Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2021 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny, Sekcja ds. Wykroczeń

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant – sekr. sąd. E. J.

Oskarżyciel ------

po rozpoznaniu na rozprawie 19 października, 23 listopada i 14 grudnia 2021 roku sprawy

A. W. (W.) s. A. i I. zd. Kruszyna

Ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

w dniu 31 maja 2021r. o godzinie 8.15 w m. N. na ul. (...), wnętrze stacji paliw (...), nie przestrzegał nakazu zakrywania przy pomocy maseczki ust i nosa w miejscach ogólnodostępnych, określonego w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi to jest § 25.1 ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U.2021 poz. 861),

to jest o czyn z art. 116 § 1a kodeksu wykroczeń

1.  uznaje obwinionego A. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 116 § 1a k.w. i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) złotych,

2.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. zasądza od obwinionego A. W. na rzecz Skarbu Państwa 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków oraz opłatę w wysokości 30 (trzydziestu) złotych.

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. W. rano 31 maja 2021 r. przebywał w budynku stacji paliw (...) przy ul. (...) w N.. W czasie pobytu przy kasie oraz w drodze do części restauracyjnej obwiniony nie stosował się do obowiązku zakrywania ust i nosa przy pomocy maseczki.

/ dowód: zeznania K. K. – k.32v; zeznania M. B. – k.42; zeznania P. R. – k.42v/

Obwiniony ma 31 lat, jest stanu wolnego, na utrzymaniu nie ma nikogo,
prowadzi działalność gospodarczą.

/ dowód: dane osobowe obwinionego/

Ustalając stan faktyczny, sąd oparł się w całości na zeznaniach K. K., M. B. i P. R., które były spójne oraz wzajemnie się uzupełniały, a z których wprost wynikało, że obwiniony w czasie pobytu przy kasie oraz w drodze do części restauracyjnej nie stosował się do obowiązku zakrywania ust i nosa przy pomocy maseczki. Również bezpośredni kontakt ze świadkami na rozprawie nie dał podstaw do kwestionowania szczerości ich zeznań.

Nadto sąd oparł się na dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy,
które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości.

W ocenie sądu niewiarygodne były zeznania J. H., który przedstawił wersję przebiegu wydarzeń korzystną dla obwinionego, tymczasem przeczyły jej zeznania osób postronnych, tj. pracowników stacji paliw.

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że maseczkę zdjął dopiero w części restauracyjnej. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego. Wbrew jego twierdzeniu wskazani wcześniej świadkowie w sposób jednoznaczny opisali, że w czasie pobytu przy kasie oraz w drodze do części restauracyjnej nie stosował się do obowiązku zakrywania ust i nosa przy pomocy maseczki.

Tym samym w ocenie sądu przedstawiona przez obwinionego wersja przebiegu zdarzenia stanowiła wyłącznie jego linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za popełniony czyn.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 116 § 1a k.w. odpowiedzialności za to wykroczenie podlega ten kto nie przestrzega zakazów, nakazów, ograniczeń lub obowiązków określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Do nakazów takich zalicza się m.in. obowiązek zakrywania, przy pomocy maseczki, ust i nosa w obiektach handlowych lub usługowych – wynikający z przepisu § 25. rozporządzenia Rady Ministrów z 6 maja 2021 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2021 r. poz. 861), który był aktualny w dniu zdarzenia.

Sprawca tego wykroczenia podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne sąd stwierdził, iż obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 116 § 1a k.w.

Jednocześnie wina obwinionego nie budziła wątpliwości, gdyż dopuścił się on zachowania niezgodnego z prawem, chociaż bezprawność czynu była rozpoznawalna i mógł on działać zgodnie z normą prawną. Przy czym nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające winę.

Sąd za popełnione wykroczenie, na podstawie art. 116 § 1a k.w., wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 50 zł.

Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe
i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego obwinionemu wykroczenia, a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary, przede wszystkim to, że jest on osobą niekaraną i nie miał konfliktów z prawem.

Tym samym kara grzywny pomimo, że wymierzona w okolicach dolnej granicy zagrożenia, będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz wystarczająca
do wdrożenia obwinionego do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego, a tym samym spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków oraz opłatę w wysokości 30 zł.