instalacji kotwicznej. Natomiast, brak podstaw do stwierdzenia uszkodzenia kotwicy oraz prowadnicy łańcucha kotwicznego. Biegły wskazuje, że jacht wielkości T. płynący na niewielkiej szybkości na silniku zaburtowym o mocy 5-8 KM posiada niewielką inercję, którą przy manewrowaniu wzdłuż nabrzeża może zatrzymać jeden człowiek. Zdaniem biegłego inercja mieści się w granicach 50-100 kG. Przy takim nacisku trudno spowodować uszkodzenie kotwicy, której konstrukcja jest przystosowana do przeciwdziałania naciskom z przenaprężeń dynamicznych jachtu zakotwiczonym na sfalowanej wodzie czy prądzie.

Na podstawie zdjęć biegły nie stwierdził uszkodzenia instalacji kotwicznej, nie wykluczył jedynie, że niewielkiemu skrzywieniu uległa obejma zabezpieczająca łańcuch kotwiczny przed wypadnięciem z prowadnicy. Nie znalazł także śladów uszkodzenia elementów składowych kotwicy.

W kosztorysie (k. 22) uwzględniono wymianę prowadnicy kotwicy i kotwicy, jednak opinia biegłego nie potwierdza konieczności wymiany takich części.

Pozwany zeznał, że powód wskazywał mu na uszkodzenia mocowania kotwicy. W oświadczeniu podpisanym po kolizji pozwany oświadczył, że uderzył swoją łodzią w łódź motorową powoda, tj. w kotwicę, uszkadzając jej mocowanie.

Jednak jak sam zeznał nie przyglądał się dokładnie uszkodzeniom łodzi powoda.

Zważyć również należy, opierając się na zeznaniach świadka Ł. M., iż część uszkodzeń mogła być skutkiem ostukiwania instalacji kotwicznej młotkiem. Świadek słyszał bowiem dźwięk „stukania” i widział powoda z narzędziem w ręku (na to zwrócił uwagę w swoich zeznaniach również pozwany, wskazując, że powód zaczął okładać młotkiem prowadnicę kotwicy, choć powód zaprzeczył, aby cokolwiek ostukiwał, potwierdzając jedynie, że trzymał w ręku młotek).

Zatem, nawet, gdyby doszło do uszkodzenia mocowania, to nie wiadomo, jakie uszkodzenia były skutkiem zderzenia łodzi, a jakie skutkiem uderzenia młotkiem w ww. element kotwicy.

Zatem należało uznać, że powód nie udowodnił, że wskutek kolizji z łodzią pozwanego doszło do uszkodzenia elementów kotwicy we wskazanym przez niego zakresie (poza drobnymi uszkodzeniami poszycia dziobnicy, na co wskazuje biegły). Ewentualne uszkodzenia mogły bowiem powstać w wyniku działań podjętych przez powoda już po kolizji (ostukiwanie młotkiem).

Powód kwestionuje wysokość stawki za roboczogodzinę przyjętej przez biegłego (100 zł), wskazując, ze w swoim kosztorysie przyjął stawkę w wysokości 100 zł, ale netto. Niemniej, poza kosztorysem sporządzonym na jego zlecenie brak innych dowodów wskazujących, że na rynku lokalnym w miejscu zamieszkania powoda były wyższe stawki niż wskazane przez biegłego. Nadto, po złożeniu opinii uzupełniającej, w której biegły wyjaśnił, że ustalony przez niego koszt jest kosztem brutto, powód nie żądał przeprowadzenia dowodu z opinii uzupełniającej wraz z zestawieniem stawek za prace naprawcze obowiązujących w miejscu zamieszkania powoda (jak np. w sprawach szkód samochodowych).

Mając na względzie powyższe Sąd w punkcie I zasądził na rzecz powoda kwote 2.500,00 złotych.

Odpowiedzialność pozwanych jest odpowiedzialnością typu in solidum, albowiem różne są podstawy odpowiedzialności każdego z pozwanych – P. Ł. to bezpośredni sprawca szkody, który odpowiada na podstawie art. 436 w zw. z art. 436 kc (z tytułu czynu niedozwolonego), a (...) SA odpowiada na podstawie umowy ubezpieczenia Jacht Casco na mocy art. 805 kc i art. 8241 kc.

Przed wniesieniem pozwu tylko (...) SA było wzywane do zapłaty (prowadzone było postępowanie likwidacyjne), stąd w stosunku do niego odsetki winny zostać zasądzone od dnia wniesienia pozwu, zgodnie z żądaniem powoda.

Powód nie udowodnił natomiast, że przed wniesieniem pozwu wzywał pozwanego P. Ł. (1) do zapłaty. Stąd, jako pierwsze wezwanie należało potraktować pozew, który został pozwanemu doręczony w dniu 14 lutego 2018r. (vide: zpo k. 94). Stąd, na mocy art. 455 kc, odsetki mogły zostać zasądzone dopiero od dnia 15 lutego 2018r.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 10 i 108 k.p.c.

Powód wygrał w 27,50% zaś przegrał w 72,50 %.

Koszt poniesiony przez powoda to: opłata od pozwu – 455 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika – 1800 złotych, opłata skarbowa – 17 złotych, zaliczka na biegłego – 600 złotych to jest łącznie 2872,00 złotych.

Koszty pozwanych to koszt pełnomocnika – 1.800,00 złotych i koszt zaliczki na biegłego – 600,00 złotych – razem 2.400,00 złotych.

Różnica miedzy kosztem należnym powodowi (789,80 złotych), a kosztem należnym pozwanym to 950,20 złotych – ujęta w punkcie 3 wyroku.

Koszt opinii biegłego łącznie to 3.635,43 złotych, co po odjęciu zaliczek daje kwotę 1.835,43 złotych do rozliczenia. Stosownie do stopnia przegranej procesowej powód został obciążony 1330,69 złotych, a pozwani kosztem 504,74 złotych.