Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

S., dnia 5 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Alicja Przybylska

po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2022 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) S.A z siedzibą w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę

postanawia:

1.  uściślić oznaczenie strony powodowej, którą oznaczyć jako (...) spółka akcyjna z siedzibą w W.;

2.  umorzyć postępowanie w sprawie;

3.  oddalić wniosek powódki o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów doręczenia komorniczego.

Sygnatura akt III Nc 1605/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 września 2020 roku (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego M. B. kwoty 6.441,03 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 26 marca 2002 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W dniu 17 listopada 2020 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z treścią żądania pozwu. Pozwany nie odebrał odpisu nakazu zapłaty pod wskazanym w pozwie adresem. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 3 marca 2021 roku, na podstawie art. 139 ¹ k.p.c. poinformowano pełnomocnika powódki, że pozwany nie odebrał odpisu nakazu zapłaty oraz odpisu pozwu wraz z załącznikami pod wskazanym przez niego adresem, pomimo dwukrotnego awizowania. Przesłano pełnomocnikowi powódki odpis nakazu zapłaty, pozwu z załącznikami i pouczenia, celem ich doręczenia za pośrednictwem komornika i złożenia w terminie 2 miesięcy potwierdzenia doręczenia pism za pośrednictwem komornika albo wskazania aktualnego adresu pozwanego bądź dowodu, że pozwany przebywa pod adresem wskazanym w pozwie, pod rygorem zawieszenia postępowania.

Odpis w/w zobowiązania został doręczony pełnomocnikowi powódki w dniu 16 marca 2021 roku. Pełnomocnik nie ustosunkował się do wezwania. W związku z tym postanowieniem z dnia 22 czerwca 2021 roku, Sąd na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie.

W dniu 29 października 2021 roku (data nadania w placówce pocztowej) pełnomocnik powódki złożył pismo wraz z potwierdzeniem doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu za pośrednictwem komornika i wniósł o podjęcie postępowania. Wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika.

Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2022 roku Sąd uściślił oznaczenie strony powodowej, którą oznaczył jako (...) spółkę akcyjną z siedzibą w W., umorzył postepowanie w sprawie i oddalił wniosek powódki o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego zwrotu kosztów doręczenia komorniczego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Na wstępie wskazać należało, że w sprawie znajdowały zastosowanie przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzemieniu po nowelizacji z dnia 7 listopada 2019 r. – zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469). Pozew w sprawie niniejszej został bowiem złożony w dniu 16 września 2020 roku.

Z uwagi na zmianę nazwy powódki, która wynikała z CI KRS Sąd w pkt 1. postanowienia uściślił jej oznaczenie, zgodnie z aktualnym brzmieniem.

Zgodnie z treścią art. 182 § 1 pkt 1) k.p.c. sąd umarza postępowanie zawieszone z przyczyn wskazanych w art. 177 § 1 pkt 5 i 6, jeżeli wniosek o podjęcie postępowania nie został zgłoszony w ciągu trzech miesięcy od daty postanowienia o zawieszeniu postępowania.

W świetle treści cytowanego przepisu art. 182 § 1 k.p.c., przyczyny umorzenia zawieszonego postępowania są następujące: brak wniosku o podjęcie postępowania (we wskazanym terminie) i upływ określonego w tym przepisie czasu. Przy czym przesłanki te muszą być spełnione kumulatywnie, a Sąd nie może w oderwaniu od nich samodzielnie podejmować czynności. Termin (aktualnie 3-miesięczny), w którym winien wpłynąć wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania liczy się natomiast od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania, a nie od dnia uprawomocnienia się tego postanowienia (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1974 r., III PRN 45/74, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2015 roku, sygn. akt III CZP 74/15, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 września 2017 roku, sygn. akt I PZ 9/17). Zgłoszenie wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania po upływie terminu wskazanego w art. 182 § 1 k.p.c. uznać zatem należało za bezskuteczne (art. 167 k.p.c.). Wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania złożony po upływie 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia nie może zapobiec umorzeniu postępowania, niezależnie do tego, czy postanowienie w przedmiocie umorzenia postępowania zostało już wydane. Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 182 k.p.c. nie pozostawia dowolności dla Sądu orzekającego, przeciwnie wskazuje, że w przypadku braku spełnienia wskazanych w tym przepisie przesłanek „Sąd umarza postępowanie”. Bez znaczenia pozostaje okoliczność czy Sąd „zdążył” już wydać postanowienie o umorzeniu postępowania lub czy strona powodowa zdołała doręczyć dokumenty, jednakże nie zgłosiła wniosku do Sądu (przy czym w niniejszej sprawie samo doręczenie dokumentów pozwanemu nastąpiło już po wskazanym powyżej ustawowym terminie).

W sprawie niniejszej postanowienie o zawieszeniu postępowania zapadło w dniu 22 czerwca 2021 roku, w związku z czym wniosek o jego podjęcie należało złożyć najpóźniej do dnia 22 września 2021 roku. Pełnomocnik powódki złożył wniosek o podjęcie postępowania w dniu 29 października 2021 roku, tak więc po upływie 3 – miesięcznego terminu. Zaznaczenia przy tym wymaga, że zobowiązanie do doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika pełnomocnik powódki odebrał w dniu 16 marca 2021 roku, a zatem do dnia 22 września 2021 roku mógł wykonać zobowiązanie przeciwdziałając umorzeniu postępowania, co uznać należy za czas wystarczający na jego wykonanie.

Mając na uwadze wszystkie wskazane powyżej okoliczności Sąd postanowieniem z dnia 5 stycznia 2022 roku umorzył postępowanie w sprawie, czego konsekwencją było także orzeczenie w przedmiocie oddalenia wniosku o zasądzenie na rzecz powódki kosztów doręczenia komorniczego.

Zgodnie z art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) (§ 1). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu – za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty (§ 1 ¹). Koszty doręczenia korespondencji za pośrednictwem komornika jako koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw, należą do kosztów procesu w rozumieniu art. 98 k.p.c. Przy czym zgodnie z ogólną zasadą rozkładu kosztów procesu, winny być one zasądzone na rzecz strony wygrywającej spór. W realiach niniejszej sprawy, wobec niewykonania zobowiązania w terminie oraz braku wniosku o podjęcie postępowania do dnia 22 września 2021 roku, nie sposób było uznać aby to powódka była stroną wygrywającą w niniejszej sprawie. Przeciwnie, niedochowanie terminu do skutecznego złożenia wniosku o podjęcie postepowania nakazywało uznanie jej za przegrywającą spór. Stąd Sąd oddalił wniosek o zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego zwrotu kosztów doręczenia komorniczego.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji postanowienia.